واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
![هر از گاهى نزد چشم پزشك برويم.](http://rasekhoon.net/_WebsiteData/Article/ArticleImages/1062/1070/1098/DPYC02.jpg)
هر از گاهى نزد چشم پزشك برويم. منبع:سايت بيمارستان چشم پزشكى نور گلوكوم يا آب سياه كور مى كندگلوكوم يا آب سياه، بيمارى است كه مى تواند با آسيب رساندن به عصب بينايى سبب نابينايى در فرد شود. اين بيمارى در آغاز هيچ نشانه خاصى ندارد اما مى تواند طى چند سال باعث كاهش ديد و سرانجام كورى گردد اما درمان زودرس آن مانع پيشرفت بيمارى و گاه سبب ديد بهتر هم مى شود.در بسيارى از افراد افزايش فشار درون چشم سبب گلوكوم مى شود اين افزايش به عصب بينايى آسيب مى رساند مگر آن كه فشار چشم پايين آورده شود.چه كسانى در خطرند؟۱- به طور كلى افراد بالاى ۴۰ سال۲- كسانى كه در خانواده شان سابقه اين بيمارى وجود دارد.علايم بيمارى آب سياه در ابتدا به وضوح ديده نمى شود. ديد طبيعى بوده و دردى هم وجود ندارد اما با ادامه بيمارى، فرد مبتلا متوجه مى شود كه هرچند اشيايى را كه جلويش قرار دارند خوب مى بيند اما اشيايى را كه در كنار قرار داشته و بايد از گوشه چشم به آنها نگاه كند به خوبى نمى بيند. بيمار مبتلا به گلوكوم در صورت عدم درمان ممكن است ناگهان متوجه شود كه ديد كنارى ندارد. درست مانند اين است كه از درون يك لوله به اطراف نگاه مى كند و با پيشرفت روند بيمارى، ممكن است باقيمانده ديد حتى در مركز هم از بين رفته و فرد مبتلا نابينا شود. برخلاف تصور بسيارى، بالا بودن فشار چشم الزاما به معناى ابتلا به گلوكوم نيست، ابتلا يا عدم ابتلا به آب سياه در پى بالا بودن فشار چشم بستگى به ميزان تحمل عصب بينايى در برابر فشار بالاى چشم دارد و اين ميزان در افراد مختلف، متفاوت است. هرچند فشار طبيعى معمولا بين ۱۲تا ۲۱ ميلى متر جيوه است ولى حتى در اين فشار هم ممكن است به گلوكوم مبتلا باشد و اين نشان مى دهد كه معاينه دوره اى چشم اهميت بسيار بالايى دارد.درمان آب سياه:هرچند گلوكوم علاج قطعى ندارد ولى درمان هاى رايج بيمارى را كنترل مى كنند و اين تاكيد بر اهميت تشخيص و درمان زودرس است. بيشتر چشم پزشكان گلوكومى را كه تازه تشخيص داده اند با دارو درمان مى كنند ولى تحقيقات جديد نشان داده است كه جراحى با ليزر جايگزينى مطمئن و موثر است.درمان دارويى: شايع ترين نوع درمان زودرس گلوكوم، درمان دارويى است، داروهاى گلوكوم به صورت قطره هاى چشمى و قرص تجويز مى شوند. اين داروها به دو شكل سبب كاهش فشار داخل چشم مى شوند. بعضى سبب كاهش توليد مايع در چشم شده و برخى به تخليه بيشتر مايع از درون چشم كمك مى كنند. داروهاى ضدگلوكومى ممكن است تا چند بار در روز تجويز شوند. بيشتر بيماران عوارضى نشان نمى دهند ولى بعضى از اين داروها ممكن است سبب سردرد شده و يا بر روى اعضا ديگر بدن عوارضى داشته باشند. قطره ها ممكن است سبب سوزش و قرمزى چشم شوند. داروهاى ضدگلوكوم بايد تا زمانى كه به كنترل فشار داخل چشم كمك مى كنند مصرف شوند. از آنجا كه گلوكوم معمولا علامتى ندارد، گاهى بيماران داروى خود را قطع كرده و يا مصرف آنها را فراموش مى كنند.جراحى با ليزر: جراحى با ليزر به تخليه مايع از درون چشم كمك مى كند. هرچند از اين روش مى توان هر زمانى استفاده كرد ولى معمولا بعد از آزمايش درمان دارويى به كار مى رود. در بسيارى موارد بيمار بايد بعد از جراحى ليزرى نيز دارو مصرف كند.روش هاى جراحى رايج: در جراحى گلوكوم، هدف ايجاد محل خروج جديدى براى مايع داخل چشم است. هر چند چشم پزشك هر زمانى ممكن است تصميم به جراحى بگيرد ولى معمولا اين كار را پس از شكست درمان دارويى و جراحى ليزرى انجام مى دهد. جراحى در كلينيك يا بيمارستان صورت مى گيرد . قبل از جراحى به بيمار داروهايى جهت آرام و شل شدن داده شده و سپس چشم توسط تزريق مواد بى حس كننده در اطراف آن بى حس مى شود.جراح قطعه كوچكى از بافت سفيدچشم (صلبيه) را بر مى دارد و اين سبب به وجود آمدن كانال كوچكى براى عبور مايع درون چشم مى شود.جراحى گلوكوم نيز مانند هر جراحى ديگرى ممكن است با عوارضى همراه باشد. اين عوارض عبارتند از: كاتاراكت، مشكلات قرنيه، التهاب يا عفونت داخل چشم و تورم عروق خونى پشت چشم. البته براى هر يك از موارد گفته شده درمان هاى موثرى وجود دارد.
#پزشکی#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 227]