محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830520825
- مرگ تدریجی کتاب و کتابخوانی مازندران در یک دهه گذشته
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: مرگ تدریجی کتاب و کتابخوانی مازندران در یک دهه گذشته پایگاه خبری وارش نیوز روز سه شنبه در صفحه نخست خود در مطلبی با عنوان مرگ تدریجی کتاب و کتابخوانی مازندران در یک دهه گذشته به موضوع سرانه پایین مطالعه کتاب و کاهش آمار کتابفروشی در مازندران پرداخت.
این پایگاه خبری نوشت : از 9 کتابفروشی سرپا و پرمشتری به علاوه 6 کتابفروشی درسی و تخصصی در مرکز استان مازندران امروز تنها 5 کتابفروشی باقی مانده که از میان آنها هم تنها حال 3 کتابفروشی نسبتا خوب است و مابقی یا عروسک و کارت پستال می فروشند یا عود و لوازم التحریر وگرنه به قول خودشان کلاهشان پس معرکه است.
کتاب یعنی فرصتی همواره برای بهره مندی از این حس خوشایند که کلمات از ما فرار نمی کنند و دوستمان دارند. درباره کتاب آنقدر کتاب نوشته اند که هزار جلد کتاب می خواهد تا این کتاب های درباره کتاب را یکجا جمع کند.
اما از حکایت دور شدن ما از این ردیف سبز کمتر سخن به میان آمده است. کمتر این سوال پیش آمده که چرا لپ تاب ها، گوشی های هوشمند و تبلت ها جای کتاب های خواستی با جلد گالینکور را گرفته اند.
کارشناسان می گویند که مردم ما کتاب نمی خوانند و سرانه مطالعه در بین ما ایرانیان روز به روز کمتر می شود اما کسی نمی گوید چرا وقتی کتابفروشی ها و انتشاراتی ها کرکره ها را پائین می کشیدند اتومبیلی کنارشان ترمز نزد و برای گوته، حافظ، ژول ورن و دیگر درگذشتگان قلم اشکی نریخت!
مردم ما به گران شدن 100 تومانی کرایه تاکسی واکنشی تند نشان می دهند اما از کنارد تعطیلی شدن یک کتابفروشی یا مرگ یک نویسنده به آسانی هرچه تمام تر می گذرند. به نظر می رسد ما دچار شقاوت فرهنگی شده ایم که درمانش کار یکی دوروز نیست!
شاید مردم ما واقعا دیگر کتاب خواندن را دوست ندارند. شاید واقعا اقتصاد بلایی بر سرشان آورده که حتی نوشتن نام خود را فراموش کرده اند. شاید رویاهایشان دیگر در نسیم خنک داستان های جمالزاده و هیجان حکایت های شرلوک هولمز و اکتشاف حقایق پنهان کتاب های علمی و تخیلی آرامش نمی گیرد، بلکه ترجیح می دهند به جای تلف کردن اوقاتشان پای آنچه کانت و هگل و افلاطون گفته اند در قهوه خانه ها نفس قلیان ها را چاق کنند و با ماشین های مجهز به سیستمشان خیابان های شهر را بگردند.
در همین مازندران رنگارنگِ ادیب پرور که نیما و خانلری و امیری و امیر و زرکوب ودیگرتران را به رنج روزگار شهره کرد روزگاری نه چندان دور و در اوائل دهه 80 کتابفروشی های فراوان دکانی گرم داشتند. در همین ساری 9 کتابفروشی قبراق و سرحال هرصبح کرکره ها را بالا می دادند و شب ها با لبی خندان چراغ های پستو را خاموش می کردند.
آن روزها کتاب خریدن و کتاب هدیه دادن و کتاب خواندن در مازندران عادتی دوست داشتنی بود اما ناگهان پای فناوری های تازه به دنیای ما باز شد و همزمان به جای اینکه دولت هوای کتابفروشی ها و کتابخانه ها را داشته باشد تا تعادلی میان سنت و تجدد ایجاد نماید، کلا آنها را در سبد فراموشی گذاشت و به نیل انداخت.
این تنها حکایت ساری نیست، بابل، آمل، چالوس، قائمشهر و بهشهر نیز از همین فاجعه رنج می برند و شهرهای کوچکتر هم که باید با افزایش جمعیتشان به کتابفروشی هایشان اضافه می شد هنوز به زحمت یک کتابفروشی را سرپا نگه داشته اند. مردم کیاکلا، زیراب، شیرگاه، گلوگاه، رامسر، نشتارود، رویان، آلاشت، جویبار و... حتی به یک کتابفروشی نسبتا پرمحتوی هم دسترسی ندارند واگر مثلا یک کلاردشتی بخواهد کتابی تازه را بخرد باید تا چالوس یا آمل بیاید و جز خستگی راه و هزینه فراوان چیزی نصیبش نخواهد شد. پس دسترسی دشوار به کتاب یکی از مهمترین دلایل بی تفاوتی مردم ما به یار مهربان است!
شاید به قول اهل فن مشکل تنها در کم بودن کتابفروشی ها نیست. مشکل اینجاست که کسی از این مردم نمی خواهد که کتاب بخوانند. کسی طالب معرفت نیست.
دانش نه در خواستگاری به کار می آید و نه در آزمون استخدامی. معرفت کارش به جایی رسده که با نرخ نان قیاس می شود و دانایی به بلایی دچار آمده است که سر سبز به باد می دهد.
اینکه چه باید کرد سوال خوبی است اما اینکه چه کسانی باید چه بکنند همچنان مجهول بزرگ این معادله است.
اداره کل فرهنگ، اداره کل کتابخانه ها، سازمان تبلیغات اسلامی، حوزه هنری، شهرداری ها،اداره کل آموزش و پژوهش استانداری،اداره کل میراث فرهنگی،اداره کل ورزش و جوانان، آموزش و پرورش و دانشگاه مازندران از جمله نهادهای دولتی و شبه دولتی استان هستند که می توانند به افزایش فرهنگ کتابخوانی کمک کنند.
اما همه آنها مجموعا آنقدر بودجه ندارند که از پس حقوق کارمندان و برنامه های روتین خود بر بیایند. ضمن اینکه تجربه ثابت کرده است که اصلا دغدغه کتابخوانی در بین مسئولان و کارمندان این نهادها مرسوم نیست و شک نکیند بیش از 90 درصد آنها اصلا از تازه های نشر و روش های درست کتابخوانی اطلاع ندارند و خودشان دغدغه کتاب ندارند تا با پشتوانه آن مردم را به کتابخوانی ترغیب کنند.
می ماند نهادهای خصوصی مثل کتابخانه ها، مراکز آموزشی و علمی، انجمن های ادبی و فرهنگی و جمع ها و محافل فرهنگی و البته کافه کتاب ها که پدیده ای جدید در مازندران است و تا به حال دو شعبه در مرکز استان راه انداخته است.
شاید بتوان گفت این کافه ها موفقیت چندانی در کتابخوان کردن مردم ساری نداشته اند، اما همینکه دو نفر که قرار است آب میوه ای بخورند سری هم به چند کتاب بزنند در ناخودآگاهشان تاثیر مثبت خواهد داشت.
بهترین روش برای افزایش میل مردم مازندران به کتاب آموزش های غیرمستقیم و دست کشیدن از روش های سنتی و نموری است که همچنان در شعارهای مدیران ما دیده می شود.
توصیه هایی که به ما می فهمانند چگونه باید یک فرد عادی را در مواجهه با کتاب قرار داد. نوعی تربیت آینه ای!
نقش اداره کل فرهنگ مازندران پس از انتخاب احدجاودانی دراین زمینه بسیار حیاتی است. خوشبختانه در جمع های روشنفکری مازندران هنوز هم بحث جدایی جامعه از کتاب داغ است و عموما در جلسات خصوصی در این باره صحبتی درمی گیرد و نظراتی بیان می شود.
این ظرفیت مغفول و پتانسیل خانگی باید با شناسایی دقیق این اداره کل و جلب اعتماد از دست رفته این قشر متمول فکری آزاد شود تا در جامعه اثرگذار باشد.
روشن اندیشانِ عموما درونگرای مازندران بزرگترین ضربه را از سیاست های فرهنگی دولت قبل متحمل شدند و به همین دلیل سخت می توانند باور کنند که تغییر در حال رخ دادن است. به نظر می رسد رسانه ها می توانند با طرح عمومی این نیاز مغفول، این صدای خاموش را مجددا به عرصه عمومی باز گردانند . چون کتابخوان ها بهترین مروجان کتابخوانی در جامعه هستند و آنچنان که ذکرش رفت کلام مسئولان به دلیل نمایشی بودن گیرایی چندانی ندارد و بعضا دیده شده که به دلیل معرفی آثار ضعیف و توضیحات ناکافی اثر عکس داشته است!
اگر بخش دولتی استان در برابر ورشکستگی و تعطیلی کتابخانه ها و انتشاراتی های مازندران موضعی جدی بگیرد و بخش خصوصی را تحریک به عملگرایی کند، این علاقمندی همچون ویروسی شفابخش همه گیر خواهد شد.
همچنین انجام دادن چند کار ساده اما بسیار حیاتی در کنار این عملکرد زمانبر و اعتمادساز در نهادهای فرهنگی مازندران ضروری است
1. باید کتاب هایی که توسط خود دولت هدیه داده می شود از یک سبک و سیاق خاص نباشد و تنوع، کاربرد و شخص هدیه گیرنده در آن مدنظر قرار گیرد.
2. باید از نقش شهرداری ها و خیرین کتابخانه ساز در ترویج فرهنگ مطالعه استفاده بیشتری شود.
3.برگزاری مسابقه های کتابخوانی از دیرباز اثرگذار بوده است و هنوز هم در جوامع مترقی مورد استفاده فرهنگ دوستان قرار می گرد. متاسفانه این مسابقات که به شکلی عمومی و در سطح شهر، مدارس و دانشگاه ها برگزار می شد در دولت قبل به محاق فرو رفت.
4. تقویت ایستگاه های مطالعه و جانمایی مناسب آنها.
5. استفاده از ظرفیت ناب و منحصربه فرد رسانه ها برای فرهنگسازی در این زمینه با استفاده از تعیین بودجه ای هرچند اندک اما ضروری.
6. استفاده از تریبون فراگیر نماز جمعه برای ترویج فرهنگ کتابخوانی
7. حمایت از انجمن های ادبی و هنری که مروّجان اصلی فرهنگ در سطح جامعه هستند و خود می توانند به شکلی باورنکردنی سطح مطالعه را افزایش دهند.
8. انتخاب ماه هایی از سال به عنوان "ماه مطالعه" و همچنین قرار دادن کتاب در بخش جنبی فعالیت های فرهنگی و آموزشی
پیشنهادها البته فراوان است اما همینکه رویکردها تغییر کند خود قدمی مثبت و روبه جلوست. گویا در گذشته مدیران فرهنگی ما نوعی هراس از دانایی میان مردم داشتند که خوشبختانه این نگاه بازدارنده در این دولت کاهشی چشمگیر داشته است اما انفعال سال های گذشته هنوز بدل به تحرکی جان بخش و اثرگذار نشده است.ک/1
6026/6097
09/02/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 109]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها