محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1842052473
با یک بغل نان و چشمانی گریان یا...
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: یکشنبه ۲۴ خرداد ۱۳۹۴ - ۱۳:۴۷
فردی کنار خیابان نشسته بود و گریه می‌کرد. رهگذری با یک بغل نان داغ و تازه به او رسید و لحظه‌ای در احوالش درنگ کرد و چیزی نگذشت که خود نیز از گریه سوزناک آن فرد به گریه افتاد و چنان نوای گریه‌اش بلند و شدید شد که فرد گریان دمی دست از گریه کشید و از او پرسید: مشکل‌ات چیست که این گونه بی‌تابانه گریه می‌کنی؟ رهگذر هق‌هق‌کنان گفت: از گریه تو بی‌تاب شدم و دامن اختیار از کف دادم. فرد گفت: من از گرسنگی بر حال خود چنین زار می‌زنم. لقمه‌ای از نان تو آبی است بر آتش وجودم. مرا نانی بده تا عمری دعای تو را بگویم. رهگذر اشک‌هایش را با آستین گرفت و همچنان که به راه خویش می‌رفت گفت: من حاضرم تا پاسی از شب با تو همنوا شوم و بر غم تو اشک بریزم اما لقمه‌ای از این نان به تو ندهم که مسیح (ع) گفته است: در زندگی همواره از در تنگ خواهی گذشت! حالا حکایت حال و روز فرهنگ و هنر ماست. غم نان (فرض محال در خوش‌بینانه‌ترین حالت محال نیست!) چنان عرصه را تنگ کرده که حتی دیگر هیچ شیری پس مانده رزق‌اش را شکرانه نمی‌دهد. این فاجعه در جمع اهل دل چنان فاجر است که (مؤدبانه‌اش را بگویم!؟) یاران فراموش کردند عشق را. کاری به دیگر بلاد ندارم و نمی‌خواهم بگویم که بی‌خبرم که در جام جهان‌بین امروز (تو بخوان اینترنت!) همه چیزی اظهر من الشمس است. کمی اما از اهواز می‌خواهم بگویم؛ از این کلانشهر بی‌قواره که از قرار هیچ همتی قواره قامت او نیست! با حسابی سرانگشتی می‌توان به سادگی دریافت که شمار مراکز فرهنگی اهواز از تعداد دانه‌های یک بسته "چوب‌شور" کودکانه کم‌تر است. با این همه هر از گاهی از گوشه و کنار فریاد برمی‌آید که آی چه نشسته‌اید که فلان جا تخریب و بهمان جا تعطیل شد! تا آن جا که نگارنده به یاد دارد دامنه تعطیلی مراکز فرهنگی اهواز از قبیل سینما و کتابفروشی و... حدیث کش‌داری است که بیانش اشک از دید روان می‌کند. کتابفروشی اشراق تعطیل شد بی آن که برای کسی مهم باشد. بعد از آن نوبت به کتابفروشی پرسابقه بین‌الملل رسید و اگرچه در بوق و کرنا رفت باز افاقه نکرد و شد و آن چه نباید می‌شد. از تعطیلی هر از گاه سینما هلال اهواز که بگذریم و بقیه‌اش را بگذاریم تا وقتی دیگر، می‌رسیم به سینما ساحل اهواز که این روزها هی و هماره عرق می‌ریزد که اگرچه به ظاهر به خاطر وجود اشکال در سامانه سرمایشی آن است اما به واقع عرق شرم است. این جا چه خبر است؟ مسؤولان خاصه مدیران فرهنگی پیگیری می‌کنند؟ بلی قطعا. اما با یک بغل نان و چشمانی گریان یا...! جلیل جعفری خبرنگار ایسنای خوزستان انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 189]
-
گوناگون
پربازدیدترینها