تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835911108
سینمایی پوچ با روکشی از طلا
واضح آرشیو وب فارسی:جام نیوز:
مردم سوژه فراموش شده سینما؛
سینمایی پوچ با روکشی از طلا
انگار مدیران سینمایی و اهالی سینما به نیازهای مردم در زمینه فیلم دیدن کاری ندارد. انگار سینماگران پذیرفته اند که فقط جمع بسیار محدودی مخاطب دارند و همان ها نشسته اند و برای هم کلاه می بافند و حتی رمق ندارند سر همدیگر را بتراشند.
به گزارش سرویس فرهنگی جام نیوز، مشرق طی یادداشتی نوشت: این روزها انگار اهالی سینما (برای رفع سوء تفاهم و ممانعت از شکایت و دادگاه که این روزها شایع است تاکید می کنم که منظورم سینمای داخل نیست و درباره سینمای آمریکا حرف می زنم!) به فکر مردم نیستند. انگار اغلب مدیران و مسولان سینمایی و سینماگران و منتقدان و رسانه ای ها مردم و علایقشان را فراموش کرده اند و تنها به فکر پس گرفتن سهم شان از سینما هستند.
کسی به نیازهای مردم در زمینه فیلم دیدن کاری ندارد. انگار سینماگران پذیرفته اند که فقط جمع بسیار محدودی مخاطب دارند و همان ها نشسته اند و برای هم کلاه می بافند و حتی رمق ندارند سر همدیگر را بتراشند. حالا دیگر نظر و خواست مردم یا حتی منتقدان برای اغلب جشنواره ها هم اصلا مهم نیست. برای آنها فقط دو چیز مهم نیست. چند تیتر خوب در یکی دو رسانه طرف قرارداد و چند افاضه کلام و عکس سه در چهار مسوولان جشنواره در یک روزنامه سینمایی.
یعنی جشنواره ای که با کلی اهن و تلپ و هزینه و نیرو و امکانات برگزار شده، اصلا برایش مهم نیست که مثلا این جشنواره چه سودی برای مردم( عوام یا خواص) دارد و اصلا آیا مفید است یا نه و مورد استقبال قرار گرفته یا ...مهم این است که مسوولان آن جشنواره با فلان شخص رسانه ای قراردادی می بندند و آنچه در سفره است تقسیم می شود و پشت بندش آن شخص رسانه ای هم توی رسانه اش مدام تیتر می زند که" دهانتان آب می افتد از این جشنواره و " اصلا کمیت مهم نیست" و " چه بهتر که مردم نیامدند" و ...
بعد هم نوبت می رسد به یک روزنامه سینمایی. مسوولان این روزنامه با مدیران آن جشنواره چرتکه ای می اندازند و قراردادی و... از فردا عکس های سه در چهار مدیر روابط عمومی و دبیر و رییس و ... توی صفحات این روزنامه ردیف می شود. یکی دو بار هم عکس عکس مدیران آن جشنواره ، عکس یک روزنامه می شود و تیترهای به به و چه چهی و ... یک حساب و کتاب با این روزنامه چاپ اسکناس و ...تمام. این از حال و روز جشنواره های سینمایی.
یا مثلا فیلمی که روی پرده است با دو نوع برخورد مواجهه می شود:
اگر حاشیه محتوایی نداشته باشد و از فحش و جنسیت گرایی و توهین به ارزش ها و مردم و ..خبری در آن نباشد کسی کاری به کارش ندارد.
حالااز این به بعد فقط برای آنکه نشان دهد فیلمش هنری بوده یا به قول عزیزی سری دوزی نبوده است باید برود سراغ همان روزنامه سینمایی و یکی دو سایت که حتی با یک قول نیم بند مدیریت روابط عمومی فیلم مدافعش می شوند.
اگر سر کیسه را شل کند و آن روزنامه محترم راضی شود از فردا فیلم ( حتی اگر فیلمش مثلا عروس شنگول یا مادر زن خوش مرام یا ببوی خوش شانس باشد) می شود یک فیلم ناب هنری. در اندازه فیلم های تارکوفسکی و زینه مان و سودربرگ. چهره های طراز اول "هم سفره" این روزنامه هم چنان از فیلم تعریف می کنند که باید چهار بار فیلم را ببینی و لابلای شوخی های سخیف جنسیش هم دنبال معانی مدرن و گرایشات پسا ساختارگرایانه و استنتاجی بگردی. اگر هم خست به خرج دهد(حتی اگر فیلم هنری و غیر تجاری باشد) چنان به سری دوزی متهمش می کنند و تحقیرآمیز با فیلم برخورد می کنند که از سینما ناامید شود. اما...اگر فیلم مشکل محتوایی داشت که دیگر خدا به دادش برسد. جماعتی که چندان به مسوولان سینمایی امید ندارند خودشان دست به کار شده اند و اگر ببینند فیلمی را برای فروش بیشتر یا خوش آمد بعضی ها پر از جفنگیات جنسی و توهین به مردم و اعتقاداتشان کرده اند آنوقت جلویش می ایستند و مانع از اکران فیلم می شوند. حالا بازار برای آن روزنامه خاص داغ تر می شود. تهیه کننده یا کارگردان این فیلم باید چندبرابر حالت عادی سرکیسه را شل کند. اگر اینکار را کرد آنوقت جماعتی از علاقمندان سینمای آزاد و مخالفان ممیزی پشتش در می آیند. جماعتی که سردسته هاشان توسط همان روزنامه سرخط شده اند اما باقی شان از ماجرا بی خبرند و به طور کلی با آزادی در هنر و سینما بیشتر ارتباط برقرار می کنند. اینجوری ها طومار امضا می کنند. تلاش می کنند وزیر را غیرتی کنند و به او یادآور شوند که خودت اجازه داده ای و باید پای حرفت بایستی و ... از آن پس بسته به اینکه مخالفان چقدر زیر فشارها تاب می آورند و پولی که تهیه کننده خرج کرده است تا چقدر جواب حامیانش را می دهد باید منتظر چرخش قلم فلان مدیر باشد که بنویسد فعلا اکران نشود یا به خودم مربوط است اکران می کنم و ... این وسط مردمی که گرفتار مشکلات اقتصادی و کار و مسکن و وامند (در آمریکا! ) بی خبر از همه این اتفاقات به فلان روزنامه نگاه می کنند و خیال می کنند همه چیز در سینما رو به راه است و کار و بار سینماگران سکه است. یحتمل هم می گوید: خوش به حالشان. چه خوب کار می کنند. چه جشنواره هایی. چه پول هایی می گیرند و ... اینها که گفتم اگرچه ظاهرا ممکن است مشکل اصلی سینما نباشد اما سر این رشته را که بگیری می بینی معنیش این است که همین روزنامه یا سایت های شبیه به آن تصویری معوج و دروغین از سینما به مردم می دهند و همین ارائه تصاویر معوج است که ذهنیت مردم را نسبت به سینماگران و بازیگران خراب می کند. که باعث می شود خیال کنند بازیگرها و کارگردان ها توی پول شنا می کنند. اوضاع سینما توپ است و کار و بار سینما گران سکه. که سینماگران متوجه نشوند که مردم چه فیلمی را می خواهند؟ چرا سینما نمی روند و مدام هم اندیشی و همایش بگذارند و به چیزی هم نرسند. متاسفانه این روزها یکی دو رسانه تخصصی و مهم سینما حکم سرگردنه بگیر را پیدا کرده اند. که اگر حق و حسابش را ندهی باید پشت خط سینمای دروغین و ساختگی آنها بمانی و اگر سهمت را بدهی تازه از مانع رد می شوی و به سینمایی می رسی که در آن جماعتی نشسته اند که یا برای هم کلاه می بافند و یا سر همدیگر را می تراشند. 115
۱۶/۰۲/۱۳۹۴ - ۱۱:۵۶
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام نیوز]
[مشاهده در: www.jamnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 87]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها