تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1868929219
- جایگاه احزاب سیاسی انگلیس در انتخابات عمومی 2015
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: جایگاه احزاب سیاسی انگلیس در انتخابات عمومی 2015 لندن - ایرنا- مردم انگلستان در حالی از صبح روز پنجشنبه به پای صندوق های رای رفتند که احزاب سیاسی این کشور در چند هفته اخیر مبارزات سنگین انتخاباتی را پشت سر گذاشته بودند.
به گزارش ایرنا، در این دوره از انتخابات دو حزب اصلی محافظه کار و کارگر رقابت بسیار نزدیک و تنگاتنگی با یکدیگر دارند و با توجه به نتایج نظرسنجی ها در حال حاضر مشخص نیست که رهبر کدام حزب به "داونینگ استریت " ( مقر نخست وزیر انگلستان ) راه خواهد یافت.
با توجه به نتایج آخرین نظرسنجی های صورت گرفته، دو حزب اصلی کارگر و محافظه کار قادر به کسب اکثریت آرا نخواهند بود و بدین ترتیب انگلیس با غیر قابل پیش بینی ترین انتخابات از دهه 1970 میلادی روبه رو شده است.
به گفته تحلیل گران انتخاباتی، هر دو حزب اصلی انگلیس با توجه به نظرسنجی های یاد شده احتمالا قادر هستند که 273 کرسی از 650 کرسی مجلس عوام را بدست آورند و این در حالی است که این احزاب برای پیروزی قاطع نیازمند به دستیابی به 326 کرسی هستند.
650 کرسی مجلس عوام انگلستان، شامل 553 کرسی انگلیس، 59 کرسی اسکاتلند، 40 کرسی ولز و 18 کرسی ایرلند شمالی است.
به هر صورت تشکیل دولت بعدی انگلستان بستگی به این دارد که کدامیک از احزاب سیاسی به تنهایی یا با ائتلاف با دیگر احزاب، اکثریت کرسی های مجلس عوام را به دست بیاورند.
انتظار می رود که نتایج اولیه رای گیری انتخابات پارلمانی انگلستان تا نیمه شب مشخص شود اما نتایج نهایی احتمالا تا عصر جمعه معلوم نخواهد شد.
در طول 150 سال گذشته، نظام پارلمانی انگلیس به رغم چند حزبی بودن، عملا با غلبه دو حزب اصلی بوده است و از سال 1945میلادی هم حزب محافظه کار که قدمتش به قرن 18 برمی گردد و هم حزب کارگر که در اواخر دهه پایانی قرن نوزدهم ظهور کرد، قدرت را در این کشور در دست داشته و یا در آن شریک بوده اند.
در دوران یاد شده ، حزب لیبرال دمکرات به طور سنتی در کنار این دو حزب اصلی حضور داشته اما در دوره فعلی انتخابات به نظر می رسد که این ساختار سنتی در حال تغییر شکل یافتن است.
نتایج نظرسنجی های صورت گرفته نشانگر آن است که حزب استقلال بریتانیا ( یوکیپ) و حزب ملی اسکاتلند احتمالا در مجلس عوام آینده بیشتر ازحزب لیبرال دموکرات کرسی خواهند داشت و می توانند در تشکیل دولت بسیار تاثیر گذار باشند.
اگرچه حزب لیبرال دمکرات به رغم تضعیف جایگاهش نسبت به سال 2010 میلادی، در این انتخابات همچنان نقشی کلیدی برای احزاب محافظه کار و حزب کارگر برای تشکیل دولت اقلیت بازی خواهد کرد.
** احزاب سیاسی و وعده های آنها:
از میان تمامی احزاب سیاسی انگلیس، رهبران هفت حزب مطرح سیاسی انگلیس شامل حزب محافظه کار، حزب کارگر، حزب لیبرال دمکرات، حزب یوکیپ ، حزب ملی اسکاتلند، حزب ملی ولز و حزب سبز این امکان را داشته اند که در جریان مناظره های زنده سه شبکه تلویزیونی سراسری این کشور از جمله "بی بی سی" و اسکای نیوز ، به تشریح برنامه های خود بپردازند.
مسایل کلان و خرد اقتصادی، همانند مساله بدهی ملی و کاهش کسری بودجه، افزایش قدرت خرید مسکن، افزایش فرصت های اشتغال، مساله کاهش هزینه های عمومی، ارتقای وضعیت سیستم بهداشت عمومی، مساله مهاجران، بحث همه پرسی خروج از اتحادیه اروپا و نیز مساله دفاع هسته ای از جمله مهمترین مسایلی بوده که در این مناظره های انتخاباتی به آنها اشاره شده است.
تاکنون احزاب سیاسی از جمله حزب محافظه کار و حزب کارگر وعده های زیادی را در زمینه های یاد شده به مردم انگلیس داده اند که به نظر می رسد با توجه به واقعیت اقتصادی این کشور بیش از آنکه واقعی باشند، آرمانی هستند.
برخی از ناظران و مراکز مطالعاتی انگلیس به صراحت تمامی احزاب سیاسی را متهم کرده اند که برنامه های اقتصادی خود را بدون ارایه جزئیات و شفافیت لازم مطرح کرده اند و مشخص نیست که در صورت دستیابی به قدرت، بتوانند به تمامی وعده های خود عمل کنند.
** حزب محافظه کار( توری ها)
در طول 150 سال گذشته، نظام پارلمانی انگلیس عملا با غلبه دو حزب اصلی بوده است. از سال 1945میلادی هم حزب محافظه کار که قدمتش به قرن 18 برمی گردد و هم حزب کارگر که در اواخر دهه پایانی قرن نوزدهم ظهور کرد، قدرت را در این کشور در دست داشته اند.
حزب محافظه کار که از احزاب راست میانه به شمار می رود، میراث دار حزب سیاسی "توری است که پیش از سده 19 میلادی درانگلستان فعالیت داشته است و به همین علت نیز در حال حاضر هم این حزب به طور غیررسمی" توری ها " خوانده می شود.
سابقه فعالیت حزب محافظه کار به شکل گیری حزب " توری ها" در قرن هفدهم باز می گردد که هدف آن، حمایت از پادشاه در برابر نفوذ اشراف زمین دار بود. این حزب در اوایل قرن نوزدهم به تجدید نظر در تفکرات و سیستم تشکیلات حزبی اش مبادرت کرد و نام حزب محافظه کار برگزید با این فرض که مردم انگلستان از شرایط خود راضی بوده و به حزبی علاقه مند هستند که همین وضعیت را کمابیش حفظ کند.
حزب محافظه کار با داشتن 174 هزار عضو رسمی، در حال حاضر یک حزب "راست میانه" محسوب می شود هر چند مانند سایر احزاب سیاسی، جناح های درونی آن در مورد مسایل خاص، گرایش های متفاوتی دارند .
این حزب دارای سه گرایش و شاخه اصلی است که جناح "تاچریست ها" که از حامیان اصلی بازار آزاد بشمار می آیند، از آن جمله به شمار می آید.
طبقات متوسط و شهری ، صاحبان شرکت های تجاری بزرگ و کوچک و یهودیان از جمله حامیان سنتی و اصلی حزب محافظه کار به شمار می روند، هر چند در سال های اخیر برخی از اقلیت ها از جمله مسلمانان و هندی ها نیز با رویگردانی از حزب کارگر و سایر احزاب، به این حزب روی آورده اند.
مخالفان، از این حزب به عنوان یک حزب حامی طبقات پولدار و اشراف یاد می کنند هر چند مقامات ارشد حزب محافظه کار از جمله دیوید کامرون این مساله را بشدت انکار می کنند.
در هفته های اخیر بسیاری از صاحبان کسب و کار و روسای شرکت ها بزرگ ضمن ابراز حمایت از سیاست ها و برنامه های انتخاباتی حزب محافظه کار، از احتمال روی کارآمدن حزب کارگر ابراز نگرانی کرده اند.
دیوید کامرون، نخست وزیر و رهبر حزب محافظه در این دوره از انتخابات ، "زندگی خوب برای همه" را به عنوان شعار اصلی انتخاباتی مطرح کرده و بیانیه انتخاباتی ( مانیفست ) این حزب راه های تحقق این شعار را، به خصوص در زمینه برنامه های اقتصادی شرح می دهد.
این حزب، صفر کردن کسری بودجه و مثبت کردن تراز مالی دولت تا پایان این دوره پارلمان، تخصیص 8 میلیارد پوند (بالاتر از نرخ تورم) به نظام خدمات درمانی تا سال 2020 میلادی، تعمیم "حق خرید" به مستأجران اتحادیه های مسکن در انگلستان و فراهم کردن شرایط برای خانه دار شدن یک میلیون و 300 هزار خانوار انگلیسی، تصویب قانونی برای معافیت مالیاتی کسانی که تا 30 ساعت در هفته با حداقل دستمزد کار می کنند، هفته ای 30 ساعت مهد کودک رایگان برای خانواده های شاغلی که بچه های 3 و 4 ساله دارند و همه پرسی برای عضویت انگلیس در اتحادیه اروپا تا سال 2017 میلادی را از مهمترین برنامه هایش اعلام کرده است.
** حزب کارگر
حزب کارگر تشکلی با گرایش های چپ میانه است، و از سال 1994 میلادی و از زمان روی کار آمدن دولت کارگری تونی بلر، از عقاید چپ گرایانه فاصله بیشتری گرفته است.
حزب کارگر که به طور تاریخی و سنتی از حمایت سندیکاهای کارگری و تشکل های سوسیالیستی برخوردار بوده است، رقیب اصلی حزب محافظه کار در مبارزه برای کسب قدرت است و از دهه 1940 میلادی همواره یا دولت انگلستان در دست داشته و یا شریک بوده و یا نقش حزب اصلی مخالف دولت را ایفا کرده است.
سرآغاز شکل گیری حزب کارگر را سال 1900میلادی می دانند که "کمیته نمایندگی کارگر" با هدف راه یافتن نمایندگان طبقه کارگر به پارلمان انگلیس، از ائتلاف "جامعه فابین" و انجمن ها و اتحادیه های تجاری و صنفی تشکیل شد.
این کمیته که برای انسجام دادن به حامیان پارلمانی نهضت کارگری تشکیل شده بود، در سال 1906 میلادی به "حزب کارگر" تغییر نام داد و تا انتخابات سال 1910 میلادی توانست به تدریج تعداد کرسی هایش در مجلس عوام را به 42کرسی برساند.
حزب کارگر با هدف گسترش مالکیت دولتی بر صنایع، مالیات بستن بر ثروتمندان برای تامین هزینه خدمات تامین اجتماعی آغاز به کار کرد و تا دهه 1990 میلادی ، از آن با عنوان "سوسیالیست" نیز نام برده می شد.
این حزب در انتخابات های سراسری اوایل دههٔ 1920 میلادی از حزب لیبرال بریتانیا پیشی گرفت و توانست برای اولین بار دولت های اقلیتی به نخست وزیری"رمزی مک دونالد" در سال 1924 میلادی و از 1929 تا 1931 میلادی تشکیل دهد.
حزب کارگر پس از دو موفقیت نسبی در انتخابات و تشکیل دولت ائتلافی در سال های 1924 و 1929 میلادی به نخست وزیری "رمزی مک دانلد" که به دنبال مشکلات و اختلافات مجبور به کناره گیری شد، در طول سال های جنگ جهانی دوم از سال 1940تا 1945 در دولت ائتلاف زمان جنگ شرکت داشت.
حزب کارگر نخستین پیروزی تمام عیارش را پس از جنگ جهانی دوم در سال 1945 میلادی تجربه کرد و دولتی با اکثریت حزب کارگر به نخست وزیری "کلمنت آتلی" تشکیل شد که تا سال 1951 میلادی ادامه داشت.
دولت "آتلی"، یکی از رادیکال ترین دولت های انگلستان در قرن بیستم است. او بانک انگلیس و بسیاری از صنایع مهم از جمله گاز، زغال سنگ، الکتریسیته و حمل ونقل را ملی کرد و نخستین نظام تامین اجتماعی گسترده را به وجود آورد. وی همچنین به مستعمرات انگلیس از جمله هند، پاکستان، برمه و سریلانکا استقلال داد و در بلوک ضد کمونیسم با آمریکا متحد شد. اما دولت آتلی که با کمبودهای پس از جنگ و مشکلات اقتصادی بسیاری مواجه بود، نتوانست اکثریت خود را حفظ کند و مغلوب محافظه کاران شد.
حزب کارگر همچنین در سال های 1964 تا 1970 و از سال 1974 تا 1979دولت انگلیس را در اختیار داشت.
آخرین حاکمیت حزب کارگر بر انگلستان، بین سال های 1997 تا سال 2010 میلادی به نخست وزیری "تونی بلر" و "گوردون براون بود"، که از اکثریت با اختلاف 179کرسی در مجلس عوام شروع شد و به 167 کرسی در سال 2001میلادی و 66 کرسی در سال 2005 میلادی کاهش یافت. دست یافتن به 285 کرسی در سال 2010 میلادی ، حزب کارگر را در موقعیت حزب مخالف دولت ائتلافی محافظه کار - لیبرال دمکرات قرار داد.
حزب کارگر رسما در سال 1995 میلادی در دوران تونی بلر سوسیالیسم سنتی را کنار گذاشت و با در پیش گرفتن سیاست های میانه روی سوسیال دموکراتیک به معمار اصلی جریانی به نام "راه سوم " تبدیل شد که در دهه 90میلادی در سراسر اروپا گسترش یافت. این نظریه میانه رو که توسط "آنتونی گیدنز"، جامعه شناس انگلیسی و از مشاوران تونی بلر، تئوریزه شد، تلاش داشته است سیاست های سوسیالیستی و بازار آزاد را به نوعی با هم تلفیق کند.
مدرنیزه کردن و تغییر رویکرد سیاسی حزب کارگر توسط تونی بلر که مفهوم "حزب کارگر جدید" را مطرح کرد، در کنار نگاه متفاوت و مدرن به رسانه ها، مقدمه ای برای پیروزی های برجسته این حزب در سال های بعد شد، هر چند در پیش گرفتن سیاست های اقتصادی "نئولیبرال" و حتی "تاچریستی" باعث شده است که بسیاری از منتقدان چپ این حزب را، حزبی "نئولیبرال" بدانند.
با وجود تعدیل در نگرش چپ گرایانه حزب در دهه های اخیر، در ساختار سیاسی انگلیس، حزب کارگر هنوز به عنوان تریبون کارگران و طبقات کم درآمد محسوب می شود.
تا سال های اخیر این حزب که در حال حاضر دارای 184 هزار عضو رسمی است ، علاوه بر سندیکاهای کارگری ، طبقات کارگر و کم درآمد، از سوی مهاجران، اقلیت های قومی مورد حمایت قرار داشته است.
این حزب پایین آوردن سال به سال کسری بودجه و صفر کردن تراز مالی دولت در اولین زمان ممکن در پارلمان بعدی، تخصیص 2.5میلیارد پوند به نظام خدمات درمانی، عمدتا از محل مالیات بر خانه های گران تر از 2 میلیون پوند، افزایش حداقل دستمزد به نحوی که تا سال 2019 میلادی بالاتر از ساعتی 8 پوند باشد، ثابت نگه داشتن مالیات بر ارزش افزوده، حق بیمه، و نرخ مالیات بر درآمد، فراهم کردن امکان نگهداری از بچه های دبستانی از ساعت 8 صبح تا 6 عصر، ثابت نگه داشتن هزینه انرژی (برق و گاز) تا سال 2017 میلادی و اختیارات بیشتر برای نهاد نظارت بر انرژی برای این که همین زمستان قیمت ها را پایین بیاورد از جمله مهمترین برنامه هایش اعلام کرده است.
** حزب لیبرال دموکرات
حزب لیبرال دمکرات یکی دیگر از احزاب مهم و قدیمی انگلیس با گرایش سیاسی میانه و میانه چپ است. این حزب تاکنون پس از حزب کارگر و حزب محافظه کار سومین حزب بزرگ در مجلس عوام شمرده می شده است.
حزب لیبرال دمکرات در سال 1988 میلادی با ادغام حزب لیبرال بریتانیا که پیشینه اش به قرن هیجدهم باز می گردد و حزب سوسیال دمکرات که در سال 1981 میلادی تاسیس شده بود، شکل گرفته است.
حزب لیبرال دمکرات به رغم پیشینه هشتاد ساله اش، هرگز نتوانسته است اکثریت لازم را برای تشکیل دولت به دست آورد اما با قرار گرفتن در موضع میانی بین دو حزب محافظه کار و کارگر، خود را نماینده "میانه روها" در جامعه معرفی کرده است.
بیشترین موفقیت این حزب در انتخابات شوراهای محلی بوده در حالی که تا قبل از اصلاح مجلس اعیان (لردها) و کنار گذاشتن اشراف موروثی از عضویت آن، شمار قابل توجهی از اعضای این مجلس، در بسیاری موارد به دلیل سابقه و سنت خانوادگی، خود را نماینده این حزب در مجلس اعیان می دانستند.
سابقه حزب لیبرال دمکرات به ایجاد تشکلی به نام حزب "ویگ" در اواخر قرن هفدهم باز می گردد که توسط اشراف زمیندار و به منظور مقابله با تمرکز قدرت در دست پادشاه شکل گرفت. در اوایل قرن نوزدهم، برخی از رهبران این حزب با کسب حمایت نمایندگان "مترقی" در مجلس عوام و اعیان، تلاش برای اصلاحات سیاسی و اجتماعی را آغاز کردند و در اواسط همان قرن، نام حزب را به "لیبرال" یا آزادیخواه تغییر دادند. آنچه که حزب لیبرال از سابقه تاریخی خود به ارث برد، تاکید بر حقوق شهروندی و تلاش برای محدودیت اختیارات حکومت بود.
حزب لیبرال تا چند دهه اول قرن بیستم رقیب اصلی حزب محافظه کار در تشکیل دولت بود اما با افزایش نفوذ حزب کارگر، موقعیت خود را به عنوان یکی از دو حزب اصلی انگلیس از دست داد. در اواخر دهه 1980میلادی ، یک حزب کوچک انشعابی از حزب کارگر به نام حزب سوسیال دمکرات در حزب لیبرال ادغام شد و تشکیلات جدید، نام حزب لیبرال دمکرات را بر خود نهاد.
در انتخابات سال 2010 میلادی که هیچیک از دو حزب عمده محافظه کار و کارگر نتوانستند اکثریت کرسی ها را برای تشکیل دولت به دست آورد، لیبرال دمکرات ها دعوت حزب محافظه کار برای تشکیل دولت ائتلافی را پذیرفتند. برخی از منتقدان رهبری این حزب گفته اند که پیوستن به دولت ائتلافی موقعیت آن به عنوان صدای مستقل در صحنه سیاسی انگلیس را تضعیف کرد و آینده آن را به خطر انداخت.
هم اینک نیز برخی از اعضای ارشد این حزب مخالفت صریح خود را با ائتلاف مجدد با حزب محافظه کار اعلام کرده اند.
این حزب تعدیل منصفانه بودجه از طریق کاهش برخی هزینه های دولت و افزایش مالیات افراد با درآمد بالا، بالا افزایش سقف معافیت مالیاتی تا سالی 12 هزار و 200 پوند، تضمین بودجه آموزشی از مهد کودک تا 19 سالگی با 2.5 میلیارد پوند بودجه اضافی و معلم های دوره دیده برای همه کلاس های درس، سرمایه گذاری 8 میلیارد پوندی در نظام خدمات درمانی و برخورد یکسان با سلامت جسمی و روانی و تصویب پنج قانون جدید برای حفظ طبیعت و مقابله با تغییرات اقلیمی به عنوان مهمترین برنامه هایش اعلام کرده است.
** حزب استقلال بریتانیا( یوکیپ)
حزب یوکیپ در سال 1993 میلادی تاسیس شده و در مجلس عوام دارای دو کرسی می باشد وبراساس نظرسنجی های صورت گرفته در حال حاضر بعد از احزاب محافظه کار و کارگر، سومین حزب پرطرفدار در این کشور شمرده می شود.
یوکیپ یکی از جدیدترین "احزاب اصلی" انگلیس بوده و با هدف تلاش برای خارج شدن انگلیس از اتحادیه اروپا و مقابله به موج مهاجران اروپایی تشکیل شده است.
این حزب برای پیشبرد هدف خود وارد مبارزات انتخاباتی پارلمان اروپا شد و در انتخابات سال 1999میلادی، سه کرسی از 72 کرسی انگلستان در این پارلمان را به دست آورد. در انتخابات سال 2004میلادی ، شمار کرسی های یوکیپ در پارلمان اروپا به یازده کرسی افزایش یافت و حزب موفقیت هایی در انتخابات محلی در انگلستان کسب کرد. در حال حاضر، این حزب 23 کرسی در پارلمان اروپا و دو کرسی از 650 کرسی مجلس عوام را در اختیاردارد.
نقطه عطف در تاریخ این حزب، موفقیت چشمگیر آن در انتخابات محلی سال های اخیر بوده که حزب را به یک قدرت سیاسی مهم و نگران کننده برای احزاب عمده تبدیل کرده است. صعود این حزب به خصوص با افول ستاره اقبال حزب لیبرال دمکرات همراه بوده است.
اهداف اصلی این حزب تلاش برای خروج کامل بریتانیا از اتحادیه اروپا، محدودیت مهاجرت خارجیان و کاهش کمک های بریتانیا به کشورهای توسعه نیافته است.
برنامه اقتصادی این حزب نشانگر رویکرد راستگرایانه آن است. یوکیپ خواستار کاهش مالیات ها از جمله برای صاحبان درآمدهای بالا و ایجاد فضای آزاد برای کسب و کار است.
این حزب همه پرسی سریع برای عضویت انگلیس در اتحادیه اروپا، مهار مهاجرت با نظام امتیازی، سقف 50 هزار کارگر ماهر در هر سال و ممنوعیت مهاجرت بی مهارت تا پنج سال، تخصیص سالی 3 میلیارد پوند برای نظام خدمات درمانی در انگلستان، لغو مالیات بر حداقل دستمزد، رعایت توصیه ناتو در مورد اختصاص 2 درصد از تولید ناخالص ملی به بودجه دفاعی، و افزایش "چشمگیر" نسبت به این رقم را از مهم ترین برنامه هایش اعلام کرده است.
** حزب سبزها
این تشکل سیاسی در دهه 1970 میلادی با نام حزب محیط زیست کار خود را آغاز کرد و به زودی توانست در یکی از شوراهای محلی انگلستان یک کرسی به دست آورد. در انتخابات پارلمانی سال 1979میلادی ، این حزب نامزدهایی را در تعدادی از حوزه های انتخابیه معرفی کرد که هیچیک موفق به ورود به مجلس نشد. در دهه 1980میلادی ، حزب نام خود را به حزب سبزهای انگلستان تغییر داد و با این نام وارد مبارزات انتخاباتی شد.
فعالیت های این حزب به رهبری "ناتالی بِنِت" گرچه سبب شده که تنها بتواند یک کرسی در مجلس عوام بدست آورد، اما سبب جلب توجه احزاب دیگر به مسایل زیست محیطی شده است.
پایان سیاست ریاضتی و بازسازی بخش دولتی، ایجاد شغل هایی که با درآمدشان بشود زندگی کرد، پایان دادن به خصوصی سازی نظام خدمات درمانی، همکاری با کشورهای دیگر در راستای جلوگیری از افزایش دمای زمین (حداکثر 2 درجه سانتی گراد)، برنامه 85 میلیارد دلاری برای عایق سازی خانه ها، تولید برق از منابع تجدیدپذیر و محافظت در برابر سیل، تأمین 500 هزار خانه دولتی برای مستأجران تا سال 2020 و کنترل اجاره بها، و بازگرداندن راه آهن به بخش دولتی از مهمترین برنامه های این حزب اعلام شده است.
** حزب احترام
حزب احترام " Respect" در سال 2004 میلادی توسط "جورج مونیبوت"، مقاله نویس روزنامه گاردین و "سلما یعقوب"، رئیس "ائتلاف جنگ را متوقف کنیم شهر برمینگهام"، تاسیس شده و دارای دیدگاه چپ و نظرات سوسیالیستی است.
حزب احترام یا "ریسپکت" کلمه ای اختصاری است و از اولین حروف کلمات احترام، برابری، سوسیالیسم، صلح ، محیط زیست، جامعه گرایی و اتحادیه گرایی (جانبداری از اتحادیه های کارگری ) گرفته شده است.
حزب احترام در ژانویه سال 2004 میلادی در بحبوحه مخالفت های صورت گرفته با جنگ عراق، در شهر لندن تاسیس شد .
گروه های چپ که سال ها در تلاش بودند در نتیجه رای گیری های انتخاباتی انگلیس تاثیرگذار باشند، در جریان اعتراضات سال 2003 میلادی به جنگ عراق ، به حرکت درآمدند. در آن سال حدود یک میلیون نفر از مردم در مخالفت با حمله به عراق به خیابان های لندن سرازیر شدند.
برگزاری این تظاهرات باعث شد که فعالان سیاسی چپ تحت شعار "جنگ را متوقف کنیم"، برای اولین بار با یکدیگر و همچنین برخی از اعضای سازمان های اسلامی در انگلیس از بسیاری جهات، همرزم و همپیمان شوند.
آنها با کنار گذاشتن مسائل خاص و پیدا کردن آرمان های مشترک، در سال 2004 میلادی موفق به تشکیل حزب احترام - ائتلاف وحدت، شدند.
در حال حاضر ، رهبر حزب احترام " جورج گالووی" نماینده شهر برادفورد و از نمایندگان پارلمانی پیشین حزب کارگر و از فعالان ضد جنگ است.
مبارزه با تبعیض و نژادپرستی محافظت از حقوق فرهنگ ها، مذاهب و پیشینه های (مختلف) در یک بریتانیای چند فرهنگی، پایان دادن به جنگ های غیرقانونی و اشغال کشورهای دیگر و نظام مالیاتی پیشرو که ثروت را عادلانه تر تقسیم کند از اهداف این حزب بیان شده است.
** حزب ملی اسکاتلند
این حزب در سال 1934 میلادی با ادغام دو حزب ملی اسکاتلند و حزب اسکاتلند و با هدف کسب خودمختاری و در نهایت، استقلال اسکاتلند از بریتانیا تاسیس شد و از سال 1967 میلادی تاکنون همواره در مجلس عوام انگلیس دارای نماینده بوده است.
حزب ملی اسکاتلند با اجرای قانون تمرکززدایی و ایجاد پارلمان محلی اسکاتلند در سال 1999 میلادی، تلاش خود را بر تسلط بر این پارلمان متمرکز کرد و موفق شد برای اولین بار، پس از انتخابات عمومی اسکاتلند درسال 2007 میلادی ، دولت اقلیت را تشکیل دهد.
این حزب پس از پیروز قاطع در انتخابات عمومی اسکاتلند در سال 2011 میلادی و کسب اکثریت کرسی های پارلمان این منطقه، دولت محلی را کاملا در دست گرفته است.
این حزب با بیش از 107 هزار عضو رسمی، دارای گرایش های چپ گرایانه است و در حال حاضر رقیب اصلی حزب کارگر در منطقه اسکاتلند محسوب می شود.
با توجه به موقعیت عالی حزب ملی اسکاتلند در منطقه اسکاتلند، در صورتی که در انتخابات آینده، هیچیک از دو حزب اصلی محافظه کار و کارگر، اکثریت لازم را به دست نیاورند، ممکن است ملی گراهای اسکاتلندی وارد ائتلافی رسمی یا غیر رسمی با حزب کارگر شوند.
حزب ملی اسکاتلند هدف نهایی اش استقلال از بریتانیا می باشد اما با شکست همه پرسی استقلال اسکاتلند در سال گذشته میلادی، این هدف را، دست کم فعلا، کنار گذاشته است.
افزایش نیم درصدی سرمایه گذاری دولتی در هر سال، یعنی 140 میلیارد پوند سرمایه گذاری بیشتر، تلاش برای ساخت 100 هزار خانه ارزان در انگلستان در هر سال،
بالا بردن حداقل دست مزد تا ساعتی 8 پوند تا سال 2020 میلادی ، بازگرداندن سقف 50 درصدی مالیات بر درآمد برای درآمدهای بیش از 150 هزار پوند در سال، تعیین مالیات برای خانه های گران و پاداش کسانی که در بخش بانکداری کار می کنند، ایجاد ائتلاف علیه نوسازی سیستم بازدارنده هسته ای (پروژه ترایدنت )،
تضمین حقوق بازنشستگی و یارانه سوخت زمستانی برای بازنشسته ها از اهم برنامه های این حزب در صورت پیروزی در انتخابات عنوان شده است.
این حزب تاکنون در مجلس عوام انگلیس دارای 9 عضو و در مجلس محلی اسکاتلند دارای 69 کرسی بوده است.
** حزب ولز (یا پلاید کمری)
این حزب در سال 1925میلادی با هدف کسب خودمختاری برای منطقه ولز تاسیس شده و دارای دیدگاه های چپ میانه است.
حزب ولز در دهه های بعد از تاسیس ، توانست به پارلمان انگلیس راه یابد و با ایجاد پارلمان محلی (مجمع ملی) ولز در سال 1999میلادی، این حزب به یک قدرت عمده محلی تبدیل شده هم اکنون رقیب اصلی حزب کارگر در این منطقه محسوب می شود.
مقامات انگلیس نگران از این هستند که در صورت قدرت گرفتن ملی گراهای اسکاتلندی و تلاش مجدد آنها برای کسب استقلال، این مساله سبب تحریک ولزی ها برای استقلال شود.
برنامه های اقتصادی این حزب با حزب ملی گرای اسکاتلند شباهت بسیار دارد با این تفاوت که تاکید آن بر منتفع شدن مردم منطقه ولز است.
دستمزد متناسب با هزینه های زندگی برای همه شاغلان تا سال 2020، استخدام 1000 پزشک دیگر برای نظام خدمات درمانی ولز، برچیدن مالیات بر اتاق اضافی خالی در خانه ها، انتقال مسئولیت نظام قضایی جنایی – شامل پلیس – به ولز، مخالفت با تجدید سیستم سلاح هسته ای ترایدنت ، اختیارات اضافی برای ولز، مشابه اسکاتلند، و منابع مالی مشابه با اسکاتلند از جمله برنامه های انتخاباتی حزب ولز اعلام شده است.
حزب ولز که دارای هشت هزار عضو رسمی است ، سه نماینده در مجلس عوام ، یازده نماینده در پارلمان محلی و یک نماینده در پارلمان اروپا دارد.
** حزب دمکراتیک وحدت طلب( ایرلند شمالی)
حزب دمکراتیک وحدت طلب حزبی بشدت محافظه کار و وحدت طلب بوده و در سال 1971 میلادی توسط "ایان ریچارد کیل پیزلی" و "دزموند بوآل" و دیگر اعضای حزب وحدت پروتستان تاسیس شده است.
این حزب که از زمان تاسیس ، موفق به بدست آوردن کرسی های شوراهای محلی، پارلمان محلی ایرلند شمالی، مجلس عوام و نیز پارلمان اروپا شد، بشدت با مواضع و حرکت های سیاسی "ایان پیزلی" گره خورده است.
ایان پیزلی، که کشیش فرقه کلیسای "پرسبیتری آزاد اولستر" بود، به خصوص در جریان درگیری های سی ساله ایرلند شمالی، از برخورد تند با کاتولیک های جدایی طلب ایرلند حمایت می کرد و مخالفانش، سخنرانی های آتشین او را علیه جمهوری خواهان ایرلندی باعث تحریک اختلاف فرقه ای و در نتیجه، دامن زدن به خشونت در ایرلند شمالی می دانستند.
در حالیکه اکثر جمعیت انگلستان پیرو آئین پروتستان هستند، اکثریت جمعیت جزیره ایرلند را کاتولیک ها تشکیل می دهند. اختلاف مذهبی در کنار احساسات ملی گرایانه و ناخرسندی از نحوه برخورد دولت مرکزی انگلیس با ساکنان این جزیره، همواره عاملی در بروز احساسات استقلال طلبانه در میان اکثریت کاتولیک مذهب این جزیره بوده است.
حزب دمکراتیک وحدت طلب از سال 2000 به بعد به یکی از اصلی ترین احزاب وحدت طلبان در ایرلند شمالی تبدیل شده است.
حزب دمکراتیک وحدت طلب که رهبری آن برعهده "پیتر رابینسون" می باشد، در حال حاضر بزرگترین حزب ایرلند شمالی بوده و دارای هشت کرسی در مجلس عوام، 38 کرسی در مجلس محلی ایرلند شمالی و یک کرسی در پارلمان اروپا است.
تبدیل ایرلند شمالی به یک قدرت اقتصادی، ارایه خدمات عمومی با بالاترین استانداردهای جهانی، ایجاد جامعه ای مبتنی بر عدالت و فرصت برای همه و بهبود سیاست و دولت در ایرلند شمالی و تقویت هویت بریتانیایی از مهمترین برنامه انتخاباتی حزب دمکراتیک وحدت طلب عنوان شده است.
در ایرلند شمالی، 138 نامزد برای تصاحب 18 کرسی در مجلس عوام رقابت می کنند. تصمیم های کلان ایرلند شمالی در پارلمان انگلستان گرفته می شود وبیشتر احزاب این منطقه می خواهند اختیارات مالی بیشتری داشته باشند.
** حزب شین فین
"شین فین" یک حزب ایرلندی است که ریشه آن اگرچه به سال 1905 میلادی بر می گردد ، اما به شکل فعلی در سال 1970 میلادی تاسیس شده است.
شین فین که شاخه سیاسی ارتش جمهوریخواه ایرلند شمالی شناخته می شود، علاوه بر ایرلند شمالی در ایرلند جنوبی نیز فعال بوده و استقلال ایرلند شمال از انگلستان از اهداف اصلی آن شمرده می شده است.
"جری آدامز" از سال 1983 میلادی تاکنون رهبری این حزب که در حال حاضر دومین حزب بزرگ ایرلند شمالی است را برعهده دارد.
حزب شین فین در حال حاضر در مجلس عوام انگلیس دارای 5 نماینده، در پارلمان محلی ایرلند دارای 29 کرسی و در پارلمان اروپا برخوردار از یک کرسی است.
پایان سیاست ریاضتی – چانه زنی برای "بازگرداندن" 1.5 میلیارد پوند برای اشتغال زایی و خدمات عمومی باکیفیت، بازگرداندن اختیارات اقتصادی (به ایرلند)، از جمله اختیار مالیات بر درآمد، اجرای کامل برنامه رفاهی طبق موافقت نامه "استورمونت هاوس" و ادامه تلاش برای ر أی گیری در مورد مرزهای ایرلند متحد از جمله اهداف انتخاباتی این حزب اعلام شده است.
اروپام**1** 1552
17/02/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 68]
-
گوناگون
پربازدیدترینها