محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845338592
کاروان ادبیات، محفل به محفل
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
پرونده محافل ادبی کاروان ادبیات، محفل به محفل می‌گویند هنر تا زمانی که عرضه نشود، دیده نمی‌شود. هر چقدر انسان‌ها در طول تاریخ هنرمند بوده باشند، باز هم تا هنر آنها عرضه نشده باشد، اصلا چیزی نیست که بخواهیم درباره‌اش قضاوت کنیم.
هر فردی در طول زندگی خود ممکن است هنرهای زیادی داشته باشد، حتی آثار و ایده های زیادی در ذهنش داشته باشد که به مرحله خلق نرسانده یا اگر هم خلق کرده، فقط به صورت محدود، برای خودش و دلش خلق کرده و هرگز به صورت عمومی عرضه نکرده است. با این نگاه چه بسیار ارسطوها، افلاطون ها و سعدی ها و حافظ ها در طول تاریخ بوده اند که آثارشان را ارائه نکردند و چه بسیاری شکسپیرها و جویس ها و داستایوفسکی ها و فردوسی ها و خیام ها که آثارشان را در گوشه ای خلوت برای خود نوشتند و یک بارقه و یک فرصت باعث شد تا امروز قدردان خلاقیت و هنرشان باشیم. با این مقدمه، می توان گفت آنچه نامی را در طول تاریخ جاودانه می کند، اثر است و آنچه اثر را در طول تاریخ در بوته نقد و نظر قرار می دهد، کیفیت آن است، اما برای عرضه یک اثر هنری و ادبی، لوازمی نیاز است؛ لوازمی که جز قریحه و ذوق و درد هنرمند، موارد دیگری را هم شامل می شود. در قرون اخیر و بخصوص در صد سال گذشته که بشر به واسطه گسترش وسایل ارتباط جمعی تجربه های اجتماعی بیشتری داشته، روند خلق و انتشار یک اثر هنری هم شکل اجتماعی تری به خود گرفته است. اگر تا قرن ها پیش نویسنده و هنرمند در کنج عزلت و خلوت می نشست و اثری خلق می کرد، امروز دیگر این طور نیست. درست است که خلق اثر هنری و ادبی، از دل لحظه های تنهایی هنرآفرین زاده می شود، اما در این زایش، امور دیگری نیز نقش می آفریند. یکی از این امور، تریبون ها، تشکل ها و انجمن ها هستند. اگر بخواهیم به صورت اختصاصی درباره انجمن ها و تشکل های ادبی صحبت کنیم، باید بگوییم این انجمن ها در طول تاریخ نقش موثری در پیشرفت صاحبان قلم ایفا کرده اند. بسیاری از بزرگ ترین نویسندگان جهان به نقش انجمن های ادبی در پیشرفت داستان نویسی خود اذعان کرده و بسیاری از شعرا نیز بر رشد جایگاه خود از طریق این محافل صحه گذاشته اند. نمونه های آن در تاریخ بسیار است. مثلا پاریس یکصد سال قبل، بهترین نمونه در این زمینه است که به نمادی از گردهمایی نویسندگان بزرگ قرن بیستم تبدیل شده بود. نویسندگان بسیاری به این شهر می آمدند تا با نویسندگان دیگر رو در رو حرف بزنند، نظرات آنها را بپرسند و آثارشان نقد شود. از جیمز جویس ایرلندی گرفته تا ارنست همینگوی آمریکایی و حتی تی اس الیوت. در ایران نیز گردهمایی شاعران و نویسندگان به شکل امروزی، قدمتی تقریبا صد ساله دارد یعنی اگر از شکل سنتی شعرخوانی و نقالی بگذریم، همزمان با جرقه های نخستین داستان ها، نخستین تشکل ها و محافل ادبی نیز شکل گرفت. هنوز هم بسیاری از شاعران و نویسندگان ایرانی از شنیدن نام هایی که در برخی جلسات ادبی شرکت می کرده اند، به وجد می آیند. بزرگانی که در جوانی کنار هم می نشستند، آثارشان را برای هم می خواندند و نظر می خواستند. در سال های بعد از پیروزی انقلاب اسلامی نیز این جلسات توانست چهره های بسیاری به ادبیات ایران زمین معرفی کند. کارگاه ها، محافل، تشکل ها و انجمن های زیادی در این سال ها شکل گرفت و توانست نسلی نو به ادبیات ایران بشناساند؛ نسلی که اینک خود می تواند مربی نسل بعدی باشد. محافل ادبی مقابل فضای مجازی یکی از تشکل های ادبی که به شعر اختصاص دارد و در این سال ها فعالیت کرده، انجمن غزل است که 34 سال است غزل تاجبخش، بانوی شاعر کشورمان آن را اداره می کند. تاجبخش نقش تشکل های ادبی را در روند پیشرفت جوانان علاقه مند به ادبیات فوق العاده توصیف می کند و می گوید: جوان احتیاج دارد به همدلی و هم صحبتی هم نسلانش تا راه حل مشکلاتش را پیدا کند. درست است که همواره بزرگ ترها راهکارهایی برای حل مشکلات جوانان ارائه می دهند و احترام آنان همیشه لازم است، اما وقتی جوانی راه حل مشکلاتش را در حرف های هم نسلش می شنود، بر او بیشتر اثر می کند. این شاعر ادامه می دهد: تشکل ها و انجمن های ادبی وقتی برای جوان ها جذابیت داشته باشد، آنها را دور هم جمع می کند. این جلسات باعث می شود جوان های علاقه مند ادبیات کنار هم بنشینند، کارهایشان را برای هم بخوانند و نیروی مضاعف بگیرند. نتیجه این نیروی مضاعف می شود همان چیزی که من مادرانه بعد از اداره 34 سال در این تشکل ها حس کرده ام. غزل تاجبخش در تشریح این حس توضیح می دهد: این حس، برداشت از زیبایی لحظه هاست. الان جاذبه های وسایل و فضاهای مجازی بسیار زیاد شده و بسیاری از خانواده ها و حتی اهالی ادبیات را هم نگران کرده که جوان ها کمتر مطالعه می کنند. در همین نمایشگاه کتاب که اخیرا برگزار شده، خیلی از ناشران گله می کردند جوان ها کمتر از قبل کتاب می خوانند. این موضوع ربطی به کم سوادی جوان ها ندارد. آنها جذب فضاهای مجازی شده اند که در آن کتابشان را هم به صورت گویا گوش می کنند، اما در چنین فضایی تشکل ها و محافل ادبی می تواند بسیار مفید باشد. در همین تشکل ها وقتی کتابی را خوانده و به دیگران هم مطالعه آن را پیشنهاد می دهد، برای جوانان دیگر حاضر در جلسه انگیزه به وجود می آید که آن کتاب را بخواند. وقتی کسی فیلمی را دیده و تماشای آن را به بقیه افراد تشکل پیشنهاد می کند، آنها را ترغیب می کند. دورهم بودن در تشکل های ادبی با بهانه زیبای مطالعه و آفرینش یک اثر ادبی و نقد و بررسی آن می تواند بسیار زیبا باشد. این شاعر در پاسخ این پرسش که محافل و تشکل های ادبی چه نقشی در انتشار اثر یک نویسنده یا شاعر جوان ایفا می کند، می گوید: این محافل از نظر مادی نمی توانند به انتشار اثر جوان ها کمک کنند، اما به لحاظ معنوی می توانند. مشکلات مادی را همه مردم در زندگی دارند؛ بخصوص جوان ترها که هم استطاعت مالی کمتری دارند و هم ذوق چاپ آثارشان را دارند. به هر حال جوان دوست دارد ذوقش را منعکس، مکتوب و منتشر کند. تشکل ها و محافل ادبی سبب می شود افراد حاضر در آن به هم انگیزه و روحیه بدهند، ضعف های همدیگر را قبل از انتشار کتاب اصلاح کنند و اگر کاری از دستشان برآید برای هم انجام دهند. من اکنون در خانه ام با انبوه کتاب هایی مواجهم که شاعران جوان با شوق و ذوق منتشر کرده اند. نقش شاگردی و استادی در محافل ادبی عباس براتی پور، یکی دیگر از چهره هایی است که سال ها تجربه اداره جلسات نقد و بررسی شعر را در حوزه هنری به عهده دارد. او درباره نقش انجمن ها در پرورش استعدادها می گوید: مسلما جلسات محافل مختلف ادبی می تواند نقش مهمی ایفا کند. 26 سال است در حوزه هنری جلسات نقد و بررسی شعر دارم. در این سال ها خیلی ها آمده اند، یاد گرفته اند و اکنون برای خودشان چهره های معتبری هستند. این محافل محلی است برای نقد و بررسی آثار جوانان. وقتی کار شاعری نقد و بررسی شود، پیشرفت می کند. البته براتی پور یک نکته را هم یادآوری و اظهار می کند: یک نکته مهم درباره محافل وجود دارد و آن این که مسئولان محافل و کسانی که این جلسات را اداره می کنند اولا باید اطلاعات کافی داشته باشند و دیگر این که نباید جوان ها را به مسیری سوق دهند که باعث انحراف آنها شود. این شاعر درباره نقش محافل در انتشار آثار شاعران جوان می گوید: مسلما وقتی کارهای شاعران جوان در این محافل ارزیابی شود، قابلیت چاپ پیدا می کند. خودم در این جلسات وقتی می بینم کاری خوب است و قابلیت چاپ دارد، سعی می کنم شرایطی فراهم کنم تا آن کتاب منتشر شود. از آنجا که عضو هیات مدیره انجمن قلم هستم، وقتی در محافل مختلف با اثری از جوانان مواجه می شوم که قابلیت انتشار دارد، آن را برای چاپ به انجمن قلم یا دیگر نهادها معرفی و به جوانان کمک می کنم. چاپ اثر باعث تشویق جوان می شود و وقتی ببینند کارشان دیده می شود، به ادامه کار تشویق می شوند. با توجه به تمرکز امکانات بخصوص در حوزه های مربوط به ادبیات در پایتخت، محافل ادبی در شهرهای دیگر می تواند بسیار نقش آفرین باشد. در سال های گذشته، شاهد بروز استعدادهای زیادی در میان شاعران و نویسندگان شهرستانی بوده ایم که از طریق همین محافل، کار خود را شروع کردند و توانستند شهرت خود را به جای جای ایران پهناور بکشانند. عباس براتی پور درباره جایگاه محافل و انجمن های ادبی در شهرستان های مختلف کشور می گوید: در بسیاری از نقاط کشور محافل ادبی مختلفی فعالیت دارند. بسیاری از این محافل توانسته اند کارهای زیادی انجام دهند و به پرورش استعدادهای شهرستانی کمک کنند و آثار جوان های شهرشان را در سطح کشوری مطرح کنند. محمدرضا سرشار، قصه گوی ظهرهای جمعه رادیو و نویسنده ای که سال ها تجربه اداره محافل و تشکل های مختلف را در کارنامه دارد، درباره نقش محافل و تشکل های ادبی فقط به یک جمله بسنده و بیان می کند: موفقیت این محافل به گرداننده جلسات بستگی دارد. اگر او این صلاحیت علمی و اخلاقی را نداشته باشد، فقط زیان حاصل هنرجویان می شود، اما اگر صلاحیت داشته باشد، این محافل فوق العاده می تواند در رشد و شکوفایی جوانان موثر باشد. سجاد روشنی / گروه فرهنگ و هنر
دوشنبه 11 خرداد 1394 ساعت 04:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 104]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها