محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
دکتر عرفان فدایی وکیل پایه یک دادگستری
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1802713790
چشمان باز چشم بادامى ها
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
چشمان باز چشم بادامى ها نويسنده: نوريميتسو اونيشي از زمان پايان جنگ جهاني دوم تاكنون هيچ سرباز ژاپني در ميدان هاي جنگ كشته نشده يا كسي را نكشته است. اين حقيقت انكارناپذير هم اينك به بحث روز محافل داخلي ژاپن تبديل شده است زيرا اين كشور آماده مي شود كه نيروهاي زميني اش را به عراق اعزام كند و اين مي تواند سابقه تاريخي ياد شده را در آينده نزديك دچار خدشه جدي كند. مرگ يك نظامي ژاپني، اگر چه براي بيشتر كشورها غم انگيز خواهد بود، اما نقطه عطفي را در تاريخ پس از جنگ ژاپن [منظور نگارنده، جنگ جهاني دوم است] رقم خواهد زد.دولت ژاپن تاكنون دو بار تاريخ اعزام نيروهايش را به عراق به دليل اوج گيري حملات عليه نيروهاي بيگانه در اين كشور تغيير داده و اين كار را مشخصا به دليل نگراني از واكنش محافل داخلي ژاپن در قبال هرگونه تلفات احتمالي انجام داده است. اما ترديد مقامات دولتي در اعزام اين نيروها به عراق، ريشه در تاريح اين كشور دارد. در حالي كه رهبران ژاپن در زمان جنگ جهاني دوم بيش از دو ميليون سرباز را به كام مرگ فرستادند. رهبران پس از جنگ ژاپن همواره به اين افتخار مي كنند كه از كشته شدن نيروهاي نظامي اين كشور در جنگ ها جلوگيري كرده اند. يك كشته و تنها يك كشته مي تواند ركورد بي سابقه ژاپني ها را از ذهن ها پاك كند و برخي از اين بيم دارند كه اين مسئله بار ديگر (همانند زمان جنگ جهاني دوم) ملي گرايي افراطي را نزد ژاپني ها تقويت كند. به ويژه هر چه ژاپني ها به مراحل سخت پاياني جنگ جهاني دوم نزديك مي شدند رهبران اين كشور از نظاميان تحت امرشان صرفا به عنوان ابزار انساني استفاده مي كردند و در همين راستا تعداد زيادي از آنها را مامور انجام حملات انتحاري مي كردند. شعار هميشگي زمامداران وقت امپراتوري ژاپن خطاب به سربازان ژاپني اين بود: «وظيفه و تكليف از كوه سنگين تر است. در حالي كه مرگ از پر سبك تر.» اين شعار را مقايسه كنيد با آنچه كه زمامداران ژاپني پس از پايان جنگ جهاني دوم (تا همين امروز) همواره به عنوان سمبل موضع گيري ژاپني ها در برابر عمليات نظامي خشونت بار و احتمالا منتهي به مرگ بيان كرده اند. در جريان يك عمليات هواپيماربايي كه در سال 1977 در خطوط هوايي ژاپن اتفاق افتاد دولت آن كشور به تمامي خواسته هاي هواپيماربايان تن در داد تا 156 مسافر هواپيما را آزاد كند. در همان زمان، نخست وزير وقت ژاپن گفت: «جان مردم از كره زمين با ارزش تر است.»حال به نظر مي رسد كه ژاپني ها با احتياط هر چه بيشتر در حال پيمودن راهي هستند كه سرانجام به افراط گري ها و تفريط هاي تاريخي كشورشان پايان خواهد داد. دولت نخست وزير «جونيچيرو كويزومي» تابستان گذشته قانوني را به تصويب رساند كه برمبناي آن به ارتش ژاپن موسوم به «نيروي دفاع ملي» اجازه داده شد تا نيروهايش را به عراق اعزام كند. روز سه شنبه، كويزومي در سخناني گفت كه او موضع پيشين اش را تغيير نداده و همچنان معتقد است كه ژاپن با وجود تهديدات تروريستي اخير شبكه القاعده، مبني بر اينكه هيچ يك از كشورهاي حامي آمريكا در آينده از حملات اين گروه در امان نخواهند ماند، تسليم تروريست ها نخواهد شد. اين در حالي بود كه كمي پيش از سخنان كويزومي، تيراندازي هايي در نزديكي سفارت ژاپن در بغداد (از سوي افراد ناشناس) صورت گرفته بود. گفته مي شود كه برنامه اعزام نيروهاي ژاپني به عراق براي اوايل سال آينده ميلادي پيش بيني شده است. با اين حال، براي رعايت نص صريح قانون اساسي ژاپن كه در آن بر لزوم كناره گيري نيروهاي نظامي ژاپن از عمليات جنگي در كشورهاي بيگانه تاكيد شده است، قرار است اين نيروها فقط در فعاليت هاي صلح آميز و تحت تدابير شديد امنيتي در عراق به ايفاي نقش بپردازند و به عنوان مثال، فقط در صورتي به روي ديگران آتش خواهند گشود كه به سوي آنان تيراندازي شود. كويزومي در اين باره گفته است كه حتي ممكن است از مقامات آمريكايي بخواهد كه از نظاميان ژاپني در عراق پشتيباني كنند، اگر چه انتظار نمي رود كه آنها به مناطق بحران خيز و خطرآفرين عراق اعزام شوند.با تمامي اين تفاسير، عراق داراي شرايط ويژه اي است و دولت ژاپن به آرامي خود را آماده پذيرش اين واقعيت مهم مي كند كه ممكن است برخي از نظاميان اين كشور، زنده از عراق بازنگردند. اين دولت، غرامت پرداختي به خانواده هاي كاركنان سرويس هاي خدماتي كشته شده در عراق را به 926 هزار دلار افزايش داده و اين در حالي است كه غرامت پرداختي بابت اين گونه حوادث (مرگ هاي حين خدمت) در ژاپن هم اينك 556 هزار دلار است.چنين حساسيت هاي شديدي كه در ژاپن نسبت به اعزام نيروهاي نظامي اين كشور به عراق مشاهده مي شود ريشه در جنگ جهاني دوم و ملي گرايي افراطي ژاپني ها پيش و پس از آغاز اين جنگ دارد. در آن زمان، قوانين ارتش ژاپن اجازه هيچگونه عقب نشيني يا تسليمي را به نظاميان اين كشور نمي داد. در سال 1945، كپي هاي فراواني از اين قانون در اختيار شهروندان ژاپني گذاشته شد و اين كشور آماده شد كه تا آخرين نفر (اعم از مرد، زن و بچه) با دشمنان بجنگد. پس از جنگ، ژاپني ها با شور و شوق وصف ناپذيري به استقبال قانون اساسي اي رفتند كه آمريكايي ها پايه گذار آن بودند و در يكي از بندهاي آن صراحتا بر ممنوعيت استفاده از زور در حل وفصل منازعات بين المللي تأكيد شده است.كويزومي قصد دارد كه اصلاحاتي را در سال 2005 در قانون اساسي ژاپن به عمل آورد و اين در حالي است كه گفته مي شود حدود 60 درصد مردم اين كشور با انجام اين اصلاحات موافقند. اصلاحات مي تواند دست ژاپني ها را براي شركت در عمليات نظامي در خارج مرزهاي ژاپن بازگذارد و در عين حال تلفات انساني قابل توجهي را براي ارتش اين كشور به ارمغان آورد.در آمريكا، افكار عمومي نسبت به موج تلفات انساني ارتش اين كشور در ويتنام و سومالي شديدا واكنش نشان داد اما حوادث 11 سپتامبر باعث شد كه اين نگرش تا حد زيادي تغيير پيدا كند. مشابه چنين حوادثي هيچگاه در ژاپن به وقوع نپيوسته است اما افكار عمومي اين كشور به تدريج در حال تغيير كردن است. در دهه گذشته، اعضاي «نيروي دفاع ملي» و ساير شهروندان ژاپني (اعم از تيم هاي پزشكي و غيره) در برخي عمليات ملايم صلح باني سازمان ملل شركت كرده اند. در سال 1993 در كامبوج، دو شهروند ژاپني از جمله يك مامور پليس اين كشور به قتل رسيدند. كره شمالي و جاه طلبي هاي هسته اي اش نيز همواره براي ژاپني ها يك تهديد بالقوه به شمار مي رود.برخي نظير «ميتسورو توبو» كارمند 35 ساله ژاپني اعتقاد دارند كه بايد مسايل را به گونه اي ديگر ديد. وي كه در جريان حوادث تروريستي 11 سپتامبر به طور اتفاقي در نيويورك حضور داشت مي گويد: «من آن روز را هرگز فراموش نخواهم كرد. پيش از آن، از روي خوش باوري، هرگز امكان وقوع چنين حادثه اي را در ذهن خود مجسم نمي كردم.» وي مي افزايد: «اما هم اينك معتقدم كه ما بايد به گونه اي رفتار كنيم كه هيچ كس جرات حمله كردن به ما را نداشته باشد.» شمار افرادي كه مانند «توبو» فكر مي كنند روزبه روز در ژاپن در حال افزايش است. او در حالي كه از خطرات احتمالي اعزام نيرو به عراق آگاه است از تصميم اخير دولت ژاپن (مبني بر اعزام نيرو به عراق) حمايت مي كند. وي در پايان سخنان خود اين سئوال را مطرح مي كند كه: «آيا صحيح است كه ما فقط به پرداخت كمك هاي نقدي بسنده كنيم و شاهد كشته شدن نظاميان ساير كشورها باشيم؟»/خ
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 229]
-
گوناگون
پربازدیدترینها