محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1844903315
سبک زندگی در سیطره غذاهـای یکسان‌ساز
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
گفت‌وگوی فرهنگ‌ها سرمیز شام سبک زندگی در سیطره غذاهـای یکسان‌ساز خیابان‌های پایتخت ایران پر شده از رستوران‌های ایتالیایی، هندی، ترکی، چینی و.... ممکن است بگویید این رستوران‌ها فاقد کیفیت و اصالت لازم در ارائه غذایی هستند که مدعی ارائه آن هستند. همین وفور و تعدد، موجب رقابت و در نتیجه تأسیس رستوران‌های اصیل و با کیفیت در ارائه این غذاها خواهد شد، اما بحث این نوشته کیفیت این رستوران‌ها و غذایی که ارائه می‌کنند نیست، بلکه تأثیر فرهنگی آنها و آثارشان بر سبک زندگی آدم‌هاست. در مقابل این رستوران‌های فرنگی و رنگارنگ، کثرت مغازه‌های غذای آماده و سریع (Fast Food) هم در شهر فراگیری چشمگیری دارد. باید بدانیم این فقط شامل حال ایران نمی‌شود؛ همبرگر، هات داگ، انواع ژامبون و... همه شهرهای جهان را گرفته است.
همه در حال خوردن غذاهای فوری و آماده هستند و این غذاها بخشی از سرگرمی و جایزه ای است که آدم ها در اوقات فراغت برای خود و خانواده در نظر می گیرند. مردم در یک آخر هفته شیرین خانوادگی یا با دوستان خود به رستوران می روند و مثلا همبرگر یا هات داگ می خورند. فرهنگ غذایی و غذای فرهنگی به همان اندازه که غذا می تواند انسان ها را با فرهنگ های مختلف و تازه آشنا کند و ذائقه و دیدشان را رشد و تنوع ببخشد، می تواند در قالب غذاهای آماده، محدود و منحصرشان کند. جهانی شدن در تغذیه و خوردن یکسان غذا را از ظرفیت های فرهنگی، جغرافیایی و معنایی خود تهی کرده است. غذا همواره نشان دهنده طبع آدم ها و امکانات تولیدی آنها در کشاورزی و دامداری و فرآوری و نشان دهنده شرایط محیطی آدم ها و میزان تأثیر صنعت در زندگی آنها بوده و همواره در هماهنگی با آب و هوا و ارتباطات یک ملت با همسایه هایشان به وجود آمده است. غذا صورت بندی اعتقادات یک ملت هم بوده است؛ برای مثال مردم کشورهای مسلمان غذایی می خورند که کشورهای آسیای شرقی آن غذاها را نمی خوردند و نمی خورند و در مقابل بسیاری از غذاها برای مسلمانان حرام بوده که اروپایی ها حلال می پنداشتند و این تفاوت ها هر کدام نگاه اقوام مختلف را به عالم و طبیعت نشان داده است. چای در فرهنگ چینی اساسا نوعی ابزار آیینی محسوب می شود. در ایران عرقیات گیاهی با حوزه سلامت مردم ارتباطی عمیق و اصیل داشته است. بسیاری از جانوران و گیاهانی که در چین و تایلند خورده می شود، خوردنشان برای اروپاییان قابل تصور نیست و برای مسلمانان به لحاظ اعتقادی حرام بوده است. همه اینها نشان می دهد غذا فقط غذا نیست، بلکه حوزه های وسیع و متفاوتی را دربرمی گیرد، غذا با سرعت زندگی روزمره، رفتار و سبک زندگی و نگاه آدم ها به کارشان ارتباطی معنادار و ماهوی داشته و دارد. فرهنگ کافه نشین و کمی فخرفروشانه فرانسوی ها آنها را در غذا خوردن، هم سختگیر کرده و هم غذا خوردنشان را کند و مفصل گردانده است. فرانسوی ها کمتر با غذای اصلی، یک وعده غذایی را به اتمام می رسانند و پیش غذا و دسر از ملزومات فرهنگ غذایی آنهاست. ایرانی ها به سبب فرهنگ خانوادگی پر جمعیت و اهمیت و جایگاه پدر به شیوه ای غذا می خوردند که این نوع خوردن غذا دور یک سفره بزرگ و با نشستن سلسله مراتبی، نوع غذاها و میزان خوردن آدم ها را هم تحت تأثیر قرار می داد. نوع و میزان کار از عوامل تعیین کننده دیگر است، به این معنا که کار سنگین میزانی از انرژی را از فرد طلب می کرد که او باید غذاهای خاصی را در وعده های زیاد و نزدیک به هم می خورد. غذای کشاورزان ایران اغلب متأثر از کار سنگین آنها روی زمین، مفصل و متنوع است، اما در مقابل این شیوه های هنجاری و ارزشی غذا خوردن، برای مثال شیوع ساندویچ و غذاهای فوری نشان دهنده این است که آدم ها از آیین برای غذا خوردن صرف نظر کرده اند، چرا که کار اجازه تمرکز در غذا خوردن را به آنها نمی دهد. وقت برای انسان جدید تنگ است و زندگی او و ساحات مختلفش در کار و تلاش برای درآمد بیشتر حل شده است. رویارویی فرهنگ ها سر میز غذا با این اوصاف غذا آنقدر به حوزه های گسترده مرتبط و دربرگیرنده مسائل متفاوت است که خوردن غذایی از فرهنگی دیگر به معنای آشنایی و رویارویی با آن فرهنگ دیگر می تواند باشد. خوردن غذای ایتالیایی، هندی، چینی یا ترکی در ایران فقط به معنای خوردن غذا و آشنایی با ذائقه مردمانی در نقطه دیگری از دنیا نیست، بلکه مصرف کردن در فضایی است که فرهنگ، سیاست، سبک زندگی و اعتقادات آنها را بازنمایی می کند. با این اوصاف غذا نوعی بازنمایی فرهنگی و اقلیمی است که مردم جهان و فرهنگ های مختلف را در دیدار یکدیگر و آشنایی با هم قرار می دهد. غذای آماده و فست فود در جهت فرهنگ زدایی از زندگی روزمره و سبک زندگی انسان پیش می رود. این برای کشورهایی چون ایران یا چین که از مکتب غذایی منحصر به فرد و با سابقه ای برخوردار بوده اند و همواره نگرشی همه جانبه و کامل برای پاسخ دادن به نیازهای جسمی و روحی مردم داشته اند، یک ضایعه عمده و خطرناک است در کنار این آشنایی، غذاها با فرهنگ کشوری دیگر تعدیل می شود و تغییر می یابد. اسپاگتی ایتالیایی در کشور ما نزدیک به فرهنگ غذایی و ذائقه خودمان شده است. خوراک کاری هندی ها آنقدر تند است که ناچار برای نزدیک شدن به ذائقه ایرانی تبدیل به غذایی نزدیک به خورش های خودمان می شود و یک حاصل جدید پیدا می کند، درباره غذاهای دیگر هم می توان همین تغییرات را بر شمرد و بیان کرد. غذا در بافت فرهنگی تازه وارد می شود، فرهنگ خود را نمایش می دهد، با فرهنگ میزبان تغییر می کند و به چیزی تازه می رسد. این نوعی گفت وگو یا دیدار فرهنگ ها و تمدن ها روی میز غذاخوری است. ملت هایی با غذای آماده در مقابل این آشنایی و همنشینی سازنده، در مقابل این فضای رنگارنگ و شاد و تجربه گر که با خلاقیت و طبع و ذائقه و سلیقه افراد همراه است، چیزی وجود دارد به نام غذای یکسان ساز جهانی. غذایی که استاندارد و علایق آدم ها را سرکوب می کند، تقلیل می دهد و به فرهنگ تأسف انگیز جهانی غذای آماده تبدیل می شود. ریچارد لینک لیتر، فیلمساز معروف آمریکایی که اخیراً با فیلم پسرانگی و پیش تر با سه گانه پیش از طلوع، پیش از غروب و پیش از نیمه شب، دل خیلی از علاقه مندان سینما و هنر فیلم را تسخیر کرده است، سال 2006 فیلم مهمی ساخت به نام ملت غذای آماده (Fast Food Nation) که برداشتی از کتاب تکان دهنده اریک اسکلوسر به نام سویه تاریک بود. او در این اثر نشان داد چگونه فرهنگ غذای آماده و رستوران های زنجیره ای میانمایه آن، به طور غیرمسئولانه سلامت شهروندان را تهدید می کنند، در زندگی روزمره آنها تأثیر منفی می گذارند و سبک زندگی آنها را حتی تا انتخاب شغل و پیشرفت فردی تنزل می بخشند و همین طور از جهت دیگر تأثیری فاسد و مخرب در دستگاه مالی و قضایی کشور آمریکا و حتی جهان دارند. در این فیلم به شیوه های مختلف، ارتباط غذای آماده با جریان های سیاسی آمریکا نشان داده می شود و بحران حوزه عدالت را در فرهنگ غذایی آدم ها و خمودگی و بیماری را در این فرهنگ به غلط جهانی شده، نقد می کند. به همان اندازه که در مراودات غذایی کشورها، فرهنگ پویا و اثرگذار است سلامت و احترام به طبع و ذائقه فردی محترم است، در فضای مصرفی و منحط غذای آماده و سریع، تنوع فرهنگ ها در حاشیه قرار گرفته و حتی روبه نابودی است و جایگزین آن نوعی بی مایگی و اهمیت ندادن به غذا قرار گرفته است. غذای آماده در جهت فرهنگ زدایی از زندگی روزمره و سبک زندگی انسان پیش می رود. این برای کشورهایی چون ایران یا چین که از مکتب غذایی منحصر به فرد و با سابقه ای برخوردار بوده اند و همواره نگرشی همه جانبه و کامل برای پاسخ دادن به نیازهای جسمی و روحی مردم داشته اند، یک ضایعه عمده و خطرناک است. در این میان باید در خاطر داشت که رستوران های فرنگی بد نیستند، اتفاقا دارای تأثیرات مثبت فرهنگی هستند آنچه مخرب است رستوران های بی کیفیت و یک شکل است که نابودگر و برهم زننده روند سالم زندگی و محدودکننده ذائقه و طبع فردی می شود. علیرضا نراقی اندیشه انتخاب غذا، انتخاب سبک زندگی است اندیشه حسین برید یکی از اصطلاحاتی که برای توصیف عصر ما به کار می رود، اصطلاح «جهانی شدن» است. جهانی شدن، فرآیندی پیچیده است اما به اختصار می توان آن را نزدیک شدن مردم جهان به یکدیگر از حیث الگوهای مصرف و شیوه زندگی و نیز یکپارچگی آنها دانست به گونه ای که گویی عضو یک جامعه واحد هستند. شاید تا اینجای کار، جهانی شدن چندان پدیده منفی ای به نظر نرسد چرا که با نزدیک شدن ظواهر انسان ها به یکدیگر، احتمالا دل های آنها نیز باید به یکدیگر نزدیک شود. اما باید ببینیم این یکپارچگی به چه معناست؟ آیا یکپارچگی به این معناست که مردم جهان همگی برای نزدیک شدن به یکدیگر، به سوی یک شیوه واحد «بین فرهنگی» حرکت می کنند یا یک عده از مردم جهان، از علایق فرهنگی و اجتماعی و تمدنی خود صرف نظر می کنند، تا شیوه عده ای دیگر از مردم را بپذیرند؟ برخی از مظاهر جهانی شدن، صحت این احتمال را بیشتر می کند که جهانی شدن به معنای غلبه یک فرهنگ بر دیگر فرهنگ هاست. یک سری از این مظاهر، از جنس خوراکی ها و نوشیدنی ها هستند. بر اساس دیدگاه برخی جامعه شناسان، کوکاکولا و مک دونالد، از مظاهر مهم جهانی شدن دانسته می شوند؛ برندهای خوراکی ای که در سراسر جهان، دارای نمایندگی هستند و مردم جهان، با فرهنگ ها و زبان ها و ملیت ها و باورهای مذهبی مختلف، مشتری آنها هستند. بر این اساس، هرچند یک فارس و یک چینی و یک فرانسوی، زبان یکدیگر را نفهمند، اما اگر در ترانزیت فرودگاه کشوری دیگر ـ مثلا آلمان ـ در حال انتظار زمان پرواز باشند، می توانند برای شروع یک ارتباط، یکدیگر را به نوشیدن یک کوکاکولا دعوت کنند. بنابراین این نوشیدنی یا آن ساندویچ، به زبان مشترک مردم دنیا مبدل شده است. این زبان مشترک، از جنس نیاز اولیه ما انسان هاست. غذا، یک نیاز زیستی و بیولوژیکی است. هر جانداری به غذا نیاز دارد. اما از سوی دیگر، غذاهایی که نماد عصر جهانی شدن هستند، نماد یک فرهنگ نیز هستند. به عبارت دیگر این خوراکی ها و نوشیدنی ها، ابتدا متعلق به قلمرو جغرافیایی و فرهنگی خاصی بودند، اما بعدها به مناطق دیگر جهان نیز تسری یافته و در سراسر دنیا طرفدارانی پیدا کرده اند. پس برندهای خوراکی غربی، به نوعی میدان جولان دادن یک فرهنگ، برای معرفی خود به مثابه فرهنگ غالب است. پس عادت غذایی، یک عادت خنثی نسبت به مساله فرهنگ و سبک زندگی نیست، بلکه ما با انتخاب غذا، به نوعی تعلق یا انفعال خود را نسبت به یک چرخه فرهنگی ـ اقتصادی تائید می کنیم. از این رو باید توجه داشته باشیم به این نکته که، انتخاب غذا، انتخاب نوع زندگی است. کنار گذاشتن عادات غذایی سنتی، آن هم بدون دقت و تامل عقلانی و نقادانه، کنار گذاشتن بخشی از هویت ما و پذیرش غیرعقلانی یک سبک زندگی است. از سوی دیگر هر یک از عادت های غذایی براساس ویژگی آب و هوای یک منطقه جغرافیایی خاص نهادینه شده است و غفلت از این شرایط جغرافیایی و فراگیر کردن یک غذا به مثابه نادیده گرفتن طبع و ذائقه افراد و در نتیجه مواجه شدن با نوعی عدم انسجام در سبک زندگی است.
سه شنبه 30 تیر 1394 ساعت 03:15
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 104]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها