محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831086001
حقایقی درباره بیماری اوتیسم
واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: حقایقی درباره بیماری اوتیسم
کودک مبتلا به اوتیسم حتی اگر کلام داشته باشد، نمی‌تواند درست ارتباط برقرار کند و گفتارش جهت‌دار نیست.
اوتیسم که شاید این روزها اسم آن را بیشتر شنیده باشید و لادن طباطبایی، بازیگر نام‌آشنای سینما و تلویزیون نیز در برنامه «مهربانو» که در روزهای عید از شبکه 3 پخش می‌شد، سعی کرد تا حدی در مورد آن اطلاع‌رسانی کند، نوعی اختلال رفتاری عصبی است که آمار مبتلایان به آن در حال افزایش است. طبق آمار رسمی سازمان جهانی بهداشت، در سال 1975 از هر 5هزار نفر، یک نفر به اوتیسم مبتلا بوده اما در سال 2004 این میزان به یک در 166 نفر رسیده و در سال 2014 از هر 42 کودک یک نفر مبتلا به اوتیسم بوده است. امروزه دیگر تصویری که از یک کودک مبتلا به اوتیسم داریم، یک فرد ناتوان و گوشه‌گیر نیست، بلکه می‌دانیم اوتیسم طیف گسترده‌ای از علائم را به همراه دارد. آنچه در ادامه می‌خوانید، حقایقی درباره این بیماری به روایت دكتر میترا حكیم‌شوشتری، فوق‌تخصص روان‌پزشکی کودک و نوجوان و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران است.1) کودک مبتلا به اوتیسم اختلال تکلم دارداز نظر کلامی، کودک مبتلا به اوتیسم دچار تاخیر است. کودکان به مرور که بزرگ می‌شوند، درک بیانی بالاتری در مقایسه با قدرت بیان دارند. یک کودک طبیعی در یک سالگی می‌تواند تک کلمه ادا کند و در 1.5 سالگی 3- 2 کلمه را با هم ترکیب میکند اما کودکان مبتلا به اوتیسم یا کلام ندارند یا در مقایسه با سنشان دچار تاخیر کلامی‌اند یا کلام دارند اما معنی‌دار نیست و کلام دیگران را اکو می‌کنند. متاسفانه گاهی والدینی را می‌بینیم که اوتیسم فرزندشان را انکار می‌کنند. آنها می‌گویند فرزندم کلام دارد و حتی باهوش است چون در سن پایین می‌تواند جمله‌های سنگین و طولانی را بیان کند اما برخی کودکان مبتلا به اوتیسم مثل طوطی کلمات و جمله‌های اطرافیان را تکرار می‌کنند. این به معنی هوش بالای کودک نیست بلکه بدان معنی است که کودک درک و شناختی از محیط اطراف ندارد.2) کودک مبتلا به اوتیسم «من» نمی‌گویددر روند طبیعی رشد، کودکان به محض آنکه «من» را درک می‌کنند، دیگر از «نام خود» برای بیان خواسته‌هایشان استفاده نمی‌کنند در حالی که کودک مبتلا به اوتیسم شناختی از «من» ندارد و خود را با نام صدا می‌زند؛ مثلا می‌گوید: «به علی آب بدید!» این نشانه خوبی نیست. حتی کودک مبتلا ضمایر را هم اشتباه استفاده میکند.
3) ارتباطات کودک مبتلا به اوتیسم یکطرفه استکودک مبتلا به اوتیسم حتی اگر کلام داشته باشد، نمی‌تواند درست ارتباط برقرار کند و گفتارش جهت‌دار نیست. ممکن است محتوای کلام با سنش متناسب نباشد یا بدون توجه به صحبت‌های دیگران فقط در مورد علایق خود صحبت کند. در واقع کودک مبتلا به اوتیسم نمی‌تواند تبادل اطلاعات کند. این کودکان به لبخند یا خستگی دیگران توجهی ندارند و نمی‌توانند نوبت را رعایت کنند. آنها ارتباط یک طرفه برقرار می‌کنند و به همین علت ارتباطشان موثر نیست.
4) واژه‌سازی کودک مبتلا به اوتیسم غیرطبیعی استممکن است واژه‌سازی به شکل بازی در کودکان عادی هم دیده شود اما جایگزین کردن همیشگی واژه‌‌ها، مختص مبتلایان به اوتیسم است. مثلا کودک مبتلا به اوتیسم ممکن است همیشه به «باب‌اسفنجی»، «بنگی» بگوید.
5) اوتیسم گاهی خفیف است، گاهی شدیددر گذشته اوتیسم به 5 گروه تقسیم می‌شد اما امروزه می‌دانیم که اوتیسم نوعی اختلال رفتاری است و طیف‌بندی دارد. ممکن است فردی تمام علائم را داشته باشد و در طیف شدید اوتیسم باشد و به شکل فردی درخودمانده در جامعه ظاهر شود و ممکن است فقط مشکل ارتباطی داشته باشد؛ مثلا نتواند دوست صمیمی داشته باشد و احساسات دیگران را درک کند و در گروه مبتلایان به اوتیسم خفیف دسته‌بندی شود.
6) کودک مبتلا به اوتیسم ساعتها با یک وسیله سرگرم می‌شودکودک طبیعی مدت توجه کوتاهی دارد یعنی شاید نهایتا 5 دقیقه با یک اسباب‌بازی بازی کند و بعد آن را رها کند و سراغ بازی دیگری برود. کودک طبیعی چون محرک‌های مختلف را آزمایش میکند، پیشرفت میکند اما کودک مبتلا به اوتیسم ساعتها یک بازی تکراری انجام میدهد.7) کودک مبتلا به اوتیسم محو پنکه و لباسشویی می‌شوداین کودکان به چرخیدن یا به وسایلی که می‌چرخند مثل پنکه و لباسشویی علاقه‌مند هستند و ممکن است ساعتها خود را با تماشای آنها سرگرم کنند. ممکن است زنجیری را تکان دهند یا به موسیقی‌های ثابت واکنش و علاقه شدید نشان دهند.8) کودک مبتلا به اوتیسم مثل کودکان دیگر بازی نمی‌کنداین کودکان بازی‌های تخیلی ندارند. کودکان از 1.5 تا 2 سالگی وارد بازی‌های نمادین می‌شوند؛ مثلا ممکن است از یک تکه پازل به‌عنوان لیوان چای استفاده کنند یا عروسکشان را روی پا بگذارند و تکان دهند. این بازی‌ها به رشد طبیعی کودک کمک میکند اما مبتلایان به اوتیسم این توانایی را ندارند. آنها با اسباب‌بازی‌ها آنگونه که باید بازی نمی‌کنند؛ مثلا ممکن است به جای راه بردن ماشین‌های اسباب‌بازی روی زمین، آنها را پشت هم بچینند و قطار کنند.9) تشخیص اوتیسم در بدو تولد ممکن نیستعلائم اوتیسم معمولا از 9 ماهگی قابل‌تشخیص است اما در 3- 2 سالگی کاملا مشخص می‌شود مگر در موارد بسیار خفیف که ممکن است در نوجوانی یا جوانی تشخیص داده شود. علائم در 3 حوزه ارتباط، کلام و علایق و رفتارهای تکراری دیده می‌شود.10) کودک مبتلا به اوتیسم ارتباط چشمی ندارددر موارد متوسط تا شدید، این کودکان ارتباط چشمی ندارند اما در موارد خفیف فقط ارتباط کلامی برقرار نمی‌کنند.11) کودک مبتلا به اوتیسم نبوغ خاصی در برخی مسائل داردمتاسفانه 2/3 کودکان مبتلا کمتوان ذهنی هستند و 1/3 آنها هوش معمولی دارند. این کودکان در برخی مسائل نبوغ خاصی دارند. مثلا ممکن است علاقه خاصی به سیاره‌ها داشته باشند و با کمترین تلنگری اطلاعاتی را در این زمینه حفظ کنند و اگر در جمع قرار بگیرند در مورد این مسائل صحبت کنند. معمولا هم به پیام‌های ارتباطی دیگران مثل اینکه «بس است» یا «خسته شدیم» توجهی ندارند.12) کودک مبتلا به اوتیسم توان همذات‌پنداری نداردکودک مبتلا به اوتیسم درک کاملی از احساسات دارد. او می‌تواند مادرش را بغل کند و ببوسد یا دلیل گریه‌اش را جویا شود اما در سنین بالاتر که انتظارها از او بیشتر می‌شود، ممکن است در این زمینه دچار مشکل شود. کودک مبتلا به اوتیسم توانایی ذهن‌خوانی ندارد؛ نمی‌تواند به محیط توجه کند یا خود را جای دیگران بگذارد و احساسات دیگران را درک کند.
13) کودک مبتلا به اوتیسم تفکر انتزاعی نداردتفکر انتزاعی تفکر پیچیده‌ای است که با رسیدن به نوجوانی کامل می‌شود. یک فرد عادی در نوجوانی می‌تواند متوجه ضرب‌المثل‌ها و کنایه شود اما این کودکان چنین درکی ندارند. آنها نمی‌توانند از مسائل نتیجه بگیرند و همین موضوع ارتباطشان را مختل میکند.
14) کودکان مبتلا به اوتیسم یکپارچگی حسی ندارنداین کودکان یکپارچگی حسی ندارند؛ یعنی در برخی از آنها آستانه درد بسیار بالا و در برخی پایین است. بعضی از آنها گاهی متوجه سوختگی‌های شدید نمی‌شوند و برخی با کوچک‌ترین ضربه درد شدید حس می‌کنند. در مورد صدا هم همین‌طور است. گاهی یک کودک مبتلا صداهای بسیار آهسته را می‌شنود و به آن توجه دارد، در حالی که متوجه صداهای بلند مثل صدای زنگ در نمی‌شود.
15) اوتیسم درمان‌پذیر استمتاسفانه والدین برخی از کودکان دچار اوتیسم واقعیت را انکار می‌کنند چون پذیرش این موضوع سخت است اما با این کار فقط کودکشان را از دوران طلایی درمان محروم می‌کنند در صورتی که اگر آموزش‌های لازم، به موقع به کودک در سن طلایی داده شود، احتمال طبیعی‌تر شدن رفتارها وجود دارد. در موارد خفیف معمولا اوتیسم را دیر و در نوجوانی و جوانی تشخیص می‌دهند. وقتی مهارت‌ها شکل پیدا کرد، دیگر نمی‌توان آن را تغییر داد. البته اگر بینش را تغییر دهیم، حتی به این افراد در این سن هم می‌توان کمک کرد؛ مثلا اگر نوجوانی نمی‌داند کجا باید حین ارتباط صحبت‌هایش را قطع کند، باید به مادر یاد داده شود با علائم خاصی به فرزندش غیرمستقیم نشان دهد صحبت کافی است. سن طلایی درمان اوتیسم تا قبل از 5 سالگی است. هرچه در سن پایین‌تری اختلال تشخیص داده و بازتوانی‌ها شروع شود، احتمال طبیعی شدن بیشتر است، اما باید بپذیریم که این کودکان همیشه تا حدودی با سایر همسالان خود متفاوت هستند. با این همه، متاسفانه برخی از درمانگران هنوز تعریف قدیمی اوتیسم را باور دارند و فکر می‌کنند این بیماران ناتوان و گوشه‌گیر هستند و اگر فردی کلام و فقط علایق خاص و تکراری داشته باشد، می‌گویند به اوتیسم مبتلا نیست و با تشخیص اشتباه کودک را از دوران طلایی درمان محروم می‌کنند.
16) باید توقع خود را از کودک مبتلا به اوتیسم تعدیل کنیماگر ناتوانی‌ها را نادیده بگیریم و فقط به توانایی‌ها توجه کنیم، مانع پیشرفت کودک می‌شویم چون به مرور ضعف‌ها شدیدتر می‌شود و حتی روی توانایی‌ها سایه می‌اندازند.
17) دلیل قطعی اوتیسم معلوم نیستعوامل مختلفی در بروز اوتیسم نقش دارند اما مهم‌ترین علت آن توارث است. جهش‌های ژنتیکی در کنار بحث توارث ژن‌ها در بروز این اختلال دخیل است. موضوع مربوط به یک ژن هم نیست و ژن‌های مختلف و تعامل آنهاست که باعث بروز اوتیسم می‌شود. این بیماری هنوز مرموز است و ناشناخته‌های بسیاری در مورد آن وجود دارد. تحقیقات زیادی در این زمینه انجام شده و علل مختلفی مثل برخی کمبود‌های تغذیه‌ای در دوران بارداری یا سن والدین یا حتی برخی بیماریهای دوران نوزادی و... را در بروز آن دخیل می‌دانند که هیچ‌یک صددرصد مورد تایید نیست.
18) اوتیسم پدیده‌ای ناشی از شهرنشینی استاین باور، هم درست است؛ هم نادرست. آمار نشان میدهد در مناطق صنعتی میزان شیوع اوتیسم بیشتر است. در بیماریهای جدی روان‌پزشکی کناره گرفتن از شهر و ورود به روستا باعث می‌شود فرد زندگی بهتری داشته باشد چون زندگی در شهر به مهارت‌های بیشتری نیاز دارد. مکان‌سنجی، مدیریت زمان و جمعیت زیاد کار را سخت میکند، اما در روستا ارتباطات ساده‌تر است و نیازهای سطحی باعث می‌شود شدت علائم کم شود اما فراموش نکنیم به هر حال کسانی که در شهر هستند، دسترسی بیشتری به خدمات دارند و تشخیص بیماری در آنها ساده‌تر است.
19) کودک مبتلا به اوتیسم می‌تواند وارد مدرسه عادی شودخیلی از کودکانی که اوتیسم خفیف دارند، به مدارس عادی راه پیدا می‌کنند و اتفاقا برایشان بهتر است زیرا حضور آنها در کنار کودکان دچار اوتیسم که علائم شدید دارند، می‌تواند باعث بروز رفتارهای کلیشه‌ای در آنها شود. در مدارس عادی، حضور یک معلم رابط مخصوصا برای کودک کمتوان کمک‌کننده است. برخی از این کودکان حفظیات خوبی دارند اما متاسفانه باید بپذیریم که ممکن است حتی به این کودکان قلدری شود یا مورد آزار جنسی یا تمسخر دیگران قرار بگیرند.به صلاح کودک است که با کودکان طبیعی حشرونشر داشته باشد. اینکه درمانگر با او به پارک برود، بسیار خوب است زیرا تعمیم دادن از جمله مسائلی است که این کودکان در آن دچار مشکل هستند. چنین سرویسی پرهزینه است و به همین دلیل به مادر آموزش داده می‌شود ارتباطات را در محیط‌های دیگر اصلاح کند. مسلما باید به سلامت روان مادر هم توجه کرد و فرصت‌هایی را به وجود آورد تا بتواند برای خود زمانی داشته باشد. با این حال، برخی بر این باورند که نباید به اولیای مدرسه در مورد اوتیسم کودکان توضیح داد، چرا که برخی از مدارس ما دید منفی به مسائل روان‌پزشکی دارند و حتی کودک بیش‌فعال را در مدرسه روی صندلی جدا می‌نشانند و اگر کودکی آسیب ببیند، همه تقصیرها را به گردن کودک مبتلا به اوتیسم می‌اندازند. متاسفانه این ضعف‌ها وجود دارد و به اصلاحاتی در این زمینه نیازمندیم.
20) اوتیسم هم درمان دارویی دارد، هم درمان نگهدارندهتعداد داروهای شیمیایی و حتی رژیم‌های غذایی‌ای که برای درمان به کار می‌رود، زیاد است. مکملB6، امگا3 و حتی رژیم‌های بدون گلوتن یا پرپروتئین گاهی برای این کودکان توصیه می‌شود اما هیچ‌یک تاثیر فوق‌العاده‌ای ندارند. اگر علائم شدید باشد، مثلا کودک خنده‌های بی‌مورد یا حرکت‌های کلیشه‌ای یا تشنج و رفتارهای خودآزار داشته باشد، داروهایی برای حذف و طبیعی شدن رفتار او تجویز می‌شود که موثر هم است. هفته نامه سلامت
پنجشنبه 3 اردیبهشت 1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 92]
-
پزشکی و سلامت
پربازدیدترینها