محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826189518
برنامه‌ریزی برای اوقات فراغت، فقط وظیفه آموزش و پرورش نیست
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
برنامه‌ریزی برای اوقات فراغت، فقط وظیفه آموزش و پرورش نیست فراغت درواقع به زمانی گفته می‌شود که فرد بعد از مدتی کار و تلاش و اشتغالات روزمره که باعث خستگی او شده، به سرگرمی و تفریح و علایق دیگر خود می‌پردازد؛ اوقاتی که دانش‌آموزان ما مصروف به مدرسه رفتن و تحصیل می‌کنند، جزئی از اوقات فراغت آنها محسوب نمی‌شود، زیرا در بیشتر این زمان به سرگرمی و علایق آنها پرداخته نمی‌شود. پس از 9 ماه تحصیل باید شرایط و امکاناتی فراهم کرد که دانش‌آموزان به علایق خود بپردازند.
نهادها و دستگاه های مختلفی در کشور وظیفه برنامه ریزی برای اوقات فراغت دانش آموزان را برعهده دارند. وزارت آموزش و پرورش، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان تبلیغات اسلامی، شهرداری ها، کانون های مساجد و... از جمله این دستگاه ها و نهادها است. ضرورت برنامه ریزی و پرداخت به اوقات فراغت حدود31 میلیون دانش آموز وقتی اهمیت پیدا می کند که در زمان کنونی مساله تهاجم فرهنگی، رسانه های معاند و گسترش فضاهای مجازی و... جزو دغدغه های اصلی مسئولان فرهنگی نظام شده است. کوتاهی در برنامه ریزی برای میلیاردها ساعت اوقات فراغت این قشر، خسارات غیرقابل جبرانی را برای جامعه و خانواده به بار خواهد آورد. در این بین خانواده در درجه اول اصلی ترین نقش را دارد و به دنبال آن آموزش و پرورش در جهت آگاه سازی خانواده ها و برنامه ریزی صحیح جایگاه بعدی را ایفا می کنند. ضرورت برنامه ریزی و سیاستگذاری متمرکز در دولت و نهادهای مرتبط زمانی بیشتر احساس می شود که دستگاه آموزش و پرورش به حیث امکانات معدود نمی تواند به تنهایی این بار را بر دوش بکشد. بنابراین باید دیگر دستگاه ها جزیره ای عمل نکرده و با هماهنگی و همیاری یکدیگر نسبت به برنامه ریزی در زمینه اوقات فراغت اقدام کنند. البته باید در ابتدای این موضوع نیازسنجی از خانواده ها و دانش آموزان در اولویت کاری سیاستگذاران باشد و پس از اجرا نیز میزان اثربخشی آن مورد ارزیابی و سنجش قرار گیرد تا چراغ راهی برای برنامه ریزی دوره های آینده باشد. لازم به ذکر است که اوقات فراغت مختص فصل تابستان نیست و فقط در این فصل زمان آن افزایش می یابد. وزارت آموزش و پرورش که مهم ترین و تاثیرگذارترین پل ارتباطی با خانواده و دانش آموزان است، اهمیت بسزایی در برنامه ریزی اوقات فراغت آنها دارد، اما نکته مهم این است که این موضوع در چه درجه ای از اهمیت برای سیاستگذاران و مسئولان این دستگاه قرار دارد. آیا نیاز به یک برنامه ریزی مدون و متمرکز و اساسی است یا صرف ارسال یک دستورالعمل به زیرمجموعه ها کفایت می کند؟ آنچه از قرائن و شواهد امر مشخص است اوقات فراغت دانش آموزان در بین برنامه ریزان و مدیران بالادستی آموزش و پرورش در اولویت امور قرار ندارد. زیرا در این زمان (فصل تابستان) ساماندهی نیروی انسانی، ثبت نام و آماده سازی مدارس برای سال تحصیلی جدید دغدغه اصلی آنها قرار گرفته است. اقدام دستگاه آموزش و پرورش در تدوین دستورالعمل اوقات فراغت در اردیبهشت ماه و طبیعتا با گذر این دستورالعمل از کاغذ بازی های اداری و رسیدن آن به مدارس در نیمه دوم خردادماه مبین این موضوع است. زیرا در این زمان مدارس به دلیل اتمام امتحانات دانش آموزان تعطیل شده و فرصتی برای مدیران و مربیان مدارس جهت توجیه و تبیین این برنامه به خانواده ها و دانش آموزان به دلیل دسترسی نداشتن ندارند. از سوی دیگر همت و بسیج نیروها و امکانات نیز در این دستگاه مشاهده نمی شود، به طوری که اردوگاه ها، مجموعه های ورزشی، تفریحی و... ادارات آموزش و پرورش مطابق برنامه های عادی خود به کار ادامه می دهند. کلاس های آموزشی خاصی برگزار نمی شود و طبق معمول زمان استفاده این فضاها به عموم مردم اختصاص یا اجاره داده می شود. درست است که آموزش و پرورش امکان پوشش حداکثری اوقات فراغت تمامی دانش آموزان را ندارد ولی از حداقل ظرفیت های خود به طور صددرصدی استفاده نمی کند. وجود امکانات و فضاهای ورزشی فراوان کانون های فرهنگی،ْ اردوگاه ها و از همه مهم تر وجود مدارس در هر محله و قابل دسترسی بودن برای دانش آموزان از بعد سخت افزاری و برخورداری از مربیان و نیروهای متخصص در رشته های مختلف فرهنگی، ورزشی و هنری و فنی از جنبه نیروی انسانی و در آخر قدرت نفوذ و جذب در بین خانواده ها و دانش آموزان آموزش و پرورش را به دستگاهی بی بدیل برای ایفای نقش در ساماندهی اوقات فراغت دانش آموزان تبدیل
کرده است. متاسفانه کمبود منابع مالی موجب شده که فضاهای یادشده که می تواند از لحاظ تربیتی و فرهنگی نقش آفرینی کند به فرصتی برای کسب درآمد و جبران کمبودهای بودجه ای تبدیل شده است. اکثر زمان مورد استفاده از ورزشگاه ها و مجموعه های تفریحی و فرهنگی به اجاره گذاشته می شود ولی در جهت تعلیم و تربیت حداقل بهره برداری نمی شود. نیروها و مربیان توانمند اکثرا در سازمان ها و نهادهای دیگر مشغول به کار شده یا در تعطیلی به سر می برند. نبود انگیزه لازم در مدیران مدارس به دلیل اختصاص نیافتن بودجه برای برگزاری پایگاه های تابستانی با عنایت به حجم کاری آنها به دلیل فصل ثبت نام و ساماندهی نیروهای مدرسه از دلایل مهم ناکام ماندن این برنامه ها است. در بیشتر مواقع به دلیل نبود امکانات لازم در مدارس، پایگاه تابستانی به برگزاری کلاس های تقویت بنیه علمی یا جبرانی تبدیل می شود به طوری که علایق و سلیقه دانش آموز محلی از اعراب ندارد. حال چه باید کرد؟ پیشنهاد می شود: 1ـ در وهله اول در طول سال تحصیلی نسبت به نیازسنجی از والدین و دانش آموزان اقدام شود تا در درجه اول دانش آموزان به تفریح و سرگرمی پرداخته و در کنار آن نسبت به شناسایی استعدادها و تقویت آنها پرداخته شود. 2ـ مدارسی که مدیران علاقه مند و با امکانات مناسب دارد، شناسایی شده و آنها را مجاب به برقراری پایگاه های تابستانی کنند. 3ـ با اختصاص بودجه لازم هزینه های ثبت نام و شرکت در کلاس ها را به حداقل برسانند تا حضور حداکثری دانش آموزان مهیا شود. 4ـ ادارات آموزش و پرورش نواحی مختلف اولویت بهره برداری از مجموعه های فرهنگی، تربیتی و ورزشی خود را صرفا آموزش و سرگرمی قرار دهند. 5ـ با شناسایی و دعوت از مربیان و معلمانی که در زمینه های مختلف تخصص دارند، نسبت به تامین نیروهای انسانی اقدام شود. 6ـ تشویق و توجیه خانواده ها و دانش آموزان از مهم ترین عوامل جذب و مشارکت حداکثری است که این مهم باید در طول سال تحصیلی محقق شود. 7ـ رشته های مختلف و متنوع که صرفا جنبه سرگرمی، کشف استعدادها و علایق و تفریح دارد، در اولویت برگزاری کلاس ها باشد. 8 ـ بهره گیری از امکانات و ظرفیت های سازمان ها و نهادهای مختلف بخصوص صداوسیما و جراید و رسانه های مختلف نقش مهمی در آگاه سازی خانواده ها می تواند
ایفا کند. 9ـ هماهنگی با دیگر نهادها و دستگاه های متولی مانند شهرداری ها، فرهنگسراها، سرای محله ها، مساجد و... در امر اوقات فراغت جهت بهره مندی از تجارب، متخصصان و امکانات محلی لازم و ضروری است. کارشناس آموزشی محمد الـهی
سه شنبه 16 تیر 1394 ساعت 03:15
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 145]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها