تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833378149
تبدیل پیروزی سیاسی به نشاط اقتصادی
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: تبدیل پیروزی سیاسی به نشاط اقتصادی محسن جلال پور رییس اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران سرمقاله شماره 3531 روزنامه دنیای اقتصاد را که 25 تیرماه جاری منتشر شد با عنوان تبدیل پیروزی سیاسی به نشاط اقتصادی نوشت.
آنها که با پیچیدگی دیپلماسی مدرن آشنایی دارند، پرونده هسته ای ایران را می شناسند و صعوبت مذاکره همزمان با 6 طرف خارجی طراز اول جهان را می فهمند، نیک می دانند که دستگاه سیاست خارجی سرافراز دولت یازدهم، چه کار سترگی انجام داده است. بستر این پیروزی، زمان شناسی و هوشیاری رهبری و رویکرد سالم و مدبرانه دولت رئیس جمهور روحانی است.
نتیجه دو سال چانه زنی سیاسی در داغ ترین مذاکره قرن بیست و یکم، امروز روی میز است. قدرت ها حقوق هسته ای ایران را پذیرفته اند. بسیاری از قید و بندهای تحریم گشوده شده است. مهم تر آنکه ایران، در چهره یک قدرت منطقه ای مسلط، توسط دوست و دشمن به رسمیت شناخته شده است. تردیدی نیست دنیا نگران آشوب رو به رشد در خاورمیانه و جهان عرب است. خیلی ها می گویند ایران امروز، قدرت سازنده کلیدی خاورمیانه است. هر کس در این بخش گیتی، طالب ثبات باشد، محکوم به کار با ایران است.
غرب با هدایت آمریکا در چند سال اخیر، آزاردهنده ترین نظام تحریمی را بر اقتصاد ایران تحمیل کرده بود. امروز با هدایت رهبری و به یمن سیاست خارجی هوشمندانه دولت روحانی، شیرازه این سلسله استحکامات چند لایه از هم پاشیده است. توافق وین سبب می شود بخش های مهمی از تحریم ها، لغو شود. اما دستاورد مهم تر، آن است که مشروعیت تحریم ایران، حتی قبل از توافق هسته ای، مرده است. صف بلندی از مدیران غول های اقتصادی دنیا، خواهان دیدار با تصمیم سازان ایرانی اند. امروز دنیا خواهان کار با ایران است و شرکت های طراز اول غربی، بیش از بقیه مشتاقند. ملاقات های من نشان می دهد امکان سنجی ورود به بازار ایران، ماه ها است آغاز شده است. در ماه های اخیر، در دیدار با غربی ها کمتر با سوالات مقدماتی و اکتشافی روبه رو شده ام. برخورد با برنامه های پخته و جا افتاده کمپانی های بزرگ (که معلوم است ماه ها روی آن کار شده) بارها باعث تعجب من شده است.
اکنون نوبت مردان اقتصادی ایران است که این کامیابی سیاسی و عطش دنیا برای کار با ایران را به حوزه اقتصاد پیوند زده به رفاه ملی ترجمه کنند. گام اول را ظریف، محکم و استوار برداشته و نامش را در تاریخ ایران ثبت کرده است. باید گام های بزرگ تاریخ ساز دیگری در حکمرانی و اقتصاد برداشته شود.
واقعیت آن است که توافق وین، تاثیر معجزه آسا و فوری بر معیشت مردم نخواهد داشت. یادآوری این واقعیت و برخی نقایصی که اشاره خواهم کرد، نه از سر موقع نشناسی در روزهای شادی و سرور ملی است. نمایش درایت و توان حاکمیت ایرانی در مدیریت بحرانی بزرگ، مرا بر سر وجد آورده است. امروز بیش از گذشته مردمان ایرانی و حاکمیتشان را توانا بر حل معضلات پیچیده می بینیم. این امید در همه ما هیجان تلاش بیشتر برای اصلاحات اقتصادی را افزون کرده است. هر پیروزی بزرگ ملی نه تنها آثار مبارک خاص به خود دارد، بلکه نفس پیروزی هم شورآفرین و برکت زا است.
دولت می داند که توافق وین اقتصاد ایران را یک شبه درمان نمی کند. این است که با درایت اعلام کرده که قرار نیست بازار ایران، فستیوال واردات برگزار کند. قرار است توزیع ثروت و بهبود معیشت، از محل تقویت تولید و فراهم سازی فرصت اشتغال صورت پذیرد. این رویکردی صحیح است که اگر صادقانه به آن پایبند باشیم، نتایج کوتاه مدت کم اما آثار بلندمدت نیکو و ماندگار خواهد داشت. در وضعیت اقتصادی امروز ایران، ایجاد نشاط تولید و سرمایه گذاری، کاری بس دشوار خواهد بود. اقتصاد ایران دونده ای بوده که با ترسیم سند چشم انداز 20ساله، مقام اول منطقه را هدف گذاری کرده بود. در 10 سال اول این ماراتن، سوءمدیریت گسترده، بی انضباطی مالی، انکار کار برنامه ای و تشنج بی سابقه در روابط بین الملل زنجیرهای سنگینی بوده که بر اندام دونده ایرانی پیچیده شده است. گزارش معاونت برنامه ریزی رئیس جمهوری نشان می دهد که شکاف درآمد ناخالص ملی ما با ترکیه و عربستان سعودی، امروز به مراتب بیش از سال آغاز چشم انداز است. در مقایسه تطبیقی، فاصله ما با دوندگان اول، بیشتر شده است.
اجازه بدهید صادقانه بگویم، من از گستردگی توقعات معیشتی از توافق وین می ترسم. به گمان من «توهم رونق پیش رو» از خود رکود تورمی موجود، خطرناک تر است. نه جامعه ایرانی، نه ساختار حاکمیت و نه صنعت خسته و زخمی ما، آماده انقلاب اقتصادی و وصول به هدف گذاری 20ساله، در طول 10 سال آتی، نیست. جامعه ایرانی با انباشت بیکاری روبه رو است. عادت دادن جامعه به دریافت یارانه نقدی عمومی و تداوم سیاست های توزیع پول، به فرهنگ اسلامی- ایرانی کسب و کار آسیب زده است. سطح توقع معیشتی مردم از توافق هم به آسمان رسانده شده است. دولت، فربه، کند و بسیار پرهزینه است. یک مطالعه اتاق ایران نشان می دهد که اگر جمعیت کشورها را هم در نظر بگیریم، به ازای هر کارمند دولت ژاپن، دولت ایران 15 کارمند در اختیار دارد. بار سنگین تامین حقوق و مزایا و هزینه 4 میلیون شاغل و 4 میلیون مستمری بگیر و بازنشسته در کنار صندوق های بازنشستگی تضعیف شده، دولت ایران را به سمت بحران مالی می راند. فساد اداری به مانع جدی فعالیت رقابتی تبدیل شده است. قوانینی مثل قانون کار و قانون سرمایه گذاری خارجی ناکارآمد، انگیزه سرمایه گذاری را کشته است. رده های میانی مدیریت و کارشناسی دولت با بحران کیفیت روبه رو است.
بنابراین توانایی بسیاری از سازمان ها در اجرایی کردن تصمیمات سیاست گذار، محل سوال است. صنایع ایرانی، خسته از دوره طولانی سوءتدبیر، فشارهای تحریمی، ناکارآیی در تامین مالی، اختلال در جذب تکنولوژی و محدودیت در دسترسی به بازار جهانی، از دید سخت افزاری و نرم افزاری فرسوده و محتاج رسیدگی و بازسازی است. ایران برای غلبه بر این معضلات، ناتوان و درمانده نیست. موقعیت ژئوپلیتیک کم نظیر، ثروت های طبیعی متنوع، ثبات سیاسی و امنیتی و از همه مهم تر نیروی انسانی شکوفا و مجرب از جمله دارایی های ما در مبارزه با این چالش ها است. پیروزی وین به ما یاد داد که اصلاح دیدگاه و ارتقای راهبرد، معجزه می کند. با تغییر پارادایم در حکمرانی اقتصادی و البته با کار و تلاش دسته جمعی، می توان این تجربه مبارک را تکرار کرد. باید در این جبهه نیز پشت رهبری و شانه به شانه حاکمیت بایستیم و با تدبیر و تلاش، سرنوشت مان را عوض کنیم.
گام نخست، ارزیابی کارشناسانه و غیرسیاسی از موقعیت شاخص های کلان اقتصاد کشور است. تحقیقات اتاق گویای این است که چنین گزارشی نه اقتصاد ایران را در وضع مطلوبی ترسیم می کند و نه آن را آماده وصول به اهداف چشم انداز نشان خواهد داد. معاونت برنامه ریزی رئیس جمهوری بخش مهمی از این کار را به عنوان مستندات برنامه ششم فراهم آورده که البته نیازمند بازبینی و اصلاح است. گام دوم، طرح شفاف وضع موجود با مردم و ایجاد اجماع ملی در مورد «اقتصاد محتاج بازسازی» است. چنین اجماعی با معقول سازی انتظارات، بازسازی اقتصادی را ممکن می کند. دولت با اتکا به حمایت قدرتمند رهبری، پشتوانه محبوبیت حاصل از پیروزی سیاست خارجی، کاهش تنش با غرب و گشایش های ارزی محدود در موقعیت کم نظیری برای برداشتن این گام مهم است. گام بعدی بازبینی راهبردی و واقع گرایانه در اهداف و بازتعریف آنها و تدوین استراتژی های هوشمند، واقع نگر و شدنی است. اسناد بالادستی در این روند محتاج پالایش و به روز رسانی است.بازتعریف رابطه نهادهای مدنی و نهاد دولت گام مهم بعدی است. رهبری سال ها است مطالبه تقویت بخش خصوصی و میدان دادن به اقتصاد مردم نهاد را دارند. تیم بالادستی دولت یازدهم نقش و سهم نهادهای خصوصی ایران در تشریک مساعی در امور کلان را واقعا باور دارد. مجلس نیز در دو دوره اخیر مصوباتی مترقی در بستر سازی این نقش فراهم آورده است.
امروز حاکمیت از توسعه متکی به بودجه عمرانی که دیگر نه ممکن است و نه مطلوب، یکسره قطع امید کرده است. حاکمیت نیک می داند بدون همراهی، سازگاری و همکاری با فعالان مردمی و بخش خصوصی، کارها پیش نمی رود. در این مرحله باید نهاد دولت و اجزای آن با صراحت و شفافیت تمام، لزوم کوچک شدن دولت و واگذاری تصدی ها به تشکل های قانونی اقتصاد مردمی را بپذیرند و اعلام کنند. بر این باورم که علت العلل فساد اداری نیز در همین انبوهی نامبارک نهفته است. وظایف غالب وزارتخانه ها با 10 درصد پرسنل موجود، قابل انجام است. با فرهنگ سازی، باید مطالبه عمومی برای کاهش حجم حاکمیت همه گیر شود. با دولتی 10 برابر فربه تر از نیاز، پرداختن به توسعه اصلاممکن نیست.مرحله و گام سترگ دیگر اما به بخش خصوصی ایران برمی گردد.
جامعه فعالان اقتصادی باید با انسجام و یکدلی همه نیروهای پیدا و ناپیدای درون بخش را برای کمک به ایران اسلامی به کار گیرد. اتاق ها و تشکل های ملی محتاج بازسازی، تقویت و ارتقای توان کارشناسی و اجرایی هستند. بهترین چهره های مدیریت، تدبیر و اقتصاد ایران باید جذب اتاق ها شوند. اتاق باید اتاق فکر اقتصاد و کسب وکار ملی باشد. هیچ گاه کل حاکمیت بدین سان باورمند به لزوم تقویت سهم بخش خصوصی در اقتصاد نبوده است. باید موقع شناس بود و کوشید. بخش خصوصی ایران و نهادهای مرتبط با آنها به ویژه اتاق ایران آماده است در میدان عبور از تنگناها و همانند دوندگان دوی امداد، چوب را از مردان سیاسی گرفته و قسمتی از مسیر را که باید، هوشیار، استوار و چالاک بپیماید. مسیر پیش رو، باید عرصه درخشش ایران و روزگار رشد معنوی و خوشبختی مادی مردمان ایرانی باشد. اتاق ایران و خانواده بزرگ بخش خصوصی آماده همکاری فعال در راستای تامین منافع ملی است. ایرانیان، لایق زندگی بهتری هستند. با درایت و مسوولیت پذیری، این فرصت را از آنان دریغ نکنیم.
7443/3028
29/04/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 49]
-
اقتصادی
پربازدیدترینها