واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: سلام بر پدرانی که "نمی توانم" را هرگز از زبانشان نشنیدیم بروجرد- ایرنا- سلام بر قامت همیشه سرو پدرانی که "نمی توانم" را در چشمانشان زیاد دیدیم ولی از زبانشان هرگز نشنیدیم.
سلام بر پدری که با دستان پینه بسته سال های سال عرق جبین ریخت و اجازه نداد فرزندانش دست به سوی نامحرمان دراز کنند.
سلام بر شیارهای گونه پدری که سال ها در زیر گرمای آفتاب تابستان و سرمای سوزان زمستان زحمت کشید و با دو دست خویش رزق حلال به خانه آورد تا فرزندش لقمه ای به حرام در گلو نبرد.
بوسه مهر بر دستان و پیشانی بلند پدرانی که با اندیشه ای روشن به فرزندان خود آموختند که رزق حلال راحت به دست نمی آید.
در آستانه روز پدر، منزلت همه پدران را گرامی می داریم و بوسه می زنیم بر پیشانی بلند پدری که هنگام تراشیدن موی کودک مبتلا به سرطانش، گریه فرزند دلبند خود را دید و ماشین را به دستش داد و گفت: حالا تو موهای منو بتراش!
در آستانه گرامیداشت ولادت با سعادت امام علی(ع) پدر یتیمان گرامی می داریم یاد پدری را که طعم پدر داشتن را هرگز نچشید اما برای بسیاری از کودکان یتیم پدری کرد.
پدری در لباس کارگران شهرداری جارو به دست برای سیر کردن شکم فرزندش، تلاش می کند تا مبادا خانواده اش خانه دیگری را جارو کنند اما افسوس که فرزند، شرم دارد او را در کنار خیابان به دوستانش معرفی کند.
سلام بر پدران شهیدانی که خود فرزندانشان را کفن کردند و در روز شهادت آنها، شیرینی پخش کردند.
سلام بر پدران شهیدانی که با وجود سالخوردگی، هر پنجشنبه جمعه شیلنگ آبی را با خود حمل می کنند و با شستن قبر مطهر فرزندان شهید خود سعی می کنند کمی از عطش فرزندان خود بکاهند.
وقتی پای صحبت پدر یکی از این شهیدان والامقام می نشینی می گوید پسرم خیلی به گرما حساس بود و طفلک در گرمای شدید مردادماه خوزستان به آسمان رفت؛ حالا هر پنجشنبه می آیم و کمی مزارش را آبیاری می کنم تا کمی خنکش شود.
در گرامیداشت روز پدر با شاخه ای گل و لبخندی بر لب یادی کنیم از پدرانی که روزی با قامتی استوار مشکلات را در خود حل کردند و خم به ابرو نیاوردند.
پدرانی که بسیاری از شب ها به خاطر زخم های حاصل از پینه دست و جیب خالی در مقابل خانواده تا صبح خواب به چشم نداشتند و خم به ابرو نیاوردند اما امروز به لطف برخی از فرزندان در گوشه آسایشگاه ها و یا تنها درخانه هایشان چشم انتظار محبت هستند.
بزرگ پدرانی که هنگام هر مشکل و سختی و خوشی و ناخوشی تکیه گاه و ستون خانه بودند و هر بار با بیان این کلمه که "درست می شود" برهمه نگرانی ها خط می کشیدند.
قدر، مقام و منزلت پدران را ارج می نهیم و بر لرزش دستان، آهسته از پله رفتن آنها و ریختن غذا از قاشق آنها خرده نگیریم.
پدری که روزی دستان کوچک ما را می گرفت و با خود به پارک می برد و بازی می کرد امروز حقش نیست به آسایشگاه برود.
به خود آییم و قبول کنیم اگر امروز کمر پدر خم، چین های صورتش زیاد و موهایش سپید شده به خاطر غصه های ماست، در مقابل مقام پدر زانو بزنیم و تا دیر نشده دستان پر مهرش رابه گرمی بفشاریم و بر پیشانیش بوسه زنیم تا همیشه دعایش راهگشای ما باشد.
می دانم که همه شما قدردان پدران و مادران هستید اما بدانید آنچه والدین از فرزندان خود انتظار دارند فقط باز کردن در خانه به نشانه محبت به روی آنها است و خدا نکند روزی در خانه پدر و مادر به روی فرزندان بسته شود.
آری، پدر اگر نباشد ستون خانه فرو می ریزد، اما وقتی که هست باورت می شود فرشته ها می توانند مرد هم باشند.
پدر، ای ستون و تکیه گاه خانه ای که در ظاهر ابهت خود را همیشه حفظ می کنی و خم به ابرو نمی آوری، ای که دوران جوانی خود را برای چرخاندن چرخ زندگی گذراندی و در این راه لبخند هیچگاه از لبت کوچ نکرد؛ بوسه مهر بر گونه هایت که اینگونه برای تربیت فرزندت تلاش کردی و به او یاد دادی که مردم روزگار گوناگونند و او نیز آموخت در برخوردها به فراخور باید گونه گون برخورد کند آنطور که دل کسی به درد نیاید.
خدایا به پاس حرمت این روزها آنان که نعمت مادر و پدر بر سرشان هست مستدام بدار وآنان که از این نعمت محرومند روح بزرگوارشان را قرین رحمت خود گردان.
6052/3022/6001
09/02/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 116]