محبوبترینها
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1825921477
گزيده سرمقاله روزنامههاي امروز
واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: گزيده سرمقاله روزنامههاي امروز روزنامههاي صبح امروز ايران در سرمقالههاي خود به مهمترين مسائل روز كشور و جهان پرداخته اند كه برخي از آنها در زير ميآيد. جام جم: خرد و كلان احمدي‌نژاد«خرد و كلان احمدي‌نژاد» عنوان يادداشت روز روزنامه جام جم به قلم مهدي فضائلي است كه در آن مي‌خوانيد؛ نوع مواجهه با موضوعات مهم و ارزيابي آنها را از يك منظر مي‌توان به دو مواجهه كلان و خرد تقسيم كرد. اين دسته‌بندي مي‌تواند كمك كند ما به يك ارزيابي منصفانه و ضابطه‌مند دست يابيم.واقعيت اين است كه اگرچه هفته دولت است ولي معمولا رئيس دولت موضوعيت بيشتري دارد و گفتار و منش و روش او بيش از مجموعه دولت مورد توجه قرار مي‌گيرد خصوصا اگر رئيس دولت دكتر احمدي‌نژاد باشد. لذا با گراميداشت ياد شهيدان رجايي و باهنر به ارزيابي اجمالي رئيس‌جمهور مي‌پردازيم.البته تشخيص محورهاي خرد و كلان، از مسائل تعيين‌كننده در اين بحث است كه براي پرهيز از سليقه‌هاي شخصي، قانون اساسي را به عنوان معيار برمي‌گزينيم و در قانون اساسي، سوگند رئيس‌جمهور را مبناي ارزيابي كلان قرار مي‌دهيم.اينكه رئيس‌جمهور چه كسي را براي فلان وزارتخانه معرفي كرده و يا معاون و رئيس دفتر او كيستند (البته در چارچوب معيارهاي كلي) يا اينكه ادبياتش چندان ديپلماتيك نيست و امثال اينها اگرچه بعضا در جاي خود موضوعات درخور توجهي هستند اما نمي‌توانند معيار ارزيابي كلان عملكرد رئيس‌جمهور باشند خصوصا آنكه بحث و جدال در اين موارد در همه دولت‌ها بوده و خواهد بود.نه در دولت‌هاي گذشته و نه در دولت‌هاي آينده نمي‌توان شرايطي را يافت كه افراد برگزيده براي مناصب مختلف از نظر صلاحيت و توانمندي مورد اجماع باشند، كما اينكه همين امروز در اطراف شخصيت‌ها و جريان‌هاي منتقد احمدي‌نژاد، افراد سؤال‌برانگيز كه درباره‌شان حرف و حديث باشد كم نيستند، البته هيچ كدام آنها مثل آقاي مشايي نه سوژه شده‌اند و نه تلاش كرده‌اند سوژه بشوند!ناگفته نماند كه انتظار اصولگرايان از رئيس‌جمهور منتسب و مفتخر به اصولگرايي اين است كه در رفتار خرد خود نيز بگونه‌اي عمل كند كه موجب سرخوردگي اصولگرايان و پرداخت هزينه‌هاي بي‌جهت نشود. به هر حال براساس سوگندي كه رئيس‌جمهور در خانه ملت و در پيشگاه قرآن كريم و ملت ادا مي‌كند، محورهاي ذيل جزو وظايف و مسووليت‌هاي اصلي اوست:1ـ پاسداري از مذهب رسمي كشور 2ـ پاسداري از نظام جمهوري اسلامي 3ـ پاسداري از قانون اساسي 4ـ به‌كارگيري همه استعداد و صلاحيت در راه ايفاي مسووليت‌ها 5ـ وقف خدمت به مردم و اعتلاي كشور 6ـ ترويج دين و اخلاق 7ـ پشتيباني از حق و گسترش عدالت 8ـ پرهيز از هرگونه خودكامگي 9ـ حمايت از آزادي، حرمت اشخاص و حقوقي كه قانون اساسي براي ملت شناخته است 10ـ حراست از مرزها و استقلال سياسي، اقتصادي و فرهنگي كشور 11ـ نگهداري قدرتي كه ملت به او سپرده به عنوان امانتي مقدس و سپردن به منتخب بعدياگر موارد فوق را محورهاي كلان ارزيابي رئيس يك دولت بدانيم، بر اين اساس هم مي‌توانيم رئيس‌جمهور فعلي را ارزيابي كنيم و هم مقايسه‌اي داشته باشيم با روساي جمهور قبل. خصوصا پس از بازنگري قانون اساسي كه وظايف و اختيارات رئيس‌جمهور تعريف جديدي پيدا كرد و شرايط قانوني يكساني براي روساي جمهور به وجود آمد. البته اين ارزيابي در دو حالت اجمال و تفصيل مي‌تواند صورت گيرد كه براي ارزيابي تفصيلي اطلاعات زياد، متنوع و دقيق لازم است كه قطعا دستيابي به همه آنها نه ممكن است و نه قابل ارائه اما در يك ارزيابي و اظهارنظر اجمالي مي‌توان نمره احمدي‌نژاد را در محورهاي 2، 4، 5، 7 و 10 از دو رئيس‌جمهور پيش از خود بالاتر و در بقيه موارد حداقل مساوي دانست. هنوز فراموش نكرده‌ايم روند فاصله گرفتن از ارزش‌هاي انقلاب اسلامي را كه پس از جنگ آغاز شد و در دوران به اصطلاح اصلاحات به اوج خود رسيد.هنوز يادمان هست كه در دوره‌اي تكنوكرات‌ها بر مردم ترجيح داده مي‌شدند و برخي پذيرفته بودند كه براي رسيدن به توسعه لازم است عده‌اي از مردم زير چرخ‌هاي آن له شوند و دوره ديگري كه به اصطلاح روشنفكران، دغدغه اصلي دولتمردان بودند و مردم فراموش شده.واهمه از تهديدات دشمنان و عقب‌نشيني از موضع دفاع از حقوق مسلم بين‌المللي ملت ايران را هنوز در حافظه خود داريم و تلاش براي دور زدن قانون اساسي را براي نسپردن قدرتي كه مردم به روساي‌جمهور قبل سپرده بودند به منتخب بعدي!اينها فقط گوشه‌اي است از آنچه در دوره‌هاي قبل اتفاق افتاده و در دولت نهم و دهم تا حدود زيادي اصلاح شده است. و اينها بخشي از دلايلي است كه اصولگرايان را به رغم انتقاداتشان به احمدي‌نژاد به دفاع از او برمي‌انگيزد كه اگر آن موارد خرد نبود اين حمايت صدچندان مي‌شد.سياست روز: يك گام ديگر«يک گام ديگر»عنوان سرمقالهي روزنامه‌ي سياست روز به قلم حسن ضابطي است كه در آن مي‌خوانيد؛تغيير و تحول جزء جدايي‌ناپذير جهان هستي است، هر چند که همه موجودات با آن آشنا هستند و چرايي در برابر آن نمي‌گذارند. اما انسان بيش از هر موجود ديگري به دنبال چرايي است و دليل تغيير.جالب اينجاست که همين مخلوق خداوند بيش از هر موجود ديگري در اين دنياي خاکي تغيير و تحول ايجاد کرده و هر روز نويد تغيير و انقلابي ديگر در جهان مي‌دهد؛ از تغيير زندگي غارنشيني به زندگي شهري طي ساليان دراز گرفته تا جراحي مغز در شهر سوخته سيستان و لاپاراسکوپي امروزي! گويي ذات انسان تغيير و تحول را دوست دارد هر چند در برابر آن ناخودآگاه مقاومت مي‌کند.امروز شيوه اداره کشوري چون ايران و ابرشهري چون تهران نيز با گذشته متفاوت است. نمي‌توان نسخه دهه‌هاي 30 و 40 را براي اداره بلديه پذيرفت، چاره‌اي نيست نه اين آدم‌ها، آدم‌هاي دهه 30 و 40 هستند و نه شهر همان شهر و نه کشور همان.ديديم که نسخه اقتصادي کشور در سالهاي گذشته نيز افاقه‌اي براي امروزي‌ها ندارد و به رغم همه مخالفت‌هايي که انجام گرفت لاجرم طرحي بنا نهاده شد به نام تحول اقتصادي و عنقريب است که يارانه‌ها هدفمند شود تا شايد اين نسخه، اقتصاد بيمار را از حالت احتضار درآورد.به گمان برخي، مهمترين مسئله داخلي کشور در حال حاضر طرح هدفمند کردن يارانه‌ها و اجراي آن است. شايد در اين صورت، کمک شايان توجهي نيز به اصل به نسبت معطل مانده 44 شود و اين اميد برود که خصوصي‌سازي نيز شتابي بيش از پيش گرفته و با قرار گرفتن در مسير اصلي، نويد‌بخش تحقق چشم‌انداز 20 ساله نظام شود.امروز مسئله اقتصاد کشور، يکي از دغدغه‌هاي مسئولان و مردم است. عبور سلامت طرح هدفمند کردن يارانه‌ها از عرصه اقتصاد کشور مي‌تواند به يک جراحي اقتصادي تعبير شود که در صورت انجام موفقيت‌آميز آن ثمرات ارزشمندي براي مردم ميهنمان و به ويژه نسل آينده خواهد داشت.بر آن شديم تا در اين تغيير ارزشمند و پرفرازو نشيب همراه مسئولان و دست‌اندرکاران اقتصادي شويم. بي‌گمان در اين مسير مي‌توانيم به عنوان نمايندگان افکار عمومي و به عنوان يک نبض اقتصادي، خوب عمل کنيم، کمک کنيم تا از درد اين جراحي کاسته شود. ما به سهم خود آماده‌ايم.از امروز ضميمه‌اي 8 صفحه‌اي با عنوان «اقتصاد روز» در روزنامه به مباحث خرد و کلان اقتصاد خواهد پرداخت و ميزبان نظرات کارشناسان و صاحبنظران اين حوزه خواهد بود.همزمان با اين تغيير صفحات عربي و انگليسي روزنامه نيز در قالب ويژه‌نامه‌اي با قطع 35×25 منتشر خواهد شد و اميد مي‌رود بيش از پيش بتواند جاي خود را باز کند، چه اين که همزمان در کشور سوريه نيز منتشر ميشود.ما اين تغييرات را پيش‌نياز يک تحول مي‌دانيم، تحولي که اميد داريم نه تنها در برابر آن مقاومتي نمي‌شود بلکه دست ياري مسئولان در اين راه خطير براي کمک به کشف حقايق و رخ‌نمايي واقعيت به سوي ما دراز خواهد شد. رسالت: پيش فرض هاي گفتگو«پيش فرض هاي گفتگو»عنوان سرمقالهي روزنامه‌ي رسالت به قلم محمد کاظم انبارلويي است كه در آن مي‌خوانيد؛اصولگرايان به دو دليل بايد به گفتگوهاي خود براي رسيدن به نتايج معين و مطلوب سرعت بخشند.1- اعتقاد و التزام عملي به ولايت فقيه ايجاب مي کند، اولا اصولگرايان در مسير “بسط يد ولايت فقيه در مديريت جامعه اسلامي گام بر دارند و ثانيا از “بسط يد خود در هر يک از اضلاع پرهيز نمايند. اولي در جامعه و در ميان اصولگرايان وحدت و همگرايي توليد مي کند و دومي نوعي باز توليد واگرايي در جامعه است.نگرش اول تمام ظرفيت هاي احزاب و گروه ها و رجال سياسي و مذهبي را در اردوگاه اصولگرايان به صورت يک “فرصت در مي آورد ولي در نگرش دوم هر ضلع براي ضلع ديگر يک “تهديد مي شود.کساني که در جامعه مشغول آتش افروزي هستند پروژه خود را از طريق بسط يد هر ضلع عليه ضلع ديگر به پيش مي برند. آتش افروزان مي خواهند “بسط يد ولايت فقيه در جامعه مورد غفلت قرار گيرد تا کارآمدي نظام را زير سئوال ببرند.آتش افروزان تر “يا همه يا هيچ را در هر ضلع تبليغ مي کنند و اين سم خطرناکي براي وحدت در جامعه ماست که از ميان اين تز آشوب ها و فتنه گري هاي جديد ساماندهي مي شود.2- همه اضلاع و اشخاص حقيقي وحقوقي در طيف وسيع اصولگرايان مايلند خدمت اصولگرايان در “اجرا و “تفنين تداوم يابد و حيات اصولگرايي را براي کارآمدي نظام لازم مي دانند.لذا تداوم گفتگوها بايد از هر گونه افراط و تفريط به دور باشد.مواضع رهبري در نحوه مديريت نظام و رهنمودهاي موردي معظم له بسيار صريح و روشن و تفسير نابردار است. بر اين اساس مي توان به فهم مشترک نسبت به مسائل کشور و فهم شرايط منطقه و جهان رسيد. لذا دستيابي به يک فرمول عملي براي تضمين وحدت و فصل جديدي از همکاري هاي صميمانه بين اضلاع اصولگرايي دشوار نيست.3- فهم درستي از اينکه رقيب و حريف کيست مهم است. آتش افروزان با تردستي سعي مي کنند حريف و رقيب را در درون اصولگرايان به هر يک اضلاع ارجاع دهند. حال آنکه رقيب و حريف اصلي اصولگرايان کساني هستند که به اصول انقلاب معتقد نيستند و کيان انقلاب واسلام و نظام را نشانه گرفته اند. آنها در مراجعه به آراي عمومي درآينده با آرايش جديد و در يک ويترين کاملا نو به ميدان مي آيند. اگر آنها را رصد نکنيم، دوباره به حاکميت باز خواهند گشت و بازي تلخ “خروج بر حاکميت يا “خروج از حاکميت را به منظور ناکارآمد سازي نظام و مقابله با انقلاب تکرار خواهند کرد.غفلت از حريف و رقيب واقعي نوعي تير خلاص زدن به تداوم حيات اصولگرايي در جامعه است.4- در يک جمع بندي مي توان به اين نتيجه رسيد؛ با انديشيدن به بسط يد ولايت فقيه در جامعه، تداوم حرکت اصولگرايي، فهم درست از رقيب و حريف اصلي که پيش فرض هاي مورد قبول و دغدغه همه درانجام گفتگوهاست مي توان نتايج گفتگوها را تضمين کرد.مردم سالاري:اندرحکايت نشست مشترک دولت و مجلس«اندرحکايت نشست مشترک دولت و مجلس»عنوان سرمقالهي روزنامه‌ي مردم سالاري به قلم ميرزا بابا مطهري نژاد است كه در آن مي‌خوانيد؛هفته گذشته و در آخرين روز مرداد ماه، در راستاي رهنمودهاي مقام معظم رهبري و توصيه به وحدت مسوولين، بعد از قريب 7 ماه وقفه در اين نوع نشست ها (نشست مشترک قبلي دهم بهمن سال 88 برگزار شده است) نشست مشترک مجلس شوراي اسلامي و دولت به ميزباني مجلس برگزار شد.در اين نشست علاوه بر روساي قوه مقننه و قوه مجريه، تعدادي از روساي کميسيون هاي مجلس و تعدادي از وزرا هم صحبت کردند. همگي بر ضرورت اين نوع نشست ها تاکيد کردند درحالي که برخي بر شکل و محتواي اين نشست ها ابهام روا داشتند. مثلا الياس نادران نماينده تهران معتقد است که جلسات مشترک جنبه صوري نداشته باشد و به نشست هاي کارشناسانه و آسيب شناسانه براي رفع مشکلات تاکيد دارد.سروري نماينده ديگر مجلس تعريف و سازوکار مشخص براي برگزاري منظم جلسات مشترک را توصيه مي کند، سيد رضااکرمي پايبندي به قانون را لازمه رسيدن به وحدت مي داند و احتمالا بر اين نوع نشست ها، ضرورتي نمي بيند خانم الهيان نماينده ديگر معتقد است که مشکلات ميان قوا باحرف و شعار حل نمي شود، رئيس کميسيون کشاورزي مجلس خواستار برگزاري جلسات تخصصي بين دولت ومجلس است و از طرفي ديگر عليخاني نماينده سرشناس عضو فراکسيون اقليت معتقد است که جلسات دولت و مجلس از طرح دعواهاي سياسي در رسانه ها جلوگيري مي کند و نماينده قم برگزاري نشست هاي مشترک راعامل نزديکي نظرات به يکديگر مي داند و علي لاريجاني رئيس مجلس و حميدرضا فولادگر برگزاري جلسه را متاثر از رهنمودهاي رهبري مي دانند و... .البته رويه سابق نشست هاي مشترک دولت و مجلس نشان داده که اين نشست ها فقط به سود اکثريت مجلس است و به اعضاي فراکسيون خط امام مجلس فرصتي براي اعلا م نظر داده نمي شود. به همين دليل اعضاي فراکسيون خط امام(ره) در نشست اخير شرکت نکرده اند. اميد است نشست هاي بعدي به گونه اي برنامه ريزي شود که غير از روساي کميسيون ها که همگي اعضاي فراکسيون اکثريت هستند،از فراکسيون اقليت مجلس هم بتوانند نظرات خود را مطرح کنند.اما در اين نشست هاي مشترک- از جمله نشست اخير - رئيس جمهور در سخنان خود دولت را پايبند به قانون مي داند اما شرط مي کند که مجلس قانون خوب تصويب کند! تا دولت هم آن را خوب اجرا کند، يا به قرينه سخنان قبلي ايشان مي توان گفت که همچنان اگر قانون را خوب نداند، قولي بر اجراي آن نمي دهد.اين مباحث و نگرش ها و تحليل محتواي کيفي گفته ها وسخنان نشان مي دهد که جلساتي از اين نوع بدون بسترسازي لازم به وفاق نخواهد انجاميد، البته وحدت بين دولت و مجلس که هر دو يک چيز را بخواهند و يک چيز را تصويب کنند نه ممکن است و نه مفيد.بايد مجلس نقش نظارتي و کارشناسي خود را براي حفظ حقوق عامه بيش از گذشته ايفا و آن را متجلي سازد، اما بحث وفاق از نوع آگاهانه و توافقي امر مبارکي است که بايد حاصل آيد. وفاق اجتماعي به معناي پذيرش مجموعه اي از ارزش ها و باورها که حاصل آن نوعي همبستگي در بخش يا بخش هايي از جامعه باشد، بهترين بستر وحدت است و بايد در همه ارکان جامعه از جمله در نشست هاي مشترک دولت و مجلس محور قرار گيرد. اما وفاق اجتماعي بر 3 نوع هست، يک نوع وفاق خودبخود و غيرآگاهانه است که حاصل جداماندگي يک مجموعه انساني از پيکره اصلي جامعه و تحت فشار سنت يا پندار و گفتار نياکان محقق مي شود و امروزه نمي تواند مبنا قرار گيرد به دلايل متعدد که در اين مقال و ظرف فرصت پرداختن به آن نيست.نوع ديگر وفاق اجتماعي دستوري است که اين هم پايدار نمي ماند و سومين و بهترين نوع وفاق اجتماعي که از نوع آگاهانه است، وفاق توافقي است. اين نوع وفاق حاصل و برآيند ارزش ها بر باورها و هنجارها و پرسش ها و نيازهاي مجموعه اي از جامعه است که همواره تجديد مي شود. درک اين نوع وفاق در شرايطي که جامعه ما در آن قرار دارد، مهم است. هر تلا شي براي ورود به اين نوع وفاق اجتماعي بر نامه اي، بايد با يک پرسش اساسي صورت گيرد که آن پرسش افکار عمومي را تحت تاثير خود قرار داده و همگان در پي يافتن پاسخ اقناعي بر آن هستند، وفاق براي چه؟ و پاسخ آن، اينکه چگونه مي توان از ثروت اجتماعي، اقتصادي، فرهنگي و سياسي کشورمان براي بهبود زندگي تمامي افراد ساکن آن بهره گرفت. ضرورت اين نوع وفاق حاصل پيشرفت تکنولوژي و دانش از يک طرف و افزايش تجربيات بشري در علوم انساني و ارتباطات از طرف ديگر است.مفاهيمي که در گذشته کلمه رمز بودند، امروز در بازار انديشه و عمل به نقد کشيده مي شوند. بايد نشست هاي مشترک از چنان برنامه اي قوي مبتني بر نيازها و پرسش هاي واقعي جامعه شکل بگيرد که همگان با ولع و بي صبري نتايج آن را تعقيب کنند و نسبت به مواضع و نظرات تولي و تبري پيدا کنند و سهم بخش انساني در سه بخش انساني، فيزيکي و منابع ثروت اجتماعي افزايش پيدا کند.يک آمار تحقيقي مي گويد نسبت عناصر ثروت اجتماعي در کل جهان به اين قرار است: 64 درصد انساني، 20 درصد منابع و 16 درصد فيزيکي و مي گويند در آلمان، ژاپن و سوئيس اين نسبت به 80 درصد انساني و 20 درصد منابع و فيزيکي رسيده است. در چنين جامعه اي انسانها از جامعه جدا نمي شوند و مباحثي چون مهاجرت و فرار مغزها جاي طرح ندارند. نخستين پرسش در نشست وفاق اين بايد باشد که در جامعه ما نسبت عناصر ثروت اجتماعي چگونه است؟ با گذشته مقايسه شود و دلا يل آن به بحث گذاشته شود تا به قول الياس نادران، نشست ها صوري نباشد و بستر وحدت را فراهم آورد و پيام و توصيه رهبري را تحقق بخشد.كيهان:اشتباه عمدي!«اشتباه عمدي!»عنوان يادداشت روز روزنامه‌ي كيهان به قلم حسين شريعتمداري است كه در آن مي‌خوانيد؛1- هنگام اقامت حضرت امام(ره) در پاريس و در ماههاي پرجوش و خروش قبل از پيروزي انقلاب اسلامي، چند تن از اعضاي جبهه ملي، از جمله كريم سنجابي دبير كل وقت اين جبهه به ديدار ايشان مي روند. روز بعد، يكي از خبرنگاران اروپايي با اشاره به اين ملاقات، از حضرت امام مي پرسد؛ آيا صحت دارد كه حضرتعالي براي رسيدن به وحدت با جبهه ملي و جلب همكاري آنها، در برخي از نظرات خود تخفيف هايي داده ايد؟ حضرت امام(ره) در پاسخ مي فرمايند؛ اين خبر صحت ندارد. نظراتي كه ما مطرح مي كنيم، متعلق به خودمان نيست كه در آن تخفيف بدهيم. اينها نظر اسلام است و قابل تخفيف و تغيير نيست.و اما، از سوي ديگر، مروري گذرا بر سخنان، نوشته ها، نامه ها و مجموعه آثار گرانقدري كه از امام راحل(ره) برجاي مانده و در دسترس همگان است، به وضوح نشان مي دهد كه توصيه هاي آن حضرت به «وحدت» و نگراني ايشان از تفرقه، يكي از اصلي ترين و پرتكرارترين آموزه هاي مورد تأكيد حضرت امام بوده است و تقريباً كمتر سخنراني و يا نامه و نوشته و دستورالعملي از امام راحل(ره) را مي توان يافت كه در آن بر ضرورت «وحدت» تأكيد نشده باشد.رهبر معظم انقلاب نيز در ديدار اخير كارگزاران نظام با ايشان، آنجا كه سخن از ضرورت وحدت و همدلي به ميان مي آيد، مي فرمايند؛«ما عرض كرديم جذب حداكثري، دفع حداقلي. البته معيار و ميزان، اصول و ارزشهاست. انسانها از لحاظ ايمان در يك حد نيستند. ما در بين خودمان آدمهايي داريم ضعيف الايمان، آدمهايي داريم كه ايمانشان قوي تر است. بايد راه بيائيم. نمي شود ضعيف الايمان را دفع كرد، نمي شود فقط به كساني چشم دوخت كه قوي الايمانند؛ نه، ضعفا را هم بايد در نظر داشت. كساني كه خودشان را قوي مي دانند، آن كساني را كه ضعيف مي دانند، ملاحظه كنند، مراعات كنند، دفع نكنند. آن كساني كه جزو مجموعه هستند، ليكن براثر اشتباه و غفلت كنار افتادند، جدا افتادند، اينها را به خود بياورند؛ اينها را نصيحت كنند، دلالت كنند، راه را به آنها نشان بدهند، آنها را برگردانند. اينها مسائل اساسي است.»همانگونه كه ملاحظه مي شود، ايشان نيز، روي اصول و ارزشها به عنوان معيار و ميزان وحدت تأكيد مي ورزند و چند روز بعد، در پي فضاسازي مشترك دشمنان خارجي و داخلي، دانشجوياني كه به محضر رهبر معظم انقلاب رسيده بودند در همين زمينه پرسشي را مطرح مي كنند و آقا در پاسخ مي فرمايند؛وحدت هم كه ما گفتيم- كه بعد سوالات ديگري هم در اين زمينه شده- منظور من اتحاد بر مبناي اصول است. بنابراين وحدت با كيست؟ با آن كسي كه اين اصول را قبول دارد. به همان اندازه اي كه اصول را قبول دارند، به همان اندازه ما با هم مرتبط و متصليم؛ اين مي شود ولايت بين مومنين. آن كسي كه اصول را قبول ندارد، نشان مي دهد كه اصول را قبول ندارد يا تصريح مي كند كه اصول را قبول ندارد، او قهراً از اين دائره خارج است. بنابراين با اين تفصيل و توضيحي كه عرض شد، هم طرفدار وحدتيم، هم طرفدار خلوصيم.2- بعد از سفارش اخير رهبر معظم انقلاب بر حفظ وحدت و پرهيز از تفرقه كه توصيه هميشگي ايشان و حضرت امام(ره) بوده و هست، حجت الاسلام والمسلمين جناب آقاي صديقي در خطبه نماز جمعه تهران - 92/5/98- با اشاره به اين توصيه و از نگاهي دلسوزانه و خيرخواهانه گفت:«در ماه رمضان ميهمان خدا هستيم و اوست كه ما را دعوت كرده و در را نبسته است، لذا سراغ كساني كه از نظام جدا شده اند برويم و ببينيم درد و مشكل كجاست. آيا تاكنون مانند پيامبر(ص) بوده ايم كه منتظر بود تا كساني كه او را آزار مي دادند و زير پايش خار مي گذاشتند، ابراز پشيماني كنند و برگردند؟»اين بخش از سخنان خطيب محترم جمعه در فاصله اندكي پس از انتشار با سوءاستفاده مديران بيروني فتنه و عوامل داخلي آن روبرو شد كه اظهارات ايشان را نشانه تلاش جمهوري اسلامي ايران براي بازگرداندن عوامل فتنه به عرصه سياست و دلجويي!! از آنان تفسير كرده بودند، تا آنجا كه يكي از سران فتنه با ذوق زدگي بيانيه اي صادر كرده و اين -به زعم خود- تصميم نظام را نشانه موفقيت كودتاي سبز ناميده و از حذف مرز ميان خودي و غيرخودي! با عنوان يكي از دستاوردهاي جنبش سبز!! - بخوانيد فتنه آمريكايي اسرائيلي 88- ياد كرد!بي بي سي با استناد به سخنان حجت الاسلام والمسلمين صديقي و چند اظهارنظر مشابه از سوي دو شخصيت روحاني ديگر، اين اظهارات را نشانه عقب نشيني نظام از مواضع خود معرفي كرد و با تلويحي نزديك به تصريح نتيجه گرفت كه ناكامي جمهوري اسلامي ايران در مهار رخدادهاي پس از انتخابات رياست جمهوري دهم، باعث شده است كه «آيت الله خامنه اي به دنبال وحدت با اصلاح طلبان» باشد! اين شبكه راديو تلويزيوني كه از سوي وزارت خارجه انگليس اداره مي شود در پايان گزارش خود با لحني طلبكارانه اعلام كرد؛ رهبران جنبش سبز! هنوز به اين درخواست پاسخي نداده اند! و افزود؛ رهبران جنبش(!!) خواستار آن شده اند كه حكومت، خسارت هاي وارد شده به آسيب ديدگان اعتراضات پس از انتخابات را جبران و عاملان برخورد خشونت بار با معترضان را مجازات كند!!راديو فردا و چند گروه ضدانقلاب ديگر ادعا كردند كه جمهوري اسلامي ايران در نهايت به راه حل هاي ارائه شده از سوي آيت الله هاشمي رفسنجاني در نمازجمعه 62تيرماه 88 رسيده است!!...3- اظهارات حجت الاسلام والمسلمين جناب آقاي صديقي با توجه به مواضع بارها اعلام شده ايشان درباره خيانت فتنه گران و نيز بخش هاي ديگري از سخنان وي در همان خطبه به وضوح نشان مي دهد كه آنچه امام جمعه موقت تهران با دلسوزي و نگاهي عالمانه در پي آن بوده اند، با تفسير و تحليلي كه از اظهارات ايشان شده است فاصله اي پر ناشدني و متضاد دارد، اما با عرض پوزش از محضر جناب آقاي صديقي بايد اذعان كرد كه توضيح ايشان - احتمالا به دليل كمبود وقت- كافي نبوده است و به بيان ديگر آقاي صديقي عزيز كه به حق يكي از اسوه هاي حركت در صراط مستقيم اسلام و انقلاب هستند، از مقصود مورد نظر خويش تعريف جامع و مانعي ارائه نفرموده اند. اگرچه دشمنان بيروني و داخلي در پي بهانه جويي بوده و هستند و در بهره گيري و سوءاستفاده از بيانات جناب صديقي عزيز و بزرگوار دچار اشتباه نشده! بلكه عمداً اشتباه كرده اند! با اين حال شايد بهتر آن بود كه امام جمعه موقت تهران حساب دشمنان تابلو دار اسلام و انقلاب كه در جريان فتنه 88 آشكارا در نقش ستون پنجم مثلث آمريكا، اسرائيل و انگليس ظاهر شده بودند را با صراحت بيشتري از حساب فريب خوردگان و خطاكاراني كه در پي آب به سوي سراب رفته بودند، جدا مي كردند، زيرا در ميان كساني كه به قول جناب صديقي «از نظام جدا شده اند» و يا آزرده خاطر شده و «رميده اند» علاوه بر فريب خوردگان و شماري از راه گم كردگان، افرادي نظير سران و عوامل اصلي فتنه نيز حضور داشته اند كه به قول شيمون پرز «به نمايندگي از اسرائيل با جمهوري اسلامي ايران مخالفت مي كنند» و به گفته نتانياهو «بزرگترين سرمايه اسرائيل و آمريكا در ايران هستند» و به اذعان صريح اوباما «اهداف آمريكا را در جمهوري اسلامي ايران دنبال مي كنند» و به تصريح جرج بوش «خط مقدم جبهه آمريكا عليه اسلام و امام در داخل خاك ايران هستند». دشمنان مردم را به دخالت در امور داخلي ايران دعوت كرده اند، مطابق اسناد موجود ميلياردها دلار از كشورهاي خارجي كمك مالي دريافت داشته اند، براي مقابله با اسلام و انقلاب، به حضرت امام حسين عليه السلام اهانت كرده اند، وجود مبارك حضرت صاحب (عج) را نفي كرده اند، بدترين توهين ها را نسبت به ساحت امام راحل(ره) روا داشته اند، مسجد را به آتش كشيده اند، آشكارا و بي پرده در خدمت آمريكا و اسرائيل بوده اند، خون هاي پاك مردم مسلمان را به زمين ريخته اند و...از سوي ديگر اين سخن برخاسته از اخلاق اسلامي است و قابل ترديد نيست كه «همه ما اهل يك خانواده هستيم» ولي مگر ابوجهل عموي پيامبر اعظم(ص) نبود كه به حمايت از اشراف و برده داران، با اسلام عدالتخواه و حامي مستضعفان به مقابله برخاسته بود و يا مگر شمر با حضرت ابوالفضل عليه السلام نسبت خويشاوندي نداشت؟! و....4- و اما، وقتي سخن از وحدت در ميان است، مرزبندي با دشمنان يكي از «بايد»هاي ضروري آن است. اين مرزبندي يك اصل عقلايي و منطقي است و بدون آن وحدت معني ندارد و اين پرسش پيش مي آيد كه وحدت روي چه محور و براساس كدام معيار؟ چرا كه روال وحدت، تاكيد بر مباني و تخفيف در سليقه ها و تاكتيك هاست. آيا جمهوري اسلامي مي تواند از مردم سالاري، مباني و اعتقادات اسلامي، استقلال، خط امام(ره) و... كوتاه بيايد؟! اين مباني كه به قول حضرت امام(ره) و به گواهي عقل و شرع و برپايه حفظ منافع ملي قابل تخفيف نيستند و كمترين تخفيف در هريك از آنها به مفهوم دست كشيدن از نظام اسلامي، انقلاب، خون شهدا، منافع ملي، خواست مردم و تقديم دو دستي ايران اسلامي به دشمنان است. در كلام خداي عزوجل كساني كه دشمنان خدا را دوست مي گيرند با وعده عذاب سخت روبرو شده اند و از آنها با عنوان «حزب شيطان» ياد شده است(41 مجادله) و در همان سوره مباركه تاكيد شده است؛ مومنان هرگز كساني را كه با خدا و پيامبرش دشمني ورزيده اند، دوست نمي گيرند، حتي اگر پدر، فرزند، برادر و يا عضوي از قبيله آنها باشند، در كلام خدا از اين جماعت- مؤمنان- با عنوان «حزب الله» ياد شده است.5- با توجه به موارد فوق و به قول حكيمانه رهبر معظم انقلاب اتحاد بر مبناي اصول امكان پذير است و كساني كه اين اصول را قبول ندارند از دايره وحدت مورد نظر بيرون هستند.بنابراين، برخلاف تظاهر سالوسانه سران فتنه به ذوق زدگي، نه فقط مرز ميان خودي و غيرخودي برداشته نشده است، بلكه وحدت به مفهوم و معناي هرچه پررنگ تر شدن اين مرزهاست و صد البته، مجرمان و خيانتكاران نيز مي توانند توبه كنند ولي توبه آنان به رابطه ميان آنها و خداي عزوجل مربوط است و مانع از مجازات و مكافات آنان به جرم جناياتي كه مرتكب شده اند نيست و بديهي است كه فريب خوردگان حساب جداگانه اي دارند.ابتكار: به کدام سو مي‌رويم؟«به کدام سو مي‌رويم؟»عنوان سرمقالهي روزنامه‌ي ابتكار به قلم جاماسب محمدي بختياري است كه در آن مي‌خوانيد؛اقدام نمايندگان محترم مجلس در ارائه طرحي مبتني بر حذف تعطيلي روز 29 اسفند، روز ملي شدن صنعت نفت به منظور افزايش تعطيلات عيد سعيد فطر،موجي از نگراني را در دل دردمندان و هواخواهان استقلال ايران ايجاد کرد و اين شائبه را در اذهان تداعي مي‌کند که گويا جرياني قصد دارد با رودررو قرار دادن مليت در مقابل مذهب به ايجاد شکافهاي سياسي و اجتماعي بپردازد و به آن دامن مي‌زند.شکي نيست که ملت ايران با پيشينه فرهنگي غني و تاريخي طولاني و تمدني پربار،ملتي دين گرا، عدالت طلب،صلح جو و ... با تمام ويژگيهاي خاص خود هستند اما نه تنها دين گرايي و دين خواهي ملت ايران منافي باورهاي ملي نيست بلکه مليت و مذهب مکمل هم هستند.تاريخ ايران سرشار از نخبگاني است که ملي گرا ترين آن هيچ گاه مذهب ستيز نبودند و مذهبي ترين آن نيز ضد ملت نبودند.روز29 اسفند روز پاسداشت کوتاه کردن دست اجانب شرق و غرب از اين کشور و از افتخارات جنبش‌هاي استقلال طلبانه ي ايرانياني است که سر منشا بسياري از تحولات در خاورميانه گرديده اند و ساير کشورهاي همسايه و جهان توانستند به تاسي از آن يکي پس از ديگري به استقلال ملي خود دست يابند،که چنين روزي در گنجينه ي تمدني يک ملت، افتخار بزرگي است.هدف قرار دادن سمبل‌هاي ملي و افتخارات گذشته يک ملت و به مسلخ بردن آنها با هدف تهي کردن پيشينه ي ملي يک سرزمين و زير پا گذاشتن باورهاي آنها با کدام زيربناي فکري و پشتوانه علمي و نظريه کارشناسي صورت مي‌گيرد؟چنين اقداماتي اين پرسش را در اذهان به وجود مي‌آورد که با تهي کردن باورهاي ملي و رها کردن نسل‌ها چه جايگزيني براي آنها وجود دارد؟مگر طي چند سال گذشته با تضعيف هويت ملي چه طرفي بر بسته ايم؟آيا غير از اين است که رها کردن هويت ملي و عدم باورهاي فرهنگي آن، خرده هويت‌ها و هويت‌هاي قومي تجزيه طلبي چون پان تورکيسم،پان عربيسم و ...رشد پيدا کردند.که چنين حرکتي نه تنها امنيت ملي را در معرض تهديد و خطر جدي قرار داد بلکه کشورهاي همسايه‌اي که قرن‌ها در تکاپوي الحاق گري هستند با شور و ولع خاصي در اين مسير به تحرکاتي دست زده اند.آيا تدوين و تصويب چنين لوايحي مسير کارشناسي خود را طي مي‌کند و از تمامي کاناهاي مربوطه با روال معمول عبور مي‌کنند و يا اينکه خدايي ناکرده کارشناسان حوزه امنيتي ما از اين مسائل غافلند؟آيا تحرکات برخي جنبش‌هاي قومي که حمايت سرويس‌هاي اطلاعاتي بيگانه را پشت سر خود دارند براي کارشناسان حوزه امنيتي ما و شوراي عالي امنيت ملي تلنگري نبوده است که در اين مورد به تامل بيشتري بپردازند؟ روز عيد سعيد فطر در جاي خود عزيز و قابل احترام است اما به لحاظ منطق زيبايي شناسي هرچيز در جاي خود زيباست و اين تکثر و تنوع است که جامعه را زيبا جلوه مي‌دهد نه يکسان سازي آن،کما اينکه روز 29 اسفند اگر تعطيل هم نباشد به دليل استقبال ايرانيان از نوروز باستاني کارايي خود را از دست مي‌دهد.لذا بر مسئولين سياسي و امنيتي فرض است که در اين گونه موارد به تامل و تعمق بيشتري بپردازند.بي‌شک جنبش ملي شدن صنعت نفت چنان در باورهاي مردم اين سرزمين ريشه دوانده که تمام ناقدين و متخاصمين را از سر ضرورت و يا ناچاري وادار به تاييد و تمکين خواهد کرد. تهران امروز:تنبيه اقتصادي فرانسه حداقل كار ممكن«تنبيه اقتصادي فرانسه حداقل كار ممكن»عنوان سرمقالهي روزنامه‌ي تهران امروز به قلم حسين رضايي است كه در آن مي‌خوانيد؛اظهارات تند نيكلا ساركوزي رئيس‌جمهور فرانسه عليه ايران و سعي در خطرناك جلوه دادن فعاليت‌هاي متعارف نظامي ايران اين سوال اساسي را پيش آورده است كه انگيزه اصلي زمامداران فرانسوي از مواضع تند و بسيار افراطي عليه ايران چيست و چرا مقامات كاخ اليزه گوي سبقت را در ترويج ايران هراسي از همگان ربوده‌اند؟ فرانسوياني كه در حال حاضر هم از روابط پرسود تجاري با ايران برخوردارند و به عنوان نمونه شركت‌هاي خودروساز فرانسه ساليان متمادي است سهم مهمي از بازار خودرو ايران را در اختيار گرفته‌اند.واقعيت اين است براي واكاوي و رفتارشناسي مواضع تند فرانسويان عليه ايران چاره‌اي نداريم مگر اينكه عقربه‌هاي زمان را چند سال جلوتر بكشيم و عملكرد فرانسويان را در حمله آمريكا و متحدانش به عراق مورد تجزيه و تحليل قرار دهيم. همانطور كه مي‌دانيم فرانسه از جمله كشورهاي اروپايي بود كه در حمله آمريكا به عراق همراهي نكرد و كوتاه مدتي پس از اينكه آمريكا ومتحدانش بر عراق مسلط شدند به تقسيم غنائم جنگي كه همانا انعقاد قراردادهاي كلان اقتصادي براي بازسازي اين كشور جنگ‌زده و نيز تشكيل كنسرسيوم براي خريد نفت عراق بود، پرداختند و البته در اين ميان فرانسويان با حسرت شاهد غيبت خود در عرصه قراردادهاي پر سود تجاري و نفتي در عراق بودند.از همان زمان برخي سياستمداران و رسانه‌هاي فرانسوي به صورت آشكار و غيرآشكار به انتقاد از دولتمردان وقت پرداختند اعلام كردند دولتمردان فرانسه به دليل ناتواني در تجزيه و تحليل دقيق وقايع عراق باعث هدر روي منافع شركت‌هاي فرانسوي در عراق شده‌اند.اگر با مبنا قرار دادن همين يك انتقاد به رفتار شناسي فرانسوي‌ها در قبال ايران بپردازيم، درمي‌يابيم كه ضعف سياستمداران فرانسوي در تجزيه و تحليل واقع‌بينانه اوضاع خاورميانه هنوز هم ادامه دارد و فرانسويان با نوع مواضعي كه عليه ايران اتخاذ مي‌كنند در واقع با زبان بي‌زباني بر همان نقصان تحليلي گذشته خود مهر تاييد مي‌زنند. گو اينكه در حال حاضر فرانسويان با حركتي معكوس در حال تكرار همان اشتباه گذشته هستند با اين تفاوت كه اين بار در صدد بر آمده‌اند براي جبران نبود حضور نظامي خود در حمله غرب به عراق آن را در حملات تند لفظي به ايران نشان دهند.البته اگر اين كشور اروپايي نگاهي واقع‌بينانه به اوضاع عراق داشته باشد بايد بيش از هر كشور ديگري گرفتاري‌هاي آمريكا و متحدانش در عراق را ببيند و از سوي ديگر اگر فرانسه به دنبال تجارت و منافع پر سود اقتصادي در ايران است مطمئن باشد در هيچ شرايط ديگري امكان فعاليت‌هاي پر سود تجاري براي شركت‌هاي فرانسوي به مانند ساليان اخير در ايران فراهم نيست. طي چند سال گذشته شركت‌هاي فرانسوي از نبود رقباي قدرتمند آمريكايي و اروپايي در بازارهاي ايران نهايت بهره را برده‌اند و شايد به گزاف نباشد اگر بگوييم آمريكايي‌ها با تحريك فرانسويان درصدد برآمده‌اند تا اين كشور را نيز از بازار بي‌همتاي ايران بيرون بكشند و به آنان وعده نسيه در برابر منافع نقد حال حاضر مي‌دهند. دقيقا به همين دليل است كه اينگونه استنباط ميشود كه فرانسويان در تجزيه و تحليل اوضاع خاورميانه به‌ويژه اوضاع ايران و منافع پرسودي كه نصيب خود مي‌كنند، دچار نوعي بلاهت تحليل شده‌اند و آشكارا از تشخيص منافع خود هم ناتوان نشان مي‌دهند.اين يك اشتباه است اگر فرانسويان فكر مي‌كنند بايد در حمله به عراق، آمريكا را همراهي مي‌كردند و البته اين يك اشتباه بسيار بزرگتر است كه به اين نتيجه رسيده باشند براي جبران سياست گذشته‌شان در قبال عراق، عليه ايران موضع‌گيري آن هم از نوع تند و افراطي‌اش اتخاذ كنند.شايد فرانسويان بر اين گمانند با خطرناك نشان دادن فعاليت‌هاي هسته‌اي – نظامي ايران براي منطقه و جهان مي‌توانند دل آمريكا را به دست آورند و در واقع مواضع تند فرانسه عليه ايران نوعي عذرخواهي عملي مقامات كاخ اليزه از آمريكا قلمداد شود. اما واقع امر اينگونه نيست و موضع‌گيري‌هاي فرانسه بيش از آنكه منافعي براي فرانسويان در بر داشته باشد حاوي مضراتي براي اين كشور اروپايي در مناسبات آينده‌اش با ايران است.همانطور كه آمريكايي‌ها فرانسه را به خاطر عدم همراهي‌اش در حمله به عراق تنبيه اقتصادي كردند و شركت‌هاي فرانسوي از عراق اخراج شدند، اين بار هم تنبيه مشابهي در انتظار فرانسويان است كه البته مجري‌اش ايران خواهد بود. در گيروداري كه فرانسويان براي خود درست كرده‌اند چاره‌اي نيست مگر اينكه ايران براي حفظ پرستيژ و مهم‌تر از آن امنيت خود فرانسويان را تنبيه كرده و دست‌كم آن‌دسته از شركت‌هاي فرانسوي كه در ايران منافع پرسود تجاري دارند، تنبيه شده و از ايران اخراج شوند. بدون شك تنبيه اقتصادي فرانسويان كمترين پاسخي است كه ايران مي‌تواند به مواضع تند مقامات كاخ اليزه بدهد.جمهوري اسلامي:بالاتر از فاجعه سيل پاكستان«بالاتر از فاجعه سيل پاكستان»عنوان سرمقالهي روزنامه‌ي جمهوري اسلامي است كه در آن مي‌خوانيد؛ابعاد وسيع سيل پاكستان، كه هر روز پيامدهاي آن بيشتر ميشود، اگر ذهن‌ها و فكرها را متوجه چند نكته كليدي مربوط به جهان امروز كرده باشد، مي‌توان گفت اتفاق مهمي افتاده است.سيل پاكستان، علاوه بر هزاران كشته، حداقل 20 هزار نفر را بي خانمان و آواره كرده بطوري كه همه‌ي آنها در معرض گرسنگي و انواع بيماري‌ها هستند و بيش از سه ميليون كودك پاكستاني نيز در اثر بيماري‌هاي ناشي از سوءتغذيه و فقدان بهداشت، با مرگ دست و پنجه نرم مي‌كنند. اكنون نزديك به يكماه از آغاز اين فاجعه مي‌گذرد ولي از ابعاد غم انگيز آن نه تنها كاسته نشده بلكه هر روز گسترش يافته است.يك نكته‌ي مهم درباره اين فاجعه اينست كه چرا جامعه جهاني و به ويژه جهان اسلام نتوانسته در مواجهه با سيل پاكستان بر اين فاجعه فائق آيد و مانع گسترش ابعاد آن شود؟شايد صورت روشن‌تر اين سئوال اين باشد كه جامعه جهاني نتوانسته بر اين سيل فائق آيد و يا نخواسته؟اينكه سازمان كنفرانس اسلامي بعد از گذشت دو هفته از آغاز فاجعه به فكر تشكيل جلسه افتاد و اكنون كه نزديك به يكماه است مردم سيل زده پاكستان در آوارگي بسر مي‌برند و با مرگ دست و پنجه نرم مي‌كنند هنوز معجزه‌اي از اين سازمان عريض و طويل نديده اند، و اينكه سازمان ملل تاكنون فقط توانسته نيمي از بودجه‌اي كه خود تشخيص داده بايد به سيل زدگان پاكستاني اختصاص دهد را جمع‌آوري كرده ولي هنوز هيچ مرهمي بر زخم‌هاي آنان نگذاشته، و اينكه كمك‌هاي كشورهاي اسلامي به سيل زدگان پاكستاني بقدري ناچيز و همراه با تأخير بوده كه نمي‌تواند اقدام موثري در مقابله با اين فاجعه محسوب شود، اينها همه نشان مي‌دهند وجدان جامعه جهاني و حتي جهان اسلام آنگونه كه بايد و شايد بيدار نيست و اين فاجعه بالاتر از فاجعه سيل پاكستان است.اگر فرض كنيم همه خواستند به سيل زدگان پاكستاني كمك كنند و به موقع نيز اقدام كردند ولي نتوانستند، باز هم بايد بپذيريم كه براي بشر امروز اين يك فاجعه بزرگ است، بزرگتر از فاجعه سيل پاكستان. بشر امروز ادعا مي‌كند بر قله علم و صنعت و پيشرفت ايستاده و كرات آسماني را در تسخير خود دارد، با اينحال نمي‌تواند با يك رويداد زميني مقابله كند و آنرا بموقع مهار نمايد.نكته دوم اينست كه اگر بپذيريم بشر ا مروز از مقابله با رويدادي همچون سيل پاكستان عاجز است، بايد اين ناتواني را به حساب اشتغال بي حد و حصر آنها به درگيري‌هاي سياسي و جنگ قدرت بگذاريم، واقعيتي كه فرصت و قدرت و مجال فكر كردن به مصائب مردم را از آنها گرفته و حتي عوارض جنگ قدرت و درگيري‌هاي سياسي آنها را بلاي جان مردم كرده است. امروز، راه مردم در سراسر جهان از راه دولت‌ها جداست و درست به همين دليل است كه مشكلات فكري، اخلاقي، فرهنگي و معيشتي مردم هر روز بيشتر ميشود و البته فاصله ميان مردم با دولت‌ها نيز درحال افزايش است. در چنين وضعيتي، طبيعي است كه واقعه‌اي همچون سيل پاكستان هرچه بخواهد بر سر مردم بياورد و دولت‌ها حتي اگر بخواهند هم نتوانند كاري كنند و دست ملت‌ها هم از همه جا كوتاه است.و سومين نكته اينست كه وقايعي از قبيل سيل پاكستان، آتش سوزي جنگل‌هاي روسيه و تركيه، سونامي جنوب شرق آسيا، سيل چين، آلودگي خليج مكزيك و سيل‌هاي اروپا و آمريكا در سالهاي اخير، همگي نشان از عجز بشر در برابر حوادث طبيعي دارند.مردم همواره حوادث را مي‌بينند ولي بسياري از آنان به خود زحمت نمي‌دهند درباره آنچه مشاهده مي‌كنند لحظه‌اي درنگ نمايند و به عمق بروند و درس‌هاي لازم را از آنچه مي‌بينند بگيرند. حتي عده‌اي در اثر بي توجهي به فعل و انفعالات طبيعي جهان، از خدا گلايه مي‌كنند كه چرا اجازه مي‌دهد چنين حوادثي رخ دهند و زندگي بسياري از مردم را دستخوش نابساماني كنند!آنها توجه ندارند كه عالم طبيعت، مجموعه‌اي از پديده هاست كه از تركيب آنها همه چيز امكان پيدا مي‌كنند راه تكامل را بپيمايند و به نقطه مطلوب برسند. گرما، سرما، برف، باران، رطوبت، خشكي، حادثه، آرامش، طوفان، نسيم، گل، خار، علم، جهل، مهرباني، خشونت، لطافت، شور، شيرين، كوير، گلستان، صحرا، كوه، پستي، بلندي و ساير امور متضاد هستند كه جهان طبيعت را شكل مي‌دهند و به بستري براي ادامه حيات تبديل مي‌كنند. سيل و زلزله و ساير حوادث طبيعي نيز بخش‌هائي از همين مجموعه هستند و آنچه مهم است اينست كه انسان كه همه چيز براي او و به منظور تكامل او آفريده شده‌اند بتواند از امكانات بي انتهائي كه در اختيار دارد بهره برداري مناسب نمايد و بر حوادث فائق آيد.امروز، در قرن پيشرفت شگرف علم و صنعت و در دوران چيرگي بشر بر طبيعت و نزديك كردن اعجاب آور مكان‌ها به يكديگر و از ميان برداشتن فاصله‌ها و صرفه جوئي در زمان با بهره گيري از علم ارتباطات و تسخير كرات آسماني و در اختيار داشتن امكانات بي نظير نظامي با قدرت تخريب بسيار بالا، هنوز همين بشر در برابر قهر طبيعت، كه بخشي از فعل و انفعالات جهان هستي است، عاجز و درمانده است. گاهي دست‌ها را بطور كامل به علامت تسليم محض در برابر طبيعت بالا مي‌برد و گاهي با تحمل تلفات و خسارات بالا تا حدودي به ترميم خسارات موفق ميشود.اين، نشانه ضعف انسان در برابر طبيعت است. اين ضعف، به افراد معمولي كه امكاناتي و قدرتي در اختيار ندارند محدود نمي‌شود بلكه همه‌ي قدرتمندان و صاحب منصبان و حاكمان و دولتمردان و صاحبان مال و منال را نيز در بر مي‌گيرد. مفهوم روشن اين واقعيت اينست كه انسان امروز با انسان هزاران سال قبل تفاوتي نكرده و همانگونه كه فرعون و نمرود در برابر قدرت ديگري احساس عجز و درماندگي مي‌كردند، قدرتمندان و حاكمان امروز نيز همانقدر عاجز و درمانده‌اند هر چند امروزي‌ها امكاناتي در اختيار دارند كه نمرود و فرعون هرگز تصورش را هم نمي‌كردند.آيا همين واقعيت‌ها نبايد قدرتمندان را به تفكر وادارد و به آنها بفهماند كه بايد از زياده خواهي‌ها و سلطه طلبي‌ها كه محصول خود بزرگ بيني و بي توجهي به ضعف‌هاي واقعي انسان است دست بردارند و پا را از گليم خود بيرون نگذارند؟ ما اكثر العبر واقل الاعتبار!آفرينش:فرهنگ غلط اشتغال در بين جوانان«فرهنگ غلط اشتغال در بين جوانان»عنوان سرمقالهي روزنامه‌ي آفرينش به قلم حميدرضا عسگري است كه در آن مي‌خوانيد؛بيش از يک دهه از فعاليت شرکت هاي هرمي در کشور مي گذرد و حضور و پيگيري مقامات بلند پايه قضايي و سازمان هاي اطلاعاتي و امنيتي در اين مسئله نشان از اهميت و حساسيت موضوع دارد. اما هرساله بر تعداد اين شرکت ها و افراد عضو آنها افزوده مي شود.متاسفانه در بين به دام افتادگان و فريب خوردگان اين شرکت ها بيشترين آمار متعلق به جوانان و ميانگين سني 17 تا 35 سال مي باشد. طبق آمار اعلامي از سوي نيروهاي انتظامي و اطلاعاتي، فقط در پايتخت با بيش از 400 دفتر شرکت هاي هرمي برخورد قضايي شده و بيش از دو ميليون نفر دستگير و تحت تعقيب هستند و مطمئنا اين آمار در سطح کشور به چند برابر خواهد رسيد.اما در مورد روي آوردن جوانان به شرکت هاي هرمي از عواملي همچون بيکاري ، نبود فرصت هاي شغلي براي جوانان و کمبود امکانات رفاهي در جامعه نمي توان چشم پوشيد. اما تمايل فزاينده جوانان به شرکت هاي هرمي دلايل جامعه شناختي و روان شناختي اجتماعي دارد.بايد ريشه آن را در فرهنگ اجتماعي آنان جستجوکرد. اکثر اين افراد جوانان بيکار، دانشجو و يا در شرف ازدواج هستند.که به علت داشتن آرزوهاي بزرگ و حبابي خود را به دست اين شرکت هاي کلاهبردار مي دهند.داشتن آرزوهاي بزرگ اصلا مشکل ايجاد نمي کند و باعث افزايش عزم و تلاش فرد براي پيشرفت مي شود. اما تفکر "طي کردن ره صد ساله به يک شب" باعث تباهي وفاسد شدن نيروي جواني در اين افراد مي شود. داشتن توقع زياد از زندگي، نياز به رشد مالي و مطرح شدن از عواملي هستند که در تمامي انسان ها وجود دارد.اما عدم سعي و تلاش و فعاليت براي رسيدن به اهداف از جمله عواملي است که فرهنگ کسب "حداکثر سود با حداقل تلاش" را در بين جوانان رواج مي دهد. ترويج فرهنگ واسطه گري و دلالي در بين افراد جامعه سبب کاهش رشد و پويايي اقتصاد مي شود. رشد و توسعه کشور مستلزم فعاليت و تلاش نيروي کار جوان در عرصه هاي مختلف جامعه مي باشد.اگر نيروي جوان جامعه از سعي وتلاش در کسب و کار دست بکشد و به دنبال کسب درآمد از راههاي سهل و آسان باشد آن وقت است که فساد و تباهي در جامعه انتشار خواهد يافت. لازمه جلوگيري از رشد اين غده سرطاني ترويج فرهنگ هاي ناب اسلامي همچون قناعت در بين جوانان و جامعه مي باشد. و القا شدن اين فرهنگ در ميان جوانان سبب مي شود تا آنها از بلند پروازي هاي غير منطقي و نا بخردانه دست بکشند و براي رشد و پيشرفت جايگاهشان در سطح جامعه خود را ملزم به سعي و تلاش بدانند. جهان صنعت:درياچه اروميه از غضب سرخ شده است!«درياچه اروميه از غضب سرخ شده است!»عنوان سرمقالهي روزنامه‌ي جهان صنعت به قلم زهرا علي‌اکبري است كه در آن مي‌خوانيد؛ درياچه ار
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 489]
-
گوناگون
پربازدیدترینها