تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1869700550
اما و اگرهای آموزش انگلیسی به دانشآموزان دبستانی
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
اما و اگرهای آموزش انگلیسی به دانشآموزان دبستانی دنیا سال‌هاست روی شاخ زباندانی می‌چرخد، چون تسلط بر زبان خارجی یعنی باز شدن افق‌های وسیع‌تر پیش روی آدم‌ها. دانشآموزان ایرانی هم ازکلاس اول راهنمایی قدیم و پایه هفتم جدید، آموختن 2 زبان عربی و انگلیسی را آغاز می‌کنند با همین هدف ،که البته تاکنون هیچ دانش‌آموزی از بابت آموزش‌های زبان در مدرسه به جایی نرسیده است. این که اغلب مدارس غیردولتی بر آموزش زبان خارجی بویژه انگلیسی تاکید دارند نیز برای وجود همین نقص است، چون به تجربه آموخته‌اند که این زبان مثل زبان فارسی برای پیشرفت تحصیلی و اجتماعی دانشآموزان لازم است.
پس در حالی که آموزش مقدماتی زبان های خارجی در مدارس دولتی (طبق چارچوب تعریف شده رسمی) از کلاس هفتم متوسطه آغاز می شود، در مدارس غیردولتی این آموزش ها تا 6 سال به عقب می رود و زبان انگلیسی از پایه اول ابتدایی به دانش آموزان تدریس می شود، اما این اتفاقی نیست که آموزش و پرورش با آن موافق باشد که این مخالفت را چندی قبل سخنگوی آموزش و پرورش شهر تهران رسانه ای کرد. ما که پیگیر موضوع شدیم، مسعود ثقفی (سخنگو) به ما گفت علت انتشار این خبر، استعلامی است که از شورای عالی آموزش و پرورش داشته اند که در آن شخص دبیرکل بصراحت برخلاف قانون بودن برگزاری کلاس های فوق برنامه زبان خارجی در مدارس ابتدایی تاکید کرده است. سخنگو بیشتر که توضیح داد رسیدیم به معنای واژه «فوق برنامه» در لابه لای مصوبات شورای عالی که مترادف است با دروس جبرانی، تکمیلی و تقویتی که خارج از برنامه رسمی مدرسه و در راستای برنامه های مصوب درسی به دانش آموزان ارائه می شود. پس طبق این تعریف، کلاس های فوق برنامه در مدارس ابتدایی جایی ندارد، چون از یکسو، زبان خارجی جزو برنامه های رسمی این دوره نیست و از سوی دیگر، آموزش زبان خارجی طبق تعریف شورای عالی، از مصادیق فوق برنامه ها محسوب نمی شود. با سخنگوی آموزش و پرورش شهر تهران،ناساز بودن این مصوبه با نیازهای امروز دانش آموزان را در میان گذاشتیم که پاسخ او این جمله بود: «در شورای عالی، متخصصان حوزه تعلیم و تربیت نظر می دهند و حتما ممنوعیت فوق برنامه زبان برای دانش آموزان ابتدایی علت تربیتی دارد.» این پاسخی قانع کننده برای ما نبود، در حالی که آنچه در مدارس (بویژه بخش غیردولتی) می گذرد نیز نشان می دهد نه مردم و نه دست اندرکاران اداره مدرسه به چنین چیزی اعتقاد ندارند. آموزش زبان خارجی در سیستم رسمی آموزشی ما از کلاس هفتم متوسطه آغاز می شود، در حالی که در دنیا این آموزش ها از دوره پیش دبستانی یا کلاس اول ابتدایی کلید می خورد تا آنجا که یک دانش آموز خارجی وقتی به کلاس هفتم می رسد، به زبان دوم ملسط است؛ در حالی که دانش آموز ایرانی تازه الفبای زبان خارجی را می آموزد. نمی دانم این فاصله را با کدام منطق می توان توجیه کرد، اما آنچه می بینم نارضایتی مردم از این وضع است که فرزندانشان را یا به مدارس غیردولتی می فرستند که حسن آن آموزش زبان دوم و سوم به دانش آموزان است یا به آموزشگاه های آزاد زبان روانه می کنند که بهتر از هر مدرسه ای به زبان آموزی کودکان و نوجوانان ختم می شود. اما برای این که فقط به این دیده ها و احساساتمان اکتفا نکنیم، گشتی هم در لابه لای مصوبات و آیین نامه های موجود در آموزش و پرورش زدیم تا ببینیم جایگاه آموزش زبان خارجی در آنها کجاست. برای اولین گام رسیدیم به آیین نامه نحوه ارائه خدمات آموزش و پرورش که در آن فوق برنامه را تعریف کرده و ممنوعیت فوق برنامه زبان خارجی در مدارس ابتدایی نیز از آن استنباط شده است. این مصوبه مربوط به اردیبهشت 77 بود، به اعتقاد ما یک مصوبه قدیمی که بواقع نیاز به بازبینی دارد و به هیچ وجه متناسب با شرایط و نیازهای امروز نیست. بعد سری زدیم به اساسنامه مدارس و مراکز آموزشی و پرورشی وابسته به دستگاه های دولتی که مصوب شهریور 88 است و در آن دست این مدارس باز گذاشته شده که علاوه بر برنامه های درسی مصوب، برنامه های پرورشی، آموزشی جبرانی، تقویتی، تکمیلی، فرهنگی، هنری، پژوهشی و ورزشی را متناسب با نیازهای دانش آموزان طراحی کنند. ما از این اساسنامه استنباط کردیم که آموزش زبان خارجی در قالب برنامه های تکمیلی در مدارس وابسته به دستگاه های دولتی مانعی ندارد و آن وقت این پرسش برایمان پیش آمد که چرا در سیستم آموزشی کشور وحدت رویه وجود ندارد. برای بار سوم جستجو را ادامه دادیم تا رسیدیم به مهم ترین سند موجود در آموزش و پرورش؛ سند تحول بنیادین. در این سند خواندیم که ارائه آموزش زبان خارجی در چارچوب بخش انتخابی برنامه درسی بلامانع است، یعنی مدارس اجازه دارند زبان خارجی را به دانش آموزان ارائه دهند و چون در هیچ یک از بخش های سند میان مدارس ابتدایی و متوسطه فرقی لحاظ نشده، نتیجه گرفتیم که ممنوعیت فوق برنامه زبان در مدارس ابتدایی با سند تحول نیز مغایرت دارد. در بخش دیگری از این سند نیز خواندیم که هدف آموزش و پرورش ما باید تربیت پرورش یافتگانی باشد که برای تامین معاش حلال، حداقل یک مهارت مفید را بیاموزند که پیش خود تحلیل کردیم چه مهارتی مفیدتر از دانستن زبان خارجی که آموخته نمی شود، مگر از دوران کودکی. به همین دلیل است که معتقدیم ممنوعیت برگزاری فوق برنامه های زبان در مدارس ابتدایی نیاز به تجدیدنظر دارد؛ آن هم ممنوعیتی که آن قدر سفت و سخت است که سخنگوی آموزش و پرورش شهر تهران به ما گفت در صورت مشاهده آن، مدارس متخلف محسوب می شوند و با آنها برخورد خواهد شد. البته تمایل خانواده ها به زبان آموزی فرزندانشان از دوره ابتدایی (و حتی زودتر) تاکنون با هیچ یک از این تهدیدها مهار نشده است که تشدید تقاضا برای ثبت نام در مدارس دوزبانه و حتی افزایش تمایل به ثبت نام کودکان در آموزشگاه های آزاد زبان، سندی است بر این گفته. دنیای امروز دنیای دانایی است و مدرسه بهترین فضا برای تعلیم و تربیت، پس به نظر می رسد سیستم آموزشی به جای اعمال محدودیت های مبتنی بر استدلال های کهنه باید به روز شود و از ساعات حضور دانش آموزان در مدرسه به عنوان فرصتی مغتنم برای تربیت نسلی دانا و توانا بهره ببرد، چون در غیر این صورت بازار آموزش در بازارهای خارج از مدرسه داغ می شود (مثل الان که شده) و اعتبار مدارس خدشه دار می شود (مثل اکنون که شده). چرا آموزش زبان از کلاس هفتم آغاز شد؟ زبان انگلیسی که امروزه به عنوان زبان بین المللی مطرح است، عنوان یکی از کتاب های درسی است که در سال های گذشته از پایه اول و دوم راهنمایی در مدارس تدریس می شد، اما با توجه به ناموفق بودن خروجی این درس در پایان دیپلم، بر اساس سند تحول، تغییرات اساسی در نحوه آموزش و محتوای این درس صورت گرفته و پایه هفتمی ها از دو سال پیش زبان انگلیسی را به روش دیگری می آموزند. از سال 1318 که کتاب درسی برای زبان انگلیسی تعریف شد، تاکنون سه چهار مقطع تغییر کرده، اما تغییراتی که براساس سند درس ملی در کتاب انگلیسی هفتم صورت گرفته، گفته می شود اساسی ترین تحول در محتوای این درس است که پس از 27 سال برای نخستین بار با متد آموزشی کشورهای همسایه و دنیا تدوین شده است. جهانبخش نیکپور، معلم نمونه زبان انگلیسی و عضو هیات علمی دانشگاه در این باره به ایسنا می گوید: در 50 سال گذشته سمت و سوی زبان به گونه ای بود که نقایصی داشت، چرا که همه مهارت ها در کنار یکدیگر دیده نمی شد و مهارت خواندن مد نظر قرار می گرفت، اما از سال 1970 تا 1990 روش ارتباطی کلاسیک در دستور کار زبان آموزی قرار گرفت. به گفته او هدف از آموزش زبان، برقراری ارتباط و محاوره است، لذا روش های محاوره از اواخر دهه 90 سمت و سوی دیگر گرفت و روش محاوره ای فعلی با در نظر گرفتن شاخص هایی به عنوان مهم ترین اهداف آموزش زبان به کار گرفته شد. به گفته این مدرس دانشگاه، فراگیری و تعامل در ارتباط معنادار، استفاده از زبان به منظور تبادل نظر، محتوای مرتبط و هدفمند زبان انگلیسی، ارتباط محاوره ای و در نظر گرفتن نیازهای فراگیر، زبان آموزی قیاسی استنباطی، فرآیند تدریجی زبان آموزی، کنترل سرعت فراگیری، استفاده از استراتژی ارتباط و کار گروهی و همچنین نقش معلم به عنوان تسهیل کننده در آموزش، مهم ترین مشخصه های روش ارتباطی امروزی است. نیکپور ادامه می دهد: بر اساس ارزیابی و تحقیقی که صورت گرفته، بهترین زمان آموزش زبان 5 تا 12 سالگی عنوان شده و طبق بررسی ها، میزان یادگیری زبان دوم در بین دانش آموزان سوم، چهارم و پنجم ابتدایی از سوی کارشناسان ارزیابی شده است که دانش آموزان پنجم عملکرد موفق تری نسبت به دو پایه پایین تر داشته اند؛ لذا با توجه به تغییر مقطع تحصیلی در پایه ششم، عقیده بسیاری از کارشناسان آموزش و پرورش بر این شد که ورود زبان انگلیسی از پایه هفتم صورت بگیرد، چرا که دانش آموزان در این سن به طور کامل به زبان اول که همان فارسی است، از لحاظ نوشتن، درک مطلب و خواندن تسلط کامل دارند، بنابراین فراگیری زبان دوم برای آنها براحتی انجام می شود. زبان خارجی یا زبان دوم؟ در آموزش زبان دو رویکرد وجود دارد: 1ـ آموزش زبان به مثابه زبان خارجی: در این رویکرد، دانش آموز در خانواده، محیط اجتماعی، دانشگاه و اداره ها با زبان مادری تکلم می کند، می نویسد و می خواند اما به جهت ضرورت های شغلی و ... ونیز به دلیل مراوده زیاد با خارجی ها به ناچار یک زبان خارجی را یاد می گیرد، (کاملا کاربردی است). 2ـ آموزش زبان به مثابه زبان دوم: در این رویکرد دانش آموز در منزل و خانواده به یک زبان صحبت می کند اما در مدرسه، دانشگاه، اداره ها و ... به یک زبان دیگر، مثلا در بخشی از پاکستان، دانش آموزان در خانه به زبان اردو، اما در مدرسه و دانشگاه به زبان انگلیسی صحبت می کنند. مریم خباز/ گروه جامعه
چهارشنبه 30 اردیبهشت 1394 ساعت 04:53
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 54]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها