واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۲۴ تير ۱۳۹۴ (۱۵:۲۰ب.ظ)
مسئولان خطر آتشسوزي در مدارس کپري را جدي بگيرند موج - به دليل نبود گاز و نفت و در نتيجه آن بلااستفاده بودن بخاري، معلمان در مدارس کپري در فصل سرما براي گرمايش کلاس ناگزير از روشن کردن آتش هستند که اين مساله احتمال آتشسوزي در مدارس کپري را بسيار افزايش ميدهد.
به گزارش خبرگزاري موج، به دليل نبود گاز و نفت و در نتيجه آن بلااستفاده بودن بخاري، معلمان در مدارس کپري در فصل سرما براي گرمايش کلاس ناگزير از روشن کردن آتش هستند که اين مساله احتمال آتشسوزي در مدارس کپري را بسيار افزايش ميدهد. متأسفانه هيچکس به فکر پيشگيري نيست، اما؛ بهمحض اينکه مدرسهاي کپري آتش گرفت و دانش آموزان جزغاله شدند دنبال مقصر ميگرديم. ما حدود دو سال پيش هم از مدارس کپري گزارشي تهيه و پخش منتشر کرديم، اما؛ مسوولان ما را سرزنش کردند.
محمدرضا فراهاني، طلبه جهادگري است که فکر و ذهنش مشغول خدمترساني به مناطق محروم است. اردوهاي جهادي در مناطق جنوب کرمان بخش مهمي از زندگي او و دوستانش را تشکيل ميدهد. وي مسوول گروه جهادي - تبليغي فدائيان عدالت است که از سال 81 فعاليتهاي خود را آغاز کرده است.
اين فعال جهادي گفت: فاطمه، زهرا، زکيه، زينب، طاهره، رضا، محمد، مرتضي، کرامت، ايوب و خيلي از بچههاي کپر نشين در روستاهاي جنوب کرمان مثل ترشاب، درکلات مارز و بسياري از روستاهاي ديگر که مجال نام بردن از آنها نيست، دوست دارند مثل بچههاي من و شما ادامه تحصيل بدهند و براي خودشان و مملکتشان کارهاي بشوند، اما؛ غول فقر مانع ادامه تحصيل آنان شده است.
محمدرضا فراهاني با اشاره به فقر شديد علمي و تحصيلي در اين روستاهاي محروم، بيان کرد: در هيچکدام از روستاهاي کپرنشيني که تا به حال براي برگزاري اردوهاي جهادي سفر کردهايم، مدرسه راهنمايي به بالا اصلا وجود ندارد. مدرسه دخترانه و پسرانه در اين روستاهاي کپرنشين عبارت نامفهومي است، اساسا در اين روستاها چيزي به معناي مدرسه مطابق تصور رايج وجود ندارد و کلاسها در يک چادر و روي يک زيلو بدون هيچگونه امکانات گرمايشي و سرمايشي برگزار ميشود و اين کودکان در سرما و گرما بايد به درس گوش کنند.
فراهاني با بيان اين که برخي از روستاهاي محروم جنوب کرمان به دليل فقدان امکانات مانند؛ انسانهاي اوليه زندگي ميکنند، افزود: به خاطر نبود مدرسه راهنمايي بچهها بايد چند کيلومتر پياده از روستا بروند تا به اول يک جاده آسفالت برسند بعد هم کلي منتظر بنشينند تا شايد ماشيني از راه برسد و با سلاموصلوات آنها را به مرکز بخش يا شهر برساند، آخرين ايستگاه تحصيلي اکثر دانش آموزان کپرنشين يا راهنمايي است يا اگر باشد دبيرستان؛ البته عده معدود و انگشتشماري از آنها کاري شبيه معجزه انجام ميدهند و به دانشگاه مي رسند.
فراهاني با اشاره به اشکهاي مادراني که بازماندن کودکانشان از تحصيل را ميبينند، خاطرنشان کرد: جادههاي صعبالعبور و خاکي، هزينههاي بالاي اياب و ذهاب، هزينههاي خوابگاه، خورد و خوراک، لباس مدرسه، کيف و کفش و کتاب و لوازمالتحرير نه رمقي براي بچهها گذاشته است و نه نفسي براي والدين، بهناچار بچههاي کپرنشين مجبور به ترک تحصيل ميشوند و ما با اين وجود به فکر احداث استخر و کافيشاپ در مدارس بالاي شهر تهران هستيم.
فراهاني در ادامه گفت: اين روزها التماس دعاي کپرنشينان براي مساعدتهاي تحصيلي زياد شده است، کار خيليها گير 100 تومان و 200 تومان است و به خاطر نداشتن همين رقمهاي ناچيز، کودکان براي هميشه با تحصيل خداحافظي ميکنند. نميدانم از علي، پدر سه بچه بگويم که هنگام صحبت با اين او سنگيني غصه و شرمندگي را بر دوشش احساس ميکردم که بايد دعا کند يکي از مددجويان بهزيستي به رحمت خدا برود تا نوبت به او برسد و فرزندش را به مدرسه بفرستد يا از خواهر و برادري يتيم کپرنشينش بگويم که اندر خم هزينههاي تحصيلشان ماندهاند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 66]