تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1850382818
یادداشت میهمان/ دیدار رهبر انقلاب با شاعران الگوساز است/نقدی بر سطح کیفی آثار
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: یادداشت میهمان/
دیدار رهبر انقلاب با شاعران الگوساز است/نقدی بر سطح کیفی آثار
نشست سالانه رهبر انقلاب با شاعران به دلایل مختلف می‌توانست و می‌تواند الگوساز و معرفی کننده سرمشق سرایش برای شاعران جوان و جوان‌ترهای شاعر باشد.
به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات فارس، محمدتقی عزیزیان از شاعران کشورمان درباره دیدار امسال شاعران با رهبر انقلاب یادداشتی نوشته است. این یادداشت که برای انتشار در اختیار خبرگزاری فارس قرار گرفته،به شرح زیر است: آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است یارب این تأثـــیـر دولت از کدامین کوکب است سال‌ها بود که می‌خواستم به گونه ای نقشی در اعتلای ادبیات سرزمینم داشته باشم و به حال افرادی که در این عرصه دستی بر آتش داشتند، غبطه می‌خوردم. تا این که به راهنمایی یکی از دوستان مشفق، بر آن شدم که در عرصه نقد و نظر تا جایی که سواد اندکم یاری می‌دهد و جسارت گفتار همراهی می‌کند، قلم بزنم و به بررسی اتفاق‌ها و جریان‌های ادبی و حرکت‌های جریان ساز روزگار خودم بپردازم. **یک دیدار الگو ساز یکی از اتفاقات ادبی که در سال‌های اخیر، نظرم را جلب کرد، برگزاری نشست‌های شاعرانه و دیدار شاعران در ماه مبارک رمضان، با مقام معظم رهبری بود. این نشست به دلایل مختلف می‌توانست و می‌تواند الگوساز و معرفی کننده سرمشق سرایش برای شاعران جوان و جوان ترهای شاعر باشد. اختصاص وقت شخصیت اول مملکت و مرجع بزرگ دینی به قشری خاص و موضوعی مشخص، علاوه بر اهمیت توجه مسئولان به موضوع و متذکر شدن جامعه بر ضرورت آن، از نگاهی می‌تواند نشان دهنده نوعی زنگ خطر باشد. سال‌های اخیر، در سطوح و طبقات مختلف و اقشار گوناگون، شاهد بوده‌ایم که هر وقت مقام معظم رهبری دست روی موضوعی خاص یا نکته ای به خصوص، گذاشته‌اند؛ به نوعی در آن عرصه، نیاز به فعالیت بیشتر و با حساسیت بالاتری دانسته‌اند. در حواشی این نشست‌ها، اشارات کوتاه معظم له، ذیل شعرخوانی شاعران جوان و پیشکسوت، از بارقه‌های امیدی است که نکته سنجی و تسلط معظم له، در راستای ارتقاء سطح ادبیات معاصر کشور و کشورهای فارسی زبان به کار گرفته شود. تحقق این مهم مستلزم زیرکی و کیاست دست اندرکاران اداری و فرهنگی است که سکان این حرکت را از لحاظ شکلی و محتوایی به دست دارند. **شعرهای امسال افت کیفی داشت با نگاهی به اشعار ارائه شده در این دیدارها، پی میبریم که دو، سه سال اخیر، آثار با شیب ملایمی به سمت افت کیفی رفته‌اند. این افت در سال 1394 به حدی است که حتی مخاطبان عام ادبیات هم می‌توانند بر آن اذعان کنند. اشعاری که در رمضان 1436(1394 ه. ش) در محضر معظم له خوانده شد، جدای از نادر ابیاتی که با رندی‌های شاعرانه خلق شده بود و جنبه ادبی آن بر جنبه‌های مصلحت اندیشانه می‌چربید، مابقی نماینده‌ی پدیده ای بودند که زنده یاد سیدحسن حسینی در کتاب ارزشمند «گزیده شعر جنگ و دفاع مقدس»، از آن به عنوان پدیده «طلبه – شاعران» تعبیر می‌کند و مؤلفه های آن را چنین بر می شمارد: «عناصر متعلق به این پدیده در عرصه ادبیات جنگ و انقلاب هم فوایدی داشته‌اند و هم مضراتی، مضراتشان بیشتر به حوزه‌های مدیریتی در مراکز فرهنگی خالص و یا مراکز نظامی-فرهنگی و نهادهای دیگر بر می‌گردد». سراینده‌ی کتاب «گنجشک و جبرییل» در ادامه به بازکردن المان‌های خاص این تفکر و پیروان این پدیده می‌پردازد: «گه گاه» تئوریزه کردن تنگ نظری زیر عنوان «مصلحت‌های انقلابی» به برخی از عناصر این پدیده نسبت داده می‌شود. صحت و سقم این نسبت دادن را گذر زمان روشن کرده و روشن‌تر نیز خواهد کرد. تلنگری که سیدحسن حسینی، سال‌ها پیش در مورد این طیف شاعران و این پدیده می‌زند و امیدی که به روشن‌تر شدن صحت این قضیه دارد، امروزه در شعر انقلاب و دفاع مقدس به بار می‌نشیند و آثار آن در انتخاب شاعران برگزیده جشنواره‌ها بر اساس ملاک‌های برون متنی و گزینش افراد برای ویترین شدن در این دست نشست‌ها مشهود است. **شاعری یعنی حرف‌های اصیل به زبانی بدیع بد نیست در فحوای سخن، گریزی بزنیم به فلسفه اگزیستانسیالیسم و از نگاه هایدگر به بررسی و بازخوانی شرایط شاعر شدن و شاعر ماندن بپردازیم. هایدگر زبان را اقامتگاه بودن می‌داند. یعنی افقی که در آن چیزها آشکار می‌شود. وی از زبان اصیل به عنوان «poesis»یاد می‌کند؛ اگر چه برخی این واژه را به «شعر» ترجمه می‌کنند؛ اما اصالت کلام بر آثار بدیع منثور هم صدق می‌کند. نکته قابل اهمیت این است که در تفکر هایدگر معنای بودن بر تفسیر آدمی از جهان خود فایق می‌شود و بدینسان شاعر از رویکرد مصلحت طلبانه رایج میان خود و مردم رها می‌شود. به زبان ساده تر از نگاه هایدگر شاعر می‌بایست حرف اصیل و بدیع را به زبانی بدیع بگوید و به تعبیر سیدحسن حسینی چون تنی چند از شاعران سال‌های جنگ و بعد از دفاع مقدس بدون آغاز و کشف راه های ناپیموده، پای در «میدان‌های مین خنثی شده» نگذارند و از خط‌های شکسته عبور نکنند. مهم‌ترین ویژگی پدیده طلبه –شاعری از دیدگاه سیدحسن حسینی، گشودن زبان اعتراض و ذی حق دانستن انحصاری خود در این زمینه است: «در اعتراض کردن به کژی ها هم حق تقدم با ماست! یا اعتراض هم خدای نکرده، باید در انحصار ما باشد و موقوف به پایان امیدبخش...!»: منم گنجشکِ مفتِ سنگ‌هایِ بر زمین مانده
هراسی کهنه از صیادهای در کمین مانده دعایی بی‌اجابت کنج سقف خانه کز کرده
که بین شک و ایمان جماعت، با یقین مانده... تو اما وعده باران بعد از یأس‌ها هستی
که داغش بر دل خشکیده این سرزمین مانده اما خوانش اشعار دیدار امسال، متأسفانه هم در سطح زبان و هم در ساحت اندیشه، ضعف اصالت کلام در آثار امسال مشهود بود. غالب قالب اشعار کلاسیک کهن با زبانی بیشتر متعلق به سبک خراسانی بود و گاهی پهلو زدن به اشعار سده‌های نخستین شعر فارسی نظیر دوران رودکی. البته این نکته در شعر شاعران تاجیک و افغان و ... بروز بیشتری داشت. یکی را پسر مست و مخمور بود
ز اخلاق نیکو بسی دور بود
یکی باغ انگور بودش پدر
معیشت نمودی از این رهگذر
چو مستی هر روز فرزند دید
همه تاک آن بوستان را برید
حکیمی چو بشنید، دادش پیام
که ای داده بر دست شیطان لگام
تو! پنداشتی آدم مست کیست؟
که مستی تو کم ز فرزند نیست
... در این عرصه شاعران برون مرزی با دست تهی آمده بودند، تنها رباعی که از این شاعران ارائه شد، اثری بود با ضعف ارگانیک و فقر تصویر و کشف: دین است حسین، فخر دین است حسین دین است، امامت و امیــن است حسیـن چـــون خـــاتم الانبیـــاء محـمد بوده بر خــــاتم الانبیاء، نگیـن است حسین **آثار شاعران برون مرزی ضعیف بود با وجود ارائه این آثار ضعیف از سوی شاعران برون مرزی شاید تنها دلیل دعوت کنندگان از این دست شعراء ترویج زبان فارسی باشد. باید عرض کنم که این راه به سرانجام نخواهد رسید و ترویج زبان فارسی تنها با خلق و ارائه آثار محکم و استخوان دار ادبی صورت می‌پذیرد. با نگاهی در گذشته زبان فارسی می‌بینیم که استحکام، زیبایی و محتوای غنی شاهنامه فردوسی و مثنوی مولوی و رباعیات خیام است که مخاطبان زبان‌های دیگر را به فراگرفتن پیچ و خم‌های زبان فارسی تشویق می‌کند نه آوردن شاعر از بلاد دیگر آن هم با سطح بسیار ضعیف. اما وفور استفاده از افعال و کلمات عربی در اشعار انتخاب شده از شاعران داخلی نشان داد که برگزارکنندگان چندان میلی به گسترش زبان فارسی هم ندارند: «لا فتی» را کـــه نوشتند به پیشانی عشق «لا» و «الا» ست که در زلف چلیپاست بلند که معنای مصراع دوم را مگر خود شاعر بتواند با هزار تبصره توجیه کند؛ و یا در نمونه دیگر عربی شبیه به فارسی استفاده شده از بس که رایج بوده‌اند در زبان فارسی شاعر پنداشته که شعر فارسی میسراید: ای واجب الــــوجــود ز لوث وجودشان کی پاک می‌کنی همه‌ی ملک وجود را و باز هم: فرموده است: «و لا اعتصموا...، و لاتفرقوا» راه نجات اگر خواهی ریسمان یکی است ضعف تألیف، دورنگی زبان و سهل انگاری شاعر در پرداخت ترکیبات و فخامت بیت: راهی ست راه عشق که باید به سر دوید با سرســـری دویدن و لی لی نمی‌شود علاوه بر این در آثار شاعران جوان داخلی هم شاهد دوگانگی زبان و گسیختگی اندیشه در محور عمودی بودیم. باید بر این نکات، شعارزدگی و شتابزدگی را افزود که شعر را از ساحت ادبی دور می‌کرد و به سبک و سیاق بیانیه های تند پایان راهپیمایی‌ها، نزدیک می‌کرد: مسجد یکی، مناره یکی و اذان یکی است قبــله یکی، کتاب یکی، آرمان یکی است در پایان برای همه‌ی دوستان آرزوی توفیق دارم، امیدوارم تدابیری اندیشیده شود که جریان‌های ادبی منتج به برند ادبی شوند نه این که در ابتدا محکم و پرتوان برگزار شوند و در ادامه به صرف عادت و در حد رفع تکلیف. خدایا چنان کن سر انجام کار تـو خشنود باشی و ما رستگار
انتهای پیام/و
94/04/13 - 14:49
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 40]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها