تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833471582
گزيده سرمقاله روزنامههاي صبح امروز
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: روزنامههاي صبح امروز ايران در سرمقالههاي خود به مهمترين مسائل روز كشور و جهان پرداختهاند كه برخي از آنها در زير ميآيد. آفتاب يزد: 6ماه ناقابل و چند ميليارد دلار؛ آيا تكرار مي‌شود؟! «6ماه ناقابل و چند ميليارد دلار؛ آيا تكرار مي‌شود؟!» عنوان سرمقاله روزنامه آفتاب يزد است كه در آن مي‌خوانيد؛ همانگونه كه پيش بيني مي‌شد با رفع خطر انتخاباتي، اصولگرايان حرف‌هاي فروخورده ماههاي اخير را علني مي‌كنند. آنها ظاهرا مطمئن شده‌اند تا چهار سال ديگر، كرسي رياست جمهوري توسط اصلاح طلبان تهديد نمي‌شود و لذا به فكر كاهش هزينه‌هايي افتاده‌اند كه به خاطر تصميم‌گيري يك يا چند نفر در فراكسيون دولتي، بر مجموعه اصولگرايان تحميل مي‌شود. سران جبهه موسوم به اصولگرايي كه بسياري از واقعيت‌هاي ملموس براي مردم را ناديده مي‌گرفتند اكنون و بسيار زودتر از زمان پيش بيني شده، اعتراض خود به عملكردهاي دولت نهم را آغاز كرده‌اند تا بتوانند ايستادگي‌ها در برابر رأCي اعتماد به كابينه پيشنهادي و برخي فعاليتهاي دولت دهم را عادي و موجه جلوه دهند .اما بر اساس كدام منطق و مستند به كدام حكم شرعي و قانوني، هزينه روابط پرابهام اصولگرايان بايستي از جيب ملت پرداخت شود؟ روز گذشته، طرحي در مجلس پيشنهاد شد كه هدف نهايي آن، جبران اقدام دولت در كاهش بودجه بعضي قوا و نهادهاي نظارتي است. اگر اين طرح به نتيجه برسد و شوراي نگهبان با آن مخالفت نكند مي‌تواند بعضي خسارت‌هاي ناشي از اقدام دولت را جبران كند. در بهترين شرايط اين طرح زودتر از پايان تابستان به نتيجه نخواهد رسيد. به عبارت ديگر نهادهاي نظارتي، قوه قضائيه و مجلس بايستي نيمي از سال 88 را با بودجه‌هاي كاهش يافته سپري كنند تا طرح روز گذشته نمايندگان به سامان برسد و آنها بتوانند با بودجه‌اي متعادل به انجام وظايف خود برسند. نايب رئيس مجلس ديروز اعلام كرده است » دولـت در ابـلاغ بـودجه، كاري كرد كه مصوبات مجلس، كان لم يكن شد. برخي دوستان خواستار واكنش سريع به اين نوع ابلاغ بودجه از سوي دولت بودند اما به مصلحت ديديم به اين موضوع بعد از انتخابات رسيدگي كنيم« اما آيا نمايندگان اصولگراي مجلس گمان مي‌كنند مردم هم به راحتي اين توجيه را خواهند پذيرفت؟ اگر نمايندگان مجلس تصور مي‌كنند كه كاهش بودجه مجمع تشخيص مصلحت، قوه قضائيه و قوه مقننه توسط دولت، كاري به حق بوده يا تاثيري بر عملكرد اين دستگاه‌ها نداشته است امروز هم نبايستي تنها براي نشان دادن »ضرب شست«، دولت را به اصلاح بودجه اين دستگاه‌ها، ملزم كنند. اما اگر رفتار دولت، موجب خدشه بر انجام وظايف مـهم‌تـرين بخش‌هاي حكومت شده و نظارت بر عملكرد دولت را تضعيف كرده است، نمايندگان مجلس حق دارند كه به اصلاح رفتار دولت بپردازند. در عين حال آيا براي 6 ماه از عمر يك كشور و ملت كه تنها به خاطر »مصلحت سنجي انتخاباتي اصولگرايان« تلف شده است توجيهي در بارگاه الهي و پيشگاه ملت وجود دارد؟ البته كاهش بودجه قواي مقننه و قضائيه و تـضـعـيـف روند فعاليت‌نهادهاي نظارتي، تنها موضوعي نيست كه اصولگرايان از آن خبر داشتند اما بنابر »مصلحت انتخاباتي« نسبت به آن، سكوت چند ماهه در پيش گرفتند. نحوه استفاده از صندوق ذخيره ارزي كه عسگراولادي آن را نشانه »باز بودن درب صندوق ذخيره ارزي« يا »سوراخ بودن كف آن« دانست، نمونه ديگري است كه ظاهراً »مصلحت انتخاباتي اصولگرايان« موجب سكوت در برابر آن شد. اين دو موضوع، بنابر دلايلي قابل مخفي نگهداشتن نبود و عليرغم »مصلحت‌هاي دروني اصولگرايان« افشا گرديد. برخي موضوعات ديگر همچون گزارش كم سابقه ديوان محاسبات در خصوص درآمدهاي نفتي و صدها مورد انحراف از قانون بودجه هم اگر چه عليرغم ميل باطني سران جناح اصولگرا، افشا گرديد اما به بركت علاقه مفرط صدا و سيما به رئيس جمهور، هيچگاه در پرمخاطب‌ترين رسانه كشور، مطرح نشد. در حالي كه ادعاي رئيس دولت نهم در خصوص مـخـتـومه شدن »پرونده يك ميليارد دلار درآمد بلاتكليف نفتي« در پربيننده‌ترين برنامه‌هاي تلويزيوني به اطلاع مردم رسيد. در مقابل، پافشاري ديوان محاسبات بر صحت گزارش خود و تاكيد بر پيگيري تخلف انجام شده، هيچگاه در رسانه موسوم به ملي منعكس نشد تا پرده‌اي ديگر از »مصلحت سنجي‌هاي اصولگرايان «- حتي اگر برخلاف مصالح قطعي ملت باشد - افشاگردد! اما چه كسي مي‌تواند تضمين كند كه مصلحت انديشي‌هاي اصولگرايان، تنها شامل همين دو سه مورد افشا شده مي‌باشد؟ البته همين 6 ماه ناقابل، وضعيت صندوق ذخيره چند ميلياردي و بلاتكليفي برخي درآمدهاي نفتي و نيز تاثير مخفي كـاري يـا سـكـوت مـصلحتي اصولگرايان بر آراي عده‌اي از مردم، به اندازه كافي هزينه‌ساز و مسئوليت آفرين مي‌باشد. لابد كساني كه سالها به مردم درس »حق الناس« دادهاند مي‌دانند كه در بارگاه الهي و در پيشگاه تاريخ، اين مصلحت سنجي‌ها چه عواقبي دارد. پس اگر كساني به فكر جبران هستند بايستي هر چه زودتر و بـه صـورت صـادقـانـه، سـيـاهـه‌اي از مـصلـحت سنجي‌هاي كاملا انتخاباتي خود را با مردم در ميان بگذارند و تضمين‌هاي كافي نيز ارائه نمايند كه همين مصلحت سنجي‌ها، در سال 89 به بهانه انتخابات شوراها و در سال 90 به بهانه انتخابات مجلس نهم تكرار نخواهد شد. كيهان: ملاحظات جديد امنيتي عراق «ملاحظات جديد امنيتي عراق»يادداشت روز روزنامه‌ي كيهان به قلم سعدالله زارعي است كه در آن مي‌خوانيد؛روز سه شنبه گذشته روند آزادسازي شهرها، روستاها و جاده هاي عراق به نقطه پاياني رسيد. نظاميان آمريكايي در فاصله اول دسامبر 2008-10 آذر 87- تا پايان ژوئن 2009- 9 تير ماه 88- نقاط تحت اشغال خود را در عراق ترك كره و در چند پادگان- عمدتاً در مرزهاي شرقي عراق- استقرار يافتند. براساس بند 2 ماده 24 توافقنامه امنيتي بغداد واشنگتن- مصوب مرداد ماه سال قبل- آمريكايي ها موظف بودند تا پايان سال ميلادي 2008 منطقه مهم و استراتژيك «الخضراء» -محل استقرار دولت و مجلس- را به نيروهاي امنيتي عراق تحويل دهند و تا پايان سه ماه اول سال 2009 منطقه بغداد، فرودگاه بغداد، كنترل آسمان عراق و سيستم امنيتي عراق- استخبارات- را به دولت تحويل بدهند و در نهايت تا پايان ژوئن 2009- يعني پايان نيمه اول سال ميلادي- همه مناطق مسكوني، شهري و روستايي را به دولت عراق تحويل بدهند. اين اتفاقات دو روز پيش انجام شد و مردم عراق با برپايي جشن و شادماني موفقيت خود در واداشتن اشغالگران به خروج از شهرهاي عراق را به رخ جهانيان كشاندند. اما در خصوص اين رخداد نكات مهم ديگري نيز وجود دارد كه به اختصار به آن مي پردازيم: 1- براساس بعضي از خبرها، نيروهاي آمريكايي پس از خروج از شهرها - عمدتاً- در پادگانهايي استقرار يافته اند كه در مجاورت مرزهاي عراق با ايران قرار دارد. بيشتر اين نيروها در پايگاه نظامي علي بن ابي طالب- عليه السلام- در شهر شيعه نشين ناصريه واقع در جنوب عراق مستقر شده اند. اين موضوع مي تواند معاني متفاوتي داشته باشد. يك معناي استقرارنظاميان آمريكايي در مرزهاي شرقي تلاش براي انتقال فشار نظامي به ايران است به عبارت ديگر مي توان اين اقدام را يك نگراني امنيتي براي ايران به حساب آورد و در انتظار بعضي از رخدادهاي امنيتي ناشي از آن بود اين موضوع البته سابقه هم دارد. طي سالهاي گذشته بعضي از گروهكهاي مسلح با برخورداري از پشتيباني نظامي و اطلاعاتي آمريكا تلاش كردند تا در استانهاي شمال غربي ايران مشكلات امنيتي به وجود آورند. اما حضور متراكم نظاميان آمريكايي در مرزهاي شرقي عراق معناي ديگري هم مي تواند داشته باشد. مشكلات امنيتي عراق- تا آنجا كه به همسايگان آن مربوط مي شود- نوعاً از طريق مرزهاي سه كشور عرب همسايه عراق-اردن، سوريه و عربستان- صورت مي گيرد و از اين رو رفتارهاي امنيتي اين سه كشور همواره مورد اعتراض دولت عراق بوده است. در اين ميان بخصوص عربستان طي ماههاي اخير بر حجم مداخلات خود افزوده است و سبب تندترين واكنش هاي نوري مالكي طي روزهاي اخير شده است. مرزهاي اين سه كشور براساس شواهد فراوان و مداركي كه در اختيار پليس و دستگاه امنيتي عراق قرار دارد به كريدوري براي ورود سلاح، مواد انفجاري و تروريست ها تبديل شده است با اين وصف اگر آمريكايي ها دغدغه امنيت عراق را داشتند بايد نيروهاي خود را در پادگان هاي مشرف به مرزهاي غربي و جنوبي عراق مستقر مي كردند نه در مرزهاي شرقي عراق كه كشور آن سوي مرز - ايران - خود را متعهد به كمك به دولت قانوني عراق و همكيشان خود مي داند. استقرار نظاميان آمريكا در مرزهاي شرقي مي تواند يك علامت به كشورهاي صادر كننده ترور به عراق باشد به اين معنا كه آمريكايي ها به كشورهاي عربي مي گويند كنترل ايران برعهده ما، ناامن كردن عراق و واژگون كردن ساختار امنيتي و اداري عراق با شما! 2- از ماهها قبل كاملا مشخص بود كه عمليات ترور و ناامني در عراق در چارچوب يك مثلث امنيتي اتفاق مي افتد. اشغالگران، بعضي كشورهاي عرب همسايه عراق و تروريست هاي القاعده سه ضلع اين مثلث را مي سازند. حداقل در مورد دو انفجار كاظمين و بعقوبه اين مسئله به اثبات رسيده است كه تروريست ها با استفاده از پوشش اطلاعاتي و امنيتي آمريكا دست به ترور زده اند! اين موضوعي است كه چند روز پس از حادثه انفجار كاظمين - كه به شهات زوار حرم حسيني(ع) و از جمله زوار ايراني انجاميد - از سوي پليس محلي عراق اعلام گرديد. در همان حال بعضي از سايت هاي عراقي اسنادي را منتشر كردند كه نشان مي داد رژيم سعودي حمايت همه جانبه مالي تروريست ها را برعهده دارد. بر اين اساس اينك يك سؤال كليدي اين است كه آيا اقدامات تروريستي با ورود نظاميان آمريكايي به پادگانهاي نظامي پايان مي يابد و دولت عراق قادر است بر مسايل امنيتي عراق فايق آيد؟ پاسخ اين سؤال با وجود مثلث مذكور مثبت نخواهد بود چرا كه طي ماههاي آينده گسترش ناامني و عمليات ترور تنها به ضرر خود عراق است و علي الظاهر ضرري براي آمريكايي ها، سعودي و القاعده ندارد. بر اين اساس دولت عراق بايد كماكان آمريكايي ها را مسئول رخدادهاي امنيتي بشناسد و بداند كه جدا شدن نظاميان آمريكا از شهرها به معناي جدا شدن آنان از رخدادهاي عراق كه عمدتا از طريق «استخدام مزدوران» دنبال مي شود - نه ورود مستقيم - نخواهد بود. 3- خروج نظاميان آمريكايي از شهرها و استقرار در پادگانهاي خاص مي تواند يك «مقدمه خوب» براي دستيابي عراق به استقلال باشد. اما نبايد گمان كرد كه اين مقدمه الزاما عقب نشيني آمريكايي ها تا پايان سال 2011 را در پي دارد. عدم ارائه جدول زماني خروج از سوي آمريكايي ها - عليرغم آنكه نزديك به يك سال از تصويب توافقنامه مي گذرد - بر اين نكته تاكيد مي كند كه هيچ تضميني براي آن وجود ندارد. اين موضوع را بخصوص اگر در كنار اظهارات اخير مقامات آمريكايي و انگليسي قرار دهيم پاسخ منفي تر و نگران كننده تري پيدا مي كند. دو روز پيش وزيرخارجه انگليس با اشاره به خروج نيروهاي نظامي غرب از شهرهاي عراق گفت همه چيز به شرايط امنيتي عراق بستگي دارد. رئيس جمهور آمريكا نيز با اشاره به انتقال نظاميان آمريكا به پادگان ها گفت آمريكا هيچگاه نگفته است كه در پايان سال 2011 لزوماً عراق را ترك مي كند. همه چيز به وضع بغداد و توانايي هاي دولت عراق و نيروهاي امنيتي آن بستگي دارد. براين اساس اگر چه خروج از شهرها و ورود به پادگانها يك پيروزي مهم براي عراقي ها مي باشد ولي اين نبايد عراقي ها را به اين نتيجه برساند كه اينك عراق به استقلال رسيده است اين استقلال تا زمان حضور حتي 100 سرباز آمريكايي در عراق بي معنا خواهد بود. ديروز باراك اوباما از روزهاي سخت عراق خبر داد روزهايي كه «عراقي ها شاهد خشونت بيشتري خواهند بود» رابرت گيتس وزير دفاع آمريكا نيز روز سه شنبه همزمان با ورود نظاميان آمريكايي به پادگانهاي عراق گفت: «در ماههاي آينده خشونت افزايش مي يابد» او بطور معناداري از گسترش عمليات القاعده خبر داد: «القاعده و ديگران طي روزهاي آينده به ميدان مي آيند تا اثبات كنند نيروهاي امنيتي عراق ضعيف هستند». 4- ورود نيروهاي آمريكايي به پادگانها يك دستاورد مهم براي كل عراق و بخصوص براي دولت نوري مالكي است. نيم نگاهي به مواضع مسعود بارزاني و طارق هاشمي دو رهبر كرد و سني نشان مي دهد كه براي آنان به اندازه شيعيان و نوري مالكي دولت مبسوط اليد و استقلال دولت بغداد از اولويت برخوردار نيست. بعضي از آنان با توجه به لاينحل ماندن منطقه مهم و استراتژيك كركوك معتقدند دولت تا آنجا كه بتواند بحث را درباره كركوك به تاخير مي اندازد و آن را به موضوعي تاريخي تبديل مي كند از دل اين موضوع اين نكته بيرون مي آيد كه ممكن است سطح همكاري هاي داخلي با دولت مالكي از روز دهم تير ماه تنزل پيدا كند و فرصتي را در اختيار مخالفان عراقي نوري مالكي قرار دهد اين موضوعي است كه نوري مالكي بايد عميقاً به آن فكر كند و براي آن چاره اي بينديشد. 5- پنج منطقه كركوك، موصل، الانبار، صلاح الدين و نينوا مهمترين چالش هاي امنيتي آينده را در خود جاي مي دهند و به نظر نمي آيد 000/50 نيرويي كه مالكي طي دو روز گذشته به سمت اين مناطق گسيل كرده، پاسخگوي مسئله باشد. دولت مالكي البته براي افزايش نيرو و استخدام نيروي جديد نظامي و امنيتي مشكل خاصي ندارد اين نيروها مي توانند طي حدود يك ماه آماده ايفاي نقش هاي نظامي و امنيتي بشوند و از اين رو بنظر مي آيد دولت به حجم بيشتري از سرمايه گذاري نظامي و امنيتي در اين مناطق نيازمند است. 6- اتاق عمليات مشترك آمريكا و عراق عليرغم انتقال نيروها، طبعاً پا برجا مي ماند اين موضوع از يك سو يادآور مسئوليتي است كه كماكان متوجه آمريكايي هاست- براساس قوانين بين المللي مسئوليت رخدادهاي كشور اشغال شده متوجه نيروهاي اشغال كننده مي باشد- از سوي ديگر اين مسئله يادآور علاقه آمريكايي ها به تداوم فعاليت هاي امنيتي در عراق است. دولت نوري مالكي مي تواند اين علاقه را با پذيرش پاره اي از مسئوليت ها گره بزند و بخصوص از آمريكايي ها بخواهد از اهرمهاي خود براي مهار اقدامات ضدعراقي سه كشور عربي همسايه عراق استفاده نمايد. 7- با تكميل زنجيره امنيتي عراق و مسئوليت پذيري دولت نوري مالكي، زمينه پذيرش منطقه اي دولت جديد عراق فراهم مي شود اين البته نيازمند فعاليت گسترده ديپلماتيك بغداد مي باشد. اين موضوع مي تواند آينده امنيتي عراق را تضمين نمايد. رسالت: متغيرهاي جديد در مناسبات ايران و آمريكا «متغيرهاي جديد در مناسبات ايران و آمريكا»عنوان سرمقاله‌ي روزنامه‌ي رسالت به قلم صالح اسكندري است كه در آن مي‌خوانيد؛ اشاره: فردا سالروز سقوط ايرباس ايراني توسط ناو آمريكايي وينسنس در آبهاي خليج فارس و شهادت همه مسافران بي گناه اين پرواز است. جنايتي نابخشودني و داغي كه هيچ وقت از دل ملت ايران بيرون نمي رود. به همين بهانه در اين وجيزه تلاش كرديم به بازبيني مناسبات ايران و آمريكا به خصوص در بحبوحه حوادث اخير و مرتبط با انتخابات بپردازيم. تجديد مناسبات ايران و آمريكا و زمينه چيني براي عادي سازي روابط دولتين از فروردين امسال با پيام تبريك اوباما به ملت ايران وارد فاز جديدي شد. وي كه در فعاليتهاي انتخاباتي خود از “ديپلماسي مستقيم” با ايران حمايت كرده بود در يك پيام ويژه به مناسبت فرارسيدن نوروز، خواستار تجديد مناسبات ايران و آمريكا شد. برخلاف سياست دولت بوش، كه ايران را يكي از سه “محور شرارت” به حساب مي‌آورد، اوباما در پيامي دوستانه خود از “ملت بزرگ ايران” ياد كرد و در پايان پيام خود عيد نوروز را به زبان فارسي به ايرانيان تبريك گفت. اوباما در همين راستا براي اولين بار نامه اي نيز به مسئولان عالي جمهوري اسلامي نوشت و در آن سعي كرد تا با اعتماد سازي بخشي از ديوار بي اعتمادي بين دو كشور را خراب كند. البته تجديد مناسبات ايران و آمريكا از نظر جمهوري اسلامي و اعتماد سازي بين دو كشور همواره منوط به چند متغير اصلي بوده است كه از آن جمله مي توان به عدم مداخله جويي دولت آمريكا در مسائل داخلي ايران و احترام متقابل دو دولت، بازپس گيري مطالبات قانوني ايران از آمريكا كه بالغ بر 30 ميليارد دلار مي شود، پايان دادن به يك جانبه گرايي و تجاوزات در منطقه به خصوص در اراضي اشغالي فلسطين، عراق، افغانستان،و... اشاره كرد. اين وضعيت مرتبط با ايام پيش از انتخابات بود اما در شرايط فعلي برخي تحولات انتخاباتي و اتفاقات پس از آن متغيرهاي جديدي را در مناسبات ايران و آمريكا مطرح كرده كه در مواردي بر پيچيدگي اين مناسبات افزوده است. مداخله جويي دولت آمريكا در مسائل داخلي ايران به خصوص اظهارات خصمانه اوباما عليه انتخابات قانوني و ملت ايران نشان داد كه آمريكايي ها هنوز به تغيير حكومت در ايران چشم طمع دارند و تفاوت چنداني در استراتژي سياست خارجي جمهوري خواهان در قبال ايران با دموكراتها وجود ندارد. آمريكايي ها در بحبوحه انتخابات عملا پروژه براندازي نرم را كليد زدند و با حمايت از يك انقلاب مخملي در ايران وارد فاز مقابله مستقيم با جمهوري اسلامي شدند.وزن اتفاقات پس از انتخابات به خودي خود گوياي اين واقعيت بود كه پس از چند روز آرامش به پايتخت بر مي گردد و چشم فتنه اغتشاشگران كه تنها در چند خيابان تهران بلوا به پا كرده بودند، كور مي شود. براي نگارنده همواره اين سوال جدي بوده است كه دولت آمريكا بر اساس چه محاسبات و چه اطلاعاتي به يك باره اين طور تغيير موضع داد و به اين توهم ناشيانه رسيد كه مي تواند با حمايت از عده معدودي از اغتشاشگران زمينه هاي لازم را براي براندازي نرم يا انقلاب مخملي و يا هر چيز ديگري در ايران فراهم كند.امروز در افكار عمومي جامعه ايران اين طور مشتبه شده است كه اساسا سياست تغيير دولت اوباما در قبال جمهوري اسلامي همان خيال خام و باطل تغيير نظام اسلامي است. جمهوري اسلامي بار ها اعلام كرده است حاضر نيست منافع دوملت بزرگ ايران و آمريكا را قرباني برخي حوادث و تصميم گيري هاي احساسي كند اما گويا دولت دموكرات و به اصطلاح عاقل آمريكا به خاطر برخي منافع زودگذر و فاقد مبناي عقلاني زود ذوق زده مي شود و حاضر است تمام پل هاي پشت سر خود را خراب كند. مي گويند آمريكايي ها هميشه راه درست را انتخاب مي كنند اما دقيقا بعد از آنكه تمام راه هاي اشتباه را امتحان كردند. اين ضرب المثل ديپلماتيك يك عكس فوري از سياست خارجي آمريكا طي 30 سال گذشته در قبال ايران است. هر چند براي جمهوري اسلامي كاملا محرز و مشخص است يكي از مهمترين عوامل اخلال محاسباتي و اطلاعاتي، لابي‌هاي كشورهاي منطقه در ساختار تصميم گيري آمريكا است. از جمله مهمترين اين لابي‌ها يعني لابي آيپك كه طرفدار اسرائيل محسوب مي‌شود، به شدت مخالف انجام مذاكرات ايران و آمريكاست و آن را تهديدي عمده براي منافع اسرائيل در منطقه خاورميانه تلقي مي‌كند. لذا تلاش مي كند به انحاء مختلف اوضاع داخلي ايران را در اتاق هاي تصميم گيري وارونه جلوه دهد. به هر حال توسعه دامنه سياست ورزي احزاب و گروهها در انتخابات مختلف ايران يك واقعيت كاملا طبيعي است كه در عين پايبندي به اصول و قواعد تصميم گيري در نظام جمهوري اسلامي زمينه ساز پيشرفت كشور و مايه اقتدار ملي است. آمريكايي ها بايد بعد از 30 سال اين واقعيت را بپذيرند چنانچه كدورتي هم پيش بيايد در درون خانواده انقلاب است و هيچ يك از جريانات و بازيگران حاضر در صحنه سياست ايران حاضر نيستند زلف خود را با دشمنان انقلاب گره بزنند. تنها راه آمريكا براي اعتماد سازي و تجديد مناسبات ايران و آمريكا پذيرش واقعيت غير قابل انكار انقلاب اسلامي واقتدار دولت برآمده از 40 ميليون را‡ي ايرانيان است. ناكامي اخير دولت ايالات متحده در هدايت اغتشاشات مخملي درس بزرگي براي دولتمردان آمريكايي است تا دست از مداخله جويي در ايران بردارند و انقلاب اسلامي ملت ايران را به رسميت بشناسند. سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 215]
-
گوناگون
پربازدیدترینها