گزيده سرمقاله‌ روزنامه‌هاي امروز

واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: گزيده سرمقاله‌ روزنامه‌هاي امروز روزنامه‌هاي صبح امروز ايران در سرمقاله‌هاي خود به مهمترين مسائل روز كشور و جهان پرداخته‌اند كه برخي از آنها در زير مي‌آيد. كيهان: حلقه جديد توطئه عليه مردم عراق«حلقه جديد توطئه عليه مردم عراق» عنوان يادداشت روز روزنامه‌ كيهان به قلم سعدالله زارعي است كه در آن مي‌خوانيد؛ شرايط سياسي كنوني عراق با ورود دو عنصر حقوقي فرايند پيچيده اي پيدا كرده است؛ ابطال آراء 52 نفر از كانديداهاي انتخابات و بازشماري آراء انتخاباتي در بغداد دو عنصر جديدي هستند كه از يك سو مجادله سياسي را در عراق شدت بخشيده و از سوي ديگر اعلام نهايي نتيجه انتخابات و استقرار منتخبين جديد را با تاخير مواجه كرده است.چند هفته قبل از برگزاري انتخابات پارلماني- 16اسفند- زمزمه هايي وجود داشت كه از دخالت جدي عوامل خارجي در فرايند انتخابات حكايت مي كرد. اين زمزمه ها با برگزاري انتخابات تشديد شد و در هفته هاي پس از انتخابات به اوج رسيد.يك روز پس از برگزاري انتخابات، سايت ايلاف وابسته به عربستان سعودي نوشت: «آمريكا براي نوري مالكي پيام هايي را با اين مضمون ارسال كرده است كه در صورت شكست در انتخابات اگر قدرت را بصورت مسالمت آميز تحويل ندهد، نظاميان آمريكايي دولت وي را ظرف سه روز سرنگون خواهند كرد.» همزمان با اين تهديدات، اوباما از پيروزي انتخاباتي سكولاريزم بر حكومت مذهبي در عراق خبر داد. شبكه دويچه وله- آلمان- پيروز اول ميدان را «ائتلاف سكولارها» معرفي كرد و در عين حال از «آغاز فرايند بسيار پيچيده در جابجايي دولت در بغداد» خبر داد و راديو صداي آمريكا- شبكه تلويزيوني VOA- از پيروزي ائتلاف غيرمذهبي در انتخابات عراق سخن گفت.صحنه سازي براي وانمودكردن پيروزي سكولارها در انتخابات عراق در حالي بود كه موقعيت سكولارها در انتخابات دوره دوم مجلس به هيچ وجه بهبود پيدا نكرده بود. آنان فقط با مصادره كانديداهاي اهل سنت و كرسي هايي كه اين گروه كسب كرده بودند، سعي كردند، سكولارها را صحنه گردان آينده عراق معرفي نمايند.وضعيت انتخاباتي عراق- با وجود اعمال تقلب از سوي مثلث آمريكا، سعودي و سكولارها- بيانگر آن بود كه دو ائتلاف شيعي 159 كرسي از 325 كرسي را بدست آورده اند كه نزديك به 94 درصد از كرسي ها مي شود و حال آنكه اين دو ائتلاف در انتخابات مجلس سال 84 تنها 128كرسي از 275 كرسي را بدست آورده بودند كه 5/64 درصد از كرسي ها محسوب مي شود با اين وصف كاملا واضح است كه اين دو ائتلاف در موقعيت بهتري قرار گرفته اند. از سوي ديگر رابطه كردهاي عراق نيز با اين دو ائتلاف به قوت خود باقي است و رهبران كردي همين روزها هم با صراحت اعلام كرده اند كه با شيعيان «هم پيماني استراتژيك» دارند. كردها در مجلس فعلي حدود 60 كرسي- 43 كرسي ائتلاف دو حزب اصلي 8كرسي گروه گوران 6 كرسي سه گروه كوچك اسلام گرا و 3كرسي اقليت هاي مسيحي كرد- در اختيار دارند كه بيش از 18درصد كرسي ها را شامل مي شود. جمع عددي دو مجموعه ياد شده قادر است رياست جمهوري و نخست وزير آينده را شكل دهد و ائتلافي كه آمريكايي ها، اروپايي ها و سعودي ها اصرار دارند آنها را لائيك بنامند، راهي جز هماهنگ شدن با اين دو «هم پيمان استراتژيك» ندارند البته در عين حال نه كردها و نه شيعيان برنامه يا علاقه اي براي حذف فهرست العراقيه كه در واقع فهرست اهل سنت عراق- و نه سكولارها- است ندارند و حضور آنان در همه اركان قدرت عراق را كاملا ضروري به حساب مي آورند.به رغم آنكه انتخابات 16اسفند از شفافيت لازم برخوردار است و مردم و گروههاي عراقي نيز- اجمالا- نتيجه اعلام شده انتخابات را پذيرفته اند و اگر هم اعتراضي دارند در يك محمل قانوني تعقيب مي كنند ولي روند مباحث در عراق به سمت ديگري مي رود و نگراني هايي را به وجود آورده است. نكات زير مي تواند وضعيت فعلي را تاحدودي ترسيم نمايد:1- در كشوري كه سايه سنگين حدود 300هزار نيروي نظامي و شبه نظامي خارجي اشغالگر بر آن قرار دارد، استقرار يك نظم قابل قبول داخلي از اهميت و اولويت زيادي برخوردار است. عراقي ها يك بار در انتخابات آذرماه 84 مزه يك دولت منتخب را- پس از حدود 200سال- چشيدند. اين دولت جديد عليرغم همه محدوديت ها و تفرقه هايي كه ميان طوايف عراقي وجود داشت، توانست بستر آزادسازي عراق از اشغال نظامي را فراهم كند و آمريكايي ها را وادار به پذيرش زمان خاصي براي خروج از عراق نمايد. اين توفيقي است كه آلماني ها، كره اي ها و ژاپني ها هنوز پس از 65 سال كه از اشغال بخش هايي از كشورشان مي گذرد، نتوانسته اند به آن دست يابند و تركيه عليرغم آنكه 95 درصد مردم آن با حضور حتي يك سرباز آمريكايي در كشور خود مخالفند پايگاه استراتژيك اينجرليك را تحمل مي نمايند. اين كه دولت نوري مالكي توانسته است اعلام زمان خروج كامل را به آمريكايي ها بقبولاند، يك اتفاق استراتژيك به حساب مي آيد اما در عين حال بايد بر اين نكته تاكيد كرد كه چنين رخدادي براي آمريكايي ها قابل قبول نيست. آنان اين را براي خود تحقيرآميز تلقي مي نمايند. شما مي توانيد از لحن سرفرماندهي نظامي آمريكا به نوري مالكي- كه در سايت سعودي ايلاف آمده- اوج ناراحتي آنان را از اين مسئله ببينيد.2-مقامات آمريكايي و سعودي ابتدا روي پيروزي سكولارها بر مذهبي ها مانور كردند ولي كاملا معلوم بود كه چنين تبليغاتي نمي تواند دوام بياورد چرا كه آمارهاي رسمي خلاف آن را نشان مي داد. پس از آن، واشنگتن و رياض درصدد برآمدند از طريق حربه «تفرقه و ائتلاف» وارد ميدان شوند و مشكل خود را حل نمايند. اميد آنان اين بود كه بتوانند از يك سو مانع وحدت دو ائتلاف شيعي شوند و از سوي ديگر از ائتلاف كردها با اين دو ائتلاف جلوگيري نمايند و همزمان با اين روند زلف يكي از دو ائتلاف شيعي را با زلف ائتلاف علاوي گره بزنند و ائتلاف كردي را نيز به دنبال اين دو ائتلاف بكشانند. براي حل اين مسئله آمريكايي ها اعلام كردند كه هم بازشماري آراء را مي پذيرند يعني حاضرند ائتلاف مالكي را بعنوان ليست اول بپذيرند- كه در هفته هاي اول پس از برگزاري انتخابات از آن پرهيز مي كردند- و هم نخست وزيري مالكي را قبول دارند. اين بازي مشترك رياض- واشنگتن به نتيجه نرسيد چرا كه نه شيعيان و نه كردها رغبتي به ائتلاف با گروه علاوي نداشتند هرچند سهم آنان را در اداره كشور محفوظ مي دانستند وقتي اين مسئله به بن بست رسيد آنان راههاي ديگري را در دستور كار قرار دادند.3- تاخير فراوان در بازشماري آراء بغداد و ابطال آراء 52 نفر از كساني كه «متهم به همكاري با حزب بعث!» بودند يك پرده مهم از سناريويي است كه آمريكا و عربستان براي دستيابي به مقصود خود نوشته و به اجرا درآورده اند. كاملا پيداست كه در اين طرح تحريك اهل سنت عليه انتخابات و دستگاههاي برگزاركننده و نتايج آن مدنظر بوده و يا خواسته اند شرايطي تهديدآميز را به تصوير بكشند تا ليست هاي برتر از سهم خود در اداره حكومت چشم بپوشند و به جاي آن به توافق روي آورند. جالب اين است كه درست همزمان با اين مسئله اياد علاوي در جريان سفر به تركيه به جاي آنكه به نهاد ابطال كننده آراء كانديداهاي فهرست خود اعتراض كند به ليست هاي رقيب و دو طيف كرد و شيعه حمله كرد و مدعي شد كه او و طرفدارانش نتيجه انتخابات را نخواهند پذيرفت و از شريك در حكومت به معارض آن تبديل مي شوند. البته منظور واقعي علاوي اين نيست كه گروه او واقعا دست به اقدامات خشن عليه دولت مي زند در واقع او فقط تهديد مي كند همانگونه كه فرمانده نظامي آمريكا در عراق -اوديرنو- فقط تهديد كرد كه سه روزه دولت مالكي را بركنار مي كند. هم اوديرنو و هم علاوي مي دانند كه برگ هاي زيادي براي تغيير در نظم فعلي عراق در اختيار ندارند.4- تاخير در بازشماري آراء بغداد و جنجال ابطال آراء 52 نامزد مي تواند مخاطراتي را در پي داشته باشد چرا كه وقتي مباحثات سياسي طولاني مي شود، نارضايتي و نااميدي شهروندان را درپي مي آورد و به تضعيف ائتلاف ها منجر مي گردد. بر اين اساس عراقي ها بايد با حساسيت اين موضوع را پيگيري نمايند. انتخابات عراق 16اسفند سال گذشته- دوماه پيش- برگزار شده و كميسيون عالي انتخابات- كه زيرنظر سازمان ملل فعاليت مي كند و اعضاي آن از سوي آن سازمان از ميان عراقي ها تعيين مي شوند- در تاريخ 4 فروردين نتايج نهايي را اعلام كرد. يك هفته بعد نوري مالكي اسناد وقوع تقلب را در مورد حدود 570 هزار راي پايتخت به دادگاه عالي تسليم كرد.سه هفته پيش- يعني اواخر فروردين ماه- دادگاه عالي عراق اعلام كرد كه به شكايت هاي وارده رسيدگي مي كند، گروه علاوي كه مي دانست با رسيدگي به شكايت مالكي در مورد انتخابات بغداد تعدادي از كرسي هاي خود را از دست مي دهد درخواست بازشماري كل انتخابات را مطرح كرد. قرار بود بازشماري آراء در يك دوره 10روزه- دهه اول ارديبهشت- مورد رسيدگي قرار گيرد ولي از قرار معلوم از امروز بازشماري شروع مي شود. كميسيون انتخابات عراق كه گفته بود ظرف 01روز نتايج بازشماري را اعلام مي كند حالا از يك زمان يك ماهه حرف مي زند طبعا با اعلام نتايج زماني را هم به رسيدگي به شكايت ها اختصاص خواهند داد. با اين وصف فقط بازشماري آراء بغداد حدود 54 روز! طول مي كشد.همزمان با اين مسئله، بدون اينكه درخواستي وجود داشته باشد و در حالي كه پيش از اين آمريكايي ها با اجراي قانون بعثي زدايي مخالف بودند، اينك از لزوم ابطال آراء آن دسته از كانديداهايي حرف مي زنند كه -فقط- با بعثي ها همكاري مي كرده اند و جالب تر اين است كه كميسيون عالي انتخابات عراق در روز دوشنبه 6 ارديبهشت ماه با اشاره به تهديدات علاوي اعلام كرد كه حكم دادگاه عليه كانديداهاي هوادار حزب بعث نهايي نيست و نامزدها ظرف يك ماه! مي توانند به حكم صادره اعتراض نمايند! در همان حال سعد الراوي عضو كميسيون عالي انتخابات اعلام كرده است كه بسياري از نامزدهايي كه آراء شان باطل شده كمتر از 1000 راي داشته و ميانگين آراء آنان به 5000 راي نمي رسد! اين در حالي است كه يك كانديدا براي ورود به مجلس به حداقل 100000راي نياز دارد. كاملا مشخص است كه اين سناريو براي تغيير در نتيجه انتخابات طراحي نشده بلكه براي تاخير در شكل گيري دولت، مجلس و رياست جمهوري جديد دنبال مي شود.در عين اينكه رويه كنوني خطرناك مي باشد و ممكن است هزينه هاي سنگيني را در پي داشته باشد اما به اين معنا نيست كه در نهايت اشغالگران و رژيم هاي متحد آنان در منطقه قادر خواهند بود كه بر مردمي كه بعد از دهها سال تحمل ديكتاتوري طعم دولت منتخب خود را چشيده اند، سيطره يابند.مردم سالاري:حمايت از توليد هدفي متعالي«حمايت از توليد هدفي متعالي»عنوان سرمقاله‌ي روزنامه‌ي مردم سالاري به قلم عباس محتشمي است كه در آن مي‌خوانيد؛در سالهاي اخير سايه سنگين تورم و بيکاري بيش از زمان هاي ديگر بر روي اقتصاد ايران سنگيني مي کند. قطعا هنگامي که از بحراني ترين و در عين حال اساسي ترين متغيرها در مباحث اقتصادي حرف به ميان مي آيد; اين دو مولفه (تورم و بيکاري)به يادمان ميآيد. متغيرهايي که به علت ماهيت خود علت العلل بسياري ديگر از متغيرها در اقتصاد کشور هستند. متغيرهايي که به دليل سياست هاي انبساطي و انقباضي انجام گرفته در اين سالها حالت آنچنان خوبي ندارند.از يک طرف با اعمال سياست هاي انبساطي، بيکاري را مي توان حل نمود اما با افزايش حجم پول و نقدينگي و در نتيجه تورم بر مشکلات مردم افزوده شده و از سوي ديگر با اعمال سياست هاي انقباضي معضل تورم شايد به فراموشي سپرده شود اما به علت کاهش توليد و درنتيجه کاهش تقاضاي نيروي کار، اين بيکاري است که اين بار بر مشکلات مردم مي افزايد.به همين علت است که هميشه دولت ها در ايران براي حل همزمان اين دو معضل با مشکلات گوناگوني دست به گريبان هستند. آيا بايد تورم را فداي توليد و درنتيجه بيکاري کرد يا اينکه با افزايش اشتغال، بيکاري به فراموشي سپرده خواهد شد؟ اما آيا براستي نمي توان گفت راه حل عملي معضلات بيکاري و تورم فقط و فقط يک کلمه است و آن چيزي نيست جز توليد که بخش مهم آن صنعت مي باشد. به همين خاطر و به دنبال پيشنهاد رييس جمهور مبني بر حل فوري مشکلات صنعتگران، هيات وزيران با تشکيل ستادي به منظور حل سريعتر مشکلات اجرايي واحدهاي توليدي موافقت کرد.وزيرصنايع، نمايندگان 4 وزارتخانه، بانک مرکزي و سازمان تامين اجتماعي نيز اعضاي اين ستاد را تشکيل مي دهند و اين يعني ورود جدي دولت به عرصه حل مشکلات موجود در بخش توليد و رفع هرچه سريعتر آنها. تشکيل اين ستاد را مي توان در شرايطي که بزودي قرار است طرح هدفمند کردن يارانه ها به مرحله اجرادرآيد، به فال نيک گرفت و منتظر اتفاقات خوشايند ديگري در زمينه توليد و اشتغال بود.اما آنچه در واقعيت وجود دارد فعلا چيز ديگري است; نرخ تورم و بيکاري دو رقمي فقط بيانگر قسمتي از اين واقعيت هاست. شرايط حاضر طوري است که چنانچه بخواهيم با کاهش نقدينگي از رشد تورم جلوگيري کنيم، با کاهش حجم پول به علت کاهش توليد و در نتيجه کاهش اشتغال، افزايش بيکاري تشديد مي شود که براي کشوري که بيشتر متقاضيان جوياي کار آن را جوانان تحصيلکرده تشکيل مي دهند، مشکل زاست. از طرف ديگر اگر بخواهيم با اعمال سياست هاي انبساطي باعث افزايش توليد و در نتيجه افزايش اشتغال و کاهش بيکاري شويم، سطح عمومي قيمت ها بالا رفته و در نتيجه با تورم روبرو هستيم. بنابراين براي کاهش نرخ تورم و مهار نقدينگي بايد طوري برنامه ريزي کرد که اقتصاد کشور مولد شود.هم اکنون بخش خدمات درصد قابل توجهي از توليد ناخالص ملي کشور را بر عهده دارد و سهم بخش توليد از اقتصاد کشور ناچيز است و همين امر، دولت را به سمت واردات سوق مي دهد که اين تازه اول مشکلات است. چراکه بخشي از تورم موجود در کشورمان ناشي از تورم وارداتي است.اين روزها افزايش واردات به ده ها ميليارد دلار کالاهاي مصرفي و ساخته شده در سال خود گوياي اين واقعيت بوده که به همين ميزان از قدرت توليد داخلي کاسته شده و موج واردات کالاهاي مصرفي خارجي بر کاهش توليد داخلي تاثيرگذار بوده و زمينه تعطيلي برخي واحدهاي توليدي و بيکاري کارگران آنان را فراهم کرده است.لذا اگر بتوانيم توليد داخلي را رونق داده و کمتر به واردات کالاها و خدمات از کشورهاي ديگر فکر کنيم، علاوه بر رونق توليد و اشتغال، تورم داخلي هم کمتر مي شود که مستلزم برنامه اي بلندمدت مي باشد. سياست هايي که به جاي واردات کالاهاي مختلف با حمايت همه جانبه از توليد کننده داخلي به سمت خودکفايي به پيش رفته و با کاهش واردات و کاهش نرخ بيکاري از اتلاف منابع مالي و انساني بيش از اين جلوگيري به عمل مي آورد.درنتيجه براي حل معضل بيکاري بايد اجازه داد ساماندهي نيروي کار با اراده خود بخش خصوصي و کارگران انجام شود و مسوولان نيز با سياستگذاري هاي اقتصادي به سمت توليد حرکت و فضا را نيز طوري ساماندهي کنند که امنيت براي نيروي کار و جذب سرمايه گذاري هاي خارجي براي خروج از چرخه بحران سرمايه گذاري و اشتغال ايجاد شود که با توجه به نرخ بالاي بيکاري و جمعيت جوان (که امروزه اکثرشان را فارغ التحصيلان دانشگاهي تشکيل مي دهند) هر روز نيز به تعداد آنها افزوده مي شود. لذا در اين شرايط اگر دولتمردان دهم مي خواهند در آينده از نرخ بيکاري بکاهند; فقط و فقط يک راه دارند و آن سياست هاي توليد محور با کمک بخش خصوصي است.يکي از دلايل وضعيت وخيم توليد در ايران فضاي کسب و کار نه چندان مناسب در کشور است. بهبود فضاي کسب و کار در تعريف کلي باعث مي شود که عوامل خارج از کنترل مديران بنگاه ها که به منظور ثاثيرگذاري بر فعاليت اقتصادي عمل مي کنند، در جهت بهبود کسب و کار عمل کنند.(يعني وجود ثبات در سياستگذاري ها و...) اين شاخص از آن جهت اهميت دارد که نشان دهنده چگونگي حرکت و روند کشور و شرايط رقابت جهاني در زمينه ايجاد فضاي مناسب براي سرمايه گذاري و تجارت است. چراکه طبق تجربيات ديگر کشورها،کشوري که در شاخص فضاي کسب و کار بهبود مناسبي پيدا مي کنند، اندکي بعد در فضاي اقتصاد جهاني و رشد اقتصادي و رفاه ملي نيز به پيشرفت هاي خيره کننده اي دست مي يابند. لذا آنچه مسلم است اصلاح فضاي کسب و کار و بهبود شاخص هاي مزبور در عرصه جهاني نه تنها گامي مثبت و اساسي در جهت تقويت جنبه مشارکت بخش خصوصي در عرصه اقتصاد، ارتقاي سطح اشتغال و توليد در کشور محسوب مي شود، بلکه به طور قطع نمادي مهم براي استقبال سرمايه گذاران خارجي براي ورود به کشور و ارتقا و تسهيل جريان ورود فناوري به کشور به شمار مي رود. بي ترديد يکي از چالش هاي بازار کار، فضاي بسته، بدون تغيير و آزادسازي نشده قوانين و مقررات ناظر براين بازار است که تقاضاي بازار را غيرمنعطف و با مشکل مواجه ساخته است.اما با تمام اين مشکلات به راحتي و با برنامه ريزي صحيح و اصولي مي توان با رفع موانع توليد و سرمايه گذاري، کاهش ريسک سرمايه گذاري از طريق فراهم کردن امنيت اقتصادي و سياسي و ايجاد هماهنگي بين نظام آموزشي و نيازهاي بازار کار، وضعيت بازار کار و اشتغال را ساماندهي و بهبود بخشيد. چرا که تنها با انجام اصلاحات در 5 شاخص اخذ مجوز، حمايت از سرمايه گذاران، استخدام نيروي کار، ثبت مالکيت و انحلال فعاليت، ايران قادر خواهد بود جايگاه خود را از وضعيت فعلي به نحو مطلوبي ارتقا دهد.به عقيده اکثر کارشناسان هم اکنون صنعت کشور با مشکلات فراواني دست وپنجه نرم مي کند و از حاد بودن اوضاع توليد و وخيم بودن وضعيت صنعت دم مي زدند; اما در همين حال سياست گذاران مشکلات صنعتي را بخشي و ناچيز مي شمردند.صنعتگران همواره از مواردي مثل پايين بودن تعرفه هاي گمرکي، تثبيت نرخ ارز، برخورد تبعيض آميز با برخي صنايع خاص، رويکرد بخشي و جزيره اي در برابر مشکلات بخش صنعت، احتمال وقوع رکود تورمي بعد از اجراي طرح هدفمند کردن يارانه ها، کمبود منابع پولي و بانکي براي تامين سرمايه در گردش و عدم همکاري بانک ها براي رفع مشکلات صنعتگران، واردات بي رويه و بي توجهي و عدم حمايت از توليدات داخلي، وجود کالاهاي غيراستاندارد در بازار کشور و عدم جلوگيري از فروش آنها، کافي نبودن حمايت هاي صادراتي و پرداخت ديرهنگام جوايز صادراتي ، عدم امکان خريد مدت دار در بورس فلزات بدون بهره يا بهره نازل، کم توجهي به صنايع کوچک ، گرايش شرکت هاي بزرگ دولتي به خريد خارجي و کم توجهي به توليدکنندگان داخلي، کاهش حاشيه سود توليدکنندگان و احتمال وقوع بيکاري گسترده و... ابراز نارضايتي مي کنند و از پيامدهاي آن نگرانند.صنعتگران همواره براي حل مشکلات فرارويشان خصوصي سازي و تثبيت قيمت ها، اصلاح قانون کار، اصلاح قانون تجميع عوارض، کاهش حق بيمه کارفرمايان، همکاري بيشتر صنعت و دانشگاه، به کارگيري سياست خارجي فعال در امور اقتصادي را از دولت خواستار شده اند. در اين ميان ناگفته نماند که دولت راه حل بسياري از مشکلات واحدهاي توليدي را در ارتقاي راندمان توليد و افزايش بهره وري مي داند، اما شواهد حاکي از آن است که هم اکنون بسياري از واحدهاي توليدي آمادگي لازم را براي بهبود فرآيند توليد و بالا بردن نرخ بهر ه وري ندارند. فعالان بخش توليد از هزينه هاي گزاف تغيير تکنولوژي به عنوان مهم ترين مانع افزايش بهره وري ياد مي کنند. آنها همچنين محدوديت هاي تجاري در گشايش اعتبار براي خريد تجهيزات جديد صنعتي را يکي ديگر از موانع موجود پيش روي خود مي دانند.يکي ديگر از مشکلات موجود ديگر اين است که جامعه ايران از نگاه اقتصادي بيشتر يک جامعه اي مصرفي است تا توليدي، درآمدهاي سرشار نفتي آن به طور عمده براي مصرف کالا بکار گرفته مي شود. کشورهاي توليدکننده نفت مانند ايران که به طور عمده تک محصولي هستند و يگانه اتکاي اقتصادي شان درآمد نفت بوده معمولا مصرف فزاينده خود را با واردات از کشورهاي ديگر تامين مي کنند. زيرا توليدات داخلي آنها قدرت جذب تمامي تقاضاي موجود در بازار را ندارد و تقاضا براي کالاهاي خارجي به علت عدم حمايت درست از توليدکنندگان داخلي وجود دارد. چون اولا قيمت آنها پائين تر است و ثانيا در بيشتر موارد از کيفيت بالاتري برخوردار هستند. اين امر مشکلاتي را براي اقتصاد ايران در پي خواهد داشت. کاري که مي شود انجام داد کوشش براي افزايش بهره وري در بخش غير نفتي و افزايش صادرات غير نفتي براي خروج از معضل صادرات تک محصولي است که از دو طريق - يا ترکيبي از اين دو - مي تواند اتفاق بيفتد - سرمايه گذاري در ماشين آلات مدرن تر و کارآمد تر - سرمايه گذاري براي بالابردن سطح مهارت کارگران (افزودن بر سرمايه انساني).رونق توليد (کالاهاي غير نفتي) يعني چرخش هر چه سريعتر چرخ دنده هاي اقتصاد در تمامي بخش ها و در نتيجه افزايش گردش پول در اقتصاد. اما مي دانيم که توليد بدون سرمايه گذاري (به خصوص بلندمدت)که خود مستلزم امنيت اقتصادي بوده به هيچ عنوان ميسر نمي باشد. پيش شرط حل معضل بيکاري در ايران داشتن يک برنامه ريزي بلند مدت (سياست هاي مالي و پولي مناسب) بوده که بايد تمامي بخش ها از وزارتخانه هاي گوناگوني همچون اقتصاد و دارايي، کار و امور اجتماعي، صنايع و معادن و ... گرفته تا وزارت بازرگاني (با افزايش تعرفه بر روي کالاهايي که شبيه آنان در ايران توليد مي شود) و بانک مرکزي و بانکهاي ديگر از دولتي گرفته تا خصوصي (با اعطاي تسهيلات به توليد کنندگان) همه و همه بايد به کمک توليد کننده اي بيايند که اولين دغدغه آن توليد کالاي با کيفيت و جذب هر چه بيشتر نيروي کار مي باشد.در پايان بايد گفت که تنوع بخشي به اقتصاد و درآمدها در جهت کاهش وابستگي ها و نوسان هاي اقتصادي، ايجاد اشتغال و افزايش رفاه موضوعاتي هستند که کاهش وابستگي به عايدات حاصل از فروش نفت و افزايش صادرات غيرنفتي را مي طلبند. چراکه افزايش بيش از پيش صادرات غيرنفتي يعني افزايش توليد و در نتيجه افزايش تقاضا براي نيروي کار که همان ايجاد اشتغال و کاهش بيکاري است. در نتيجه با افزايش صادرات غيرنفتي مي توان به راحتي معضل بيکاري و حتي تورم را در سطح جامعه ريشه کن کرد. لذا آيا بهتر نيست به جاي هزينه کردن پول نفت در مواردي که امکان دارد به افزايش هزينه هاي جاري دولت بينجامد و در نتيجه بر تورم افزوده شود، از آن در زمينه توليد واقعي استفاده نماييم؟چراکه اولين شرط رشد و توسعه اقتصادي توليد است. در نتيجه بايد ابتدا مسائل توليد کشور حل شود و به سمت توليد محور بودن پيش برويم. به اميد چنين روزي ... رسالت: آنجا که مهندس مبلغ دين مي شود!«آنجا که مهندس مبلغ دين مي شود!»عنوان سرمقاله‌ي روزنامه‌ي رسالت به قلم بهزاد حميديه است كه در آن مي‌خوانيد؛روشنفکران ديني در ناسازگاري ميان دين و مدرنيته، با پيش فرض گرفتن گريزناپذيري حداکثري مدرنيته، تلاش کرده اند قرائتي نوين از دين اسلام ارائه دهند. در اين قرائت که گاه آن را «قرائت رحماني»، مي خوانند، دين، فاقد مفهوم تعبد است، بخش هاي خشونت آميز آن حذف شده است، سازگار با درک عقلانيت مدرن از عدالت است و فقه معاملات آن مفقود است يا حجمي بسيار اندک دارد. اين قرائت، جنبه هاي فوق انساني و فوق طبيعي، به انسان ها (همانند پيامبر و ائمه عليهم السلام) نسبت نمي دهد، تاکيد بسيار بر متن قرآن (بدون نظر به تفسير حقيقي آيات توسط اهل بيت عليهم السلام) دارد، و در يک کلمه، اين قرائت، صبغه اومانيستي آشکاري دارد و تلاش مي کند محدوده احکام و عقايدي را که صرفا با اتوريته و حجيت نبي مورد پذيرش مومنين قرار گرفته است ضيق تر نموده، بر حوزه فعاليت عقل عرفي بشر بيافزايد.روشنفکران ديني در ناسازگاري ميان دين و مدرنيته، با پيش فرض گرفتن گريزناپذيري حداکثري مدرنيته، تلاش کرده اند قرائتي نوين از دين اسلام ارائه دهند. در اين قرائت که گاه آن را «قرائت رحماني»، مي خوانند، دين، فاقد مفهوم تعبد است، بخش هاي خشونت آميز آن حذف شده است، سازگار با درک عقلانيت مدرن از عدالت است و فقه معاملات آن مفقود است يا حجمي بسيار اندک دارد. اين قرائت، جنبه هاي فوق انساني و فوق طبيعي، به انسان ها (همانند پيامبر و ائمه عليهم السلام) نسبت نمي دهد، تاکيد بسيار بر متن قرآن (بدون نظر به تفسير حقيقي آيات توسط اهل بيت عليهم السلام) دارد، و در يک کلمه، اين قرائت، صبغه اومانيستي آشکاري دارد و تلاش مي کند محدوده احکام و عقايدي را که صرفا با اتوريته و حجيت نبي مورد پذيرش مومنين قرار گرفته است ضيق تر نموده، بر حوزه فعاليت عقل عرفي بشر بيفزايد. اخيرا (پنج شنبه دوم ارديبهشت1389 )، مهندس ميرحسين موسوي، «جنبش سبز» را مبلغ قرائت رحماني از دين معرفي کرده اند و بيان داشته اند: «ما مبلغ قرائت رحماني از دين هستيم، قرائتي از دين که واجد حداکثر مدارا نسبت به تمامي ديدگاه ها و عقايد است.» وي اين تبليغ را کاري دشوار خواند و گفت: «اما جنبش سبز مي تواند چنين مسئوليتي را بر دوش خود حس کند.» درباره اين عبارات چند نکته تذکر دادني به نظر مي رسد:1- قرائت دين به معني امکان حمل گزاره هاي ديني به هر معناي دلخواه، نمي تواند درست تلقي شود. اگر دين را امري وحياني دانستيم، هيچ راهي براي ما جز تلاش براي فهم مقصود شارع متعال باقي نمي ماند، زيرا شارع حکيم، دين را ملعبه اي براي تفاسير به راي اين و آن قرار نداده است، بلکه آن را براي هدايت بشر به سوي کمال فرستاده است، لذا بايد از گزاره هاي ديني، مقصود متعين او را جست نه چيز ديگري را. اما اگر دين را امري وحياني ندانيم، بلکه آن را امري دست ساز بشر و مخلوق فرهنگ و تاريخ انساني بشماريم، راه براي قرائت هاي دلخواه باز مي شود و مي توان متون ديني را همچون شعر و عبارات هنرمندانه اديبان، به چند وجه معنا و تفسير کرد، بدون آنکه الزاما آن وجوه را مقصود مولف بدانيم. آيا دين اسلام که مهندس موسوي بر وحياني بودن آن شبهه اي ندارند، متني شعري و ادبي است که بتوان آن را يک بار با قرائتي رحماني برخواند و يک بار با قرائتي خشونت آميز؟! مي خواهم بگويم استعمال تعبير «قرائت»، فرد را در معرض اين اتهام قرار مي دهد که دين را وحياني نمي داند يا فروفرستادن آن از سوي خداوند را فاقد اغراض حکيمانه و صرفا ملعبه اي براي بازي تفسيري مي شمارد (تعالي الله عن ذلک علوا کبيرا).2 - اگر مقصود از «قرائت»، همان تفسير معتبر و درست، متکي بر اصول راستين تفسير و در جهت کشف مراد واقعي شارع باشد، آنگاه بايد پرسيد، مهندس، چه آشنايي عميق و فني با علوم اسلامي دارند که به خود جرات «قرائت» مي دهند. البته امروزه، در نظر انسان هاي مدرن، دين امري پيش پا افتاده و خرد و ساده است و تفسير آن نياز به تحصيل و تخصص ندارد؛ همگان مي توانند مفسر و معناکننده دين باشند! اما واقعيت خلاف آن است. دين از دشوارترين موضوعات علمي اي است که بشر با آنها دست و پنجه نرم کرده است. اين واقعيت را کساني به صورت عميق درک مي کنند که سالياني را در حوزه هاي علميه صرف تحصيل علوم اسلامي و مبادي آنها از علوم عربيت و منطق نموده اند و البته محصلين رشته هاي دانشگاهي الهيات و «دين شناسي» Religionwissenschaft(). اگر مهندس، از دخالت نابخردانه ديگران در امور تحت تمحض و تخصص خويش، برآشفته مي شود و غيرت علمي و فني اش برانگيخته مي گردد، متخصصين دين پژوه و اسلام شناس نيز از دخالت بي جاي مهندس در حوزه تخصصي آنها ناخرسند خواهند شد. البته وضعيت فعلي، تنها دخالت جناب مهندس در تفسير دين اسلام نيست، بلکه به گفته ايشان، دخالت چيزي که «جنبش سبز»ش مي خوانند در امر تفسير دين است! جنبش سبز که نه ماهيتي روشن دارد و نه واقعيت خارجيش را مي توان پذيرفت و نه چراييش مبين شده است (يعني فاقد همه وجوه سه گانه منطقي تصور اعم از ماهيت، هليت بسيطه و لميت است)، چگونه مي تواند تا اين سطح بالا بيايد که مبلغ و مفسر دين شود؟!3 - از آنجا که به فرموده شهيد مدرس، ديانت ما عين سياست ماست و سياست ما عين ديانت ما، کانديداهاي رياست جمهوري ما هم سعي مي کنند در حد و اندازه هاي مبلغين و مفسرين دين ظاهر شوند! مثلا يادمان هست که دکتر مصطفي معين، کانديداي رياست جمهوري دوره نهم، يکي از اهداف حضور خود در عرصه انتخابات را «اعتلاي دين و آيين» شمرده بود. در اين مورد هم جناب مهندس موسوي که ابتدا با انگيزه اي صرفا سياسي به ميدان مبارزه انتخاباتي وارد شده بود، کم کم چنان احساس منجيانه اي به او دست داد که اصلاح عرصه هاي مختلف فرهنگي و اجتماعي را وظيفه خود شمرد و هم اينک مقام ايشان چنان ترقي نموده است که متکلف اصلاح دين مردم هم شده اند! اما اين بزرگواران بايد توجه داشته باشند که جمله معروف شهيد مدرس، قطعا بدين معني نيست که هر دانشمندي از دکتر و مهندس، به صرف اينکه وارد عرصه سياسي جمهوري اسلامي شده است و بدون نيازمندي به تحصيل طولاني مدت علوم ديني، مي تواند مبلغ و مفسر دين باشد!4 - تعجب آور است که «مبلغين اسلام رحماني»، با آيات روشن قرآني مبني بر غلظت و شدت و عدم تسامح چه مي کنند؟ آيا در اسلام رحماني، قرآن حجمي کوچک تر دارد؟ در سوره توبه آيه123 دستور به جنگ با کفار آن هم با غلظت و شدت صادر شده است: «قاتلوا الذين يلونکم من الکفار و ليجدوا فيکم غلظه.» در سوره اسراء، آيه5 نيز درباره کساني مي خوانيم که پيکار سخت مي کنند و خداوند، آنها را بندگان خود خوانده است: «فاذا جاء وعد اوليهما بعثنا عليکم عبادا لنا اولي باس شديد.» در سوره فتح، آيه29 راجع به اصحاب واقعي پيامبر مکرم اسلام دو توصيف مطرح شده است، يکي شدت و سخت گيري و ديگري رحمت و مهرباني: «محمد رسول الله و الذين معه اشداء علي الکفار رحماء بينهم.» و در سوره حديد، آيه25 به نازل شدن آهن (به عنوان وسيله پيکار) همراه با فروفرستادن انبياي الهي اشاره شده است: «لقد ارسلنا رسلنا بالبينات و انزلنا معهم الکتاب و الميزان ليقوم الناس بالقسط و انزلنا الحديد فيه باس شديد و منافع للناس و ليعلم الله من ينصره و رسله بالغيب» نيز در صفات خداوند، درکنار لطف و رحمت، شدت عقاب را مي بينيم؛ مثلا در آيه3 سوره غافر مي خوانيم: «غافر الذنب و قابل التوب شديد العقاب.» به واقع، بايد پرسيد کتاب آسماني، «اسلام رحماني» را برمي تابد و مي توان ميان آن دو سازگاري برقرار نمود؟ اگر گفته شود که مقصود طرفداران دين رحماني، کنار نهادن اين آيات نيست و فقط مقصود، برجسته کردن رحمت و جنبه هاي تسامحي دين اسلام است، بايد پاسخ داد برجسته کردن، چه حدود و ثغوري دارد تا به نفي آياتي همچون آيات فوق الذکر نيانجامد؟ابتكار: محدوديت زماني دوره رياست جمهوري بيشتر شود«محدوديت زماني دوره رياست جمهوري بيشتر شود»عنوان سرمقاله‌ي روزنامه‌ي ابتكار به قلم فضل الله ياري است كه در آن مي‌خوانيد؛در سر مقاله چهار شنبه 8 ارديبهشت روزنامه ابتکار سرمقاله‌اي درج شد که نويسنده محترم در آن خواستار رفع محدوديت زماني(دو دوره چهارساله) در انتخابات رياست جمهوري شده است .سر مقاله نويس در ادامه با مقايسه وضعيت انتخابات رياست جمهوري و انتخابات نمايندگان مجلس شوراي اسلامي شهر و روستا و خبرگان خواستار هماهنگ سازي اين فرصت براي انتخاب شوندگان و رفع تبعيض از اين موضوع شد.قياس نمايندگان مجالس شورا و خبرگان با رياست جمهوري قياسي مع الفارق است .نمايندگان مجالس مختلف در ايران کارکرد نظارتي دارند،اين درحالي است که رئيس جمهور يک مقام اجرايي است.نتيجه عمل نمايندگان در تضارب آرا و بحث و گفتگو و سرانجام راي گيري مشخص مي‌شود،در حالي که رئيس جمهور حتي با وجود داشتن گروه مشاوران به تنهايي مسئوليت تصميم اش را برعهده خواهد داشت .سر مقاله نويس با طرح اين موضوع که اگر ماندن در قدرت براي رئيس جمهور فساد مي‌آورد همين امر دررابطه با نمايندگان منتخب ملت هم قابل تصور است . اين درحالي است که نمايندگان مردم در مجالس مختلف بر فرض انتخاب مادام العمر هيچ گاه نمي‌توانند يک کليت واحد راتشکيل دهند و از سوي ديگر مصوبات آنان از يک انتخابات ديگر که همان راي گيري در مجلس باشد مي‌گذرد و تصميم آنان به درستي و صحت نزديک تر مي‌شود.اگر چه مي‌توان درباره تفاوت موقعيت نمايندگان مردم و رئيس جمهور که در حقيقت نماينده حکومت است بيش از اين نوشت اما به همين مقدار بسنده مي‌شود و در ادامه نکاتي پيرامون تحليل صورت گرفته در سرمقاله مذکور آمده است.1- گردش نخبگان با اين محدوديت‌ها بيشتر امکان پذير است .بدون ترديد محدوديت زماني براي ماندن در پست رئيس جمهوري راه راي براي ورود سليقه‌هاي متفاوت فراهم مي‌کند.مديريت يک جامعه پويا با سليقه‌اي ثابت براي طولاني مدت امکان پذير نيست.2-ذات قدرت به تمرکز تمايل دارد .حضور يک نفر بدون محدوديت زماني در راس هرم مديريت اجرايي کشور کم کم شرايط را براي متمرکز کردن همه اهرمهاي اجرايي در يک نفر فراهم مي‌کند .موضوعي که در کشورهايي چون عراق (گذشته) مصر و سوريه به خوبي ديده مي‌شود که اگر چه يک نفر به نام رئيس جمهور در راس قدرت حضور دارد و اگر چه با ظاهر دموکراتيک بر سرکار مي‌ماند اما نداشتن محدوديت زماني اورا به پادشاهي مادام العمر تبديل کرده است.و حتي با همين ظواهر دموکراتيک تلاش دارند که امکان موروثي شدن رياست جمهوري در خاندان خود را فراهم کنند.بدون ترديد اگرچنانکه حضور يک نفر در راس کشور محدود به زمان خاصي باشد او را وادار خواهد کرد که براي طرح‌هاي حکومتي و اجرايي خود زمان مشخص کند و نظم و قوام بيشتري بر کشور حاکم خواهد شد (همانکه اين روزها مي‌توان بر سر در پروژه‌هاي شهرداري ديد که شمارش معکوس براي پايان پروژه‌ها را نشان مي‌دهد)3-حضور مداوم يک نفر در راس قدرت و انتظار اينکه بتواند با رقباي خود براي کسب مجدد قدرت يک رقابت عادلانه داشته باشد،انتظار بيهوده‌اي است،.چه حتي اگر صاحب قدرت واقعا بخواهد در شرايط برابر با ديگران رقابت کند امکان پذير نيست .حضور يک رئيس جمهور که همزمان کانديداي دور بعد هم هست بدون ترديد او را در موقعيت برتري قرار مي‌دهد که عملا امکان رقابت سالم را از بين مي‌برد و رئيس جمهور بر سر کارمانده بعد از مدتي نماينده افکار عمومي نخواهد بود.4- محدوديت زماني براي يک رئيس جمهور بدون ترديد شائبه تباني براي ماندن خود يا افراد نزديک به خود را از بين خواهد برد. به روسيه امروز نگاه کنيد .تحليل گران حضور مددوف نخست وزير دوران رياست جمهوري پوتين را در منصب رياست جمهوري نوعي تدبير مي‌دانند که رئيس جمهور سابق انديشيده تا پس از يک دوره دور بودن از منصب رياست جمهوري و رفع موانع قانوني بتواند دوباره به قدرت برگردد.باتوجه به موارد فوق مي‌توان نتيجه گرفت اتفاقا در کشور ما جاي خالي يک قانون وجود دارد و آن اين است که رئيس جمهور در هر صورت بيش از دو دوره نتواند در قدرت بماند.آنچه اين روزها در کشورهاي غربي ديده مي‌شود. اين موضوع امکان گردش نخبگان را فراهم تر مي‌کند .بدون ترديد اگر يک رئيس جمهور سابق مطمئن باشدکه امکاني براي بازگشت به قدرت ندارد تجربه دوران رياست جمهوري اش را در راه ديگري که مفيد به حال جامعه و کشورش باشد به کار خواهد گرفت .مقايسه روساي جمهور سابق ايران و برخي کشورهاي ديگر بخوبي اين مساله را نشان ميدهد.روساي جمهور سابق ايالات متحده (کارتر،بوش پدر و پسر و کلينتون ) هر کدام با تشکيل نهادهاي غير دولتي و يا رايزني در سطح بين المللي براي حل مسائل جهاني هم تجربه خود را به کار گرفته اند و هم به دنبال کسب احترام مضاعفي هستند. اما در کشور ما حضور دوباره دو رئيس جمهور سابق هاشمي رفسنجاني و خاتمي در رقابت‌هاي انتخاباتي پس از دوري از دوره رياست جمهوري خود تجربه خوبي نبود .چرا که حضور يک مقام مسئول در هيئت يک نامزد انتخاباتي حداقل در کشور ما نه تنها به ناکامي منجر شد بلکه متاسفانه به دليل شرايط خاص جامعه ما آنها را در معرض انواع اتهامات که مختص شرايط انتخاباتي است قرار داده است،به گونه‌اي که جداي از شکستن حرمت شخصي آنها حرمت جايگاه رياست جمهوري نيز به چالش کشيده شد.به نظر ميرسد برخلاف سرمقاله روزنامه ابتکار تدبير بايد به گونه‌اي ديگر انديشيده شود و آن ايجاد ممنوعيت قانوني براي حضور يک فرد در رقابت‌هاي انتخاباتي بيش از دو دوره است. تهران امروز:همسويي مصر و رژيم صهيونيستي عليه حزب الله لبنان«همسويي مصر و رژيم صهيونيستي عليه حزب الله لبنان»عنوان سرمقاله‌ي روزنامه‌ي تهران امروز به قلم دکتر محمد مهدي مظاهري است كه در آن مي‌خوانيد؛طي روزهاي گذشته در تريبون هاي بين المللي شاهد حملاتي هستيم که بعد از مدتي سکوت مجددا حزب الله لبنان را نشانه رفته اند.در راس اين موضع گيري ها از سويي مصر و در سويي رژيم صهيونيستي قرار دارند. رويارويي و مواجهه بين حزب الله لبنان و مصر پس از صدور دادستان کل اين کشور در محکوميت 26 نفر از حاميان آن به اتهام اقدامات ضد امنيتي وارد فاز جديدي شده است و در همين حين شاهد افزايش تهديدات آشکار و پنهان رژيم صهيونيستي عليه لبنان و حزب الله و طرح ادعاهايي در مورد دسترسي نيروهاي مقاومت به موشکهاي اسکاد هستيم.تحليل ها در مورد حملات حاکي از اين نکته است که در وهله اول اين اقدامات در قالبي هماهنگ، با هدف تضعيف حزب الله و از سويي ديگر در راستاي ادعاي ارتباط نيروهاي مقاومت لبناني با ايران صورت گرفته است ،ضمن اينکه تحت فشار قرار دادن نيروهاي فلسطيني مخالف روند صلح را نمي توان در اين ميان ناديده گذاشت.در اين ميان گرچه تهديدات رژيم صهيونيستي چيز تازه اي نيست ولي جهت گيري خصمانه مصر موضوعي است که مورد توجه رسانه ها و تحليل گران قرار گرفته است.در تحليل دقيق موضوع و سناريوهاي پيشرو مي توان به موارد ذيل اشاره نمود.1 - قاهره با دامن زدن به اتهامات امنيتي عليه حزب الله و محکوميت برخي از افراد وابسته اين حزب درصدد بهره برداري هاي استراتژيک و تغيير مواضع خود از حالت دفاع شکننده به حالت تهاجمي است.همدستي مبارک در جنگ 22 روزه عليه جريان مقاومت اسلامي (حماس) و همداستاني با اهداف راهبردي آمريكا در منطقه بر کسي پوشيده نيست ، به طوري‌که خشم افکار عمومي بويژه اخوان المسلمين از هم پيماني رهبران مصر با رژيم صهيونيستي و حاميان باعث شده است که رژيم مبارک در آستانه انتخابات رياست جمهوري و انحراف افکار عمومي از مشکلات فزاينده اقتصادي و اجتماعي با امنيتي جلوه دادن پرونده شهاب سر دسته افراد بازداشت شده و ديگر افراد دستگير شده در جهت بازسازي جبهه داخلي و بين المللي خود و حزب حاکم مصر برآيد.2 - جنگ رسانه اي گسترده عليه حزب الله از يک سال پيش در رسانه هاي غربي – صهيونيستي به شدت ادامه داشته و از زبان رهبران محافظه کار عرب نيز شنيده مي شود ناشي از اين امر است که به رغم اقدامات انجام شده و تلاش‌هاي گسترده که در راستاي تخريب وجهه حزب الله در سطح منطقه انجام مي گيرد ، فضاي داخلي لبنان حتي جريان غرب گرا (14 مارس) نيز از اتخاذ مواضع خصمانه عليه حزب الله خودداري کردند. به‌طوري‌که همچنين اکثر کشورهاي منطقه جريان مقاومت تاييد مي کنند ناظران مسائل سياسي متفق القولند که مصر پس از امضاي قرارداد کمپ ديويد و پذيرش نقش ميانجي در جهان عرب در چارچوب اهداف و سياست‌هاي اسرائيل و آمريكا حرکت کرد و پس از جنگ 22 روزه بر شدت حملات عليه مقاومت افزوده است.3 - ايالات متحده و رژيم صهيونيستي همراه به اعراب سني محافظه کار در تلاشند که با تبليغ اينکه ايران با حمايت از جنبش حزب الله قصد دارد نفوذ منطقه اي خود را از طريق تحکيم نقش افريني شيعيان، در مقابل سني‌ها تقويت کند در اين مسير با معرفي حزب الله لبنان به عنوان بازوي ايران در منطقه در صدد عدم تحقق پيمان دفاعي امنيتي مشترک توسط نيروهاي بومي هستند. اين امر ضمن تشديد اختلافات در جهان اسلام به نفوذ و سلطه نيروهاي خارجي بر منطقه انجاميده است. پيامد اصلي اقدام آنان افزايش واگرايي ميان کشورهاي اسلامي و برون داد آن ، تقويت جايگاه رژيم صهيونيستي در معادلات امنيتي خاورميانه و تثبيت حضور نامشروع نظامي و اطلاعاتي آمريكا در منطقه مي باشد.4 - پس از شکست رژيم صهيونيستي در جنگ 33 روزه و با‌لطبع ناتواني در جنگ نوار غزه ، روند فروپاشي و ناکامي اين رژيم در داخل و خارج آغاز شده است از رسانه هاي عرب همسو با منافع رژيم صهيونيستي و آمريكا با تکرار ادعاهاي مربوط به پروژه ايران هراسي تلاشهاي گسترده اي براي جلوگيري از نفوذ معنوي ايران در منطقه آغاز نمودند.5 - پس از قرارداد کمپ ديويد و قرار گرفتن نام مصر به عنوان يکي از بزرگترين دريافت کنندگان کمک‌هاي اقتصادي در قالب وام هاي بلاعوض از کاخ سفيد ، سياست هاي اقتصادي قاهره نيز بر محور رشد و توسعه روابط با تل آويو و واشنگتن تدوين گشته است. کاهش کمک اقتصادي آمريكا به اين کشور بدليل بحران اقتصادي جهان به بيکار شدن هفت ‌ميليون مصر شاغل در اروپا و کشورهاي حوزه خليج فارس انجاميده و گسترش اعتراضات مردمي در پي داشته است. لذا مقامات مصري در تلاشند با دامن زدن به بحران اخير با حزب الله لبنان و مقصر جلوه دادن ايران (بدليل حمايت از اين جنبش) با افزايش ضريب امنيت خود در داخل ، همچنان به آينده همکاري هاي نزديک اقتصادي با تل آويو و واشنگتن اميدوار باشند.در کل از ديد کارشناسان مسائل سياسي هر‌گونه افزايش جايگاه حزب الله در ترتيبات سياسي و امنيتي منطقه، موجب الگوبرداري و تقويت روزافزون فرهنگ مقاومت در منطقه مي‌باشد و اين موضوعي است به صورتي مشترک منافع و جهت گيري‌هاي آمريکا،اسرائيل و رژيم هاي عربي همراه آنها را به چالش مي کشد.از اين رو حملات و ادعاهاي اخير عليه حزب‌الله را مي توان در ذيل پروژه‌اي مشترک از سوي اين مجموعه عليه جريان مقاومت در منطقه ارزيابي کرد.ايران:رمز تنفر همسايه شرقي ما از اوباما«رمز تنفر همسايه شرقي ما از اوباما»عنوان يادداشت روز روزنامه‌ي ايران است كه در آن مي‌خوانيد؛ماهيت روابط سران كاخ سفيد با دولت كابل چندي است دستخوش دگرگوني اساسي است. گزارشگران افغاني و امريكايي در روزهاي اخير حكايت‌ شگفت انگيزي از اين تغيير لحن و رفتار طرف‌هاي امريكايي نسبت به افغان‌ها نقل كرده‌اند. گويي همين رفتارهاي عتاب آلود و بعضاً توهين‌آميز است كه كام رئيس جمهوري افغانستان را تلخ كرده و حامد كرزاي را بر آن داشته كه با ميهمانان ناخوانده غربي‌اش به گونه ديگري سخن بگويد.البته در 9 سال دوران اشغال افغانستان موارد بسياري از اختلاف و تضاد ميان دولتمردان افغان و امريكا بروز كرده بود اما در مرحله جديد اين كشمكش‌ به سطح رهبران سياسي دو كشور راه يافته است.با اوج گرفتن دامنه اين اختلاف‌ها بود كه باراك اوباما براي ديدار غير منتظره در فروردين ماه راهي كابل شد. اين ديدار غير منتظره به دليل حوادثي كه در پي آورد به نقطه عطفي در چرخش رفتار امريكايي‌ها نسبت به شريك رنجورشان تبديل شد.طبق گزارش رسانه‌هاي امريكا ديدار غير منتظره فروردين ماه اوباما زماني صورت گرفت كه دو گزارش نگران كننده از سوي دو مقام ارشد سياسي و نظامي امريكا در كابل (توسط كارل ايكنبري سفير و ژنرال مك كريستال فرمانده ارتش) به كاخ سفيد ارسال شد. در بخش نظامي گزارش‌، به صراحت اظهار شده كه چشم اندازي از پيروزي سريع ارتش 140 هزار نفري ناتو بر طالبان وشبه نظاميان شورشي ديده نمي‌شود.اما در بخش سياسي گزارش كه اهميت افزون‌تر دارد سفير امريكا در كابل از سه اتفاق بي‌سابقه سخن به ميان آورد.1- افكارعمومي افغانستان به طرز برگشت ناپذيري نسبت به موفقيت مأموريت نظامي امريكا و ناتو نااميد شده و بدبيني عمومي دوران بوش تبديل به تنفر از خارجي‌ها شده است.2- كارگزاران سياسي كابل و در رأسشان حامد كرزاي رئيس جمهوري با اطمينان به عدم موفقيت ارتش‌هاي غربي، در پي اتخاذ سياستي متفاوت و تا حدي مستقل از جامعه بين‌المللي هستند.3- سران اقوام و محافل عمومي افغانستان در دهمين سال جنگ چرخشي چشمگير به سمت كشورهاي همسايه افغانستان بويژه ايران نشان مي‌دهند و اين موضوع در استقبال گسترده رسانه‌هاي كابل و رهبران جناح‌هاي مختلف افغان از سفر رئيس جمهوري ايران نمايان شد.سفر بهاره اوباما به كابل در واقع براي جلوگيري از چرخش اوضاع در كشوري است كه قرار بود برگ برنده دموكرات‌ها در انتخابات سرنوشت ساز ماه نوامبر كنگره باشد. طبق گزارش منابع مطلع« اوباما در اين سفر در جلسه فوق العاده‌اي با حضور سران افغانستان شركت كرد . او در اين ملاقات كه بيشتر شبيه يك محاكمه بوده، كرزاي را به دليل افزايش نقش و اعت

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: عصر ایران]

[مشاهده در: www.asriran.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 327]

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب

صفحات پیشنهادی

گزیده سرمقاله روزنامه های امروز
گزیده سرمقاله روزنامه های امروز روزنامههاي صبح امروز ايران در سرمقالههاي خود به مهمترين مسائل روز كشور و جهان پرداختهاند كه برخي از آنها در زير ميآيد. كيهان: چه بهتر از اين؟

گزيده سرمقاله روزنامههاي امروز
گزيده سرمقاله روزنامههاي امروز روزنامههاي صبح امروز ايران در سرمقالههاي خود به مهمترين مسائل روز كشور و جهان پرداختهاند كه برخي از آنها در زير ميآيد. آفرينش: «اصلاح ...

گزيده سرمقاله روزنامههاي امروز
گزيده سرمقاله روزنامههاي امروز-گزيده سرمقاله روزنامههاي امروز روزنامههاي صبح امروز ايران در سرمقالههاي خود به مهمترين مسائل روز كشور و جهان پرداختهاند كه برخي از آنها در ...

گزيده سرمقاله روزنامههاي امروز
گزيده سرمقاله روزنامههاي امروز روزنامههاي صبح امروز ايران در سرمقالههاي خود به مهمترين مسائل روز كشور و دنيا پرداختهاند كه برخي از آنها در زير ميآيد. كيهان: دوئل يكطرفه!

گزيده سرمقاله روزنامههاي امروز
گزيده سرمقاله روزنامههاي امروز روزنامههاي صبح امروز ايران در سرمقالههاي خود به مهمترين مسائل روز كشورو جهان پرداختهاند اكه برخي از آنها در زير ميآيد. جمهوري اسلامي: اشغال ...

گزيده سرمقاله روزنامههاي امروز
گزيده سرمقاله روزنامههاي امروز-گزيده سرمقاله روزنامههاي امروز روزنامههاي صبح امروز ايران در سرمقالههاي خود به مهمترين مياسئل روز كشور و جهان پرداختهاند كه برخي از آنها در ...