واضح آرشیو وب فارسی:نی زار:
رسانه ای که از مردم نیست ! جایگاه هنرمندان در شبکه استانی هامون کجاست؟
اساتید هنری این سامان بی آنکه سودای نام و نانی داشته باشند، سالها در مهجوریتی که بدان گرفتار شده اند ،از هیچ تلاشی فرو گزار نکرده اند اما پاسخ رسانه های مان به ویژه رسانه ی ملی برای پاسداشت عمری که به پای اعتلای این هنر گذاشته شده است چه بوده است ؟!
نی زار : شبکه استانی هامون ، از آن روزهایی که تنها در برخی از ساعات شبانه روز، آنتن شبکه چهار سیما را به عاریه می گرفت تا همینک که به صورت شبانه روزی مبادرت به پخش برنامه می کند دست خوش تغییرات بسیاری شده است . فراز و فرود های این رسانه ، که همسو با سیاست های کلی رسانه ی ملی است و گاهی از ممیزی های آن پیشی می گیرد و گاهی هم آنچنان بسته عمل می کند که انگشت آدمی به حیرت در دهانش می ماند قابل تامل است . اگر از پخش برنامه های بی کیفیت و بدور از واقعیت با فرهنگ ،آداب و رسوم محلی این شبکه ، از باند انحصار طلب فعال آن یا از سهل انگاری ها و تدوین برنامه ها ی سلیقه ای اش وبسیاری از مواردی که در آینده به تفصیل درباره ی آن سخن خواهم گفت بگذرم آنچه این روزها بیش از هر چیزی آزار دهنده است فقدان برنامه هایی است که به معرفی هنرمندان شاخص و آثار آنان در شبکه استانی هامون می پردازد ، شبکه ای که کارکنانش همواره نام پر طمطراق “رسانه ی ملی ” را با افتخاری دوچندان یدک می کشند و به آن مباهات می کنند . رسانه ای که بیشترین حضور در بین خانواده های استان را دارد اگر بخواهد – در پرورش ذائقه ی فرهنگی و هنری این سامان – می تواند نقش تاثیر گذاری داشته باشد . موضوعی که گویا از سوی مسئولانش به فراموشی سپرده شده است . چندی پیش در جریان سفر وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به استان سیستان و بلوچستان ، جلسه ی پرسش و پاسخی برای اصحاب فرهنگ و هنر و رسانه با جناب جنتی ترتیب داده شده بود و بنا بود از هر انجمن فعال فرهنگی و هنری استان ،فردی به نمایندگی به سخنرانی بپردازد . موضوع اسف باری که نگارنده به عینه شاهدش بوده آن بود که هرگاه هریک از هنرمندان صاحب نام ، برای سخنرانی به تریبون فراخوانده می شد سایر هنرمندان از یکدیگر می پرسیدند که او کیست و در چه رشته ای فعالیت می کند !؟ وقتی خود هنرمندان افراد شاخص هنرهای دیگر را نمی شناسند از عوام چه انتظاری می توان داشت ! مگر غیر این است که رسانه ی استانی با معرفی هنرمندان و آثار آنان می تواند در جذب استعداد های نهان، تاثیر گذار باشد و این استعداد ها به جای آنکه در جامعه به بیراهه کشیده شوند و رنج آفرین باشند با ورود به وادی هنر، هم از موانع پیش روی شان می گذرند و هم خالق آثاری خواهند شد که آرامشی مقطعی را به جامعه ی شان تزریق می کنند . نمی دانم چه سری در میان است که اگر از همین استان چند قدمی به این سو و آن سو می رویم هنرمندان سطح چندم استان های دیگر، از میزان توجه رسانه های محلی ،مطبوعات و به ویژه ی شبکه ی استانی شان سخن ها بر میان می آورند حال آنکه هنرمندان و اساتید طراز اولی که پس از سالها خاک خوردن در محافل هنری ،در رشته ی خود مقام های کشوری و جهانی را کسب کرده اند در میان خانواده ی خود نیز گمنام اند چه برسد به همسایه هایش! اساتید هنری این سامان بی آنکه سودای نام و نانی داشته باشند، سالها در مهجوریتی که بدان گرفتار شده اند ،از هیچ تلاشی فرو گزار نکرده اند اما پاسخ رسانه های مان به ویژه رسانه ی ملی برای پاسداشت عمری که به پای اعتلای این هنر گذاشته شده است چه بوده است ؟! کدام رویداد فرهنگی و هنری در این استان پوشش مناسبی می بیند !؟، در همین شهر(زاهدان) هر روز برنامه های ادبی و هنری بسیاری نه از سوی خود هنرمندان بلکه با میزبانی سازمان ها و نهاد های دولتی متعدد برگزار می شود اما چه تعداد از شهروندان زاهدانی از آن مطلع اند ؟! مدت ها قبل در جریان معرفی و نقد کتاب جناب استاد جواد محمدی خمک از آن سبب که در حاشیه این مراسم قرار بود تا کتاب دیگری، که نویسنده اش از معاونین صدا و سیما است رونمایی شود شاهد آن بودیم که به جای یک گروه تصویر برداری دو گروه در آن جلسه حضور داشتند ، از آن روی که اجرای آن مراسم نیز با بنده بود در همان جلسه به معاون صداوسیما یاد آورم شدم که به یمن برکت وجود شما ما هم شاهد پوشش این رویداد ها هستیم و امیدوارم جلسات بعدی ما را نیز تشریف بیاورید تا به بهانه ی شما دوربین های صدا وسیما هم نیم نگاهی به حوزه ی فرهنگ داشته باشند . همان شد که نه دیگر معاون صدا و سیما را دیدیم و نه دوربین هایش را ! بنده بنا بر نام بردن از عزیزی را ندارم اما جای بسی تاسف است که هنرمندی که درسراسر جهان شناخته شده است در شهرش گمنام بماند ، هنرمندی که صاحب رتبه ی برتر کشوری شده بی هیچ توجهی روزگار بگذراند و هنرمند شاخص ما در انزوا و تنهایی در کنار آثار فاخرش با حسرت نفس بکشد . بر هیچ کسی پوشیده نیست که اگر خواهان جامعه ای آرام هستیم باید بیش ترین سرمایه گذاری ما بر روی فرهنگ باشد ، آیا وقت آن نرسیده که افق دیدمان را باز تر نموده وبا معرفی هنرمندان و آثار فاخرشان هم آنان را به تکاپوی بیشتر سوق دهیم و هم خیل مشتاقان هنر را افزایش! کوتاه سخن آنکه … آن کس است اهل بشارت ، که اشارت داند نکتهها هست بسی ، محرم اسرار کجاست هر سر موی مرا با تو هزاران کار است ما کجاییم و ملامت گر بیکار کجاست! داود صیاد شنبه ۲۶ اردی بهشت ۹۴ – زاهدان
داود صیاد
۲۶ ارد, ۱۳۹۴ - ۱۲:۳۸
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نی زار]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 60]