محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830034813
- روزهای پر غصه تنهایی
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: روزهای پر غصه تنهایی ایلام - ایرنا - صدای شور و نشاط و بازی کودکانه، خنده های کوچکی که شنیدنش لبخند را بر لبانت می نشاند، صدای دلنواز مادر و نگاه پر از مهر پدر، حکایت کانون گرم و با صفای خانواده و دوست داشتن است.
اما در این چرخش روزگار، قصه هایی هستند که سرشار از درد و اندوه و افسوس اند، رنجی که خبر از نبردن گنج زندگی می دهد، یکی گنج را مال دنیا می داند و دیگری داشتن بچه هایی سالم که پس از سال ها رنج اکنون ثمره شیرین آنها را با چشمان مهربان پسر و دست های لطیف و گرم دخترش احساس می کند.
به راستی در این آشفته بازار از صبح تا شب دویدن به دنبال چه هستیم و خوشبختی و رسیدن به مراد دل را در چه می بینیم؛ آیا به دست آوردن انباشت های زیاد بانکی و خانه و ویلا و سفر خارجی و لذت بردن از انواع تفریحات نهایت خوشبختی است.
آیا چشم بستن و روبرگرداندن از اصل و اساس زندگی که داشتن خانواده ای با صفا و صمیمی است می تواند دل ما را از زنده بودن خوش کند.
کاش از امروز به خود بیاییم و به جای جستجو کردن مقصر، درون خود را پالایش کنیم و ببینیم به دنبال چه هستیم.
این همه شب و روز دویدن و از خانه و خانواده دور بودن، ندانستن اینکه اکنون چند صباحی است که چشم های مادر و پدر پیر به در خانه انتظار آمدنت را می کشد تا در سایه سار وجودت دردهای سالخوردگی اش را التیام بخشد، آخر به کجا ختم می شود.
* در انتظار
پیرمرد تنهای تنها چشمان کم سویش را به گوشه گوشه اتاق می چرخاند و اشک تمام پهنای صورت پیر چین و چروکش را می گیرد.
تنها همدم و مونسش چند صباحی است که پر کشیده و او را تنها گذاشته، اکنون پیرمرد با لگنی شکسته بر روی تخت افتاده و تنها دلخوشی اش، بچه های برادرش هستند که در همسایگی او سکونت دارند.
بچه ها یکی از یکی مهربانتر هر روز می آیند تا شاید مرحمی باشند بر زخم عمیق تنهای اش.
یکی می آید و حمامش می کند، آن یکی لباس هایش را می شوید و خانه را می روبد، دیگری غذایش را می آورد و با قاشق در دهان عمویش می گذارد و آن یکی برایش از بیرون و احوال اقوام می گوید تا پیرمرد در تنهایی و بی خبری نماند.
برای این بچه ها فرقی نمی کند عمو باشد یا بابای خودشان آنقدر در سال های زندگی شان مهربانی و همدلی و به هم محبت کردن را آموخته اند که اکنون در روزهای زندگی درس مهربانی پس می دهند.
بی شک همه دوستان و اقوام و آشنایان از محبت و از خودگذشتگی این بچه ها تعجب مانده اند زیرا در این وانفسای زندگی هستند افرادی که بچه واقعی خود آدم اند اما به بهانه های مختلف دیدار والدین را از خود دریغ و مشغله زندگی را بهانه می کنند.
عمو رحمت در نظر این بچه ها بابا رحمت است و شاید خداوند به واسطه صفای قلبی که داشته این موهبت را نصیبش کرده که اکنون بچه های برادرش به جای بچه های نداشته خودش برایش فرزندی را تمام کنند.
بی شک یکی از زیباترین واژه هایی که این بچه های فداکار و مهربان می شنوند همان دعای هر روزه عمو در حقشان است که می گوید خدا پشت و پناهتان.
* تنهای تنها
روز بروز گرد پیری و کهنسالی بر چهره اش می نشیند و اکنون پیرمرد تنهای تنها در کنجی از گوشه نجاری محقرش زندگی می کند و صبح را شب و شب را به صبح می رساند.
از بیان خاطرات زندگی و جدایی زن و بچه هایش که صحبت می کند بغش گلویش را می گیرد و در پی سرفه های مکرر می خواهد که اندوه پنهان و تنهایی خود را در صدای مردانه پنهان کند.
اما این همه دوری و بی محبتی آن چنان قلبش را اندوهناک کرده که اشک در چشمانش جای خود را تنگ می بیند و از میان چین و چروک صورت و موهای سپیدش جاری می شود تا بی صدا تنهایی و غصه های روزهای بی کسی اش را حکایت کند.
پیرمرد برای کار مدتی راهی استانی دیگر می شود و همسرش در نبود او بچه را به جای دیگری می برد تا بی هیچ رد و نشانی زندگی کند.
پس از سال ها دوباره به شهر باز می گردد تا در کنار زن و بچه اش بقیه عمر را سپری کند اما این بار هیچ خبر و آدرسی از خانواده اش ندارد.
تنهایی را پیشه می کند و روزها را سپری تا پس از چند دهه شاید بچه ها یا زن سراغش را بگیرند که هیچ اتفاقی رخ نمی دهد و مرد هر روز پیر و پیرتر می شود و با نجاری زندگی را سپری می کند.
هر چه درآمد دارد خرج افراد فقیر محله می کند و خودش از زندگی هیچ مال و اندوخته ای جمع نمی کند.
ناتوانی و کهنسالی که بر جسمش غالب می شود، پیرمرد تنهای تنها به دلیل فقر و نداری با کمک همسایه ها راهی بیمارستان می شود و آنقدر آنجا می ماند تا خیری هزینه درمانش را می دهد و مرخص می شود.
پس از چند صباحی بواسطه نبود مونس و فرزند و همدلی راهی خانه سالمندان می شود و اکنون در انتظار لحظه ای است که برای همیشه با این دنیای خاکی و انسان های نامهربان و بی وفایش خداحافظی کند.
* درس زندگی
پیرزن با وجود همه ناملایمت های زندگی روزگار را سپری کرده و خود را در نبود پدر خانواده سپر همه بلاها و ناملایمات قرار داده، شب ها را به سختی به سپیده رسانده و اکنون حاصل دست رنجش تربیت و پرورش چند استاد دانشگاه، معلم و کارمند است.
تهمینه خانم گرچه با وجود همه فشارهای زندگی یک تنه در برابر روزگار نامرد ایستاده اما دست تقدیر به گونه ای صفحه ای از زندگیش را با درد و رنج توام می کند.
آن روز که برای دیدن پسرش راهی می شود، در خیابان ماشینی او را زیر می گیرد و در اثر این حادثه به کما می رود.
نه یک روز، نه دو روز بلکه چند ماه است، بچه ها می آیند هر روز از صبح تا پاسی از شب، پشت در اتاق سی سی یو در انتظار خبر بیداری مادر، مادری که جور نبود پدر را هم متحمل شده و اجازه نداده که لحظه ای بچه هایش غم بی پدری را حس کنند.
می آیند، با کتاب قرآن و دعا در حیاط بیمارستان شهید مصطفی خمینی ایلام می مانند، اشک می ریزند و دعا می خوانند تا بار دیگر خداوند در حقشان لطف کند و دوباره این فرشته زندگی را به آنها ببخشد.
بالاخره دعاها مستجاب می شود و مادر پس از چهار ماه چشمانش را می گشاید، دعاهای بچه ها اجابت و نذرهایشان برای مادر پذیرفته می شود.
اما باز روزگار و مشغله زندگی آنچنان ذهن همه را پر می کند که اکنون برای نگهداری از مادر پس از چند ماه با مشکل مواجه می شوند، آخر همه متاهل و شاغل اند و باید بار زندگی خود را به دوش بکشند.
مادر می ماند و تنهایی و در انتظار که یکی بیاید و به کارهایش رسیدگی کند، پرستار می گیرند.
اما پرستار که نمی تواند شبانه روزی باشد، باز هم شب می شود و تاریکی و مادری که اکنون به دلیل تصادف از تعادل و توانایی قبلی برخوردار نیست.
در این رهگذر زندگی، دختری هست با وقار و صبور که سال های سال عمر گرانبهایش را صرف نگهداری از پدر و مادر بیماریش می کند و جوانیش را از یاد می برد و می ماند تا با فداکاری خود خواهر و برادرهایش به سراغ زندگی شان بروند و به بهانه قسمت سهمی از زندگی نمی خواهد.
لیلا که بعد از درگذشت پدر و مادر تنها می شود از سوی فرزندان پیرزن برای پرستاری از مادرشان دعوت می شود و تجربه جدید مادر و دختر بودن دوباره تکرار می شود.
اکنون بیش از یک سال است که لیلا، تهمینه خانم را مادر خود می داند و با زندگی در کنار این مادر فداکار همه نبودن های بچه هایش را جبران می کند.
با هم می خندند و به بازار می روند، دختر فرزندی می کند و این پیرزن مهربان مادری، تا باز زندگی روی خوشش را به دو انسان فداکار و مهربان نشان دهد و زندگی جریان یابد.
اینها همگی واقعیت های زندگی اطراف ما است که با آن رو برو هستیم امروز از خودمان آغاز کنیم تا درس های زندگی را به بچه هایمان بیاموزیم.
گزارش از ناهید ابراهیمی
7177/9002
08/02/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 73]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها