محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1846087480
یاد ماجون در بهار |اخبار ایران و جهان
واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: یاد ماجون در بهار
جان و دلی
کد خبر: ۵۰۰۲۵۵
تاریخ انتشار: ۲۴ ارديبهشت ۱۳۹۴ - ۱۵:۴۹ - 14 May 2015
بهار همیشه من را یاد *ماجونم می اندازد. از حیاط خانه تا دامن و روسری اش پر از گل بود.بهار مثل مهمانی بود.که از کوچه ما میگذشت؛ اما شب را در خانه مادربزرگ می ماند و با صبرو حوصله دانه دانه گل ها را شکوفا میکرد.خانه اش درست وسط شهر بود.اما هوایش با خیابان فرق داشت،مثلا فکر کنید بعد از باران؛ از پله های متروی مصلی بالا آمده باشید و بوی خاک و علف و تپه های عباس آباد ناگهان به صورتتان بخورد و طعم آهن و زیرزمین را به چشم بر هم زدنی از یادتان برود.ای کاش باد همه گل ها را مبرد و مادربزرگ را می آورد؛
من عاشق فیلم دیدن مادربزرگ بودم.بنده خدا این آخری ها چشم هایش درست نمی دید و گوش هایش درست نمی شنید.ما با هم می نشستیم و سریال پلیسی المانی میدیدیم. کار من این بود که هر چند دقیقه یکبار از مادربزرگم بپرسم که "خب چی شد؟" و او برای من یک داستان عجیب و غریب و بامزه تعریف میکرد که تقریبا هیچ ربطی به آن قسمت سریال نداشت. کمی از تصاویر را میگرفت و با خاطرات و ترس های خودش قاطی میکرد و سریع یک داستان کوتاه می ساخت و در جواب سوالم تحویلم میداد. همیشه هم نگران بود که المانی ها بزنند و همدیگر را ناکار کنند و از همان پای تلویزیون به هنر پیشه های سریال راه و چاه فرار کردن و کتک زدن را نشان میداد!کاری هم نداشت که طرف ادم خوبی هست یا نه؛به هر حال باید تقلب می رساند!
غروب ها چهارپایه اش را برمیداشت و میرفت کنار در خانه مینشست و با رفقایش گپ میزد.برای خودشان یک کلوپ بانوان بالای 60 سال راه انداخته بودند و کسی را در جمعشان راه نمیدادند.
به نظرم آن ها شبکه اجتماعی خودشان را داشتند که در آن،از بچه ها شکایت میکردند،به هم بافتنی یاد میدادند و برای آخرتشان برنامه ریزی میکردند.اگر پنجره اشپزخانه باز بود،می شد استراق سمع کرد و سر از ماجراهای حاج خانم های محل درآورد.یک روز ماجونم داشت به دوستش که قرار بود با هواپیما به سوریه برود دل داری میداد که طوری نیست، هواپیما از اتوبوس هم امن تر است و آب در دلش تکان نمیخورد!
دنیای جدید برایش خیلی پیچیده بود، اما یاد گرفته بود که این کلاف سردرگم را برای خودش ساده کند. خیلی دلم میخواست که بود و چیزهای جدیدی مثل مترو،تبلت یا این هایی که خودشان را از سر تا پا خال کوبی میکنند نشانش میدادم میدیدم که آن ها را چطور برای بقیه تعرف می کند.
میدانی دلم تنگ است برایش،خدا بیامرزدت ماجونم،برای شادی روحش صلواتی بفرستیم...
پ.ن:*ماجون،به مادربزرگم میگوییم.
وبلاگ جان و دلی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تابناک]
[مشاهده در: www.tabnak.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 71]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها