تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833570420
-چند می‌گیری امضا بدی؟!
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
روزنامه خندان چند می‌گیری امضا بدی؟! طنز در روزنامه های کشور کم پیدا می شود و این یعنی روزنامه ها کم لبخند می‌زنند و آنها که روزنامه می‌خوانند هم به تبعیت از رسانه محبوب شان کمتر می خندند. حکمت ستون روزنامه خندان، در این است که طنز همه روزنامه های کشور را جمع کنیم و در جام جم آنلاین برسانیم به دست تان تا هر صبح، دستکم در اینترنت گردی روزانه، لبخندی روی لب تان بنشیند.
شرق : لباس شخصی به صورت خلاصه لباس شخصی لباسی است که شما به صورت غیرشخصی تهیه می کنید اما به صورت شخصی می پوشید. لباس شخصی برخلاف تصور عامه، با هزینه شخصی تهیه نمی شود. درواقع ممکن است شما بدون آنکه بدانید، هزینه تهیه لباس شخصی دیگران را بدهید. یعنی از پول شما یا مالیات برای کسانی لباس دوخته می شود تا مراقب لباس شما باشند. البته همه می دانیم که این حرف ها مربوط به خارج است که مردم مالیات می دهند و اصلا در سرزمین ما از این خبرها نیست و هیچ کس لباس شخصی ندارد و همه چیز مردم حتی لباسشان جنبه عمومی دارد و درواقع اصلا ربطی به خودشان ندارد. این از این.
استفاده شخصی اکیدا ممنوع
وقتی ما بچه بودیم، روی در بعضی اتومبیل ها نوشته شده بود «خودرو دولتی، استفاده شخصی اکیدا ممنوع»، منتها داستان اینجا بود که ما هروقت این اتومبیل ها را می دیدیم، توش زن و بچه راننده نشسته بودند و داشتند می رفتند میهمانی. یعنی از آن خودرو دولتی فقط استفاده شخصی می کردند. همین مانیفست در استفاده از لباس شخصی نیز حکم فرماست. یعنی روش نوشته لباس شخصی استفاده عمومی ممنوع. منتها طرف استفاده دوست دارد لباس شخصی اش را بکند تو چشم خلق. یا شاید هم غلط تایپی است و روی لباس شخصی درواقع نوشته شده لباس غیرشخصی. منتها ما از بس ساده ایم تا حالا متوجه شخصی و غیرشخصی بودن جریان نشده بودیم.
دیالوگ: ببین لباسم چه شخصیه.
: یعنی نمیدی ما یه دور بزنیم باهاش؟
دیالوگ 2: آقا داماد خانه شخصی، اتومبیل شخصی، ویلای شخصی، هواپیمای شخصی، وان شخصی و مسواک شخصی دارند.
- آفرین. خیلی خوبه. ببینم لباسشون چی؟ لباسشون هم شخصیه؟
: بله.
- برو بیرون آقا. برو بیرون. چطوری آمدید خواستگاری دختر من؟ بروید بیرون...
مجوز خصوصی: طبق قانون های بین المللی، برگزاری هرگونه نشست و تجمع در هرکجای جهان نیازمند مجوز وزارت کشور آن نقطه از جهان است به جز تجمع هایی که بدون مجوز برای برهم زدن تجمع های بدون مجوز برگزار شود به خصوص اگر لباس شخصی پوشیده باشند. یک همچین چیزی. آرمان : چند می گیری امضا بدی؟!
در طول تاریخ امضا گرفتن و امضا دادن خرج داشته است، یعنی شما گاهی اوقات برای گرفتن امضا باید یک سری کارهای لازم را انجام دهید؛ ما امروز قصد داریم تحقیق میدانی(دقت کردید این تحقیق میدانی چه اسم باکلاسیه؟!) خود در این موضوع را به سمع و نظر شما برسانیم؛
امضای مار و پله ای: اگر گذر شما خدای نکرده، زبانم لال، رویم به دیوار، گوش شیطان کر به یکی از ادارات دولتی بیفتد با این روش باید امضای خود را بگیرید. داستان از این قرار است که در ادارات دولتی سیستم امضا گرفتن به صورت 1-2-3-4 و دور در دور و نزدیک در نزدیک چیده شده است، یعنی باید از طبقه همکف به طبقه هفتم، از طبقه هفتم به طبقه دوم و از طبقه دوم به طبقه ششم و. . . بروید که در نهایت هم ممکن است مسیر را اشتباه رفته باشید یا شما را نیش بزنند و برگردید به طبقه اول و مسیر را از ابتدا مجددا آغاز کنید!
نکته: از آنجایی که ساختمان برخی از ادارات دولتی در زمان دور ساخته شده است، در راه پیدا کردن آسانسور عجالتا قاتل بروسلی را هم پیدا کنید و جمعی را از نگرانی در بیاورید.
امضای مایه تیله ای: به هرحال بعضی از امضاها خرج دارند و بی مایه فطیر هستند، البته زبانم لال منظورم این نیست که شما باید برای گرفتن آنها به رئیسی یا مدیری پولی بدهید، خیر! به طور مثال منظورم رونی کلمن قهرمان بدنسازی جهان است که برای گرفتن امضا از او باید ابتدا ثبت نام کنید، سپس در لیست انتظار قرار بگیرد و سپس با پرداخت مبلغ ناقابل دو میلیون تومان از او امضا بگیرید.
امضای مایه سر و گردن: در این روش شما به محض دیدن یک هنرمند، فوتبالیست یا یک چهره سرشناس در یک مراسم به سمت او یورش می برید و مایه سر و گردن را توی دست تان می گیرید و روی سر و گردن حریف تان کار می کنید، در همین حین نگاهی هم به زیرگیری می اندازید تا در موقع مناسب با حمله به پای ستون او، خود را آماده فیتیله پیچ یا فیتو کنید، در نهایت با خاک کردن فرد مشهور از او یک امضا به یادگاری می گیرید!
نکته: در صورت چغر و بد بدن بودن فرد مشهور می توانید از نانچیکو یا پنجه بوکس هم استفاده کنید!
امضای کتاب: از سهل الوصول ترین انواع امضا گرفتن همین نوع است، از آنجایی که بازار کتاب مدت هاست که با قمر قرینه شده و ناشرها برای فروش کتاب هایشان به سوی هر فرد مشهوری چنگ می اندازند و همین روزهاست که کتاب روانشناسی صفر کشکولی نازنین هم روانه بازار کتاب بشود، شما با حضور در رونمایی از کتاب، توی صف می ایستید و امضای خود را از شخصیت معروف می گیرید!
امضای نمایشگاهی(فله ای!): اگر انسان فرصت طلب و موقعیت شناسی هستید با حضور در نمایشگاه هایی مانند نمایشگاه کتاب، مطبوعات، لباس، صنایع دستی، خودرو و. . . هر آدم مشهور و معروفی را که می بینید به سوی او شتافته و از او امضا می گیرید، اگر خیلی فرصت طلب باشید می توانید حتی عکس سلفی هم با آنها بگیرید، این دیگر بستگی به ظرافت انجام کارتان دارد. کیهان : شرط چاقو! گفت: این طرح استانی شدن انتخابات که کلیات آن تصویب شده یعنی چی؟!
گفتم: یعنی اینکه مردم یک شهر به جای آن که فقط نامزدهای شهر خود را برای مجلس انتخاب کنند باید مجموعه نامزدهای استان را انتخاب کنند!
گفت: مردم هر شهری نامزدهای شهر خود را می شناسند ولی چطوری باید به تمام نامزدهای استان که آنها را نمی شناسند رأی بدهند؟!
گفتم: خب! قرار است انتخابات مجلس، مثل خرید هندوانه، دربسته و شانسی باشد!
گفت: پس تکلیف مسائلی مانند، ضرورت شناخت نامزدها و سوابق آنها و شرایط آنها و عقاید آنها و... چه می شود؟! هندوانه را هم برای اینکه سرشان کلاه نرود، به شرط چاقو می خرند.
گفتم: شاید بعضی ها از همین شرط ها می ترسند که می گویند انتخابات استانی باشد! یارو هندوانه فروشی را رها کرده و بادکنک می فروخت، اما بعد از مدتی ورشکست شد. علت را جویا شدند، معلوم شد که بادکنک ها را هم به شرط چاقو می فروخته است!
شنبه 5 اردیبهشت 1394 ساعت 09:24
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]
-
سیاسی
پربازدیدترینها