محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1797031332
با کودک بیمار خود چگونه رفتار کنیم؟
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
با کودک بیمار خود چگونه رفتار کنیم؟ بيماري هاي معمول دوران کودکي نگاهي تازه به بيماريدر زندگي روزهايي سپري شده اند که در آنها بيماري هاي معمول دوران کودکي مشکل اصلي والدين بوده و آنها به شدت نگران شده اند، بخصوص هنگامي که کودک خود را در بستر بيماري مي بينند. حال سئوال اين است که چگونه مي توان عمل کرد تا اين روزها هم باري خانواده راحت تر سپري شود و هم به کودکانمان کمک نماييم تا سريعتر بهبود يابند؟ اولين اقدام اين است که به فرزندمان بفهمانيم که بيماري بخشي از دوران زندگي است که پيش آمده و طي خواهد شد. همچنين بايستي به آنها اين نکته را خاطرنشان نمود ه هنگامي که مريض مي شوند، والدين و پزشکان در کنار آنها بوده تاهرچه سريعتر بهبود يابند و عمل به دستورات پزشک و مصرف داروها و توصيه هاي پدر و مادر (با وجود اينکه براي آنها خوشايند نباشد) تنها راه باز يافتن سلامتي دوباره مي باشد. حالات پيچيدهگاهي اوقات کودکان زماني که والدين قبلا براي آن برنامه ريزي کرده اند بيمار مي گردند. به عنوان مثال، فرض کنيم که از ماهها قبل براي رفتن به مسافرت برنامه ريزي صورت گرفته و درست در روز قبل از رفتن به مسافرت، فرزندتان دچار بيماريي که نياز به استراحت در منزل داشته باشد، مي گردد. در چنين حالاتي تمرکز و کنترل احساسات کمي مشکل است. در اي مواقع آنچه که بايد انجام داد اين است که در عين حالي که نگران وضعيت پيش آمده هستيد، بايد در برخورد با کودک کاملا آرام و خونسرد عمل کنيد. اگر شرايط و موقعيت پيش آمده را درک کرده و بپذيريد، گذشت اين ايام، هم براي شما و هم براي کودکتان آسانتر خواهد بود. هنگام بيماري کودکان چه احساسي دارند؟ همانطور که به نظر مي رسد، کودکان مختلف به هنگام مواجهه با بيماري واکنشهاي متفاوتي از خود بروز مي دهند و هميشه يکسان عمل نمي نمايند. ولي با اين وجود بطور کلي واکنشهاي آنها را مي توان به دسته هاي زير تقسيم نمود: 1- بعضي کودکان، از کوچک پنداشته شدن متنفرند. دسته اي از کودکان هستند که احساس بزرگ شدن داشته واز کمک گرفتن از ديگران متنفر مي باشند. آنها خواهان اين هستند که کارهايي از قبيل لباس پوشيدن، غذا خوردن و حمام کردن را خودشان به تنهايي انجام دهند و به طريقي از مستقل بودن لذت مي بردند. اگر چنين حالاتي براي شما پيش آمد، بهترين کار اين است که وضعيت کودک خود را پذيرفته و انجام بعضي از کارها را مثل تنظيم زنگ ساعت براي نوبت بعدي دارو و... را به او محول نماييد تا تحمل بيماري براي کودک آسانتر گردد. 2- بعضي از کودکان دوست دارند که مريض شوند.محبت و توجه بيش از اندازه به کودک موجب مي شود که هنگام بيماري محبت و مراقبت بيشتري از والدين خود طلب نمايد به گونه اي که مثلا اگر کودک مبتلا به سرماخوردگي يا گلودرد شده باشد و مي بايست يک روز در منزل استراحت نمايد، از والدين خود تقاضا نمايد که در منزل پيش او مانده، همراه او در رختخواب استراحت نمايند! همچنين کودکان با سن کمتر بزودي در مي يابند که بيمار شدن براي آنها امتيازات فراواني به همراه دارد زيرا متوجه مي گردند که در اين حالات از محبت و مراقبت بيشتري از سوي والدين خود (خصوصا مادر) بهره مند مي گردند و اگر بيماري واگيرداري داشته باشند و پدر و مادر مجبور باشند که آنها را از برادران و خواهرانشان جدا نمايند؛ تصورمي نمايند که آنها منحصر به فرد بوده و نسبت به ديگران داراي موقعيت ويژه اي مي باشند. ساده ترين راه جهت جلوگيري از اين گونه تمايلات کودک اين است که محبت و توجه خود را نسبت به کودکتان متعال سازيد و از هر گونه افراط و پرهيز نماييد. 3- بعضي از کودکان بر اين باورند که با بيماري تنبيه مي شوند:واضح است که روند رفتن بچه ها به رختخواب يا اتاقشان از نظم خاصي تبعيت مي نمايد. از آنجايي که هنگام بيماري، يک کودک مجبور است که در اتاق يا بستر خود باقي بماند، براحتي مي توان دريافت که چگونه آنها به اين وضعيت به صورت تنبيه و مجازات مي نگرند. مثلا کودک شش ساله نبام کارل را در اين حالت در نظر مي گيريم. روزي بر سر ميز صبحانه، مادرش متوجه پيشاني داغ و تنفس صدا دار او گرديد. وي بلافاصله و بدون هيچ گونه توضيحي کارل را به رختخواب برد و به او گفت: «تو واقعا مريض شده اي و بايد استراحت نمايي!» مادر کارل هم از خود و هم از فرزندش عصباني بود زيرا نگران از اين مسأله بود که شايد کارل مبتلا به مخملک شده باشد. از طرفي کرال هم فهميده بود که در روزهاي گذشته برخلاف تأکيد مادر، بدون پوشيدن لباس گرم براي بازي به بيرون رفته بود. در نتيجه اين بيماري تنبيهي براي توجه نکردن او به توصيه هاي مادرش مي باشد. بنا به دلايل بسياري، غالبا يک کودک در برابر بيماري احساس گناهکاري و تقصير مي نمايد. اين مسأله براي والدين مهم است که سعي نمايند تا به فرزنداشان در فهم اينکه در خصوص بيماري او مقصر نيست و يا اينکه مريض شدن وي ربطي به شيطنت ها و سرپيچي هايش ندارد، کمک نمايند. چگونه به کودکتان کمک نماييد و به او چه بگوييد: هنگام بيماري، کودکان با سن کم، فقط خواهان اين هستند که شما در کنار آنها حضور داشته و از آنها مراقبت نماييد ولي در سنين بالاتر خواهان دانستن مطالب بيشتري در خصوص آنچه که اتفاق افتاده مي باشند. پسر بچه اي که از آبريزش بيني اش خسته شده و سرو صدا راه انداخته، کودکي که هنگام تزريق دارو جيغ کشيده و بي طاقتي نشان مي دهد، همه و همه آنها براي اين است که وضعيت موجود برايشان مبهم و گيج کننده است و نياز به حمايت وياري شما دارند. در اين مواقع، بعنوان نمونه وضعيت موجود را اين گونه براي کودکتان تشريح نماييد:«ببين پسرم، تو مبتلا به وريون شده اي، البته زياد مهم و جدي نيست ولي بايد مدتي براي بهبود در خانه (يا بستر) بماني، ممکن است که بلع غذا برايت مشکل باشد و احساس خوبي نداشته باشي، ولي جاي نگراني نيست، من مي دانم که تو امکان انجام بعضي از کارها و سرگرمي هايت را از دست داده اي ولي همه ما گاهي اوقات بيمار شده و بعضي از چيزها را از دست مي دهيم. هنگامي که بهبود يافتي مي تواني با اسباب بازي ها و سرگرمي هاي مورد علاقه ات بازي کني و دوباره به مدرسه خواهي رفت و دوستانت را خواهي ديد.» پس از آن مي توانيد درباره داروهاي و درمان ها بيماري مختصري با اوصحبت نماييد و به او تفهيم نماييد که براي اينکه هرچه زودتر بهبود يافته و مجددا به تفريح و بازي بپردازد بايد داروها را مصرف نمايد.ياري رساندن کودک هنگام مصرف داروهيچ گونه راه و روش منطقي براي اين که بچه را به خوردن دارويي تلخ مزه ترغيب نماييد وجود ندارد.اما هيچ گاه اين جمله را نگوييد: «پسرم، مقداري از اين آب پرتقال خوشمزه را بخور» در حاليکه منظورتان همان داروي تلخ مزه است. بهتر اين است که پس از صرف دارو به او به عنوان دسر و جايزه آبنبات يا آب ميوه بدهيد. ممکن است که فرزندتان سرباز زده وتمردد نمايد ولي دست کم او مي آموزد که به سخنان شما اعتماد ورزيده و متنفر از آب پرتقال نگردد! غالبا دستورات و توصيه هاي پزشک مانند ماندن در رختخواب يا خانه، نخوردن بعضي از خوراکيها و يا انجام ندادن بعضي از کارها، براي کودکان کم سن و سال احمقانه و يا بي دليل جلوه مي نمايد. در اين حالت تأييد و حمايت از دستورات پزشک و تأکيد شما بر اهميت آنها به فرزندتان در پذيرش توصيه هاي پزشک ياري خواهد رساند. کودکان نسبت به علايم و تظاهرات باليني بيماري ها خيلي حساس ميباشند. دختر بچه اي را در نظر بگيريد که مبتلا به آبله مرغان شده و تمامي صورت بدنش را نقاط قرمز رنگ فرا گرفته است. اين علايم براي او عجيب است و ميل به دستکاري و يا خاراندن آنها دارد. به منظور جلوگيري از خاراندن و دستکاري نمودن آنها، بايد به او بگوييد: «دخترم، صورتت را نخاران، چون در صورت انجام اين کار، در آينده صورتت لکه لکه و زشت خواهد شد». ممکن است که کودک بپرسد که «چگونه زشت خواهد شد؟» در اين حالت، مادر کودک با استفاده از يک مداد شمعي تعدادي خطوط پر رنگ بر روي صورت و پيشاني خود کشيده و به او نشان مي دهد که در صورت خاراندن صورتش در آينده اين گونه خواهد شد. چند توصيه عملي: بسياري از توصيه هاي زير ممکن است شما را در ساماندهي انجام کارها هنگامي که کودکتان مبتلا به بيماري هايي از قبيل اوريون يا سرخک ويا حتي سرماخوردگي عادي مبتلا شده باشد، ياري رساند: 1- اگر کودک شما هنوز از تختخواب بچه گانه استفاده مي کند، آن را به اتاق نشيمن آورده و يا در جايي قرار دهيد که هنگام کار کردن نزديک باشد. اگر کودک بزرگتر است، مي تواند روي کاناپه يا مبل دراز بکشد. (البته بايد مواظب بود که نيفتد). اگر با ديگر کارهاي عادي خانه مشغول هستيد سعي نماييد که فرزند بيمارتان در نزديکي شما باشد.2- روي يک ميز اسباب بازي، کتاب و يا عروسک قرار داده و آن را در جايي که فرزندتان مشغول استراحت است قرار دهيد، اين امر باعث مي شود که او زود به زود شما را صدا نزند.3- به جز در مواردي که بيماري او مسري و واگير دار است، اجازه دهيد تا ديگر اعضاي خانواده در مراقبت از کودک بيمارتان شما را ياري نمايند. 4- کارهاي عمده خانه از قبيل گردگيري کامل، خياطي و امثالهم را به تعويق بياندازيد. انرژي و توان خود را براي شب بيداري ها که ممکن است در آن کودکتان به پرستاري و مراقبت بيشتري نياز داشته باشد ذخيره نماييد. بيماريهاي طولاني مدت آنچه که بايد بدانيد: هنگامي که براي اولين بار متوجه مي شويد که فرزندتان دچار بيماري جدي گرديده که هفته ها و يا ماهها او را در بستر يا خانه نگاه خواهد داشت، بدون شک احساس نگراني شديدي در خصوص آينده خواهيد کرد که منطقي و بجا مي باشد. پيش از آنکه با فرزندتان صبحت نماييد، مي بايست چند نکته را دانسته و بخاطر بسپاريد، ابتدا بايد از پزشک معالج بخواهيد که تصوير واضحي از بيماري و خصوصيات موقعيت پيش آمده به شما ارائه دهد. همچنين بايد از او اطلاعاتي در زمينه چگونگي درمان و محدوديت ها و نقايص به جا مانده از بيماري در کودک کسب نماييد. اما حتما به ياد داشته باشيد که هميشه امکان دانستن زمان دقيق غلبه بر بيماري و بهبود آن وجود ندارد.حتي پزشکان نيز خود هميشه قادر به پيش بيني روند پيشرفت بيماري نيستند.ممکن است مشکلاتي پيش آمده و مدتي را در شک و بلاتکليفي به سر بريد. براي رفع نگراني و کاهش فشار رواني حاصل از عدم قطعيت در وضعيت مشکل پيش آمده، خود را با جزئيات کارهاي روزمره و نگهداري و تأمين آسايش و راحتي فرزندتان مشغول نماييد. چنانچه کودکتان دريابد که شما به عنوان پدر و مادر او با موقعيت کنوني کنار آمده و خود را کنترل نموده ايد، تحمل و پذيرش شرايط براي او نيز آسان شده و با نيرو و توان بيشتري به مقابله با بيماري خواهد پرداخت. بيماري و ديدگاه شما: تجربيات مشابه پيش آمده در مورد يک بيماري خاص در خانواده يا دوستان و آشنايان ممکن است بر طرز برخورد و حالت شما در برخورد با بيماري تأثير بگذارد.ممکن است بخاطر بياوريد که: «يکي از بستگان (عمو - دايي و...) مبتلا به تب روماتيسمي شده بود و در اثر آن قلبش دچار آسيب دائمي گرديد.» تفکرات و تصوراتي از اين قبيل مي تواند ذهن شما را پريشان سازد. ولي به اين حقيقت توجه داشته باشيد که هر بيماري ازنظر نوع و شدت ابتلا از کودکي به کودک ديگر بسيار متفاوت است و نيز فراموش ننماييد که در سالهاي اخير با پيشرفت هاي انجام شده در علم پزشکي بسياري از بيماريهاي صعب العلاج درمان گرديده اند. ممکن است احساس عصبانيت و بي ميلي نماييد.«چرا چنين اتفاقي براي ما افتاد؟» بعضي از وادلين سعي در يافتن عوامل خارجي براي مشکل بوجودآمده هستند در حاليکه برخي ديگر شروع به ملامت کردن خود يا طرف مقابل مي نمايند. حتي شايد اين فکر در ذهنتان خطور نمايد: «بله، مادر بزرگ مري مبتلا به بيماري قند بوده پس جاني هم از او به ارث برده است». کمي به اطرافتان بنگريد، آيا به عنوان مثال همه کساني که دچار بيماري قند شده اند بيماريشان منشأ ارثي داشته است؟ بيهوده ذهن را با اين تفکرات آشفته نسازيد. نگراني شما در برابر نگراني کودک: شما در يک سمت بيماري قرار داريد و فرزندتان در سمت مقابل. او نگران وضعيت پيش آمده است. استفاده از لگن مخصوص بيمار بستريف متنفر است و نيز دوستانش را در مدرسه به واسطه بيماري از دست داده است. از طرفي، شما نگران بيماري و اثرات سوء آن بر رشد او هستيد. اگر بتوانيد او را از وضعيت نابهنجار روحي پيش امده نجات داده و به دقت به آنچه که در حال حاضر براي فرزندتان مهم است توجه نماييد، يقينا بهتر خواهيد توانست به مقابله با بيماري و مشکل موجود بپردازيد و او را در خوش بينانه برخورد کردن با بيماري ياري دهيد.به فرزندتان چه بگوييد:مسلما براي يک کودک کم سن و سال نمي توان شرح کاملي از بيماري ارائه داد. ولي با اين وجود بدون اينکه او را بترسانيد بايد کودکتان را از بيماري اش مطلع سازيد. البته در اين حد که او تا مدتي قادر به انجام بعضي از بازيها (مثل فوتبال، دوچرخه سواري و غيره) نخواهد بود و در طي اين مدت بايستي استراحت نمايد. شما نيز ضمن مراقبت از او بازي ها و سرگرمي هاي جديدي براي او فراهم آورده و به او در ساختن بعضي از کاردستي هاي جالب کمک خواهيد کرد. طبعا کودکي با سن بيشتر نياز به حقايق بيشتري دارد. در اين مورد، نام بيماري را به او گفته و تا آنجا که مي توانيد در خصوص علائمو نشانه هاي باليني آن توضيح داده و او را قانع سازيد. به عنوان مثال دني يک پسر سيزده ساله بسيار فعال است و کاپيتان تيم فوتبال مدرسه مي باشد که مبتلا به تب روماتيسمي شده است. والدين او خاطر نشان کرده اند که نياز به استراحت دارد و براي مدت طولاني (حداقل سه ماه) بايستي دارو مصرف نمايد و پس از آن به مدت دو ماه ديگر نيز بايد فعاليت هاي بدني اش را تا بهبود کامل محدود نمايد. در اين حالت مي بينيم که بيماري بطور قابل فهمي براي دني توضيح داده شده و او در مي يابد که براي بهبودي سريع تر بايد شرايط را پذيرفته و از دستورات پزشک اطاعت نمايد. قطعا اين وضعيت براي يک پسر بچه پر جنب و جوش، ناگوارا است ولي دلگرمي هاي والدين و آگاهي کامل او در خصوص چگونگي بيماري و طريقه درمان آن، سپري نمودن اين چند ماه را براي او قابل تحمل مي سازد. چند توصيه مهم: 1- کودک شما خواستار دانستن حقايقي در مورد بيماري و يا ناتواني اش مي باشد. او در اين حالت (خصوصا در مواقعي که دچار معلوليت دائمي شده است) مي خواهد بداند که چه کسي به او از همه نزديک تر است و چه کسي او را بيش از همه دوست دارد. بدون اينکه او را فريب داده و يا اميدهاي واهي به او بدهيد، (از آنجايي که اومحدوديت هاي پيش آمده ار نمي پذيرد) به او در فهم اين مطلب کمک نماييد که او در حال حاضر چه تواناييهايي دارد و چگونه مي تواند از آنها حداکثر استفاده را بنمايد.2- اگر بيماري يا معلوليت او آشکار و انگشت نما باشد، ممکن است کودک خواهان دانستن اين مطلب باشد که چرا بعضي از مردم از روي تعجب به او نگاه مي کنند. به فرزندتان بفهمانيد که در اين حالت ممکن است بعضي ار مردم تا کنون کودکاني همچون او نديده اند و آنها در نگاه اول ممکن است تعجب نمايند. همچنين کودک نياز به توضيحات شما به ديگران در خصوص بيماري يا معلوليت جسمي اش دارد. 3- به جاي آنکه به ناتواني هاي فرزندتان فکر کنيد به اينکه او توانايي انجام چه کارهايي را دارد توجه نماييد. در اين حالت از تواناييهاي او لذت خواهيد برد. فرزندتان ممکن است قادر به راه رفتن نباشد ولي مي تواند از دانش و آگاهي بالايي برخوردار باشد و ممکن است کارهايي حيرت انگيز با دستان خود انجام دهد. 4- از آنجايي که همه بچه ها و همه افراد داراي محدوديت ها و نقايصي (از نوعي) هستند، سعي نماييد در درجه اول به فرزندتان بعنوان يک کودک نگاه نموده و سپس بپذيريد که اين کودک داراي بيماري يا معلوليت خاصي مي باشد. 5- به منظور تحقق بخشيدن به آرزوها و اهدافي که براي فرزندتان در نظر داريد، از هر فرصتي براي پرورش استعدادها و مهارتهاي او استفاده کنيد. 6- بگذاريد که ديگر اعضاي خانواده به همديگر کمک نمايند. به عنوان مثال: دوروتي، کودکي نه ساله است که در اثر فلج مغزي، در صحبت نمودن و تکلم (خصوصا هنگامي که هيجان زده است) دچار مشکل مي باشد. خواهر او که کمي بزرگتر است، با دادن دلگرمي به او يک کاغذ وقلم داده و مي گويد: «دوروتي وقتي هيجان زده مي شوي، بجاي صحبت کردن، روي کاغذ بنويس». 7- دقت نماييد که در خلال توجه و نگهداري از فرزند بيمار و يا معلولتان، ديگر اعضاي خانواده را فراموش ننماييد. ممکن است تحمل اين وضعيت براي فرزندان ديگر خوشايند نباشد و به کودک بيمار حسادت ورزند.بخاطر داشته باشيد که ديگران و از جمله خود شما، داراي حق زندگي کردن هستيد و در طول روز زماني را هم براي توجه به خود و ديگران در نظر بگيريد. به اين مسأله دقت فراواني بنماييد. هرچند که کارهاي روزانه (اعم از خانه و محل کار) سخت و طاقت فرسا باشد و فرصت کمي براي اين امر پيدا نماييد، به مسأله فوق توجه بيشتري نشان داده و سعي نماييد که آن را بصورت يک عادت در آوريد. کتابهايي در زمينه رشد طبيعي کودکان مطالعه نماييد. در آن صورت است که ميتوانيد در يابيد که فرزندانتان در سنين مختلف از شما چه انتظاراتي دارند و شما متقلابلا چگونه مي بايست انتظارات آنها را بر آورده سازيد. 8- با والديني که کودکاني مشابه با وضعيت شما دارند آشنا شويد، اين ارتباط براي فرزندتان مفيد است. زيرا با کودکان ديگري که آنها نيز دچار بيماري يا معلوليت وي هستند آشنا شده و در مي يابد که تنها او نيست که گرفتار اين معضل گرديده در نتيجه تحمل شرايط و پذيرفتن معلوليت براي او آسان مي گردد. در پايان، هميشه اين جمله را بخاطر بسپاريد که: «ابتلا به يک بيماري يا معلوليت، به منزله پايان زندگي نيست بلکه به مفهوم شروع نوع جديدي از زندگي است».
#اجتماعی#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 809]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها