واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: سهشنبه ۱۶ تیر ۱۳۹۴ - ۰۹:۵۲
پژوهشگران دانشگاه صنعتی سهند تبریز در پی دستیابی به بازده بالا در تصفیه پسابهای صنعتی، اقدام به سنتز آزمایشگاهی غشاهایی متشکل از نانوذرات کردند. به گزارش سرویس علمی ایسنا، ، ماهرخ امینی، کارشناس ارشد مهندسی شیمی دانشگاه صنعتی سهند و مجری طرح اظهار کرد: در صورت تکمیل نتایج و دستیابی به تولید انبوه، این غشا در فرایند تصفیه پساب به کمک بیوراکتورها قابل استفاده است. از طرفی به دلیل اصلاح سطح غشا به کمک نانوذرات، تعداد دفعات تعویض و شستشوی آنها کاهش خواهد یافت. وی افزود: تصفیه پسابهای شهری و صنعتی عموماً به روش بیولوژیکی و با کمک لجن فعال انجام میگیرد. بدین ترتیب آلایندههای محلول موجود در فاضلاب تصفیه شده و جمعیت لجن سوسپانسیونی در داخل سیستم افزایش پیدا میکند. در نهایت، جداسازی لجن از جریان تصفیه شده به کمک نیروی گرانشی در تانک تهنشینی اتفاق میافتد. مجری طرح با اشاره به مشکلات عمده این روش تصفیه عنوان کرد: فضای بسیار زیاد مورد نیاز در این سیستمها به دلیل وجود تانک تهنشینی، تبخیر حجم زیادی از آب تصفیه شده در تانکهای رو باز و همچنین کیفیت پایین جریان تصفیه شده از معایب جدی سیستمهای تصفیه با لجن فعال است. وی در ادامه افزود: با روی کار آمدن بیوراکتور غشایی و جایگزینی تانک تهنشینی با فیلتراسیون غشایی، این مشکلات تا حد زیادی حل شده است. در واقع سیستم بیوراکتور غشایی به عنوان یک فناوری نوین و تولید جریان تصفیه شده با کیفیت بسیار بالا، تا به امروز توجه افراد و گروههای مختلفی را به خود جلب کرده است. با این حال مشکل عمده این سیستمها، هزینه بالای عملیاتی مربوط به نگهداری و تعویض غشاهای موجود در آن است. امینی تصریح کرد: همانگونه که گفته شد عمده هزینهها در سیستمهای بیوراکتور غشایی، مربوط به نگهداری و شستشوی غشای آن است. لذا به نظر میرسد اصلاح سطح غشا میتواند مشکل گرفتگی آن را رفع کرده و با کم کردن تعداد دفعات شستشو، به منظور جلوگیری از کاهش فلاکس عبوردهی، باعث کاهش در هزینهها شود. به گفته امینی، هدف اصلی این پروژه کاهش میزان گرفتگی غشاهای پلیمری آبگریز با استفاده از نانوذرات سیلیکا بوده است. این محقق در ادامه گفت: نانوذرات سیلیکا، آبدوست، زیست سازگار و غیر سمی هستند. به عبارتی با کاربرد آنها و افزایش آبدوستی به علت حضور گروههای عاملی آبدوست روی سطح غشا و تشکیل لایه آب، برهمکنش غشا با مواد آبگریز موجود در بیوراکتور کاهش پیدا کرده و عملکرد سیستم به طور قابل توجهی بهبود پیدا میکند. وی تصریح کرد: کاهش در میزان گرفتگی غشاها به دلیل حضور نانوذرات آبدوست و به دنبال آن کاهش قابل توجه در هزینههای مربوط به شستشو و تعویض غشاها، هزینه مربوط به افزودن نانوذرات به ساختار غشا را جبران میکند. مجری طرح خاطرنشان کرد: در این طرح مقایسه عملکردی غشاها در تصفیه پساب پالایشگاهی با بار آلی بالا در بیوراکتور غشایی انجام شده و کیفیت جریان تصفیه شده با استانداردهای موجود برای استفاده مجدد پساب تأئید شده است. مجری طرح یادآور شد: البته این قبیل غشاهای پلیمری در زمینههای متفاوتی همچون بیوتکنولوژی (جداسازی و تغلیظ پروتئینها)، پزشکی (تصفیه خون)، صنایع غذایی (صاف کردن آب میوه) و به طور گسترده در صنایع مختلف برای تصفیه فیزیکی آب و ... نیز کاربرد دارند. بر اساس این گزارش، این طرح در قالب پایاننامه مورد نیاز صنعت، به سفارش شرکت ملی پالایش و پخش فرآوردههای نفتی و به همت ماهرخ امینی، کارشناس ارشد مهندسی شیمی و دکتر رضا یگانی از دانشگاه صنعتی سهند تبریز انجام شده که توسط ستاد ویژه توسعه فناوری نانو نیز پذیرفته شده است. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 54]