تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1869109159
ابزاری برای افزایش توان جسمی در زمان پیامبر (ص)
واضح آرشیو وب فارسی:جام نیوز:
سیره نبوی؛
ابزاری برای افزایش توان جسمی در زمان پیامبر (ص)
ورزش در زمان رسول الله (ص) بیشتر وسیله و ابزاری بوده برای افزایش توان جسمی مسلمانان که معمولا در جنگ‌ها استفاده می شده است.
پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله: ھر كه ماه رمضان را دريابد و آمرزيده نشود، خداوند او را (از رحمت خود) دور گرداند. به گزارش سرویس خانواده جام نیوز، اکثر ورزش‌های آن زمان، خود‌به‌خود ماهیتی جنگی داشتند، یعنی از کشتی گرفتن، شمشیربازی، تیراندازی و اسب سواری که به‌طور مستقیم جزو اصول جدای ناپذیر جنگ بودند و شکار کردن که به طور غیر مستقیم باعث می شد توان رزمی مسلمانان افزایش یابد. کشتى گرفتن
کشتى گرفتن در نزد مسلمانان متداول بود و بیهقى روایت کرده که رسول خدا(ص) رکانه بن عبد یزید بن‌هاشم را به اسلام دعوت کرد. رکانه مردى بود که به داشتن نیروى عظیم خود مشهور بوده و در کشتی توانسته بود بر هر حریفی پیروز شود، ولى رکانه معجزه آشکارى از رسول خدا(ص) خواست تا دعوت آن حضرت را بپذیرد، پس حضرت محمد(ص) فرمود: اگر بر تو غلبه کنم (چطور است) ؟ رکانه گفت: در این صورت به تو ایمان مى‌آورم. با یکدیگر کشتى گرفتند پس رسول خدا(ص) او را به زمین زد و بر او پیروز گشت. رکانه تعجب کرد و تقاضاى کشتى گرفتن مجدد نمود، براى بار دوم و سوم رسول خدا (ص) او را به زمین زد، پس او اسلام را پذیرفت و مسلمان خوبى شد. شمشیربازى
شمشیربازى ابزار دفاعی مسلمان‌ها بوده است به نحوی که وقایع شمشیر زدن که در آغاز غزوه بدر و غزوه أحد، رخ داده است در تاریخ اسلام مشهور است. در این جنگ‌ها مسلمانان با آمادگی خاص توانستند بر کفار پیروز گردند. شنا
شنا در قرن چهارم سخت مورد توجه بود و گفته شده كه اهالى بغداد بسیار به شنا علاقه‌مند بودند و از مهارت خود در این فن، نمایش‌هایى خارق‌العاده میدادند. اسامى فراوانى در این قرن بر اقسام شنا اطلاق می‌شده است كه اكنون در قاموس‌هاى عربى نیز به‌ندرت توضیحى روشن براى آنها یافت میشود مانند شناى شق، ذرع، قمر، استلقاء، تزاوُر، شكلبى، طاووس، عقربى، مُقَرفَس، موزون، كامل، طویل، مقید و غیره. با گسترش جغرافیایى جهان اسلام پس از فتوحات، مسلمانان نیاز به شنا را، به سبب افزایش سفرها و جنگ‌هاى دریایى، دریافتند و بدان اهتمام ورزیدند.
براى دریانوردان و نیز جنگجویانى كه در كشتی‌هاى جنگى خدمت می‌كردند، دانستن شنا حیاتى بود. برخى از جنگجویان دریایى چنان در شنا مهارت داشتند كه می‌توانستند بی‌‌آنكه دیده شوند در زیر آب شناكنان به زیر كشتى دشمن بروند و بدنه آن را سوراخ كنند. اسب سوارى
سواره نظام در جنگ‌ها نقش بزرگى ایفا می‌‌کرد، و شکست مسلمین غزوه احد در اثر غفلت سواره نظام بود در حالى که سواره نظام قریش که رهبرى آنرا خالد بن ولید قبل از مسلمان شدن به عهده داشت، هوشیار بود. از ابن عمر نقل شده که پیغمبر (ص) بین اسب‌ها مسابقه می گذاشتند و به برنده نیز جایزه می دادند.فقهاء اعتقاد دارند که این کار جزء شرط‌هاى حلال می باشد. در این زمینه به یکی از سحابه که نامش انس بود، گفتند آیا رسول خدا(ص) در اسب سواری شرط‌بندى می‌‌کردند؟ گفت آرى، به خدا قسم پیغمبر(ص) بر روى اسبى که نامش «سبحه» بود شرط‌بندى کردند و وقتى برنده شد، آن حضرت اظهار شادمانى کردند. تیراندازی
از جمله ورزش‌هاى دیگر، تیر زدن به هدف و یا تیراندازى است. پیوسته پیغمبر(ص) اصحاب خود را به آن تشویق می‌‌کرد و می‌‌فرمود: بر شما باد تیر اندازى، زیرا این کار جزء بهترین سرگرمى شماست.
همچنین تیراندازى با این آیه کریمه ارتباط دارد: « نیرو و اسب مهیا سازید براى (مجاهدان راه خدا) هر اندازه که بتوانید». پیامبر می‌فرمودند: بدانید که مقصود از نیرو، تیراندازى است. شکار
از جمله تفریحات مفید که اسلام آن را تأیید کرده شکار کردن است. مسلمانان معتقد بودند که از شکار فواید زیادى به دست می‌‌آید، زیرا شکار علاوه بر این که کار و کسبى لذت بخش است، سربازان را به دویدن و حمله کردن تمرین می‌‌دهد و آنان را به اسب سوارى عادت داده و به تیراندازى و شمشیر زدن و چماق زدن ماهر می‌‌سازد، و اهتمام و توجه به خونریزى را تقلیل می‌‌دهد. طبق حکم قرآن و سنت و اجماع مسلمین و با رعایت شروط فقها خوردن گوشت شکار مباح است. خداوند متعال می فرماید: «اى پیغمبر(ص) مردم از تو می‌‌پرسند چه چیزى برایشان حلال است، بگو حلال شده است بر شما کشکارهاى پاکیزه، و نیز شکار آنچه که به دست می‌‌آید بوسیله شکار کنندگانى (سگان شکارى) که شما آنها را طبق دستور الهى تعلیم می‌‌دهید. پس بخورید از آنچه این حیوانات شکارى براى شما نگاه داشته اند و نام خدا را بر آن ببرید». در حدیث رسول خدا(ص) میفرمایند: بخور آنچه را که بوسیله کمان خود شکار کرده و نام خدا را بر آن بردهاى، و بخور آنچه را که بوسیله سگ تعلیم دیده خود شکار کرده و سپس نام خدا را بر آن بردهاى، و آنچه را بوسیله سگ تعلیم ندیده خود شکار کرده‌اى، و توانسته‌اى که آنرا ذبح شرعى کنى، آنرا نیز بخور، به دلیل جایز بودن شکار، نگهدارى سگ براى شکار جایز است، همان طورى که نگهدارى سگ و گله و سگ مزرعه مباح است. ولى نگهدارى سگهاى دیگر غیر اینها حرام است، زیرا از رسول خدا(ص) روایت شده که فرمود: هیچ قومى اقدام به نگهدارى سگ نکردند(جز سگ گله و سگ شکارى و مزرعه) مگر آن که از هر روز از اجرشان(نزد خدا) دو قیراط کم میشود. از سالم و از پدرش روایت شده که گفت: از رسول خدا(ص) در حالى که به صداى بلند سخن می‌‌گفت، شنیدم که به کشتن سگها امر می‌‌کرد، و سگهاى غیرشکارى و نگهبانى معمولا کشته می‌‌شدند. سرگرمی‌های فکری
قسم دوم از انواع تفریحات و سرگرمی‌ها، سرگرمى است که بازى‌کنندگان در حال نشسته انجام مى‌دهند، مانند بازى نرد و شطرنج و... ، آدام متز می‌‌گوید: بازی‌های نشسته جزء عادات عرب نبوده است. یک عرب خالص در این کار مغایرتى با طبعش احساس می‌‌کند. حکایت کرده اند که مردم مدینه به مردى که شطرنج بازى کند زن نمی‌‌دادند. اعراب گفته اند که شطرنج بازى براى عجم بى دانش درست نشده، زیرا مردم عجم گاه و بى‌گاه گرد هم جمع می‌‌شدند به یکدیگر نگاه می‌‌کردند، پس شطرنج را وسیله سرگرمى خود قرار میدادند.
در باره نرد پیغمبر(ص) می‌‌فرمود: هرکس نرد بازى کند مثل این است که دستش را در گوشت و خون خوک رنگ کرده است، و نیز می‌‌فرمود: هر کس نرد بازى کند براستى که خدا و رسولش را نافرمانى کرده است. شوکانى این دو حدیث را حمل کرده است بر کسى که با قمار نرد بازى کند، و از گروهى از علماء روایت می‌‌کند که جایز است نرد بازى بدون قمار، اما شطرنج در زمان صحابه پدید آمد و صحابه در باره آن اختلاف نظر دارند. ابن عمر گفت که شطرنج بدتر از نرد است، و على(ع) فرمود: که شطرنج جزء قمار است، و بعضى از صحابه به کراهت آن معتقد شده‌اند، و عده زیادى از صحابه و تابعین در صورتى که شطرنج خالى از قمار باشد آنرا مباح دانسته‌اند. بعضى از فقها قائل به جدایى بین نرد و شطرنج هستند، پس معتقدند که بازى نرد بر مبناى برد و باخت است و اما شطرنج بر اساس وارد کردن فکر به کار و ورزش ذهنى است، و از این جهت بازى شطرنج را جایز دانسته‌اند مشروط بر این که انسان را از انجام وظیفه‌اش باز ندارد و با قمار هم نباشد، و بشرط این که بازى کننده در حال بازى زبانش را از کلام بد و فحش دادن نگهدارد و اگر نه بازى آن حرام است.
از این جا معلوم مى‌شود که قاعده اصلى در مزاح و سرگرمى و انواع ورزشها، حلال بودن آنهاست، و گاهى بعضى از آنها مستحب مى‌گردد، در موقعى که به آمادگى جهاد و وسایل جنگ و حمایت از مسلمانان کمک کند، و این چیزها وقتى که از هدف خود منحرف شوند مکروه و یا حرام مى‌گرداند، مثل این که بد به کار بروند و یا قمار در آنها وارد شود، و همچنین است وقتى که به صورت هدف و مقصود اصلى در آیند، در حالى که وسیله اى بیش نیستند، و در واقع این چیزها مباح شده اند تا به رفع خستگى انسان کمک کنند و در نتیجه با فعالیت بیشتر و علاقه بیشتر به کار خود بپردازد. پس اگر انسان غرق در این امور بشود به نحوى که به عنوان هدف او در آیند، انسان با این اقدام خود، آنها را از صورت مجاز به صورت مکروه و یا حرام منحرف می‌‌سازد، در نتیجه آنها اگر انسان را از انجام عمل مستحبى باز دارند، مکروه و اگر از انجام عمل واجبى باز دارند حرام می‌‌گردند. نظر مراجع در رابطه با بازی شطرنج و پاسور:
حضرت امام قدس‌سره میفرمایند: اگر احراز شود یعنی مکلف یقین کند که پاسور و شطرنج از آلت قمار بودن خارج شده بازی با آنها بدون برد و باختی اشکال ندارد، ولی تا احراز نشود باید بازی نکنند. "استقتائات حضرت امام، ج ۲، ص ۱۰ و ۱۱" مقام معظم رهبری میفرمایند: اگر مکلّف تشخیص دهد که در حال حاضر شطرنج از آلات قمار محسوب نمی‌شود، ساخت و خرید و فروش و بازی با آن بدون شرط‌بندی اشکال ندارد. همچنین با فرض مذکور، آموزش آن هم بدون اشکال است.و با زی با ورق‌هایی که عرفاً آلات قمار محسوب می‌شوند، مطلقا جایز نیست. ولی بازی با ورق‌هایی که عرفاً آلت قمار محسوب نمی‌شوند، بدون شرط‌بندی اشکال ندارد و به طور کلّی بازی با هر چیزی که مکلف تشخیص دهد از آلات قمار است و یا در آن شرط‌بندی شود به هیچ وجه جایز نیست و بازی با هر وسیله‌ای که جزء آلات قماریه حساب نیاید بدون شرط‌بندی اشکال ندارد. "ترجمه اجوبۀ‌الاستفتائات رهبری، چاپ جدید، ص ۲۴۶ و ۲۴۷" آیت‌الله فاضل لنکرانی میفرمایند :نظر اینجانب در این مسئله همانند نظر حضرت امام قدس‌سره است، ولی امام در جواب سؤال مجدد فرموده‌اند تا احراز نشود نباید بازی کنند و نظر این جانب نیز همین است و در این جهت فرقی بین زمان‌ها نیست. "جامع المسائل آیۀ‌الله فاصل، ج ۲، ص ۲۹۳، س ۹۳۹ و جامع المائل، ج ۱، ص ۲۴۷" مرحوم آیۀ‌الله گلپایگانی(ره) میفرمایند: بازی با آلات قمار مثل نرد و شطرنج و پاسور حرام است اگر چه قصد برد و باخت نداشته باشند. آیۀ‌الله بهجت: بازی کردن با آلات قمار، از قبیل نرد و پاسور و شطرنج با برد و باخت حرام قطعی است و بدون برد و باخت احتیاط در ترک است. در شطرنج احتیاط اشدّ است. "توضیح المسائل آیۀ‌الله بهجت، مسائل متفرقه، ص ۲"
توضیح: مقصود از احتیاط در هر دو مورد احتیاط واجب است. آیۀ‌الله صافی گلپایگانی میفرمایند: بازی با شطرنج ولو بدون برد و باخت باشد و حضور در مجلسی که شطرنج بازی می‌کنند اشکال دارد و بازی با ورق و هر آلت قمار دیگر ولو بدون برد و باخت باشد، به نظر اینجانب حرام است. "جامع‌الاحکام آیۀ‌الله صافی، ج ۱، ص ۳۰۲، س ۱۰۴۰ و ۱۰۴۱" آیۀ‌الله سیستانی میفرمایند:شطرنج مطلقا حرام است و پاسور اگر همچنان در عرف قمار باشد بازی بدون برد و باخت با آن به احتیاط واجب جایز نیست. "مسائل جدید از دیدگاه علماء و مراجع تقلید، ص ۱۸۹" آیۀ‌الله نوری همدانی میفرمایند: بازی با آلات قمار کلاًّ حرام می‌باشد، مگر از آلت قمار بودن خارج شده باشد. "هزار و یک مساله فقهی، مجموعه استفتائات آیۀ‌الله نوری، ج ۲، ص ۱۶۷، س ۵۵۹" آیۀ‌الله تبریزی میفرمایند:بازی با آلات معروفه قمار، چه با برد و باخت مالی باشد و چه بدون آن جایز نیست، و شطرنج تا وقتی که محرز نشود که از آلت قمار بودن خارج شده به طوری که در هیچ مجتمع قمار یا آن متعارف نباشد، بازی با آن چه با برد و باخت مالی باشد یا بدون آن جایز نیست. استفائات جدید، آیۀ‌الله تبریزی، ص ۲۰۴، ص ۹۸۱" آیۀ‌الله مکارم شیرازی میفرمایند: بازی با آلات قمار، هر چند بدون برد و باخت باشد اشکال دارد و خرید و فروش و نگهداری آلات قمار حرام است و اگر شطرنج در عرف عام از صورت قمار خارج شده باشد و به عنوان ورزش شناخته شود، مانعی ندارد، خواه با کامپیوتر باشد یا غیر آن. "استفتاآت جدید آیت‌الله مکارم، ج ۲، ص ۲۳۸"
متن زندگی/ 2014
۲۶/۰۴/۱۳۹۴ - ۱۹:۳۰
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام نیوز]
[مشاهده در: www.jamnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 71]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها