تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804814601
آرتور پن در ماهنامه فیلم
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: آرتور پن در ماهنامه فیلم
شماره جدید ماهنامه سینمایی فیلم با پرونده سینمای رابرت آلدریچ منتشر شد. در ابتدای این شماره میخوانیم، گفتگو با حسن فتحی درباره مجموعه تلویزیونی "در مسیر زاینده رود"، گزارشی از پشت صحنه "یه حبه قند"، مطلبی با عنوان هفته فیلم مستند در خانه سینما، وضعیت نماینده سینمای ایران در رقابت های آتی اسکار و گذری به سینمای دیروز، امروز افغانستان از مسیر موسیقی این سرزمین. نگاهی به چند فیلم جدید از سینمای افغانستان، گزارش یازدهمین جشنواره بین المللی فیلم مقاومت، مطلبی با عنوان پنجاه و ششمین جشنواره فیلم کوتاه اوبرهاوزن، گزارش شصت و هفتمین جشنواره ونیز، پرونده‌ای برای آرتور پن در قالب یادداشت و گفتگوهایی با این کارگردان و مطالبی درباره "بانی و کلاید" یکی از معروفترین فیلم‌های آرتور پن در این شماره به چاپ رسیده است. در ادامه شماره 418 آمده است: فیلمی تاریخی از رویدادی تاریخی، ده بازی برتر سینما که اسکار نادیده گرفت، مطلبی با عنوان موسیقی جاز به عنوان موسیقی متن فیلم، 25 موسیقی متن جاز برگزیده تاریخ سینما، "روانی" هیچکاک پنجاه ساله شد، نکته‌ها و حاشیه‌هایی درباره این فیلم، پرونده‌ای برای سینمای رابرت آلدریچ ومعماری در سینما، سینما در معماری. بخش هایی از این ماهنامه را مرور می کنیم: • حسن فتحیبه طور کلی من در تقابل موجود بین سنت و مدرنیته، جانب سنت را نمی‌گیرم و همینجا تأکید می کنم که هرکس چنین قضاوتی حتی از موضع ستایش و تحسین درباره من داشته باشد، اشتباه می کند. ترجیح دادن زندگی سنتی به رویکردهای مدرن و ترجیح دادن دیروز به امروز اساساً با جهان بینی من سازگار نیست. اما اگر در فیلمهایم ساز و کارهای سنتی به سامانتر از دنیای غیرسنتی دیده می شوند، نه اعتقاد و باور شخصی من، بلکه تفاوتی آشکار و قابل لمس است که میان امنیت بیشتر در پناه سایه سار «سنّت» و افسارگسیختگی بی حد و مرز با عنوان «مدرنیته» در جامعه ما در جریان است و همه هر روز شاهدش هستیم. ما به ظاهر جهان سنتی را پشت سر گذاشته ایم، در حالی که آثار و بقایای آن هنوز وجود دارد... • محمد اطبایی اسکار بهترین فیلم خارجی اهمیت بیش‌تری برای بسیاری از سینمادوستان ایرانی دارد چون تنها فرصت برای انتخاب و حضور یک فیلم ایرانی در پرسر و صداترین رویداد سینمایی جهان است. از سال 1356 که دایره مینا به آکادمی اسکار معرفی شد تا کنون هفده فیلم ایرانی به هیأت انتخاب اسکار بهترین فیلم خارجی معرفی شده که فقط بچه‌های آسمان در سال 1377 در میان پنج نامزد نهایی قرار گرفته است. انتخاب نماینده سینمای ایران در این رقابت همواره محل مناقشه بوده و انتخاب هر فیلم با مخالفت عده‌ای از دست‌اندرکاران سینما روبه‌رو شده است. در چند سال هم امیدهای زیادی به انتخاب فیلم معرفی‌شده سینمای ایران در جمع پنج نامزد نهایی وجود داشته و نگارنده به حضور فیلم‌های زیر درختان زیتون، بادکنک سفید، گبه، رنگ خدا، زمانی برای مستی اسب‌ها، آواز گنجشک‌ها و درباره الی... بسیار خوش‌بین بود که چنین اتفاقی نیفتاد. • احسان خوش‌بخت آرتور پن را معمولاً در کنار رابرت آلتمن، باب رافِلسن و فرانسیس فورد کوپولا به عنوان کارگردان‌های با گرایش اروپایی سینمای آمریکا طبقه‌بندی می‌کنند. در واقع منظور گرایش‌های اروپایی در سبک است. فیلم‌های پن به‌خصوص با رویکردی تجربی به تکنیک سینما، ساختار اپیزودیک، روایت منقطع و غیرخطی‌شان، برهم زدن انتظارهای تماشاگر با تغییرهای آنی و پیش‌بینی‌نشده در فضا و ریتم فیلم، از اروپایی‌ترین مجموعه آثار ساخته شده در هالیوود 1958 تا 1976 محسوب می‌شوند. از نظر مضمون، او از همان ابتدا نشان داد که قصد زیر سؤال بردن اعتبار اسطوره‌های آمریکایی را دارد. برای همین از معدود فیلم‌سازان مدرنی بود که به ژانرهای کلاسیک سینمای آمریکا (وسترن، نوار و گنگستری) بازگشتند. فیلیپ کمپ فیلم‌های آرتور پن را مواجهه تنگاتنگ، شورانگیز و طنزآمیز کارگردانش با تجربه آمریکایی می‌داند؛ فیلم‌هایی که وضعیت اخلاقی آمریکا را در دوره‌ای سی ساله به نمایش می‌گذارند: حس گناه و پارانویای دوران مک‌کارتی در روایت پرسکته میکی وان؛ وحشت و حیرت ترور کندی در جنون شهر کوچک تعقیب با آن بزم وحشت‌زدگان در سکانس آخر فیلم؛ شورش‌های ضدحاکمیت دهه‌ی 1960 در طغیان بانی و کلاید و رستوران آلیس؛ جنگ ویتنام در بزرگ‌مرد کوچک؛ و بالاخره بیداری دردناک دوره واترگیت در حرکات شبانه. در همه این فیلم‌ها با قهرمانانی مطرود روبه‌رو هستیم که برخوردشان با جامعه آمریکایی به طردی کامل می‌انجامد. • رابین وود (ترجمه جواد رهبر)ما به شخصیت‌های پن احساس تعلق خاطر شدیدی پیدا میکنیم؛ حتی اغلب اوقات با شخصیت‌های به طور آشکارِ دوست‌نداشتنی او ارتباط برقرار میکنیم. همیشه در وجود آن‌ها چیزی بیشتر از آن وجود دارد که بتوان با عنوان فهرست «ویژگی‌های شخصی» آن فرد روی کاغذ آورد. آن نکته، سرزندگی است. اگر ویژگی‌های شخصیتی جو گرانت، افسر مجری قانون در تیرانداز چپ‌دست را توصیف کنید، شاید روی کاغذ احساس کنید با شخصیتی کاملا سزاوار سرزنش طرف هستید. با این همه وقتی همین شخصیت را در تصویر می‌بینیم این حس به ما دست نمی‌دهد: او را به‌خوبی درک میکنیم، او یک انسان است. بحثِ «با شناخت هر کسی، می‌توان از گناهانش گذشت» در میان نیست: ما شرارت کوته‌فکرانه روشن و کامل به تصویر کشیده شده او را نمی‌بخشیم. اما فقط شرارت و ضعف‌های او را نمی‌بینیم؛ ما فردی با قوه تفکر، با احساس و با قدرت واکنش می‌بینیم: ما حس مشترک انسان بودن با او را می‌پذیریم و این همان موردی است که او به ما انتقال می‌دهد.اسکار بهترین فیلم خارجی اهمیت بیش‌تری برای بسیاری از سینمادوستان ایرانی دارد چون تنها فرصت برای انتخاب و حضور یک فیلم ایرانی در پرسر و صداترین رویداد سینمایی جهان است. از سال 1356 که دایره مینا به آکادمی اسکار معرفی شد تا کنون هفده فیلم ایرانی به هیأت انتخاب اسکار بهترین فیلم خارجی معرفی شده که فقط بچه‌های آسمان در سال 1377 در میان پنج نامزد نهایی قرار گرفته است• آرتور پن من هالیوودی نبودم و هرگز آن‌جا زندگی نکرده‌ام اما گاهی که مارلون براندو به نیویورک می‌آمد یا من به هالیوود می‌رفتم همدیگر را می‌دیدیم. در تمام آن دوران دوست همدیگر باقی مانده بودیم. وقتی خواستم فیلم را بسازم براندو در فرم بسیار خوبی بود. در ابتدای کار به من گفتند: «براندو را فقط برای بیست روز در اختیار خواهی داشت»، و من شوکه شدم. یک روز بیشتر به پایان این بیست روز نمانده بود و شروع کردم به فیلم‌برداری سکانس‌های روز به جای شب که از آن‌ها بیزار بودم. مارلون پرسید: «چرا داریم این روز به جای شب‌ها را می‌گیریم؟» گفتم: «به خاطر توست. چون باید بگذارم فردا بروی.» و او جواب داد: «فراموشش کن. به همه بگو به خانه بروند. امشب برمی‌گردیم و اگر مجبور باشیم شب بعد و شب بعدش هم برمی‌گردیم و کار را ادامه می‌دهیم.» در زمان فیلم‌برداری برکه‌های میسوری براندو همیشه در دسترس و مفید بود. آن روزها در تریلر بزرگی با پسرش کریستین زندگی می‌کرد. جوانک بیچاره حالا در زندان است. منابع: مهر، سایت ماهنامه فیلمگروه سینما و تلویزیون تبیان
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 340]
-
گوناگون
پربازدیدترینها