تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1817374966
«پارانه» چیست؟
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: سه‌شنبه ۱۲ خرداد ۱۳۹۴ - ۱۸:۱۲
خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) - طنز روز فرزین پورمحبی استراتژی نقشه راهی است برای رسیدن به هدف ... به‌عنوان مثال اگر هدفتان قتل یک شخص است، با اتکا به علم استراتژیک می‌توانید جوری مخاطب مورد نظر را سر به نیست کنید که بابای شرلوک هولمز هم دست به سر شود! علم استراتژیک در سیاست هم خیلی کاربرد دارد؛ بویژه در کشورهایی که مسئولینش فقط به‌خاطر قد و بالای جناحی‌اشان منسوب می‌شوند و نه علم و تجربه‌اشان. بگذارید بدون توضیحی خاص مثالی بزنیم و برویم رد کارمان... فرض کنید رییس جایی هستیم که زبانمان لال کسری بودجه آورده است... برای جبران این کسری معمولا دو راه موجود است: یکی آنکه به راه های درآمدزایی مثل افزایش تولید و ارتقای کیفیت و توسعه صادرات و جذب توریست و... بیندیشیم که این قرتی‌بازی‌ها هم وقت می‌خواهند وهم علم و تجربه که خب؛ اصلا به دردسرشان نمی‌ارزند. راه دوم آن است که هزینه‌های رفاهی و معیشتی مردم را کاهش بدهیم و به‌نوعی این پول را از خود مردم بگیریم! همان‌طور که از شکل و شمایل این روش پیداست چنین کاری بی دردسر تر و دست به نقد تر و به اصطلاح امروزی‌ها «زودبازده» تر است، فقط کمی «رو» می خواهد که خدا را شکر مسئولین دلسوزمان از نوع سنگ پایش را دارند! اما همیشه یک جای کار می لنگد! دراینجا هم مشکلمان می شود سر و کله زدن با مردمی که به همین راحتی ها سر کیسه را شل نمی کنند و اگر هم به زور بخواهیم سرش را شل کنند (سر کیسه را) آنقدر داد و بیداد راه می‌اندازند که آن دو زار آبروی جهانی امان هم می ریزد؛ آن‌هم جلوی کسانی که اصلا جنبه اش را ندارند و منتظر پول گرفتن هستند! اما همیشه یک راه حل هست؛ مثلا اگر بتوان کاری کرد که مردم مثل بچه آدم خودشان پول بدهند موضوع حل می شود. اما چگونه؟ اینگونه ... 1- اجناس را گران می کنیم و یارانه هایش را به مردم می دهیم و می گوییم: همه اتان مدیر شدید و بروید با مدیریت هزینه ها حالشو ببرید. 2- در این مرحله از مردم می خواهیم که مثل بچه آدم بیایند و از مدیریت‌شان استعفا دهند و از خیر گرفتن یارانه اشان بگذرند، چون هیچ میزی ماندنی نیست! 3- در این مرحله چندین بار اجناس را گران می کنیم اما به‌جای آنکه (طبق قرار قبلی) به همان نسبت یارانه ها را افزایش بدهیم، هر بار«چو» می اندازیم: "ممکن است یارانه ها قطع شوند." اما قطع نمی کنیم! مردم هم به جای اینکه از گرانی کالا ها و افزایش نیافتن یارانه ها ناراحت شوند، از اینکه یارانه اشان قطع نشده خوشحال می شوند! 4- در این مرحله قشر مرفه جامعه را بدون جنگ و خونریری از مدیریت هزینه ها حذف می کنیم. 5- در این مرحله از دم تا دم یارانه ها را (مثل سهمیه کارت سوخت بنزین) حذف می کنیم و بدین ترتیب نسل هر چه مدیر و مدیریت را ریشه کن می کنیم! 6- در این مرحله باز هم جنس ها را گران می کنیم و این بار به‌جایش چیزی با نام «پارانه» البته با مبلغی ناچیزتر از «یارانه» به مردم می دهیم تا خودشان این گرانی جدید را مدیریت کنند! یعنی دوباره آن‌ها را مدیر می کینم! 7- چرخه ای را که از سر یارانه گذشت، از سر پارانه هم به خوبی و خوشی می گذرانیم! انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 123]
-
سرگرمی
پربازدیدترینها