واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: لوطي كجايي؟
نویسنده : اولاد آدم
جايي نوشته بود اين روزها در دنياي خوش آب و رنگ و خوشمزه ميوهها، گوجه سبز، چغاله بادام و توت فرنگي دهان همه را آب مياندازد. اولاد آدم هم دهانش آب افتاد. نوشته بودند اين نوبرانههاي بهاري گرچه با قيمتي بسيار گزاف در ارديبهشت هر سال عرضه ميشود، اما بيشتر افراد را در هر سن و سالي براي چشيدن طعم و مزه خود تهييج ميكند. اولاد آدم هم سن و سالش را فراموش كرد. نوشتهاند اين نوبرانهها، ميوههاي بسيار مفيدي است؛ ميوههايي كه با سرشار بودن از فيبر، ويتامين و املاح؛ همچنين غني بودن از آنتياكسيدانها بهترين فرصت را براي مقابله با عوامل التهابي، بيماريزا و تقويت سيستم ايمني بدن فراهم ميكند. اولاد آدم هم ميخواهد خودش را در اين سال نو كه معلوم نيست تحريم هست يا نيست، واكسينه كند. اما زهي خيال باطل!
چه نشستهايد كه بايد برخيزيد. نه سينهخيز برويد. اصلاً هيچ كاري نكنيد. ساكت! بله اصلاً مثل ماهيهاي داخل آكواريوم فقط لب بزنيد. جوري كه هر چه اولاد آدم حرف بزند، داخل لب لب زدن ماهيها گم بشود.
حالا ميگوييد چه شده كه اينقدر اولاد آدم برآشفته است؟ بهخاطر همين نوبرانههاي لوكس كه از سكه نيفتادند! ميگوييد نوبرانه لوكس ديگر چيست؟ خب همين چغاله بادام و گوجه سبز و هر چه ميوه تازه است كه نرسيده است و بايد به ضرب نمك خوردش. يك زماني در بازار اينها را لوطيها ميفروختند و بهاي اندكي هم از بابتش دريافت ميكردند اما الان در صندوق عقب پورشه ميفروشند! (راستي پورشه صندوق عقب دارد؟)
اولاد آدم هي اين پا و آن پا كرد تا سقوط قيمتها را شاهد باشد و يكي به او نويد بدهد كه يك دانه گوجه سبز را ميتواند كمتر از يك هزار تومان بخرد اما نشد كه نشد! يك گوجه سبز هزار تومان!
ابر و باد و مه و خورشيد و فلك تدبير كردند و دست آخر رئيس اتحاديه ميوه و سبزي با بيان اينكه قيمت گوجه سبز و چغاله بادام نسبت به هفته گذشته كاهش داشته، گفته: قيمت هر كيلوگرم از اين دو محصول در بازار حدود 25 هزار تومان است. البته گوجه سبز بايد درشت باشد و چغاله ريز! شايد درشتترش و ريزترش همان 50 هزار تومان باشد!
اولاد آدم كاري ندارد كه با خريد اين محصولات به چرخه كشاورزي و محيط زيست آسيب ميرسد و كاري ندارد كه با خوردن نمك فراوان براي هضم اين ميوهجات، پدر شكمتان درميآيد اما براي كمك به لوطيها و نسل لوطيها بايد برويد و چغاله بخريد. اين يك كار داوطلبانه در راه كمك به تشكيل جامعه مدني ميوهداران است و همچنين احترام به لوطيان چغالهفروش!
ميگوييد فقط اين وسط لوطي كم داشتيم. ميگويم بله. حالا كه هر كي هر كي است، ما هم بياييم و يادي از لوطيها بكنيم. امروز داخل اقتصاد و سياست و جامعه همانها را كم داريم! يك جنبش راه مياندازيم و چون لوطي نداريم، گنجشك را رنگ ميكنيم و جاي قناري ميفروشيم. شايد يك حزب هم زديم. شايد داخل انتخابات هم شديم. شايد.
لوطيان كه به اصطلاح ديگر همان داشمشديهاي ايران بودند مردمي ساده و بيآلايش بودند كه نان از دسترنج خويش ميخوردند و مرام و شعار آنان احترام نسبت به بزرگان و سالمندان و دستگيري از ضعفا و زيردستان بود.
هيچ وقت يك نفر داش به كسب حلاجي، دلاكي، مقنيگري، كناسي و حمالي مشغول نميشد، اينها مشاغل پنطيها بود. در عوض طبقكشي، توتفروشي، چغاله فروشي، بادبادك و فرفرهسازي، پالودهريزي، دوغفروشي و گردوي تازه فروشي از مشاغل خاص جوانهاي اين طبقه به شمار ميآمد. مسن ترها كه سرمايهاي داشتند دكاني باز كرده به همه كسبي مشغول ميشدند مع هذا فرنيفروشي و ميوهفروشي و آجيلفروشي از مشاغل مرجح آنها بود.
اولاد آدم از چغاله به احياي فرهنگ لوطيگري رسيد. فكرش را بكنيد ميخواست امروز از سيب زميني شروع كند به كجا ميرسيد؟
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۰۷ ارديبهشت ۱۳۹۴ - ۱۶:۵۳
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 48]