تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1815694958
چين، جاي پايي لغزنده
واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: چين، جاي پايي لغزنده كاوش ساعي چند صباحي است كه سخن از قرار دادهاي نفتي اعم از فروش نفت و اجراي پروژه هاي نفتي ايران توسط كشور چين شدت گرفته است و كشور ايران بعنوان يكي از بزرگترين دارندگان نفت و عضو اوپك و همچنين دومين كشور دارنده ذخاير گازي جهان در فهرست كشورهاي مورد علاقه چين قرار گرفته است. به گزارش پايگاه اطلاع رساني شركت ملي نفت ايران، چند صباحي است كه سخن از قرار دادهاي نفتي اعم از فروش نفت و اجراي پروژه هاي نفتي ايران توسط كشور چين شدت گرفته است. كشوري كه بعنوان هيولاي زرد در عرصه اقتصادي عليرغم ايدئولوژي سياسيش، در قرن بيستم درهايش را بر روي سرمايه گذراران غربي و برخي از شرقي ها همچو ژاپن گشود تا بعنوان بزرگترين ماشين اقتصادي در جهان شهره گردد. اين رشد اقتصادي با رشد در مصرف انرژي، همراه بوده است. كشور ايران بعنوان يكي از بزرگترين دارندگان نفت و عضو اوپك و همچنين دومين كشور دارنده ذخاير گازي جهان در فهرست كشورهاي مورد علاقه چين قرار گرفته است. ايران نيز به دلايل مشكلاتي كه در عرصه سياسي با غرب و محدوديت هايي كه غربي ها در زمينه سرمايه گذاري، توسعه ميدان هاي نفتي و گازي، ساخت و گسترش پالايشگاه ها و خطوط انتقال اين كشور ايجاد كرده اند، خواه ناخواه به سمت كشورهاي ديگر همچون چين كشيده شده است. آيا چين مي تواند كشور تأمين كننده نيازمندي هاي ايران باشد يا خير؟ چقدر مي توان به اين كشور اطمينان داشت كه به دلايل مسائل سياسي پروژه هاي اقتصادي را ناتمام رها نكند؟ موضع اين كشور در صحنه بين المللي پس از امضا قرار دادهاي كلان اقتصادي در قبال ايران چه خواهد بود؟ اين قراردادها و پرسش هاي پيرو آن علت نوشتن چنين نوشتاري گرديد. در بررسي روند حركت براي تفاهم ميان چين و ايران در هر دو زمينه، فروش فن آوري از طرف چين و فروش نفت از طرف ايران به چند نكته بايست بصورت مجزا پرداخت: توان واقعي چين در يك بررسي جهاني در مورد فن آوري نوين در زمينه ساخت و اجراي پروژه هاي نفتي در كشورهاي گوناگون جهان و صاحب نفت، مشخص مي شود، چين در برابر قدرتهاي بزرگ در زمينه ساخت و توليد فن آوريهاي نفتي در جهان بسيار عقب مي باشد و قطعات توليدي آن كشور در درجه بندي كيفيتي چند پله از توليدات كشورهاي صاحب فن آوري پايين تر مي باشد. اگر در داخل كشور چين نيز بررسي صورت گيرد درمي يابيم كه بسياري از شركتهاي چيني در كنار شركتهاي بزرگ غربي در حال اجراي پروژه هاي نفتي در داخل چين مي باشند و خود به تنهايي قادر به پايان رساندن پروژه هاي بزرگ نمي باشند و كماكان ناتوان و وابسته مي باشند. نمونه بارز اين ضعف را در كشور خودمان، به نام پروژه بزرگراه شمال در شمال غربي تهران شاهد هستيم كه پس از ترك طرف هاي غربي و شنيدن اخبار پر سروصداي ورود شركتهاي چيني در اين پروژه كماكان، پروژه بدون پيشرفت شگرفي باقي مانده است و تنها با فهرست بلند بالاي هزينه هاي نگهداري چيني ها در پايان هر سال روبرو هستيم. حال با اين توصيف ها آيا برگزيدن چين بعنوان طرفي از قرارداد توسعه نفتي، كه بي شك در پشت پرده، فن آوري اصلي را از غربي ها دريافت كرده و آن را با مديريت و كالاهاي بي كيفيت چيني تركيب نموده و در ايران پياده مي نمايد را مي توان وارد كردن فن آوري به كشور محسوب كرد، درحاليكه عمر مفيد سازه هاي چيني بسيار پايين است، آن هم در عرصه نفت كه بسيار حساس و پرهزينه مي باشد. چين سياست يك بام و دو هوا در دنياي امروز، اقتصاد و فن آوري با سياست عجين شده است و تلاش براي زدودن اين تلفيق امري است بيهوده و در صورت موفقيت به شكستن اين رابطه هزينه گزافي خرج مي شود. خريد از بازار سياه، خريد فن آوري دست چندم، عدم توانايي در تأمين به موقع قطعات، كند شدن روند توسعه و... همگي هزينه هايي است كه بخاطر سياست، بر دوش اقتصاد كشورهاي مورد خشم غربي ها قرار داده مي شود. كشورهاي داراي فن آوري و اقتصاد قدرتمند، امروزه بعنوان ابرقدرت واقعي شناخته مي شوند. اين كشورها با بررسي رابطه هاي سياسي و در ابعاد بزرگتر تعادل هاي منطقه اي بگونه اي كه منافع بلند مدت آنها را تأمين نمايد، اقدام به حمايت اقتصادي و فن آوري يا كاهش اينگونه خدمات مي نمايند. شوربختانه كشور ما نيز در چند دهه گذشته مدام مورد محروميت هاي گوناگون اقتصادي به عناوين مختلف قرارگرفته و در ديدي واقع بينانه بايستي گفت كه تحريم بر ما تأثير ندارد اما هزينه و زمان بسياري را از ما گرفته و مي گيرد. قدرتهاي اقتصادي امروز جهان به دو دسته تبديل مي شوند، صاحبان فن آوري ها و قدرتهاي درجه اول اقتصادي بعنوان گروه نخست يا جهان نخست و گروه دوم كشورهاي كپي كننده كه توليد كننده فن آوري نيستند و چون از دانش مادر توليد اين فن آوريها فاصله دارند از دو جهت مشغول به كار هستند، يكي كسب دانش توليد فن آوري از كشورهاي صاحب فن آوري و ديگري پژوهش در راه ساخت اين فن آوريها در داخل كشورهايشان. پس اين كشورهاي دست دو، سعي به كج دار مريض رفتار كردن با كشورهاي صاحب فن آوري دارند تا روزي را ببينند كه بتوانند به فن آوريهاي سطح بالاتر دست يابند.كشورهاي درجه اول نيز با آگاهي به اين موضوع مدام سياست هاي خود را به اين كشورها تحميل كرده و با دادن مشوق هاي اقتصادي، درخواست هاي سياسي خود را در جهان به آنها ديكته مي نمايند و آنچه شاهد بوده و هستيم، در اين امر موفق بوده اند. احتياط جهت حفظ موقعيت و روابط با كشورهاي صاحب فن آوري در ميان كشورهاي جهان دوم، باعث كاهش توان آنها در جهت گيريهاي سياسي در صحنه بين الملل مي گردد و آنها را هميشه در چانه زني هاي سياسي در مكان پايين قرار داده و به وعده هاي آنها نمي توان اميد داشت. بايد پذيرفت كشور چين در دنياي فن آوريها در جايگاه دوم قرار دارد. پس اين كشور نمي تواند در سياست هاي خود تاپايان بر مواضع خود پافشاري نمايد، بخصوص كه سهميه خود و هر درخواست سياسي كه دارد را تنها در مورد كره شمالي خرج مي نمايد، پس در مورد ساير كشورها دستش بسته تر مي باشد. به گزارش پايگاه اطلاع رساني شركت ملي نفت ايران در چنين شرايطي بايد ديد، با توجه به پيشينه رفتارهاي كشور چين عليرغم منفعت هاي كلان اقتصادي اين كشور در ايران كه در غياب كالاهاي غربي، با فروش هر نوع كالا در بازار ايران سودهاي كلاني را راهي كشورش نموده است و با توجه به آمادگي ايران در مورد عقد قراردادهاي نفتي كه كم سود نيز نمي باشند، در صحنه بين المللي همچون سپر ضربه گيري براي ايران عمل مي نمايد و بر سرمواضع خود پا برجا مي ماند يا خير؟ تاريخچه سياسي موضع گيريهاي چين نشان مي دهد كه بارها و بارها در عرصه هاي سياسي، چين در گام نخست بسيار قدرتمند عمل مي نمايد كه البته بيشتر قصدش از اين كار بهره برداري اقتصادي از كشوري همچو ايران مي باشد، اما در آخرين لحظات با چرخش 180 درجه هم آوا با كشورهاي غربي عليه ايران موضع گرفته و به دوستان غربي خود مي پيوندد. آيا با اين نوع رفتارهاي چين با كشور ايران نبايد در هنگام فروش نفت، كمي ملاحظات سياسي و اهرم هاي حاصل از آن را براي كشور بكار گرفت؟ بهرحال نفت و انرژي نياز چين است و مي تواند اهرمي در دست ايران باشد، كه شوربختانه نه تنها تاكنون از آن استفاده نشده است، بلكه كشور چين سعي نموده است با توجه به مشكلات سياسي ايران به سرعت قرار دادهاي ميلياردي خود را بر ما تحميل نمايد و هنگام پايان بازپرداخت سرمايه گذاري چيني ها كشور ايران با مجموعه اي از سازه هاي بي كيفيت چيني روبرو خواهد بود كه با خروج چين پس از دريافت تعهدش، هيچ قابليت كاربردي موثر و عمر مفيد مناسبي از آن باقي نمانده است. شايسته است مقامات اقتصادي ، سياسي كشور در برخورد با چين بخصوص در زمينه بزرگترين منبع اقتصادي كشور كمي با سياست محكم تر و محتاطانه تر برخورد نمايند و هرگونه قراردادي را با هرگونه كيفيتي بنا بر مشكلات سياسي نپذيرند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 390]
-
گوناگون
پربازدیدترینها