واضح آرشیو وب فارسی:جام نیوز:
در پی صدور مجوز برای موسیقی غربی رپ؛
مخالفان رپ/ رپ جزو هنر موسیقی ایرانی نیست
اعلام شده که موسیقی «رپ» هم میتواند مجوز بگیرد که این باعث تاسف است. به تازگی محققان به این نتیجه رسیدهاند که موسیقی رپ، ذهن افراد را تخریب میکند
به گزارش سرویس فرهنگی جام نیوز، رپ فارسی یا «گفتاواز» به شکلی از موسیقی رپ گفته میشود که به زبان فارسی (و عمدتاً در ایران) خوانده میشود. این سبک موسیقی اگرچه عمدتاً متأثر از سبک رپ غربی است، اما تمام ویژگیهای آن را ندارد و برخی خصوصیات آن در رپ غربی وجود ندارد. رپ فارسی در اواخر دهه 1370 خورشیدی در ایران شکل گرفته و امروزه خوانندههای زیادی به طور رسمی و غیر رسمی (اصطلاحاً زیر زمینی) در این سبک فعال هستند. موسیقی رپ به موضوعاتی از جمله اختلاف طبقاتی، ریاکاری، دعواهای خیابانی، فرهنگ غالب جهانی و ... میپردازد. کلام آن اگرچه قافیههایی ضعیف دارد و در نگاه بسیاری شعر ناب به حساب نمیآید، اما با همین سادگی و بیپیرایگی خود میکوشد معنایی دیگر از زندگی اجتماعی را به ما یادآوری کند، که بعدی از زندگی مردم کوچه و خیابان است. به نحوی میتوان گفت چارچوب تعیین شده موسیقی را که دارای قوانین سخت و مشخص است را خرد میکند تا موسیقی در دسترس عامیترین افراد جامعه قرار گیرد. انتشار رپ در رسانه ملی گرچه خبری که روز گذشته منتشر شد و همچنین آنچه درباره آلبوم شاهکار بینشپژوه عنوان شد موضوع مجوز فعالیت در این عرصه را روشن کرد اما رسانه ملی نیز یکی از ارگانهایی است که میتوان از آن به عنوان پیشگام در ارائه نوعی موسیقی رپ یاد کرد. در سال 1385 رضا عطاران در عنوانبندی چند مجموعه تلویزیونی از جمله متهم گریخت موسیقی رپ اجرا کرد. همچنین در تعطیلات نوروزی سال 1386 مجموعه تلویزیونی دیگری به کارگردانی رضا عطاران به نام ترش و شیرین از شبکه سوم سیما پخش شد که در عنوانبندی آغازین آن، رضا عطاران یک شعر را به صورت رپ میخواند. رضا عطاران و امیرحسین مدرس در عنوانبندی یک مجموعه تلویزیونی دیگر به نام خانه به دوش نیز قطعهای به سبک «رپ - پاپ» فارسی خواندند، که مورد توجه قرار گرفت. مخالفان رپ کیوان ساکت: اعلام شده که موسیقی «رپ» هم میتواند مجوز بگیرد که این باعث تاسف است. به تازگی محققان به این نتیجه رسیدهاند که موسیقی رپ، ذهن افراد را تخریب میکند؛ برای مثال تعدادی از کسانی که هماکنون از اروپا عضو گروه داعش شدهاند، در انگلیس و کشورهای اروپایی جزو فعالان موسیقی رپ بودهاند! دادن چنین مجوزهایی به موسیقی لطمه وارد خواهد کرد. ضمن آنکه برخی موسیقیها برای ذهن جامعه خطرناک است؛ همانقدر که موسیقی «موتسارت» در آرام کردن بیماران روحی تاثیر دارد و حتی محققان کشف کردهاند که موسیقی خوب روی مولکولهای آب یا در رشد گیاهان هم تاثیر مثبت خواهد گذاشت، همانطور هم اثبات شده که کسانی که دست به اعمال خشونتبار میزنند، کسانی هستند که به موسیقیهایی مثل رپ یا هاردراک علاقه دارند. مجید اخشابی: رپ جزو هنر موسیقی ایرانی نیست و فکر میکنم که این سبک با فرهنگ ما تناسب زیادی ندارد. هر فردی میتواند با صرف زمان یک ساعته، متن موسیقی را آماده کند و با خواندن زیر صدا، به راحتی یک آهنگ تولید کند. این سبک، از سبکهای غربی تاثیر گرفته و خاستگاه آن به موسیقی استوا برمیگردد. جنس این موسیقی از جنس اعتراضش است یعنی با دست خالی و بدون داشتن ارکستر، ساز و فقط با استفاده از یک ساز کوبهای، حرف خود را به گوش مردم میرساند. علت علاقه جوانان به این سبک موسیقی را نمیدانم اما در مجموع با مرور زمان به آن وفادار نخواهند ماند. یعنی مخاطب با تجربه موسیقایی یا گذر زمان اگر هم طرفدار موسیقی رپ بوده باشد، دیگر به آن بیعلاقه میشود. تقلید و فشار رسانهها و مهم تر از آن، غفلت مسئولان از آموزش و ارتقاء آگاهیهای هنری جامعه از دلایل پیروی جوانان از سبک رپ فارسی است. محمد سریر: رپ، نوعی بیان کلامی ریتمیک، بدون موسیقی است. متن و تم و کلامش هم در حوزههای مقطعی مسائل اجتماعی، سیاسی، نقدهای عمومی یا طنز است. موسیقی بدون اینکه حتی کلامی روی آن باشد، جایگاه هنری خاصی دارد و ربطی به این ندارد که اگر کلام طنزآمیز را از روی آن برداریم، موسیقی وجود نداشته باشد. بر این اساس سایر فاکتورهای موسیقیایی از رپ حذف شده و فقط ریتم در آن مانده است که البته خود ریتم نمیتواند بیانگر یک چارچوب موسیقایی باشد. ما خیلی نباید رپ را بهعنوان موسیقی تعریف کنیم. به نظر میآید این سبک هم ممکن است مدتی باعث تفریح مردم بشود. اما به اعتقاد من، اگر رپ در غرب کاربرد گستردهتری بین جوانان دارد به دلیل آسانی کار است، دلیلش هم این است که هیچ موسیقی در آن وجود ندارد و به خوانندهای با صدای خوب هم نیاز ندارد بلکه فقط امتیاز خواننده خواندن ریتمیک و تند شعر است. این کار مانند شخصی است که بتواند به تندی پشتسر هم حرف بزند در نتیجه در رپ کار فنی و تخصصی صورت نمیگیرد و تنها تخصص خواننده، تندخوانی است. آثار سبک رپ به لحاظ موسیقایی علمی نیستند و ماندگاری ندارند. من به شخصه توجهم در موسیقی بیشتر به نغمگی ملودیها، هارمونیزه کردن و آن مواردی است که در موسیقی علمی ماندگاری وجود دارد اما هیچکدام آنها را در رپ نمیبینم.
۱۰/۰۲/۱۳۹۴ - ۱۸:۲۵
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 133]