واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: رودان در شهادت امام موسی کاظم (ع) به سوگ نشست بندرعباس- ایرنا- عاشقان و شیفتگان آل الله در هرمزگان؛ با سیاهپوش کردن در و دیوار شهر، برافراشتن پرچم سیاه عزا، با چشمانی اشک آلود و قلب هایی مالال از درد و اندوه؛ در عزای شهادت جانسوز سلاله پاک پیامبر خوبی ها؛ حضرت امام موسی کاظم (ع) مرثیه غم سرودند.
به گزارش پنجشنبه ایرنا" آیین های سخنرانی، سینه زنی، روضه خوانی و مرثیه خوانی در شب و روز این عزای بزرگ در شکوه و عظمتی خاص در جای جای هرمزگان برگزار شد و عاشقان و شیفتگان اهل بیت (ع) با حضور در مساجد، تکایا و بقاع متبرکه؛ بر سر و سینه زنان در عزای بزرگمردی از جنس نور، معرفت و معنویت به سوگ نشستند و اشک ماتم ریختند.
شیعیان، عاشقان و محبان اهل بیت عصمت و طهارت (ع) بیرق عزای سلاله پاک رسول الله (ص)؛ حضرت امام موسی کاظم (ع) را در شکوه و عظمتی خاص در جای جای شهرستان رودان؛ به اهتزاز در آوردند و این مصیبت بزرگ و جانکاه را به ساحت مقدس حضرت ولی عصر (عج) تسلیت گفتند.
مردم با گسترانیدن فرش عزای سلاله پاک پیامبر رحمت و مهربانی؛ با پخش نذری و برپایی ایستگاه صلواتی از راه دور و از پس فرسنگ ها فاصله؛ عشق و ارادت خود به ساحت مقدس حضرت امام موسی کاظم (ع) و اهل بیت عصمت و طهارت (ع) را ابراز کردند.
25 رجب سال 183 هجری روز درد آلودی برای کائنات بود؛ چرا که خبر شهادت هفتمین پیشوا و امام شیعیان دهان به دهان تکثیر شد و هستی را در اندوه و ماتم فرو برد.
هفتمین حجت الهی از حصار عباسی ها و هارون الرشیدهای سفاک و ظالم رها شد، هستی هستی اش را ز کف داد، خاک بر سر زمین شد، پایه های آسمان فرو ریخت،
هفتمین رکعت عشق؛ با دلی خسته و قلبی شکسته و به زهر کین و جفا از میان مردمان نا اهل و ناجوانمرد پیمان شکن؛ غریبانه و دلتنگ؛ بال در بال نسیم تا ابدیت عروج کرد و از بغض نهفته و زخم خاموش مانده در گلویش برای همیشه راحت شد و زمان و زمین را در غمگینانه ترین مصیبت فرو برد.
امروز هم پس از 14 قرن گردش و چرخش بی امان چرخ روزگار آمده ایم بگوییم؛ ما غیرت، مردانگی، رهایی، آزادی و آزاد مردی را از مکتب و مرام شما آموخته ایم و تا آخرین نفس و قطره خونمان به شما و آرمان های والایتان وفاداریم.
حضرت امام موسی کاظم (ع) هفتم ماه صفر سال 128 هجری در روستای ابواء (محلی بین مکه و مدینه) دیده به جهان گشود.
پدر بزرگوار ایشان حضرت امام جعفر صادق (ع) و مادر بزرگوارشان حمیده مصفّاة است. آن حضرت در خاندانی که سرچشمه علم، تقوا و فضایل اخلاقی بود، پرورش یافت.
نام مبارک ایشان موسی بن جعفر است و کاظم، صابر، صالح، امین و عبدالصالح از القاب و ابو ابراهیم، ابوالحسن، ابوالحسن اوّل، ابوالحسن ماضی، ابوعلی و ابواسماعیل از جمله کنیه های ایشان می باشد.
آن حضرت در سن بیست سالگی به مقام امامت رسید؛ از زمان شهادت پدرش، حضرت امام جعفر صادق (ع)، در شوال 148 هجری تا رجب سال 183 هجری، به مدت 35 سال امامت کرد و در سن 55 سالگی به شهادت رسید.
هارون الرشید، به دنبال سعایت بسیار از امام موسی کاظم (ع) و بیم از ایشان نسبت به خلافت و نیز توجه مردم به حضرت و پرداخت حقوق مالی خود به ایشان، بارها حضرت را تبعید و زندانی کرد تا سرانجام از بیم به خطر افتادن خلافت خود، دستور قتل آن حضرت را، به "سِندی بن شاهک" داد و او نیز آن حضرت را در زندان بغداد با خرمای مسموم در 25 رجب سال 183 هجری قمری به شهادت رساند.
پیکر پاک و مطهر آن پیشوای بزرگ شیعیان در میان اشک و آه دوستداران اهل بیت عصمت و طهارت (ع) بر دستان ملائک تا آرامگاه ابدی اش در "کاظمین"؛ بدرقه شد و بدین سان تربت پاک آن امام؛ توتیای چشم، مأمن و قبله گاه دل های باصفای ارادتمندان به اهل بیت (ع) و دارالشفای دلسوختگان عاشق ولایت و امامت شد.
حضرت امام موسی کاظم (ع) همواره تلاش می کردند تا ارزش ها و فضائل اخلاقی در گستره عالم هستی و حیات آدمی ظهور و تجلی یابد و بشریت از گرداب هولناک و کشنده ضلالت و گمراهی رهایی یابد.
امام موسی کاظم (ع) می فرمایند: به راستی که با ارزش ترین مردم کسی است که دنیا را برای خود مقامی نداند، بدانید بهای تن شما مردم، جز بهشت نیست، آن را جز بدان مفروشید. ک/3
7196/6048
24/02/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 84]