محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان میشوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831485210
بازسازي پيش از افتتاح!
واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: بازسازي پيش از افتتاح! تاخیر در ساخت مصلاها موجب فرسودگی پروژههای کلان عمرانی در سطح شهرها، چشم و چراغ تمدن و فرهنگ معاصر محسوب میشوند؛ دولتها و حکومتها در پی آن هستند که با خلق بناهای رفیع و عمارت‌های زیبا، سندی از توانایی، امکانات عمرانی و ذوق هنری عصر خود بر جا بگذارند. همانگونه که ما حکومت صفویان را با مساجد زیبایش و حکومت غزنویان را با آرامگاه‌هایش می‌شناسیم، حکومت نادر شاه افشار را در خاطر نداریم چرا که بناهای این حکومت همیشه در جنگ، آنقدر کم است که یادگاری اساسی برای دوره ما محسوب نمی‌شود و اینگونه است که حکومتها برای جاودانه شدن دست به دامن معماری میشوند تا مردم اعصار آینده شاهد تلفیق توان و ذوق هنری و اعتقاد مردم یک آب و خاک باشند. اما داستان به همین سادگی نیست، پروژه‌ها هر چه کلان‌تر و بزرگ‌تر و پر زرق و برق‌تر باشند، عوامل بازدارنده برای احداث‌شان بیشتر و بیشتر است. در تاریخ نیز شاهدیم که گاه مرگ یک استاد کاشی ساز، شروع شدن جنگی تازه، مرگ پادشاه یا نخست وزیر باعث ناتمام ماندن ساخت بنایی شده است که هزاران هزار نفر/ ساعت کار روی آن شده است؛ مسجد کبود تبریز یکی از این عمارت‌هاست که 3بار ساخت آن به دلایل مختلف رها شده و باز از سر گرفته شده است. زمان یکی از مهم‌ترین عوامل موثر در ساخت پروژه‌هایی اینچنینی است که نقش معکوسی در به ثمر رسیدن کار دارد. هر چه ساخت بناهای رفیع و کلان کش‌دارتر شود چندین و چند پارامتر اساسی احداث در معرض خطر قرار گرفته و گاه دامنه آسیب‌ها به حدی است که تخریب پروژه به صرفه‌تر از ادامه ساخت آن است! هفته گذشته خبری تاسفبار روی خروجی رسانه‌ها قرار گرفت که در آن از فرسودگی بنای نیمه کاره مصلای اصفهان حکایت شده بود؛ حکایتی تلخ اما واقعی که سستی ما را در امر مدیریت پروژههای کلانشهری نشان می‌دهد. ترکیب «فرسودگی قبل از بهره‌برداری» برای ادبیات ساخت و ساز کشور ما ترکیب کلامی غریبه‌ای نیست؛ بسیاری از پروژههای شخصی، بسیاری از پروژه‌هایی که مدیریت شهری اداره کننده آن است و بسیاری از پروژههای کلان کشوری با این معضل مواجهند و گاه خاک سرد فراموشی روی‌شان ریخته میشود تا به شکل خرابه‌ای نیمه کاره محلی برای افزایش جرم در شهر به حساب آیند. البته بناهایی که قبل از بهره‌برداری به فرسودگی رسیده‌اند تنها به شهر نصف جهان محدود نمی‌شوند، تهران نیز بیش از 20 سال است منتظر افتتاح تنها مصلای بزرگ خودش مانده اما پس از گذشت این همه سال هیچ خبری از افتتاح آن نیست و حتی تحرکات عمرانی تازه در جبهه شمال غربی آن حکایت از تخریب سازه‌های قدیمی و ایجاد بناها و معابر جدید در قالب بازسازي قبل از افتتاح دارد! مصلای اصفهان؛ 14 سال انتظار 14 سال پیش تصمیم به ساخت مصلای اصفهان در زمین موقوفه‌ای به مساحت 84هزار متر مربع گرفته شد. هیات امنایی برای آن گرد هم آمدند که 4 شخصیت حقیقی در آن عضويت داشتند و 4 شخصیت حقوقی. به نظر می‌رسد اکنون نیز یکی از اصلی‌ترین دلایل به تعویق افتادن ساخت این مجموعه هم همین باشد. معاون امور عمرانی استاندار اصفهان هم با بیان اینکه هیات امنای مصلا از شخصیت‌های حقیقی و حقوقی تشکیل شده است، می‌گوید: بهتر است هیات امنای طرح بزرگی همچون مصلای اصفهان از شخصیت‌های حقوقی تشکیل شود. برای تسریع در روند مصلای اصفهان هیات امنا و سیاست‌های اجرایی این طرح باید تغییر کند. درباره مصلای اصفهان بیان یک نکته ضروری است و آن اینکه به نظر می‌رسد مشکل اصلی در راه احداث این بنا، آنگونه که در دیگر موارد صدق می‌کند، بحث بودجه نیست چرا که به گفته محمد جعفر علیزاده، از سال 74 تاکنون 51 میلیارد و 470 میلیون ریال برای ساخت این مصلا که طرحی هزینه‌بر و هیات امنایی است، هزینه شده است و با وجود اینکه امسال 6میلیارد و 910 میلیون ریال اعتبار برای تکمیل این مصلا اختصاص یافته اما برای تکمیل نهایی آن به 800 میلیارد ریال اعتبار نیاز است. جالب اینجاست که هشدار اساسی درباره فرسودگی مصلای اصفهان را نه عضوی از استانداری این استان بلکه مدیرعامل مجموعه مصلای بزرگ اصفهان سرمی‌دهد و می‌گوید اگر مصلا امسال تکمیل نشود، روند فرسودگی آن آغاز میشود. حرف‌های محمد حججی آنجا به واقعیت بدل میشود که بدانیم مجموعه مصلای بزرگ اصفهان در این 14 سال در مجاورت سرما، گرما و یخبندان‌های مکرر قرار داشته و ادامه این روند همانگونه که مدیرعامل این مجموعه نیز گفته است باعث فرسودگی بنا میشود. مدیر مجموعه مصلای اصفهان در توضیح این مطلب که اگر مصلا تکمیل نشود پس از 5 سال روند فرسودگی آن آغاز میشود، می‌گوید: عمر مفید فلز و بتون محدود است و با توجه به اینکه از سال 74 تاکنون این پروژه آغاز شده، می‌توان گفت در صورت تکمیل نشدن از هم اکنون این مجموعه رو به فرسودگی خواهد گذاشت. مصلای اصفهان که هنوز بحث بر سر ضرورت یا عدم ضرورت ساخت آن و اضافاتی که بعدها به این طرح چسبیده شده از اولویت‌های بحث میان شورای شهر، استانداری، شهرداری و... است در حاشیه همین جدل‌های اداری فرسوده‌تر از قبل میشود و امید به بهره‌برداری آن بعیدتر به نظر می‌رسد. اما حججی معتقد است در حال حاضر دیگر زمان پرداختن به بحث ضرورت احداث چنین مجموعه عظیمی در اصفهان مطرح نیست، بلکه با سرمایه‌گذاری‌ای که تاکنون برای آن شده باید به فکر اتمام هرچه سریع‌تر آن بود. اگرچه به نظر می‌رسد این پروژه از نظر نقشی که در توسعه فرهنگی شهر اصفهان دارد باید از جایگاه ویژه‌ای برخوردار باشد، اما طولانی شدن زمان این پروژه و مشهود نبودن اراده لازم برای به پایان رساندن آن، این امر را نشان نمی‌دهد. به‌عنوان نمونه وقتی قرار است 12 میلیارد تومان فقط برای شیشه سقف صحن این مصلا هزینه شود چگونه می‌توان امیدوار بود تصمیم‌گیران ساخت این بنا نگرانی خاصی نسبت به زمان اتمام این پروژه داشته باشند. شاید حلقه مفقوده مصلای اصفهان واقعا نزد هیات امنای ساخت آن باشد آنگونه که نماینده اصفهان نیز نبود یک مدیریت منسجم را مشکل اصلی ناتمام ماندن مصلای اصفهان بعد از گذشت 14 سال می‌داند و می‌گوید: متاسفانه برخی افراد حقیقی که در هیات امنای مصلا هستند انگیزه و تمایلی برای اتمام این پروژه بزرگ ندارند و گویا فرجام و سرنوشت این طرح برای آنها فرقی ندارد. محمدتقی رهبر، با تاکید بر اینکه مصلا متعلق به عموم مردم است و مسؤولان این مجموعه نباید بر شخص خاصی متمرکز شوند، ادامه می‌دهد: مصلا سرمایه‌ای ملی است که زیر باد و باران و آفتاب در حال فرسوده شدن است و این یعنی فاجعه‌ای بزرگ برای استان اصفهان و کشور که در حال روی دادن است. وی بر بازسازی هیات امنای مصلا تاکید می‌کند و راهکار آن را استعفای افراد حقیقی هیات امنای مصلا و سپردن بقیه کار به دست افراد حقوقی و مسؤولان می‌داند. رهبر تصریح می‌کند: خواسته ما این است کسانی که وجودشان اثری در تکمیل مصلا ندارد استعفا داده و شخصیت‌های حقوقی جای آنها را بگیرند. مصلای تهران؛ 21 سال انتظار ماجرای مصلای تهران کمی متفاوت از مصلای اصفهان است. ام القرای کشورهای اسلامی 21سال است که در انتظار مکان منسجمی برای گشودن سجاده راز و نیاز نمازهای جماعت و جمعه است، اما در این گذر 2دهه‌ای نه تنها اتفاق تازه‌ای در این بنای عظیم رخ نداده بلکه برگزار نشدن آخرین نماز عید فطر به دلیل انجام امور عمرانی، حاشیه‌های سیاسی مخربی را هم در پی داشت! امام خمینی(ره) وقتی که نامه رئیس‌جمهور و رئیس مجلس وقت مبنی بر درخواست ساخت یک مصلا در پایتخت را پاسخ می‌دهند، 2 رهنمود بسیار مهم را درباره فرم و محتوای مصلا ارائه دادند که شاید وقت آن رسیده که مسؤولان و متولیان ساخت این مصلا دوباره نگاهی به آن بیندازند. بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران می‌فرمایند: «مصلا باید ساده و یادآور محل عبادت مسلمانان صدر اسلام باشد». امام(ره) درباره محتوا و درونمایه مصلا نیز بر جنبه آموزش کفرستیزی بین مسلمانان تأکید می‌کنند: «با حفظ جهات شرعى درباره زمین مذکور با پیشنهاد حجج‌اسلام آقایان خامنهاى و هاشمى موافقت مىشود. ان‌شاءالله در کنار ساختن مصلاى تهران، در ساختن بینش کفرستیزى مسلمانان موفق باشید. ضمناً سادگى مصلا باید یادآور سادگى محل عبادت مسلمانان صدر اسلام باشد و شدیداً از زرق و برق ساختمان هاى مساجد اسلام آمریکایى جلوگیرى شود. خداوند همه دستاندرکاران برپا کننده مساجد الله را تأیید فرماید». با این وجود، از آن روز و پیام امام 21سال می‌گذرد و هنوز مصلای بزرگ تهران که به نام آن یگانه دوران نیز مزین گشته، فرم خود را پیدا نکرده و تازه پس از این همه سال در آستانه عید فطر تعمیرات داخلی آن اجازه اقامه نماز عید فطر را از مؤمنان گرفت! کاش می‌شد از مسؤولان مصلای امام خمینی(ره) پرسید که آیا نیاز سال 1367 دیگر احساس نمی‌شود که با گذشت 21سال هنوز ساخت مصلا به پایان نرسیده است؟ چرا باید ساخت یک جایگاه نماز در ایران عمری به درازای یک نسل پیدا کند؟ می‌گویند ساخت میدان امام اصفهان که شاهکاری بی نظیر است در دوره صفویه و با تجهیزات آن دوران تنها20 سال طول کشیده در حالی که ناگفته پیداست آنچه قرار است در مصلای تهران به بار بنشیند هیچگاه به ظرافت معماری میدان اصفهان نخواهد بود. البته شاید آوردن مدت زمان ساخت پروژههای کلان عمرانی در سطح شهرها و مقایسه با آنچه در مصلای اصفهان و تهران شاهد آن هستیم قیاسی مع‌الفارق باشد اما بد نیست بدانیم، شاهکار معماری مالزی که برج‌های دوقولوی آن هستند تنها 4 سال زمان ساخت داشته‌اند یا اینکه ساخت باغ ماکت جهانی شهر پکن 3سال و نیم زمان برده است! این در حالی است که بنای نیمه کاره‌ای که در حال حاضر شاهد آن هستیم نه پیرو سادگی است که مد نظر امام بود و نه دارای ویژگی‌های شاخص معماری و طراحی است. این مصلا که در حال حاضر به محلی برای نمایشگاه‌های یک در میان (!) بدل شده نیز چون دیگر پروژههای عمرانی نیمه کاره در بخش‌هایی در حال فرسودگی است، همچنان که هر از چند ماهی شهرداری تهران دیوارهای بیرونی آن را بازپیرایی و رنگ‌آمیزی می‌کند اما هنوز مدت کوتاهی از این کار هزینه بر نمی‌گذرد که دوباره آب باغچه‌های پشت دیوارها، دیوار را فرو می‌ریزند! بسیاری از بخش‌های طرح کلی این مصلا به دلیل تاخیر در اجرایی شدنشان باید تغییر کنند، آنچنان که کمتر از یک سال پیش تخریب جبهه شمال‌غربی این بنا آغاز شد و اکنون فعالیت برای ساخت بخشی جدید برای آن در حال انجام است. از سوی دیگر استفاده‌های تعریف نشده از بنای نیمه‌کاره مصلا باعث میشود که روند فرسودگی آن بیش از قبل شود، کافی است این بار که برای بازدید از یک نمایشگاه متفرقه سری به مصلای امام خمینی (ره) تهران زدید تعداد میخ‌هایی را که به دیوارها و ستون‌های سنگی و بتونی آن فرو رفته بشمارید تا از ظلمی که بر این بنا می‌رود مطلع شوید. در پایان بیان این نکته هم بد نیست که مدیرعامل مصلای امام خمینی(ره) در گفت‌وگویی کوتاه اعلام کرده هزینه هر روز تاخیر در قرارداد ساخت مصلا 25میلیون تومان است. با این حساب چه زمانی فرصت آن میشود تا هزینه این تاخیر 21 ساله را برآورد کرد و آنجا که اصغر نادری ابراز امیدواری می‌کند که مجموعه مرکزی مصلا تا 2سال آینده و کل مجموعه مصلا در صورت تامین اعتبار تا 5سال آینده تکمیل شود آنگاه می‌توان هزینه این تاخیر را برای 26سال محاسبه‌کرد!
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 222]
-
گوناگون
پربازدیدترینها