محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1843540748
گزارش خبرنگار اردنی از سفر به تهران: از جوجه‌کباب و فسنجون تا حجاب در پیست دیزین+تصاویر
واضح آرشیو وب فارسی:پایگاه خبری آفتاب: گزارش خبرنگار اردنی از سفر به تهران: از جوجه‌کباب و فسنجون تا حجاب در پیست دیزین+تصاویر
در اینجا هیچ چیزی به تو این احساس را نمی دهد که در تهرانی هستی که از آن می شنوی. البته این چیز عجیبی در ایران نیست. ایرانی ها در تعامل با قوانین مربوط به لباس، دوگانگی دارند.
آفتاب : خانم " نهاد" خبرنگار اردنی شبکه عربی " آلان" در سفر به تهران، گزارش هایی درباره بخش های متنوع زندگی ساکنان پایتخت ایران با عنوان (طهران كما لم نرها من قبل - قصتي مع "الجوجة كباب") " تهران؛ آنگونه که تا کنون ندیده ایم - داستان من با جوجه کباب" تهیه و از این شبکه پخش کرده است.
متن بخشی از این گزارش ها به این شرح است: فارسی عبارت های عربی "صحتين وعافية" یا "بالهناء والشفاء" می شود:"نوش جان". یکی از اولین عبارت هایی که در تهران یاد می گیری.
یادم می آید 10 سال قبل با یکی از هواپیماهای شرکت ایران ایر برای اولین بار به سمت تهران آمدم. شب بود. زمان شام. تا آن زمان هیچ چیزی نخورده بودم. بوی برنج و گوشت باعث شد من گشنه تر شوم اما هنگامی که پوشش غذا را برداشتم و قاشق اول را خوردم نتوانستم ادامه بدهم. به نان و کره اکتفا کردم.
به طعم برنج با لیموی سبز و قطعات مرغ با زعفران عادت نداشتم. بعدها فهمیدم غذایی که به من ارائه شده جوجه کباب نام داشت. زمان زیادی طول نکشید تا به غذاهای ایرانی عادت کردم.
هم اکنون برای من برنجی بهتر از برنج با لیموی سبز نیست و غذایی را بیشتر از جوجه کباب، قیمه، قورمه سبزی دوست ندارم؛ غذاهایی مخلوط از گیاهان مختلف که تنها اسفناج آن را می شناسم.
ایرانی ها به شیوه متفاوت و جالبی برنج را می پزند. دوستان عرب به من گفتند که برنج ایرانی، غذای "سالم" است زیرا با بخار پخته می شود. کسی که روغن دوست داشته باشد قالبی از کره نیز به همراه برنج به او ارائه می شود.
خرید بامیه در بازار تهران
با این حال ایرانی ها غذاهای چرب نیز دارند که به شیوه عجیب و غریبی پخته می شود. گردو را می پزند تا به روغن تبدیل شود و سپس به آن دانه های آلوی خشک و تکه های کوچک گوشت اضافه می کنند. این غذا را به همراه برنج ارائه می کنند.
همکاران عراقی من بیشترین اعتیاد را به غذاهای ایرانی داشتند. دلمه ( برگ های پیچیده شده انگور) پاچه ( امعاء و احشاء حیوانات) و ترشی نمونه هایی از این غذاها هستند.
رستوران در تهران
تهران چهارفصل
در تهران، می توان چهارفصل را به صورت کامل دید.
تهرانی ها می دانند هر گاه مشتاق برف باشند آن را کجا پیدا کنند. در دیزین یعنی در فاصله 4 ساعته از مرکز تهران به سمت شمال، برف در همه ماه های سال قله کوه ها را پوشانده است.
پیست دیزین تهران
دوستداران اسکی یا برف به اینجا می آیند. فرقی ندارد. اهالی تهران دوست دارند از خانه یا شهر خارج شوند. آنها به پارک های سنگی مانند پارک جمشیدیه و درکه یا پارک هایی مثل ملت یا پارک های برفی مثل توچال و دیزین می روند.
دیزین را برای اولین بار در زمستان 2003 دیدم که با این بار، تفاوتی نداشت. همچنان تهرانی ها، زن و مرد مهارت بالایی را در اسکی از خود نشان می دهند. زنان همچنان در این جا کلاه و سرپوش هایی را بر سر دارند؛ چیزی که اجازه می دهد موها بر روی شانه ها بیفتد.
در اینجا هیچ چیزی به تو این احساس را نمی دهد که در تهرانی هستی که از آن می شنوی. البته این چیز عجیبی در ایران نیست. ایرانی ها در تعامل با قوانین مربوط به لباس، دوگانگی دارند.
به یاد دارم که در سال 2003، حجاب را برداشتم و به کلاهی از پشم بر سر اکتفا کردم. کلاهی که تنها بخشی از موهایم را می پوشاند. دو نفر از بسیج که افراد داوطلب بودند به من گفتند:" خانم حجاب، خانم حجاب". من به آنها فارسی گفتم: "من خارجی هستم ببخشید."
از آنها عذرخواهی کردم و گفتم که من خارجی هستم و قوانین را نمی دانم . آنها به راه خود ادامه دادند. این بار هیچ یک از آنها را ندیدم.
مهمتر اینکه ندیدم کسی به حریم خصوصی و شخصی دیگران تجاوز کند. این موضوع را همه به رسمیت می شناختند.
تاریخ انتشار: ۰۴ خرداد ۱۳۹۴ - ۱۹:۴۷
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پایگاه خبری آفتاب]
[مشاهده در: www.aftabnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 157]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها