محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1852977189
گذری بر شهر خاموشان؛ از بهشت محمدی تا بهشت الهی چند قدم راه است؟
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: شنبه ۳۰ خرداد ۱۳۹۴ - ۱۴:۳۲
آنقدر غرق زندگی شده‌ایم که شاید گه گداری یادمان برود که روزی ساکن خانه‌ای دیگر خواهیم شد، اما به قول معروف «این شتری است که دم در هر خانه‌ای می‌خوابد». به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه کردستان، هرچند که اکنون فصل بهار است اما ساکنان این خانه دیگر رنگ بهار را نخواهند دید و زمستان عمر آنها فرا رسیده است. هرچند ما اینجا را ماوای خفتگان در خاک می دانیم، اما براساس روایات آنها بیدارتر از ما به احوال جامعه آگاهند. اینجا شهر خاموشان و فریادهای بی‌صداست اما علیرغم این مسئله حرف‌های زیادی برای گفتن دارد و باید گوش دل داشته باشی برای شنیدن صدایشان. داستان مرگ هرکسی به گونه‌ای متفاوت است، از یک نوزاد گرفته تا پیرمردها و پیرزن‌های صدساله هرکدام به شیوه ای از دنیا رفته‌اند اما در نهایت همه در یک نوع قبر به خاک سپرده می‌شوند. دنیا گذرگاه موقت است؛ روزی باید ساکن جایگاه ابدی شویم و از سرای فانی به سرای باقی کوچ کنیم. آرامستان بهشت محمدی، تنها آرامستان فعال سنندج مدیرعامل سازمان آرامستان‌های سنندج در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) منطقه کردستان، اظهار کرد: در حال حاضر تنها آرامستان رسمی شهر سنندج آرامستان بهشت محمدی است و دیگر آرامستان‌های سطح شهر تحت هیچ شرایطی کاربری لازم را ندارند و متروکه شده‌اند. علاءالدین جماعتی با بیان اینکه با حفظ احترام به درگذشتگان، هیچکدام از قبور این آرامستان‌ها را تخریب نمی‌کنیم، افزود: سعی می‌کنیم با رعایت آموزه‌های دینی و مسایل شرعی این اماکن را به پارک و یا منظر شهری تبدیل کنیم تا محیطی نا امن برای اراذل و اوباش و استفاده‌های غیراخلاقی فراهم شود و در نهایت آرامستان‌های متروکه را به مراکز سیاحتی و زیارتی تبدیل کنیم. وی عنوان کرد: در شهر سنندج علاوه بر آرامستان بهشت محمدی، آرامستان‌های «شیخ محمد باقر»، «شیخ محمد صادق»، «پیرمحمد»، «شیخ سلام» و «تایله» وجود دارد و در نواحی منفصل شهری از جمله نایسر، ننله و آساوله نیز آرامستان‌هایی وجود دارد که تاکید کرده‌ایم مردم از دفن اموات در این اماکن خودداری کنند. مدیرعامل سازمان آرامستان‌های سنندج با تاکید بر اینکه مردم اجازه دفن اموات در آرامستان‌های سنندج به جز بهشت محمدی را ندارند، دلیل این مسئله را رعایت کردن نکات زیست محیطی عنوان کرد. وی در ادامه مساحت کنونی آرامستان بهشت محمدی را بیش از 18 هکتار عنوان کرد و افزود: با توجه به تلاش‌هایی که صورت گرفت 57 هکتار را از اداره راه و شهرسازی و 34 هکتار دیگر زمین را نیز از سپاه پاسداران تهاتر کرده‌ایم که در آینده به آرامستان بهشت محمدی افزوده می شود و برای صد سال آینده مشکل کمبود جا برای دفن اموات نخواهیم داشت. جماعتی ادامه داد: در صورتی که بودجه لازم به این امر اختصاص یابد عملیات اجرایی آن در سال آینده انجام می شود. دفن بیش از 37000 نفر در آرامستان بهشت محمدی وی با اشاره به اینکه به طور میانگین روزانه سه متوفی در این مکان دفن می‌شوند، اعلام کرد: تاکنون 36 هزار و 500 نفر در آرامستان بهشت محمدی مدفون شده اند و علاوه بر آن مزار 570 شهید نیز در این مکان موجود است. مدیرعامل سازمان آرامستان‌های سنندج بیان کرد: برای اولین بار در تاریخ شهرداری سنندج تمام اموات مدفون در آرامستان بهشت محمدی را با نام و نام خانوادگی در سامانه الکترونیکی سازمان آرامستان های سایت شهرداری برای دسترسی آسان تر و تسهیل در پیدا کردن قبور اموات لحاظ کرده‌ایم. وی همچنین به ارائه امکانات رفاهی در این آرامستان اشاره و تصریح کرد: احداث سالن انتظار زنانه و مردانه، پارکینگ، تهیه دو دستگاه تهویه هوا برای هر دو غسالخانه مردانه و زنانه و ایجاد فضاهای سبز از جمله تمهیدات خاص رفاهی است. جماعتی با اشاره به اینکه در حال حاضر 35 نفر در آرامستان مشغول فعالیت هستند، بیان کرد: قیمت تمام شده یک قبر 2 میلیون و 200 هزار تومان است، اما با توجه به اینکه هرساله برای قیمت گذاری قبور پیشنهادهایی را به شورای شهر می‌دهیم و شورا نیز در کمیسیون‌های تخصصی این امر را بررسی می کند، لذا امسال قیمت نهایی هر قبر در آرامستان بهشت محمدی 700 هزار تومان برآورد شده است. وی در ادامه سخنان خود یکی دیگر از اقدامات صورت گرفته در آرامستان بهشت محمدی را اختصاص قطعه‌ای به مساحت 2 هکتار به عنوان قطعه مشاهیر و هنرمندان عنوان کرد و ادامه داد: علیرغم اینکه ملودی ما ملودی حزن آلودی است اما از فعالیت‌های فرهنگی دور نمانده‌ایم و اعتقاد داریم هرکاری با هنر و فرهنگ همراه نباشد بی‌فایده است. مدیرعامل سازمان آرامستان‌های سنندج با عنوان اینکه کمیته‌ای، کار تشخیص هنرمندان را برعهده دارند، اعلام کرد: تمامی هزینه‌های دفن هنرمندان در این قطعه رایگان است و در آینده‌ای نزدیک با اختصاص اعتباری مشخص این فضا را بیشتر ساماندهی خواهیم کرد. وی در پایان یادآور شد: با توجه به اینکه مردمی به ما مراجعه می‌کنند دارای تالمات شدید روحی هستند سعی کرده‌ایم با آرامش کامل با آنها برخورد کنیم. از خادمی مسجد تا غسالی بهشت محمدی در ادامه نزد محمدعلی گلی، که در غسالخانه بخش آقایان آرامستان بهشت محمدی سنندج مشغول به کار است رفتم، با خوش‌رویی پذیرای من شد و با دوستش که قبرکن بود روی بلوک‌های تازه ساخت، روبروی من نشستند و مهمان حرف‌های من شدند. آقای گلی چهره‌اش بیش از 40 سال نشان می‌داد، کلاه مشکی رنگی به سر داشت و لباس‌هایش رنگ‌های بوری داشتند... از وی در مورد اینکه چگونه به این شغل روی آورده است سوال پرسیدم که گفت: قبلا 10 سال خادم مسجد بودم که به پیشنهاد یکی از اقوام به اینجا آمدم و از یک سال و نیم پیش در غسالخانه بهشت محمدی مشغول به کارم. از اینکه در اینجا سروکار شما با مردگان است، نمی‌ترسید؟ در ابتدا می ترسیدم ولی در حال حاضر این کار برایم عادی شده و دیگر نمی‌ترسم. خودتان از مردن نمی‌ترسید؟ نه، از مردن نمی‌ترسم، باید انسان ایمان کامل داشته باشد که روزی پیش خداوند می‌رود، کارهای خداوند همیشه 20 است و حتی یک برگ از درخت هم بدون اذن او پایین نمی‌افتد. تا حالا اتفاق افتاده که مرده‌ای زنده شود؟ نه، تا حالا چنین اتفاقی نیفتاده است. چه نظری در مورد شغلتان دارید؟ ان شاءلله خداوند همه‌ی ما را هدایت کند که به خلق خدا خدمت کنیم، من هم این کار را خدمت به مردم جامعه می دانم. به طور میانگین روزی چند میت را غسل می دهید؟ برخی روزها به 10 میت می رسد و برخی روزها هم میتی برای غسل دادن نداریم، اما به طور میانگین به روزی سه میت میرسد. برایتان اتفاق افتاده که برای میتی گریه کنید؟ بله، برایم پیش آمده و آن هم برای نوجوان 16 ساله ای بود که متاسفانه خودکشی کرده بود، این مورد بسیار روی من تاثیرگذاشت و برایش به گریه افتادم. تا کی در این شغل باقی خواهید ماند؟ فعلا که در این شغل هستم و شاید تا روزی که زنده باشم در همین شغل باقی بمانم. بعد از صحبت‌های این غسال با «علی رفیع پور»که از سه سال پیش در بهشت محمدی سنندج به عنوان قبرکن مشغول به کار است باب سخن را باز کردیم، وی برخلاف فرد غسال لباس‌های سفید و رنگ روشنی برتن کرده و جوان بود... چگونه شد که به شغل قبرکنی روی آوردید؟ تقاضای کار دادم به شهرداری، اینگونه شد که به اینجا آمدم و مشغول قبرکنی شدم. شما چه، از مردن و یا مرده نمی‌ترسید؟ نه، از مردن نمی ترسم، آنقدر مرده دیده‌ام که برایم عادی شده و از هیچ مرده‌ای نمی‌ترسم و حتی پیش آمده که وسط قبرستان هم استراحت کرده‌ام. از شغلتان راضی هستید؟ بله، هرچند کندن قبر سختی‌های خاص خودش را دارد، اما راضیم. چگونه قبرها را می کنید؟ دو نفری قبرها را می‌کنیم، هم قبر آماده داریم و هم برخی اوقات هم پیش می آید که سفارش می‌دهند و در مکان دیگری قبر را برای میت آماده می‌کنیم. خاطره‌ای جالب دارید که تعریف کنید؟ یک روز همراه با یکی از دوستان مشغول قبر کندن بودیم که مقداری از قبر کناری که سال‌ها پیش میتی در آن دفن شده بود ریزش کرد، دیدیم مرده‌ای که حدود 22 سال پیش در آنجا دفن شده بود به همان حالت اولیه خود باقی مانده بود که بسیار جالب توجه بود برای ما دیدن چنین صحنه‌ای. پس از اتمام این صحبت ها همراه با یک نفر راهنما نزد چند نفر دیگر از قبرکن‌ها که مشغول آماده کردن قبر در قطعه چهارم بودند، راهی شدیم. در میانه‌های راه پیرمرد لاغر اندامی که کلاه سفید رنگ حاجی‌ها بر روی سرش بود را دیدم که به گل‌ها و درختان آرامستان آب می داد که راهنمای آرامستان گفت: این آقا هم در گذشته قبرکن بوده است اما در حال حاضر که پیر شده به گل‌ها و درختان اینجا آب می دهد. نزدیکش که شدیم با لبخندی ما را ورانداز کرد و سلام داد، پیرمرد چهره‌ای سالخورده و بدنی نحیف داشت اما آرامش و طمانینه خاصی در نگاهش موج می‌زد. در راه، توجه ام معطوف سنگ قبرهایی بود که هرکدام به نحوی رویشان مطالبی نوشته است، برخی از قبور هم کنارشان را گل کاری کرده بودند... در قطعه چهار قبرکن‌ها مشغول کار دیده می شدند، در حین حرکت به سمت قطعه چهار از لابلای قبرهای کنده شده سایه ام را که در قبرهای آماده شده می‌افتاد توجه ام را جلب می کرد؛ انگار قبرها با زبان بی زبانی به من القا می‌کردند که روزی ماوای تو نیز اینجاست، دیر یا زود تو نیز ساکن اینجا خواهی شد. نزدیک‌تر که می‌روم سه نفر در داخل قبرها زیر آفتاب سوزان مشغول کندن زمین هستند، برای لحظاتی دست از کار می کشند و از داخل قبر بیرون می‌آیند و بیل، کلنگ، چکش را کنار گذاشته و دستکش‌هایشان را از دست بیرون می آورند... حسین ملکی که از بقیه مسن‌تر و یکی از قدیمی‌های آرامستان است، 51 سال سن دارد، می‌گوید از 16 سال پیش در شهرداری سنندج مشغول به کار است که 10 سال آن را قبرکنی کرده. کاک حسین، کلاه لبه داری به سر دارد تا جلوی نور شدید آفتاب را بگیرد، با آرامش و طمانینه خاصی صحبت می‌کند و می‌گوید 10 الی 12 روز آینده بازنشسته می شوم. از وی می‌پرسم قبرها را به چه اندازه‌ایی می‌کنید؟ به طور میانگین 2 متر، برخی اوقات بسته به قد و هیکل طرف کوچکتر یا بزرگتر می‌کنیم، سپس با متری که دستش است اندازه قبر را برایم می‌گیرد. چه چیزی در اینجا شما را ناراحت می کند؟ از مرگ افراد جوان بسیار ناراحت می شوم و روی روح و روان من تاثیر می‌گذارد، برخی از اوقات هم افرادی که داغدار هستند من را به باد دشنام می‌گیرند که ما شرایط روحی و روانی آنها را درک می کنیم، چیزی نمی گوییم و تحمل می کنیم. نظر شما در مورد مرگ چیست؟ باید بگویم شاه باشی یا گدا، روزی حتما گذرت به اینجا خواهد افتاد و فرقی نمی‌کند همه در یک نوع قبر دفن می شوند و خوش بحال آن کس که با ایمان کامل نزد خداوند می‌رود. از آنها می‌پرسم در پایان چه صحبتی دارید؟ دستان پینه بسته‌شان را نشان می دهند و می‌گویند کار ما به کارمندی که پشت میز نشسته تفاوت زیادی دارد، علیرغم اینکه کار طاقت فرسایی است اما جزو مشاغل زیان آور به حساب نمی‌آید که امیدواریم مسئولان این مسئله را برایمان حل کنند. از آنها خداحافظی می‌کنم، سیل جمعیتی با لباس‌های مشکی از دور دیده می‌شود که عزیزی را از دست داده‌اند و روی قبرش گریه و زاری می‌کنند... در راه بازگشت هم چند نفری که برای زیارت قبر یکی از نزدیکان خود آمده‌اند کارشان تمام شده و با لبخند قصد ترک آرامستان را دارند، خواستم این را بگویم که آرامستان فقط صرفا جایی برای شیون و زاری نیست بلکه گریه و خنده را کنار همدیگر می توان در آنجا مشاهده کرد. در پایان باید گفت که ما مثل بازیگرانی هستیم که چند لحظه‌ای روی صحنه زندگی ظاهر می شویم، بکوشیم زیباترین نقش را ایفا کنیم تا یادی که از ما در خاطرها به یادگار باقی می‌ماند ماندگارترین باشد. ویدا باغبانی، خبرنگار ایسنا، منطقه کردستان انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 124]
-
گوناگون
پربازدیدترینها