محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1832064854
دشواری های مدیریت شورای شهر تهران/ ویژگی مثال زدنی شیبانی
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: در گفتگو با مهر عنوان شد؛
دشواری های مدیریت شورای شهر تهران/ ویژگی مثال زدنی شیبانی
شناسهٔ خبر: 2565521 - شنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۴ - ۰۹:۵۶
جامعه > شهری
مدیرکل سابق روابط عمومی و امور بین الملل شورای اسلامی شهر تهران معتقد است که مدیریت روابط مجموعه ای که ۳۱ عضو دارد، کاری بس دشوار و سخت است. به گزارش خبرنگار مهر، سید جمال هادیان متولد ۱۳۵۱ است. او دانش‌آموخته کارشناسی ارشد مدیریت رسانه است و بیش از یک دهه در حوزه فرهنگ و هنر و ارتباطات سابقه فعالیت دارد. برخی از تالیفات او جزو کتاب‌های کاربردی و پرفروش در حوزه ارتباطات، ادبیات و فرهنگ عمومی به شمار می‌آید. هادیان سابقه تدریس در رشته‌های روزنامه‌نگاری و خبرنگاری را هم در کارنامه خود دارد و مدیریت بسیاری از پروژه‌های اطلاع‌رسانی و تبلیغی در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با او بوده است.او در زمان ریاست احمد مسجدجامعی بر شورای شهر تهران، مدیرکل روابط عمومی و امور بین‌الملل شورا بود و بعد از تغییر ریاست شورا از مسئولیتش کنار رفت. وی در حال حاضر مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی است.روابط عمومی در شورا چه تفاوتی با دیگر روابط عمومی‌ها داشتاول باید به این نکته اشاره کنم که حوزه روابط‌عمومی در ایران حوزه مظلوم و کمتر شناخته شده‌ای است. تصور عمومی این است که روابط عمومی یعنی اتاق خبر، عکس و فیلم، برگزاری مراسم و مناسبت یا چسباندن پلاکارد و جشن گرفتن و کفن و دفن و امثال این کارهای خدماتی. در صورتی که هنر روابط‌عمومی مدیریت کمپین برای رسیدن به اهداف سازمان است و به جز اطلاع‌رسانی وظایفی چون ارتباطات مردمی، تبلیغات، همگرایی و مشارکت‌جویی، ارتباط با سازمانهای مردم‌نهاد، ایجاد انگیزه در کارکنان، پژوهش و تحلیل محتوا را نیز بر عهده دارد که هر کدام سامانه و ساختار ویژه‌ای نیازمند است. در حقیقت مجموعه کارکردهای روابط عمومی در کنار هم یک واحد حرفه‌ای را به وجود می‌آورد که در پیشانی سازمان قرار می‌گیرد و مهمترین بازوی مشورتی رئیس سازمان می‌شود.چنین ساختاری در روابط عمومی قبلی وجود نداشت، مضاف بر آنکه تعداد اعضا به بیش از دو برابر افزایش یافته بود و توقعات هم به همین میزان بیشتر شده بود. امکانات و تجهیزات هم محدود و روش های جاری سنتی بود و در برابر تغییر مقاومت می‌شد. مدیرکل روابط عمومی و امور بین الملل شورا در این دوره تنها مدیر روابط عمومی در ایران است که ۳۱ رئیس همتراز دارد و از این نظر بهتر بود نام مرا به عنوان تنها مدیرکل روابط عمومی که ۳۱ رئیس دارد در کتاب رکوردهای گینس ثبت کنند! جمع کردن ۳۱ نوع سلیقه و گرایش آنهم اعضای محترمی که هر کدام در حوزه‌ای مدعی هستند کاری بس دشوار بود که با ظرافت و صبوری از پس آن برآمدیم. ما در روابط عمومی با دو گروه از اعضا مواجه بودیم. برخی از اعضا که نسبت به کار رسانه آشنا بودند و شرایط ما را که هم در حال فراهم آوردن زیرساخت و هم سرویس‌دهی بودیم به خوبی درک می‌کردند. این افراد معمولاً خودشان در دفتر رابط رسانه‌ای داشتند و این رابطان با ما در ارتباط بودند و کارها به خوبی پیش می‌رفت. دسته دیگر، روابط‌عمومی را تنها در حضور پرشمار خبر و تصویر در رسانه‌ها می‌دیدند و برایشان محتوا، چگونگی و ظرایف و دقایق این کار اهمیتی نداشت. این دسته دوم فقط فشار می‌آوردند که چرا تصویر و خبر ما در فلان شبکه یا فلان روزنامه نیست. به هر حال حسب وظیفه با این اعضا مدارا می‌کردیم و گاهی با پولتیک و ظرافت به آنها گوشزد می‌کردیم که حضور دائم در رسانه به صلاحشان نیست.تحلیل شما از انتخابات شورا چیستمن به مفهوم رایج، فردی سیاسی نیستم اما سیاست را خوب می‌فهمم. حقیقتش را بخواهید از سیاست به معنای زد و بند و باند و باندبازی و گروه و دسته‌بندی تنفر دارم. به همین جهت در سابقه کاری من گرایش های جناحی یا حضور در ستاد انتخاباتی را نخواهید دید. اصولا معتقدم نباید دستاویز بشوم. من که صاحب اندیشه و نظر و ایده‌ام بر مبنای اصول خودم تصمیم می‌گیرم و ورود به کار تشکیلاتی سیاسی را شایسته نمی‌دانم به ویژه آنکه به نظر می‌رسد دو جناج حاضر دکترین متقن و محکم و قابل اتکایی ندارند. از این رو سیاست را هم از دریچه فرهنگ نگاه می‌کنم. به این نکته یقین دارم که هر چند ما بر اساس قانون اساسی در انتخابات به صورت دموکراتیک و آزادانه عمل می‌کنیم اما به دلیل ساختارهای اجتماعی تاثیر شانتاژ و تبلیغات و ارائه فهرست‌های جناحی در جهت دادن به آرای مردمی چه بسا بیشتر از غرب است و گاهی موجب بروز تصمیم های اجماعی نادرست و انتخاب های ضعیف و متوسط می‌شود. از این منظر مردم بسیار جلوتر از جناح‌های سیاسی حرکت می‌کنند و به فهرست های انتخاباتی در مجلس یا شورا رای می دهند اما جناح‌های سیاسی چون از زیربنای مستحکم یا مانیفست قابل اتکای سیاسی برخوردار نیستند فهرست‌های ضعیف و گاه ناموفقی ارائه می‌دهند و چه بسا این فهرست‌ها رأی هم می‌آورند.در این مدت شناخت ویژه‌ای از اعضا پیدا کردیدبله همه اعضا ویژگی هایی داشتند اما برخی از نظر من بارز بودند. برای مثال نظم آقای شیبانی و توجه و دقت نظر ایشان در حلال و حرام مثالزدنی است. ایشان برخلاف سایر اعضا همیشه سر وقت در جلسات حاضر می شدند و هرگز چیزی در شورا نمی‌خوردند. اگر دیگر اعضا فقط همین ویژگی‌های ایشان را مد نظر قرار دهند برایشان باقی‌الصالحات خواهد بود. خانم دانشور، آقایان حقانی، دنیامالی، مسجدجامعی و حافظی هم شخصیت های ویژه‌ای دارند و هر یک در موضوعی خاص کارشناسند. خانم دانشور در مسائل اجتماعی بی نظیر و شورای شهر به افرادی چون ایشان حاجتمند است. خلوص نیت و خوش خلقی آقای طلایی هم ستودنی بود.شما مسئول برنامه ریزی و هماهنگی تهرانگردی های آقای مسجد جامعی بودیدبله من هم کمک می‌کردم و مسئولیت اجرایی را به عهده داشتم. البته ایده اصلی و راهبری این کار مربوط به شخص آقای مسجدجامعی بود. ما با کارشناسان و افراد مختلف مشورت و با نظر آقای مسجد جامعی جمع بندی و اجرا می کردیم. تهرانگردی‌ها از موفق‌ترین برنامه های شورا بود. نه تنها به کالبد شهر بلکه به روح و هویت شهر توجه داشت. به همین جهت برنامه بسیار موفقی بود تا جایی که حسادت برخی گروه ها و افراد را برانگیخت تا لب به اعتراض بگشایند. در بطن این تهرانگردی‌ها نکته ظریفی وجود داشت و آن این بود که چشم‌ها را بر روی هویت، تاریخ و ارزش ها باز کرد. تا قبل از این شاید تصور می کردیم مظاهر پیشرفت تهران اتوبان ها، پل ها و پارک ها و ساختمان های زیباست و آنها را تحسین می کردیم. اما در حین تهرانگردی ها فهمیدیم زیبایی‌های جاودان این شهر سنت‌ها و آیین‌ها، فرهنگ و معماری و مردمی است که زیر دست و پای مدرنیته فراموش می شوند. تازه فهمیدم چه اتفاقی افتاده و چه برداشت نادرستی درباره شهر مدرن داشته ام و این نوع فهم جدید را مدیون ذکاوت ذاتی آقای مسجد جامعی هستم.شما در کمیسیون نامگذاری هم عضو بودیدمن یکی از اعضا بودم. کار این کمیسیون بررسی و تصویب نام یا تغییر نام کوچه‌ها، معابر، بزرگراه‌ها و خیابان‌ها است. بزرگترین مشکل در این کمیسیون فقدان اطلاعات جامع از هویت محلی و پیشینه نام‌ها بود. در حقیقت بانک اطلاعاتی دقیقی برای استناد و استفاده وجود نداشت. همه اعضا برای انتخاب بهترین‌ها تلاش می‌کردند و البته به طور معمول اختلاف نظرهای جزئی نیز وجود داشت. یکی از آسیب‌ها در این بخش این بود که گاه اسامی قاموسی، زیبا و تاریخی حذف می‌شد و اسامی ارزشی جدید جایگزین می‌شد و بیم آن می‌رفت که به تدریج هویت‌های تاریخی فرهنگی شهر به دست فراموشی سپرده شود و اسامی ارزشی آن گونه که شایسته است کاربرد پیدا نکند. من در این کمیسیون تلاش می کردم با فراست از هویت‌های شهر دفاع کنم.الآن کجا مشغول هستیدحوزه مورد علاقه من حوزه فرهنگ و هنر و کارم ایده پردازی، نوشتن و نشر در این حوزه است و آنقدر ایده بکر دارم که اگر خداوند عمر نوح عطا کند باز برای انجام آنها وقت اندک است. این علاقه اصلی من است حالا اگر فرصتی برای کار اجرایی هم پیش آمد قابل بررسی است. بنده یک شبه مدیر روابط عمومی شورا نشدم بلکه با یک عقبه‌ای این مسئولیت را پذیرفتم و کسی که دارای یک عقبه فرهنگی است نه با آمدن گرمی‌اش می‌کند و نه با رفتن سردی، بلکه همواره استوار مسیر از پیش تعیین شده را ادامه می‌دهد. فعلا هم که به عنوان مشاور در خدمت وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی هستم.نکته آخرشورا در این دوره به سمت تخصصی شدن پیش رفت و کارها با انضباط ویژه‌ای انجام می‌شد و این خواسته رئیس شورا بود. ارتباطات شورا با دولت و مجلس گسترش یافته بود و تا آخرین روزها همه طرح‌ها و لوایح به صحن آمد و درباره آن تصمیم‌گیری شد و هیچ دستور جلسه‌ای بر زمین نماند. شورایی آرام و کارشناسی و این نکته برای نخستین بار در تاریخ شورا رخ داد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 43]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها