واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: بهار دنیا و بهشت آخرت
جهان خلقت با اسمای حسنای الهی اداره می شود. نه انسان و نه جهان مستقیماً با ذات أقدس إله ارتباط ندارد؛ آنچه ظهور حق تعالی است به نام وجهُ الله، از راه اسمای حسنای الهی است. تجلّی وصف «جمیل» خدای سبحان در بهار طبیعی و بهشت فرا طبیعی ذات أقدس إله در دنیا در بهار به صورت «جمیل» جلوه می کند و در قیامت در بهشت به عنوان «جمیل» تجلّی دارد.اصل خلقت برابر بیان نورانی امیرالمؤمنین(علیه السلام) تجلّی الهی است که در نهج البلاغه فرمود: اَلحَمدُ لِلّهِ المُتَجَلّی لِخَلقِهِ بِخَلقِهْ 1. این تجلّی با جمال الهی که آمیخته شد، در دنیا می شود «بهار»، و در آخرت می شود «بهشت». این بهشت و این بهار یک جمال صُوری و ظاهری است که بیانگر جمال ملکوتی خدای سبحان است. در ملکوت خدا جمالی دارد به عنوان علم، به عنوان رحمت، به عنوان رأفت و مانند آن. انسان در بهار باید یک بهشتی را به همراه خود ببرد، بهشتی بشود. برای این که با نشاط و با خرّمی به سر ببرد، ناچار است از کوثر مدد بگیرد تا هویت خود را بهشت کند!بهار از باران مدد میگیرد و سرسبز و خرّم میشود، ولی انسان اگر بخواهد بهشتی بشود، از باران استمداد نمیکند؛ از کوثر مدد میگیرد. و کوثر همان معرفت خدا و محبّت خداست که جمال الهی را به همراه دارد.تا ما بهشتی در درونمان نسازیم؛ هرگز از نشاط طرفی نمیبندیم، هرگز از بهار بهرهای نخواهیم برد. بهار دنیا و بهشت آخرت وقتی به حال انسان نافع است که او مظهر جمال الهی باشد. وقتی مظهر جمال الهی میشود که اهل حکمت باشد؛ زیرا وجود مبارک پیغمبر(صلی الله علیه و آله) در آن احادیث نورانی که فرمود: أنَا مَدینَهُ العِلمِ وَ أنتَ یا عَلِیُّ بابُها 2، سخن نورانی دیگری هم دارد و او این است: أنَا مَدینَهُ الحِکمَه وَ هِیَ الجَنَّه وَ أنتَ یا عَلِیُّ بابُها 3. فرمود: من شهر حکمتم، و این حکمت بهشت است و تو یا علی درِ این حکمتی! بنابراین این بهشت ظاهری که جَنّاتٌ تَجرِی مِنْ تَحتِهَا الأنهارْ 4 و این بهار صُوری که خرّمی نظام آفرینش او را همراهی میکند؛ اینها محصول یک بهشت ملکوتیاند و بهار ملکوتی، آنها تحصیلی است که ما باید فراهم بکنیم. اگر اهل حکمت بودیم، اگر اهل معرفت بودیم، اگر اهل محبّت بودیم، در درون ما بهشت تجلّی دارد، در درون ما همیشه خرّمی حضور دارد؛ زیرا حکمت و معرفت بهشت است.امام رضا علیه السلام می فرماید: به دیدار یکدیگر بروید و در دیدار یکدیگر معارف دینی را، اخلاق اسلامی را، حقوق مشترک را، حقوق فرزند و پدر و مادر را، حقوق همسایه را، حقوق دولت و ملّت را، حقوق مجاوران داخل و خارج را مطرح کنید که جامعه؛ جامعه عقل باشد، جامعه عاطفه باشد. عطوفتش در کنار معرفت باشد، و معرفتش سایه افکن مهربانی و عطوفت.بیان نورانی وجود مبارک امام رضا(علیه السلام) در این فصل بیش از فصل های دیگر تجلّی دارد. بیان نورانی امام رضا(علیه السلام) این است که: تَزاوَرُوا، فَإنَّ فِی زِیارَتِکُمْ اِحیاءً لِأحادیثِنَا 5. به دیدار یکدیگر بروید و در دیدار یکدیگر معارف دینی را، اخلاق اسلامی را، حقوق مشترک را، حقوق فرزند و پدر و مادر را، حقوق همسایه را، حقوق دولت و ملّت را، حقوق مجاوران داخل و خارج را مطرح کنید که جامعه؛ جامعه عقل باشد، جامعه عاطفه باشد. عطوفتش در کنار معرفت باشد، و معرفتش سایه افکن مهربانی و عطوفت.وجود مبارک امام رضا فرمود: تَزاوَرُوا؛ به زیارت یکدیگر بروید. فَإنَّ فِی زِیارَتِکُمْ اِحیاءً لِأحادیثِنَا؛ وقتی که به دیدار یکدیگر رفتید، به گفتن و خندیدن و خنداندن وقت صرف نکنید، با طنز عمر نگذرانید! طنز و گفتن و خندیدن و خنداندن در حد ضرورت است که خستگی را رفع کند؛ عمر برای آن نیست! فرمود: قسمت مهم محفل دید و بازدیدتان با ذکر سخنان اهل بیت (علیهم السلام) باشد.
دلیلی که امام رضا(علیه السلام) ذکر می کند، این است که سخنان نورانی اهل بیت(علیهم السلام) در شما عاطفه ایجاد میکند، وحدت میآفریند، متحد می کند، کینه را بر میدارد. وقتی کینه زدائی شد، اختلاف رخت بر بست؛ یک بهشت موعودی را شما موجود کردید! در سوره مبارکه حشر آنچه که بهشتی ها دارند، به عنوان نیایش مردان الهی در دنیا مطرح است 6؛ مردان بهشتی بدون کینه زندگی می کنند. در بهشت هیچ اختلافی، هیچ نزاعی، هیچ اختلاف قرائتی، هیچ اختلاف برداشتی، هیچ تشتّتی راه ندارد؛ وَ َنَزَعْنَا مَا فِی صُدُورِهِم مِّنْ غِلّ 7. هیچ خیانتی، هیچ کینهای، هیچ عداوتی، هیچ بَغضائی در دلهای مردان بهشتی نیست؛ این برای بهشت.در سوره مبارکه حشر مؤمنان الهی از ذات أقدس إله چنین خلق و خوئی را می طلبند: خدایا ! کینه هیچ برادر مسلمانی را در دل ما قرار نده! این دعای مردان مؤمن در دنیا در حقیقت یک بهشت موعودی است برای آنها نسبت به آنچه را خدای سبحان در اوصاف بهشتیان ذکر کرد. وجود مبارک امام رضا(علیه السلام) فرمود: محفل دید و بازدید شما این اختلاف ها را بر میدارد، زیرا احادیث ما و سخنان ما در آن محافل مطرح میشود. و سخنان ما در شما عاطفه ایجاد میکند، مهر و مهربانی میآفریند؛ وَ اَحادِیثُنا تَعطِفُ بَعضَکُمْ عَلی بَعضْ. وقتی عاطفه آمد، آن کینهها رخت بر میبندد؛ جامعه را عاطفه اداره میکند.این سخن را همه ما شنیدهایم که میگویند: سنگ روی سنگ بند نمیشود... الآن این برجهای بزرگ و ستَبری که میسازند؛ گرچه بخش وسیعی از آنها آهن و سیمان و سنگ است، امّا آنچه که سنگ ها را به هم مرتبط می کند همان مَلات نرم است. اگر مَلات نرم نباشد، سنگ روی سنگ بند نمیآید! عاطفه یک مَلات نرم است که اعضای خانواده را به هم مرتبط میکند، خانواده های یک محلّه را به هم مرتبط می کند، افراد یک محلّه را در یک شهر به هم مرتبط می کند، اهالی شهرها را در یک کشور به هم مرتبط می کند؛ آن وحدت «محلّی»، «منطقهای» و «بین المللی» را تأمین میکند. بنابراین از یک نظر بهار میتواند یک بهشتی برای ما بیاورد، چه اینکه بهشت میتواند به صورت بهار تجلّی کند و همه اینها جلوه های جمال الهیاند و اگر جامعهای مظهر جمال الهی شد؛ هم از بهار بهره کافی میبرد، هم خودش بهشت می شود و بهشت میسازد. گروه دین و اندیشه تبیان – مهدی سیف جمالیمنبع: کتابنیوز، گزیدهای از پیام گفتاری آیت الله جوادی آملی اسفند87.(1) نهج البلاغه/ خطبه 108(2) وسائل الشیعه/ ج27 / ص76(3) بحار الأنوار/ ج40 / ص201(4) بقره/ 25(5) الکافی/ ج2 / ص186(6) حشر/ 10(7) حجر/ 47
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 349]