تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834645892
-هوا شکننده است، حمل و نقل عمومی لنگان
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
مشکل کمبود اتوبوس، متروی شلوغ و تاکسی‌های سنتی همچنان پابرجاست هوا شکننده است، حمل و نقل عمومی لنگان لطافت هوای بهار در شهرهای بزرگ ایران زیاد دوام نمی‌آورد، چه ریزگردها عامل از بین رفتنش باشد و چه آلودگی ناشی از آلاینده‌ها. هجوم گرد و غبار که به بیابان‌های عراق و عربستان و البته چند درصدش به زمین‌ها و تالاب‌ها و دریاچه‌های خشکیده خودمان بر می‌گردد.
بجز غبار، آلاینده های موذی، مونواکسید کربن، ازن، ذرات معلق و اکسیدهای نیتروژن هم لطافت را از هوای شهرهای ایران می گیرد. آلودگی تهران کلافه کننده است، اهواز اما چندسالی است روی دست تهران بلند شده و چندبار نیز لقب آلوده ترین شهر جهان را به دست آورده. کلانشهرهای دیگر هم همین وضع را دارند، اصفهان، شیراز، تبریز، کرج و اراک، هر روز درباره یکی از این شهرها خبرهای مملو از آلودگی می رسد. با این وضع هنوز مردم شهرهای غوطه ور در آلودگی بر استفاده از خودروی شخصی اصرار دارند و تا مجبور نباشند سراغ حمل و نقل عمومی نمی روند البته این گرایش نیز داستان دارد، یک ماجرای طولانی که مردم را به رفت و آمد با سیستم حمل و نقل همگانی دل چرکین کرده است. معطلی، فشار، سرعت کم؛ این سه چالش عمده استفاده از وسایل نقلیه عمومی است که در شهری همچون تهران که نزدیک به یک هفتم جمعیت کشور را در خود جای داده بیشتر احساس می شود. قطارهای مترو گرچه با سرعتی قابل توجه در تونل ها می رانند و بدون ماندن پشت ترافیک، مسافران را سریع تر از هر وسیله ای به مقصد می رسانند، اما کمبود واگن، استفاده از مترو (بویژه در ساعات پرازدحام) را به انتخابی نامطبوع برای عده ای تبدیل کرده است. ماجرای اتوبوس های شهری هم کم از مترو ندارد، با این فرق که اتوبوس پشت ترافیک می ماند، گرما و سرما در آن بشدت احساس می شود و با سرعت لاک پشتی اش مسافران را اغلب دیر یا دقیقه نودی به مقصد می رساند. این را اضافه کنید به کمبود اتوبوس درون شهری که تقریبا دردی مشترک میان بسیاری از شهرهاست که سال پیش روسای شورای شهر و مدیران عامل شرکت های اتوبوسرانی چند شهر را به اعتراض درآورد، از جمله شیراز را که 600 اتوبوس فرسوده دارد ولی بودجه سال 94 فقط خرید50 اتوبوس را برایش پیش بینی کرده (تسنیم)، رشت که 350 اتوبوس شهری کم دارد (تسنیم)، اهواز که نیاز مبرم به 300 اتوبوس دارد (تسنیم)، مشهد که اگر 300 اتوبوس به ناوگان اتوبوسرانی اش اضافه شود بخشی از مشکلاتش حل می شود (مهر) و اصفهان نیز همین تعداد اتوبوس کم دارد تا حمل و نقل عمومی اش سر و سامانی در شان یک شهر توریستی بگیرد (فارس). راه اندازی خطوط اتوبوسرانی بی آرتی (سیستم اتوبوسرانی پرسرعت) در شهرهایی همچون تهران و مشهد البته تا حدی وجهه حمل و نقل با اتوبوس های درون شهری را تغییر داده و حس خوشایند سوارشدن در اتوبوس های نسبتا مدرن که پشت ترافیک نمی مانند به این دو شهر تزریق شده، با این حال هنوز این سیستم نیز با کمبود اتوبوس و ناتوانی خودروسازان داخلی در تامین بموقع اتوبوس ها در گلاویز است و سرعت ناچیز (معمولا کمتر از30 کیلومتر در ساعت) این اتوبوس ها نیز وقت مسافران را هدر می دهد. تاکسی، این چهارچرخ پرحاشیه اتوبوس و مترو با وجود مشکلاتشان، ارزان است و این حسن، انگیزه خیلی از مردم برای سوار شدن به آنهاست اما عده ای حاضرند چشم بر این مزیت ببندند و راه سومی را انتخاب کنند که به تاکسی سواری ختم می شود. راحتی مسافر در تاکسی با اتوبوس و مترو قابل مقایسه نیست. در تاکسی حریم شخصی حفظ می شود و تا رسیدن به مقصد می توان آسوده خاطر نشست، اتفاقی که در اتوبوس و مترو کمتر رخ می دهد البته بابت این راحتی باید هزینه داد که کم هم نیست، گرچه برخی از راننده های تاکسی به مبالغ کرایه ها اعتراض دارند و معتقدند دنده صد تا یک غاز عوض می کنند. کرایه های تاکسی همواره محل اختلاف بوده است، البته بجز تاکسی های خطی که برچسب قیمت نصب شده روی شیشه آن تکلیف راننده و مسافر را روشن می کند، مگر مواقعی که راننده پول خرد ندارد و بخشی از پول مسافر باقی می ماند. قرار بود دستگاه های کارتخوان در تاکسی ها نصب شود تا مشکل پول خرد از بین برود و تنش ها در تاکسی کم شود، اما این نشد و سرنوشتش شد چیزی شبیه تاکسیمتر که در اغلب تاکسی ها، دکور است نه وسیله ای کار راه انداز. طبق تقسیم بندی رسمی، تاکسی ها پنج دسته اند، گردشی ها که زردرنگ اند با نوارهای نارنجی، بیسیم ها یا تلفنی ها که یا زرد هستند با نوار مشکی یا سبز با نوار مشکی شطرنجی، تاکسی دفاتر خاص که زردرنگ اند با نوار سبز یا سبز فسفری با نوار شطرنجی مشکی، تاکسی های ویژه که رنگشان زرد است با تابلوی تاکسی ویژه و تاکسی های گردشی که یا زردند یا سبز فسفری (ون ها را شامل می شود). از این پنج نوع تاکسی همه ملزم به استفاده از تاکسیمتر هستند بجز تاکسی های خطی که نرخ کرایه شان با تصویب شورای شهر و تائید فرمانداری تعیین می شود و وقتی روی شیشه نصب می شود جلوی بحث و چانه زدن را می گیرد. از خطی ها که بگذریم تاکسیمتر در تاکسی های گردشی اصلا استفاده نمی شود و نرخ ها همه میلی و عرفی است، تاکسی های ویژه ترمینال ها و فرودگاه ها هم از تاکسیمتر استفاده نمی کنند و تعیین کرایه ها قاعده خود را دارد. تاکسی های بیسیم اما قانونمندترند و در آن برای کرایه ها تاکسیمتر روشن می شود که چندمتر به چندمتر پول می اندازد و به مبلغ ورودیه اضافه می شود و می شود مبلغ نهایی که معمولا مبلغی گران است و مورد اعتراض. علت اصلی بی استفاده ماندن تاکسیمترها نیز همین است، چون اگر مسافر مسیر به مسیر سوار تاکسی شود مجموع کرایه ها برایش ارزان تر از مبلغ محاسبه شده تاکسیمتر است. از کرایه ها که بگذریم این که مسافر در تاکسی هیچ خدماتی نمی گیرد نیز از چالش های این بخش از سیستم حمل ونقل است، از سیگار کشیدن برخی راننده ها گرفته تا جر و بحث هایی که بین راننده و مسافر معمول است و حتی گرمای کشنده تابستان تاکسی و سرمای آزاردهنده اش. تاکسی های هوشمند در راهند با عینک راننده ها که به موضوع نگاه کنیم کولر و بخاری جان ماشین را می گیرد و آنها را به خرج می اندازد و جر و بحث نیز اصطکاکی است که مسافران مسببش می شوند، اما این مجموعه چالش را اگر از نگاه مسعود طبیبی، سرپرست اتحادیه تاکسیرانی های شهری کشور بنگریم، اینها چیزی نیست جز نتیجه تاکسیرانی سنتی. او درگفت وگو با ما از شمردن تک تک چالش های تاکسی صرف نظر و به این بسنده کرد که این سیستم کارایی کافی ندارد. طبیبی به جزئیات اشاره نکرد؛ چون معتقد است وقتی هیچ سیستم پایش عملکرد نداریم و مثلا نمی دانیم میانگین زمان دسترسی به تاکسی یا میانگین سرعت تاکسی ها چقدر است یا این که راننده ها چه میزان درآمد دارند، نمی توانیم قضاوتی درست نیز از عملکرد آنها داشته باشیم. سرپرست اتحادیه تاکسیرانی های شهری کشور این را گفت تا به این خبر برسد که او و همکارانش قصد دارند با اجرای طرح هوشمندسازی تاکسی ها (سیستمی شبیه جی پی اس) سامانه ردیابی اتوماتیک را راه اندازی کنند تا اطلاعاتی همچون میانگین زمان سفر یا سرعت دسترسی مردم به تاکسی محاسبه شود و مهم تر این که تاکسی های فعال شناخته شوند و سهمیه های بنزین بر اساس میزان کارکرد آنها تعیین شود. اگر این برنامه عملی شود، با تقویت نظارت ها تحولی در کار تاکسی ها ایجاد خواهد شد و اگر این چنین شود آن وقت می توان به ظهور تاکسی های کیفی که در آن زمان سفر به مسافر اعلام می شود، مسافر پرینت سفر دریافت می کند، مسافر تاکسی بی سیم می داند با چه راننده ای سفر می کند و حق انتخاب راننده را دارد و... امیدوار بود. نسخه هوای پاک، توسعه حمل و نقل عمومی ما که هوا را در سال های اخیر، پاک از دست داده ایم، باید بیشتر از دیگران قدر هوای پاک را بدانیم، اگر مسئولیم یک جور و اگر شهروندیم جور دیگر. در سالی که گذشت هوای کلانشهرهای کشور خوب نبود و در تهران که بیش از پنج میلیون خودرو در آن تردد دارد هوا از بیشتر نقاط، بدتر. در سال 93 اداره حفاظت محیط زیست استان تهران گزارش داد که تهرانی ها فقط 16 روز هوای پاک داشته اند و 116 روز در هوای ناسالم نفس کشیده اند. این همه روزهای آلوده محصول عملکرد ماست، ما که در قالب شهروند، ماشین شخصی را کنار نمی گذاریم و حتی در مسیرهای کوتاه، سواره می رویم و می آییم. آخرین گزارش شرکت بهره برداری متروی تهران نشان می دهد به طور متوسط، سهم اتوبوس های شرکت واحد در آلودگی هوا 1.46 درصد است در حالی که 77.2 درصد از آلودگی هوا به عملکرد خودروهای سبک برمی گردد. بررسی های شهرداری تهران نیز نشان می دهد اگر حمل و نقل عمومی را جایگزین استفاده از خودروی شخصی کنیم، در طول سال هر کدام از ما عامل صرفه جویی2000 یورویی می شویم که این عدد ضرب در جمعیت میلیونی تهران می شود یک ثروت چشمگیر. حالا اگر این عدد را اضافه کنیم به آمار بانک جهانی، ثابت خواهد شد که افراط در استفاده از خودروهای شخصی و فراگیر نشدن استفاده از حمل و نقل عمومی تا چه اندازه به ما لطمه می زند. بانک جهانی می گوید فقط در سال 2006 خسارت آلودگی هوا در ایران هشت میلیارد دلار بوده که این خسارت تا سال 2016 یعنی سال آینده به 16 میلیارد دلار می رسد. این دلارها می تواند سرنوشت مردم ما را عوض کند و به بهبود کیفیت زندگی شان منجر شود، اما چون تدبیری دائمی برای کنترل این خسارت ها نداریم، همچنان هوا آلوده می شود، به خوردمان می رود و ثروتی بزرگ، کف خیابان ها از بین می رود. البته محسن سرخو، رئیس کمیته حمل و نقل شورای شهر تهران به ما می گوید این تدبیر در تهران در قالب تدوین برنامه توسعه پنج ساله دوم شهرداری (97 ـ 93) دیده شده به طوری که باید سالانه 30 کیلومتر مترو در پایتخت ساخته شود، 500 دستگاه اتوبوس اضافه شود و 500 دستگاه نیز تعمیر اساسی شود، تمام موتورسیکلت ها تاپایان سال 97 برقی شوند و همه تاکسی ها نیز تا پایان برنامه، هیبریدی (پاک و سازگار با محیط زیست) شوند. سرخو معتقد است اگر این برنامه محقق شود، سهم خودروهای شخصی در ترددهای روزانه 10 تا 15 درصد کاهش خواهد یافت و سهم سیستم حمل و نقل عمومی در جابه جایی مسافر به 75 درصدی که به عنوان نقطه مطلوب در نظر گرفته شده، افزایش خواهد یافت. ما نیز همچون او خوشبین هستیم و امیدوار، اما شک نداریم که رسیدن به این دستاوردها تلاش بی وقفه می خواهد و نیازمند پوست اندازی در باورها و تصمیم گیری های جمعی ماست. مریم خباز - گروه جامعه
سه شنبه 8 اردیبهشت 1394 ساعت 09:36
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 79]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها