محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1832803427
آرایش نیروهای سیاسی انگلیس بعد از شوک انتخابات پارلمانی
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: آرایش نیروهای سیاسی انگلیس بعد از شوک انتخابات پارلمانی لندن - ایرنا- مردم انگلستان صبح روز پنجشنبه گذشته درحالی به پای صندوق های رای رفتند که کمتر کسی می توانست نتایج شگفت آور این انتخابات و فرجام احزاب سیاسی مهم این کشور را پیش بینی کند.
به گزارش ایرنا، اما نتایج انتخابات روز پنجشنبه انگلستان ضمن نقش برآب کردن بسیاری از نظرسنجی های صورت گرفته، احزاب مهم سیاسی و حتی تحلیل گران این کشور را با شوک جدی مواجه ساخت.
این انتخابات، محافظه کاران و ملی گرایان اسکاتلندی را بر اوج نشاند و سه حزب کارگر ، لیبرال دمکرات ، "یوکیپ " را با شکستی تحقیرآمیز روبرو کرد.
استفعای رهبران سه حزب کارگر ، لیبرال دمکرات و یوکیپ کمترین بهایی بود که این سه حزب بابت این شکست سنگین تاکنون پرداخت کرده اند.
اما صرف نظر از این نتایج اولیه، انتخابات هفتم ماه می ( هفدهم اردیبهشت ماه) سبب تغییرات مهمی در آرایش نیروهای سیاسی و نیز جایگاه احزاب انگلیس خواهد شد.
** میزان مشارکت و تفکیک جنسیتی نامزدهای پیروز احزاب:
یکی از آثار نخست انتخابات روز پنجشنبه گذشته، تغییر شگرف نسلی صورت گرفته در میان بازیگران عرصه سیاسی انگلستان بوده است.
در این انتخابات در حدود 50 میلیون نفر برای دادن رای ثبت نام کرده بودند که در نهایت 46 میلیون و 425 هزار و 386 نفر رای دادند.
میزان مشارکت مردم در این انتخابات در کل انگلستان بالغ بر 66.1 درصد بوده است که این مشارکت البته در مناطق مختلف این کشور متفاوت بوده است.
به لحاظ تفکیک جنسیتی نامزدهای انتخاباتی انگلیس، این انتخابات موید افزایش شمار نامزدهای انتخاباتی خانم نسبت به دوره قبلی در سال 2010 میلادی بود.
براساس آمارهای منتشر شده، 3 هزار و 971 نفر نامزد نمایندگی مجلس عوام شده بودند که از میان آنها تنها 650 نفر به مجلس عوام راه یافتند.
650 کرسی مجلس عوام انگلستان، شامل 553 کرسی انگلیس، 59 کرسی اسکاتلند، 40 کرسی ولز و 18 کرسی ایرلند شمالی است.
براساس آمارهای منتشر شده از 650 نفر یاد شده، 191 نفرشان خانم هستند که نسبت به انتخابات 2010 میلادی که 147 نفر بودند، رشد قابل توجهی را نشان می دهد.
وضعیت حزب کارگر و حزب ملی اسکاتلند و حزب محافظه در این خصوص قابل توجه است.
در این انتخابات از 331 نماینده حزب محافظه کار، 68 نفرشان زن هستند و این در حالی است که پس از انتخابات سال 2010 میلادی، از 301 نماینده پیروز حزب محافظه کار، 47 نفرشان زن بودند .
از 232 نامزد پیروز حزب کارگر، نیز 99 نفرشان زن هستند و این در حالی است که در انتخابات سال 2010 میلادی از 258 نامزد پیروز این حزب 87 نفرشان زن بودند.
حزب ملی اسکاتلند نیز این انتخابات 56 نامزد پیروز داشت که 20 نفر از آنها خانم هستند و این در حالی است که در انتخابات سال 2010 میلادی از 6 نماینده حاضر این حزب در مجلس عوام تنها یک نفرشان خانم بود.
افزایش حضور نمایندگان پارلمانی زن که برخی از آنها بسیار جوان نیز هستند، در پارلمان انگلیس که به طور سنتی مردسالارانه بوده است یک تحول جدی شمرده می شود.
** وزن احزاب سیاسی بعد از انتخابات :
- حزب محافظه کار:
این حزب با پیروزی قاطع اش در انتخابات روز پنجشنبه ضمن برهم زدن تمام پیش بینی ها و نظرسنجی ها، برای اولین بار در 23 سال گذشته توانست اکثریت مطلق را در مجلس عوام انگلیس به دست آورند.
حزب محافظه کار که از احزاب راست میانه به شمار می رود، میراث دار حزب سیاسی "توری است که پیش از سده 19 میلادی در انگلستان فعالیت داشته است و به همین علت نیز در حال حاضر هم این حزب به طور غیررسمی" توری ها " خوانده می شود.
در طول 150 سال گذشته، نظام پارلمانی انگلیس عملا با غلبه دو حزب اصلی بوده است. از سال 1945میلادی هم حزب محافظه کار که قدمتش به قرن 18 برمی گردد و هم حزب کارگر که در اواخر دهه پایانی قرن نوزدهم ظهور کرد، قدرت را در این کشور در دست داشته اند.
نتایج انتخابات روز پنجشنبه گذشته نیز تاکیدی بر ادامه این روند و سنت سیاسی یک قرن و نیم گذشته در انگلستان به شمار می رود.
حزب محافظه کار در این انتخابات با کسب 331 کرسی از650 کرسی مجلس عوام که 24 کرسی نسبت به انتخابات سال 2010 میلادی بیشتراست، توانست یک پیروزی قاطع را رقم زده و به عنوان حزب غالب در پارلمان انگلیس برای پنج سال دیگر و بدون نیاز به تشکیل ائتلاف با احزاب کوچکتر به سکان داری دولت ادامه دهد.
هر حزب سیاسی برای کسب اکثریت کرسی های مجلس عوام و تشکیل دولت نیازمند به دست آوردن 326 کرسی است که حزب محافظه کار به مراتب بیش از این میزان کرسی بدست آورد.
در این انتخابات حزب محافظه کار موفق شد یازده میلیون و 334 هزار و 920 رای بدست آورد که 36.9 درصد از کل آرای ماخوذه است.
حزب محافظه کار با این پیروزی قاطع قادرخواهد بود که با تشکیل یک دولت کاملا محافظه کار برنامه های وعده داده شده اش را به اجرا بگذارد .
اگرچه به گفته تحلیل گران، دیوید کامرون نخست وزیر انگلیس با توجه به وجود جناح های مختلف در داخل حزب محافظه کار، برای پیشبرد این برنامه ها کار چندان آسانی نخواهد داشت.
اجرای سیاست های اصلاحی و سیاست های ریاضت اقتصادی، خروج از اتحادیه اروپا، بحث مهاجرت، سیاست های دفاعی و نظامی و موضوع استقلال اسکاتلند از جمله مسایلی هستند که کامرون را با چالش مواجه خواهد کرد.
- حزب کارگر:
حزب کارگر در انتخابات پارلمانی هفتم "می" برخلاف پیش بینی های صورت گرفته از 650 کرسی تنها 232کرسی بدست آورد که نسبت به انتخابات قبلی 26 کرسی کمتر است.
این حزب در این انتخابات با بدست آوردن 30.4 درصد از کل آرا، 9 میلیون و 347 هزار و 326 رای کسب کرد که نسبت به انتخابات سال 2010 میلادی، 1.5 درصد رشد نشان می دهد.
این حزب بیشتر کرسی هایش را به دلیل پیروز قاطع ملی گراهای اسکاتلندی در حوزه اسکاتلند از دست داد که نشانگر تضعیف شدید موقعیتش در این منطقه است.
به دنبال شکست سنگین حزب کارگر، اد میلیبند رهبر این حزب و اصلی ترین رقیب محافظه کاران در این انتخابات، با ابراز تاسف از نتایج انتخابات، از سمت خود کناره گیری کرد.
اد میلیبند رهبر سابق حزب کارگر ، "هریت هارمن" دستیارش را به طور موقت به عنوان جانشین خود اعلام کرده است.
حزب کارگر ، تشکلی با گرایش های چپ میانه است، و از سال 1994 میلادی و از زمان روی کار آمدن دولت کارگری تونی بلر، از عقاید چپ گرایانه فاصله بیشتری گرفته است.
حزب کارگر که به طور تاریخی و سنتی از حمایت سندیکاهای کارگری و تشکل های سوسیالیستی برخوردار بوده است، رقیب اصلی حزب محافظه کار در مبارزه برای کسب قدرت است و از دهه 1940 میلادی همواره یا دولت انگلستان در دست داشته و یا شریک بوده و یا نقش حزب اصلی مخالف دولت را ایفا کرده است.
با نتیجه انتخابات روز پنجشنبه؛ حزب کارگر در دولت جدید دیوید کامرون نیز بار دیگر با تشکیل کابینه درسایه، نقش حزب اپوزیسیون را ایفا خواهد کرد.
این حزب پس از شکست در انتخابات، در حال حاضر با چالش رهبری مواجه است و انتظار می رود این مساله تا ماه ها این حزب را درگیر خودش کند.
تحلیل گران سیاسی، شخصیت ضعیف "اد میلیبند"، نداشتن یک راهبرد تبلیغاتی موثر در برابر حملات "اسکاتلندهراسی" حزب محافظه کار که بر پر رنگ کردن خطر روی کارآمدن حزب کارگر با حمایت ملی گراهای اسکاتلندی و خطر تجزیه این منطقه استوار بود و نیزسرخوردگی جوانان و رویگردانی اسکاتلندی ها و اقلیت های انگلیس خصوصا جامعه مسلمان از این حزب را از جمله دلایل شکست حزب کارگر عنوان کرده اند.
- حزب ملی اسکاتلند:
حزب ملی اسکاتلند در انتخابات روز پنجشنبه 56کرسی از 59 کرسی منطقه اسکاتلند را به دست آورد و یک پیروزی تاریخی را برای خودش رقم زد.
این حزب در این انتخابات یک میلیون و 454 هزار و 436 رای بدست آورد که 4.7 درصد از کل آرای ماخوذه بوده ونسبت به سال 2010 میلادی 3.1 درصد رشد نشان می دهد .
این حزب، در سال 1934 میلادی با ادغام دو حزب ملی اسکاتلند و حزب اسکاتلند و با هدف کسب خودمختاری و در نهایت، استقلال اسکاتلند از بریتانیا تاسیس شد و از سال 1967 میلادی تاکنون همواره در مجلس عوام انگلیس دارای نماینده بوده است.
حزب ملی اسکاتلند با اجرای قانون تمرکززدایی و ایجاد پارلمان محلی اسکاتلند در سال 1999 میلادی، تلاش خود را بر تسلط بر این پارلمان متمرکز کرد و موفق شد برای اولین بار، پس از انتخابات عمومی اسکاتلند درسال 2007 میلادی ، دولت اقلیت را تشکیل دهد.
این حزب پس از پیروز قاطع در انتخابات عمومی اسکاتلند در سال 2011 میلادی و کسب اکثریت کرسی های پارلمان این منطقه، دولت محلی را کاملا در دست گرفته است.
حزب ملی اسکاتلند که دارای گرایش های استقلال طلبانه است، با این پیروزی برای اولین در تاریخ سیاسی انگلستان توانست بعد از حزب کارگر به جرگه سه حزب اصلی انگلیس بپیوندد.
به گفته ناظران و تحلیل گران سیاسی ، پیروزی شگفت آور و قاطع ملی گراهای اسکاتلندی در انتخابات پارلمانی انگلستان، زنگ خطر را برای آینده و یکپارچگی این کشور از هم اکنون به صدا درآورده است.
پیروزی قاطع حزب ملی اسکاتلند که همراه با برخی شگفتی ها همراه بود، همچنین به منزله تیر خلاصی برای حزب کارگر بود که به طورسنتی اکثر کرسی های اسکاتلند خصوصا در شهر کارگری گلاسکو را در اختیار داشت .
در جریان انتخابات روز پنجشنبه، خانم "مایری بلک"، دانشجوی 20 ساله دانشگاه ادینبورگ و نماینده حزب ملی اسکاتلند در منطقه "پیزلی" و "رنفرشایز جنوبی" موفق شد با اختلاف قابل توجه "داگلاس الکساندر"، نماینده پارلمانی ارشد حزب کارگر و یکی از استراتژیست های این حزب را شکست دهد .
بی تردید پیروزی تحقیقر آمیز "مایری بلک" جوان، بر یکی از شاخص ترین اعضای حزب کارگر در منطقه اسکاتلند، نماد یک تغییر بزرگ نسلی در کل انگلستان و آغاز یک فصل مهم در سیاست داخلی این کشور و حتی عرصه سیاست خارجی آن شمرده می شود.
مایری بلک از حزب ملی اسکاتلند، جوان ترین نماینده پارلمان انگلستان در بیش از سیصد سال اخیر است..
الکس سالموند، رهبر سابق حزب ملی اسکاتلند چرخش آرا به سوی این حزب را بزرگترین چرخش در صحنه سیاسی انگلستان از نیمه اول قرن نوزدهم خوانده و گفته است که شیر اسکاتلند به غرش درآمده است.
"نیکولا استرجن" رهبر حزب شگفتی ساز ملی گرای اسکاتلند پس از پیروزی در انتخابات پارلمانی انگلیس با بیان اینکه نمی خواست محافظه کاران پیروز شوند، گفت وظیفه او و هم حزبی هایش محافظت از اسکاتلند در برابر محافظه کاران است.
استرجن همچنین درباره اجتناب ناپذیر بودن استقلال اسکاتلند با توجه به انتخابات اخیر، گفت: "همان طور که همواره گفته ام این انتخابات ربطی به استقلال نداشت. به مردم اسکاتلند گفتم اگر در این انتخابات به ما رای دهید، معنایش اعلام پشتیبانی از استقلال اسکاتلند نیست. این انتخابات برای رساندن صدای مردم اسکاتلند بود و آنها به یقین چنین کردند."
وی افزود: حزب کارگر نتوانست محافظه کاران را شکست دهد و این مساله اهمیت مقاومت تیم نمایندگان حزب ملی اسکاتلند را برابر محافظه کاران دو چندان می کند.
استرجن همچنین عنوان کرد رای بالا بدست آمده توسط حزب متبوعش را درمخالفت علیه دیوید کامرون، نخست وزیرانگلستان و سیاست های ریاضت اقتصادی دولت آینده این کشور سرمایه گذاری خواهد کرد.
انتظار می رود که این حزب و برنامه هایش از جمله مهم ترین چالش های دیوید کامرون نخست وزیر انگلیس در پنج سال آینده باشد .
- حزب لیبرال دموکرات:
این حزب در انتخابات پارلمانی روز پنجشنبه، با از دست دادن 49 کرسی ( نسبت به انتخابات 2010 میلادی) تنها 8 کرسی بدست آورد و بدین ترتیب جایگاهش را به عنوان حزب تاثیر گذار در صحنه سیاسی انگلیس از دست داد .
این حزب در این انتخابات، 2 میلیون و 415 هزار و 588 کرسی کسب کرد که 7.9 درصد از کل آراست که نسبت به انتخابات قبلی یک کاهش 15.2 درصدی نشان می دهد.
بدنبال این شکست تحقیر آمیز، "نیک کلگ" از رهبری حزب لیبرال دمکرات استعفا داد و در حال حاضر این حزب همانند حزب کارگر به دنبال یافتن جانشینی برای کلگ است.
حزب لیبرال دمکرات ، یکی از احزاب مهم و قدیمی انگلیس با گرایش سیاسی میانه و میانه چپ است. این حزب تاکنون پس از حزب کارگر و حزب محافظه کار سومین حزب بزرگ در مجلس عوام شمرده می شده است.
حزب لیبرال دمکرات در سال 1988 میلادی با ادغام حزب لیبرال بریتانیا که پیشینه اش به قرن هیجدهم باز می گردد و حزب سوسیال دمکرات که در سال 1981 میلادی تاسیس شده بود، شکل گرفته است.
حزب لیبرال دمکرات به رغم پیشینه هشتاد ساله اش، هرگز نتوانسته است اکثریت لازم را برای تشکیل دولت به دست آورد اما با قرار گرفتن در موضع میانی بین دو حزب محافظه کار و کارگر، خود را نماینده "میانه روها" در جامعه معرفی می کرده است.
به گفته تحلیل گران حمایت های این حزب از حزب محافظه کار در طول دولت ائتلافی کامرون در پنج سال گذشته و نادیده گرفتن وعده هایی که در سال 2010 میلادی به هواداران این حزب داده بودند، از جمله مواردی است که این شکست را برای این حزب رقم زد.
حزب لیبرال دمکرات با توجه به شکست سنگینی که خورده است بعید به نظر می رسد به این سادگی بتواند، بار دیگر جایگاهش را به عنوان یک حزب مهم در عرصه سیاسی انگلیس بدست آورد.
در پنج سال گذشته دولت انگلیس، دولتی ائتلافی متشکل از حزب اصلی محافظه کار به رهبری دیوید کامرون و حزب لیبرال دموکرات به رهبری نیک کلگ بوده است.
حزب لیبرال دمکرات که دارای 43 هزار عضو رسمی می باشد در حال حاضر علاوه بر کرسی های مجلس عوام، از 792 کرسی مجلس لردها دارای 105 کرسی و از 73 کرسی انگلیس در پارلمان اروپا دارای یک کرسی است.
- حزب دمکراتیک وحدت طلب( ایرلند شمالی):
حزب "دمکراتیک وحدت طلب" در انتخابات روز پنجشنبه گذشته توانست با کسب 8 کرسی مجلس عوام همچنان موقعیتش را به عنوان بزرگترین حزب ایرلند شمالی حفظ کرده و به طور مشترک با حزب لیبرال دمکرات چهارمین حزب بزرگ پارلمان شود اگرچه میزان آرای آنها قابل مقایسه با یکدیگر نیست.
این حزب درکل 181هزار رای در ایرلند شمالی به دست آورد که تقریبا مشابه با آرای هست که در سال 2010 میلادی کسب کرده بود .
حزب دمکراتیک وحدت طلب حزبی بشدت محافظه کار و وحدت طلب بوده و در سال 1971 میلادی توسط "ایان ریچارد کیل پیزلی" و "دزموند بوآل" و دیگر اعضای حزب وحدت پروتستان تاسیس شده است.
حزب دمکراتیک وحدت طلب از سال 2000 به بعد به یکی از اصلی ترین احزاب وحدت طلبان در ایرلند شمالی تبدیل شده است.
حزب دمکراتیک وحدت طلب که رهبری آن برعهده "پیتر رابینسون" می باشد، در حال حاضر بزرگترین حزب ایرلند شمالی بوده و ضمن داشتن هشت کرسی در مجلس عوام، دارای 38 کرسی در مجلس محلی ایرلند شمالی و یک کرسی در پارلمان اروپا است.
تبدیل ایرلند شمالی به یک قدرت اقتصادی، ارایه خدمات عمومی با بالاترین استانداردهای جهانی، ایجاد جامعه ای مبتنی بر عدالت و فرصت برای همه و بهبود سیاست و دولت در ایرلند شمالی و تقویت هویت بریتانیایی از مهمترین برنامه انتخاباتی حزب دمکراتیک وحدت طلب عنوان شده است.
در ایرلند شمالی، 138 نامزد برای تصاحب 18 کرسی در مجلس عوام رقابت داشتند و تصمیم های کلان ایرلند شمالی در پارلمان انگلستان گرفته می شود وبیشتر احزاب این منطقه می خواهند اختیارات مالی بیشتری داشته باشند.
در حالیکه اکثر جمعیت انگلستان پیرو آئین پروتستان هستند، اکثریت جمعیت جزیره ایرلند را کاتولیک ها تشکیل می دهند. اختلاف مذهبی در کنار احساسات ملی گرایانه و ناخرسندی از نحوه برخورد دولت مرکزی انگلیس با ساکنان این جزیره، همواره عاملی در بروز احساسات استقلال طلبانه در میان اکثریت کاتولیک مذهب این جزیره بوده است.
- حزب شین فین( ایرلند شمالی):
حزب شین فین که رقیب حزب دمکراتیک وحدت طلب ایرلند شمالی شناخته می شود در این انتخابات اگرچه یک کرسی را از دست داد اما با کسب چهار کرسی ، جایگاه پنجم خود را مجلس عوام ثبیت کرد.
این حزب در انتخابات روز پنجشنبه در کل 176 هزار و 232 رای بدست آورد که معادل 0.6 درصد از کل آرای ماخوذه است.
شین فین" یک حزب ایرلندی است که ریشه آن اگرچه به سال 1905 میلادی بر می گردد ، اما به شکل فعلی در سال 1970 میلادی تاسیس شده است.
شین فین که شاخه سیاسی ارتش جمهوریخواه ایرلند شمالی شناخته می شود، علاوه بر ایرلند شمالی در ایرلند جنوبی نیز فعال بوده و استقلال ایرلند شمال از انگلستان از اهداف اصلی آن شمرده می شده است.
"جری آدامز" از سال 1983 میلادی تاکنون رهبری این حزب که در حال حاضر دومین حزب بزرگ ایرلند شمالی است را برعهده دارد.
حزب شین فین علاوه بر داشتن چهار کرسی در مجلس عوام، در پارلمان محلی ایرلند دارای 29 کرسی و در پارلمان اروپا برخوردار از یک کرسی است.
پایان سیاست ریاضتی – چانه زنی برای "بازگرداندن" 1.5 میلیارد پوند برای اشتغال زایی و خدمات عمومی باکیفیت، بازگرداندن اختیارات اقتصادی (به ایرلند)، از جمله اختیار مالیات بر درآمد، اجرای کامل برنامه رفاهی طبق موافقت نامه "استورمونت هاوس" و ادامه تلاش برای رأی گیری در مورد مرزهای ایرلند متحد از جمله اهداف انتخاباتی این حزب اعلام شده است.
- حزب ولز (یا پلاید کمری):
حزب ولز در انتخابات روز پنجشنبه در کل 3 کرسی مجلس عوام بدست آورد و میزان آرای آن 181 هزار و 691 رای، معادل 0.6 درصد از کل آرا بوده است.
حزب ولز که در رده ششم احزاب بزرگ مجلس عوام شمرده می شود، در سال 1925میلادی با هدف کسب خودمختاری برای منطقه ولز تاسیس شده و دارای دیدگاه های چپ میانه است.
حزب ولز در دهه های بعد از تاسیس ، توانست به پارلمان انگلیس راه یابد و با ایجاد پارلمان محلی (مجمع ملی) ولز در سال 1999میلادی، این حزب به یک قدرت عمده محلی تبدیل شده هم اکنون رقیب اصلی حزب کارگر در این منطقه محسوب می شود.
مقامات انگلیس نگران از این هستند که در صورت قدرت گرفتن ملی گراهای اسکاتلندی و تلاش مجدد آنها برای کسب استقلال، این مساله سبب تحریک ولزی ها برای استقلال شود.
برنامه های اقتصادی این حزب با حزب ملی گرای اسکاتلند شباهت بسیار دارد با این تفاوت که تاکید آن بر منتفع شدن مردم منطقه ولز است.
دستمزد متناسب با هزینه های زندگی برای همه شاغلان تا سال 2020، استخدام 1000 پزشک دیگر برای نظام خدمات درمانی ولز، برچیدن مالیات بر اتاق اضافی خالی در خانه ها، انتقال مسئولیت نظام قضایی جنایی – شامل پلیس – به ولز، مخالفت با تجدید سیستم سلاح هسته ای ترایدنت ، اختیارات اضافی برای ولز، مشابه اسکاتلند، و منابع مالی مشابه با اسکاتلند از جمله برنامه های انتخاباتی حزب ولز اعلام شده است.
حزب ولز که دارای هشت هزار عضو رسمی است ، علاوه بر نمایندگانش در مجلس عوام ، یازده نماینده در پارلمان محلی و یک نماینده در پارلمان اروپا دارد.
- حزب سوسیال دموکراتیک و کارگر ایرلند شمالی:
حزب سوسیال دموکراتیک و کارگر که حوزه فعالیتش ایرلند شمالی است در این انتخابات با کسب تنها 99 هزار و 809 رای، 3 کرسی مجلس عوام بدست آورده است.
این حزب که هم اکنون رهبر آن "آلیستر مک دانل" است و در سال 1970 میلادی پایه گذاری و دارای دیدگاه چپ میانه و ناسیونالیستی است، سومین حزب بزرگ ایرلند شمالی و به لحاظ داشتن شمار کرسی ها هم ردیف حزب ولز در مجلس عوام شمرده می شود.
ایجاد کمیسیونی برای تفویض اختیارات مالی (بودجه) به ایرلند شمالی – مشابه اسکاتلند، تاکید بر فرایند رفاه به جای ادامه سیاست ریاضتی ، کاهش 5 درصدی مالیات بر ارزش افزوده در بخش گردشگری، مخالفت با ادامه کاهش بودجه های عمومی در قالب اصلاح نظام رفاه از جمله برنامه های انتخاباتی این حزب بوده است.
- حزب سبزها:
حزب سبز به رهبری "ناتالی بنت" در این انتخابات به رغم بدست آوردن یک میلیون و 157 هزار و 613 رای، تنها موفق شد یک کرسی بدست آورد.
میزان آرای حزب سبز نسبت به انتخابات قبلی انگلیس 2.8 درصد رشد داشته و 3.8 درصد از کل آرای ماخوذه بوده و بیشتر از آرای حزب ملی اسکاتلند است.
اگرچه این میزان آرا، نتوانست کرسی های زیادی برای سبزها حاصل کند اما نشانگر افزایش حضور و موقعیت این حزب در جامعه انگلستان بشمار می آید.
این تشکل سیاسی در دهه 1970 میلادی با نام حزب محیط زیست کار خود را آغاز کرد و به زودی توانست در یکی از شوراهای محلی انگلستان یک کرسی به دست آورد.
در انتخابات پارلمانی سال 1979میلادی ، این حزب نامزدهایی را در تعدادی از حوزه های انتخابیه معرفی کرد که هیچیک موفق به ورود به مجلس نشد. در دهه 1980میلادی ، حزب نام خود را به حزب سبزهای انگلستان تغییر داد و با این نام وارد مبارزات انتخاباتی شد.
فعالیت های این حزب به رهبری "ناتالی بِنِت" سبب جلب توجه احزاب دیگر به مسایل زیست محیطی شده است.
پایان سیاست ریاضتی و بازسازی بخش دولتی، ایجاد شغل هایی که با درآمدشان بشود زندگی کرد، پایان دادن به خصوصی سازی نظام خدمات درمانی، همکاری با کشورهای دیگر در راستای جلوگیری از افزایش دمای زمین (حداکثر 2 درجه سانتی گراد)، تولید برق از منابع تجدیدپذیر و محافظت در برابر سیل، تأمین 500 هزار خانه دولتی برای مستأجران تا سال 2020 و کنترل اجاره بها، و بازگرداندن راه آهن به بخش دولتی از مهمترین برنامه های این حزب اعلام شده بود.
- حزب استقلال بریتانیا ( یوکیپ):
حزب یوکیپ به رغم سروصدای زیادی آن قبل از انتخابات و شعارهای ضد اروپایی و ضد مهاجری اش، با کسب تنها یک کرسی در مجلس عوام از احزاب شکست خورده و تحقیر شده این انتخابات شمرده می شود.
"نایجل فاراژ " رهبر این حزب به رغم امیدواری های بسیار زیاد، حتی نتوانست از حوزه انتخابیه اش به مجلس عوام راه یابد و از رهبری این حزب استعفا کرد.
این حزب نیز همانند احزاب کارگر، لیبرال دمکرات دچار چالش رهبری بوده و اعضای آن به دنبال انتخاب یک رهبر جدید هستند.
اما صرف نظر از این مساله، حزب یوکیپ در کل موفق به کسب 3 میلیون و 881 هزار و 129 رای شده است که 12.6 درصد از کل آرا ماخوذه در انتخابات است.
افزایش 9.5 درصد آرای این حزب نسبت به سال 2010 میلادی نشانگر رشد دیدگاه های ضد مهاجری و ضد اروپایی مردم انگلیس می تواند باشد .
حزب یوکیپ در سال 1993 میلادی و با هدف تلاش برای خارج شدن انگلیس از اتحادیه اروپا و مقابله به موج مهاجران اروپایی تشکیل شده است.
این حزب برای پیشبرد هدف خود وارد مبارزات انتخاباتی پارلمان اروپا شد و در انتخابات سال 1999میلادی، سه کرسی از 72 کرسی انگلستان در این پارلمان را به دست آورد. در انتخابات سال 2004میلادی ، شمار کرسی های یوکیپ در پارلمان اروپا به یازده کرسی افزایش یافت و حزب موفقیت هایی در انتخابات محلی در انگلستان کسب کرد. در حال حاضر، این حزب 23 کرسی در پارلمان اروپا در اختیاردارد.
نقطه عطف در تاریخ این حزب، موفقیت چشمگیر آن در انتخابات محلی سال های اخیر بوده که حزب را به یک قدرت سیاسی مهم و نگران کننده برای احزاب عمده تبدیل کرده است. صعود این حزب به خصوص با افول ستاره اقبال حزب لیبرال دمکرات همراه بوده است.
اهداف اصلی این حزب تلاش برای خروج کامل بریتانیا از اتحادیه اروپا، محدودیت مهاجرت خارجیان و کاهش کمک های بریتانیا به کشورهای توسعه نیافته است.
برنامه اقتصادی این حزب نشانگر رویکرد راستگرایانه آن است. یوکیپ خواستار کاهش مالیات ها از جمله برای صاحبان درآمدهای بالا و ایجاد فضای آزاد برای کسب و کار است.
به نظر می رسد یکی از علل شکست سنگین حزب یوکیپ در انتخابات روز پنجشنبه، این بود که بیشتر افرادی که به این حزب گرایش دادند، ترجیح دادند به منظور مقابله با پیروزی حزب کارگر به صورت تاکتیکی به حزب محافظه کار رای دهند.
دیوید کامرون رهبر حزب محافظه کار یک روز قبل از انتخابات از هواداران حزب یوکیپ و حزب لیبرال دمکرات خواسته بود که به منظور جلوگیری از پیروزی حزب کارگر و تشکیل دولت کارگری با حمایت ملی گراهای اسکاتلندی، به حزبش رای دهند.
- حزب وحدت طلبان آلستر( ایرلند شمالی):
حزب وحدت طلبان آلستر (یو سی یو) نیز با به دست آوردن 114 هزار و 935 رای در انتخابات روز پنجشنبه گذشته ، دو کرسی مجلس عوام بدست آورده است.
این حزب در سال 1905 میلادی تاسیس شده و رهبری آن برعهده "میکی نسبت " است و دارای دیدگاه میانه و وحدت طلبانه می باشد.
** حزب احترام
حزب احترام یا "ریسپکت " به رهبری جورج گالووی از فعالان ضد جنگ و ضد صهیونیستی، از دیگر احزاب شکست خورده این دوره از انتخابات به شمار می آید.
جورج گالووی در این انتخابات با شکست در حوزه انتخابیه اش"برادفورد" نتوانست به مجلس عوام راه یابد و سبب شد این حزب تنها کرسی اش که متعلق به وی بود را از دست بدهد.
این حزب در مجموع توانست 9 هزار و 989 رای کسب کند که نسبت به دوره قبلی انتخابات 0.1 درصد کاهش نشان می دهد.
حزب احترام " Respect" این حزب در سال 2004 میلادی توسط "جورج مونیبوت"، مقاله نویس روزنامه گاردین و "سلما یعقوب"، رئیس "ائتلاف جنگ را متوقف کنیم شهر بیرمنگهام"، تاسیس شده و دارای دیدگاه چپ و نظرات سوسیالیستی است.
حزب احترام یا "ریسپکت" کلمه ای اختصاری است و از اولین حروف کلمات احترام، برابری، سوسیالیسم، صلح ، محیط زیست، جامعه گرایی و اتحادیه گرایی (جانبداری از اتحادیه های کارگری ) گرفته شده است.
حزب احترام در ژانویه سال 2004 میلادی در بحبوحه مخالفت های صورت گرفته با جنگ عراق، در شهر لندن تاسیس شد .
مبارزه با تبعیض و نژادپرستی محافظت از حقوق فرهنگ ها، مذاهب و پیشینه های (مختلف) در یک بریتانیای چند فرهنگی، پایان دادن به جنگ های غیرقانونی و اشغال کشورهای دیگر و نظام مالیاتی پیشرو که ثروت را عادلانه تر تقسیم کند از اهداف این حزب بیان شده است.
بدون شک شکست این حزب در انتخابات روز پنجشنبه نمی تواند خبری خوبی برای فعالان ضدجنگ و طرفدار صلح در انگلیس باشد.
در آخرین روز کاری مجلس عوام قبلی از 650 کرسی این مجلس، تعداد 302 نماینده از حزب محافظه کار، 256 نفر از حزب کارگر، 56 نفر از حزب لیبرال دمکرات، هشت نفر از حزب اتحاد طلب دموکراتیک( ایرلند شمالی) ، شش نفر از حزب ملی اسکاتلند، 5 نفر از حزب "شین فین"، سه نفر از حزب ملی ولز، سه نفر از حزب سوسیال دموکراتیک و کارگر، دو نفر از حزب استقلال بریتانیا (یوکیپ)، یک نفر از حزب احترام (ریسپکت)، یک نفر از حزب ائتلاف، یک نفر از حزب سبز، و در نهایت پنج نماینده مستقل حضور داشتند. نماینده آخر هم سخنگوی مجلس عوام است که در رأی گیری ها شرکت نمی کند.
از: قاسم شریعتی
اروپام**1** 1552
19/02/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
گوناگون
پربازدیدترینها