محبوبترینها
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798709091
گزيده سرمقاله روزنامههاي صبح
واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: گزيده سرمقاله روزنامههاي صبح روزنامههاي صبح امروز ايران در سرمقالههاي خود به مهمترين مسائل روز كشور و جهان پرداختهاند كه برخي از آنها در زير ميآيد. اعتماد ملي:منبع سياه «منبع سياه» عنوان سرمقاله روزنامه اعتماد ملي است كه در آن مي‌خوانيد؛ پس از انتشار نامه تکان‌دهنده کروبي به رئيس مجلس خبرگان برخي از افراد به‌جاي اينکه اندکي دغدغه انساني و ديني از خود نشان دهند و توجه کنند که حتي وجود احتمال ضعيفي براي صحت اين ادعا کافي است که بي‌تاب شوند و با توجه به اينکه کروبي کسي نيست که چنين ادعايي را بدون داشتن اطلاعات مورد وثوق بر زبان آورد ناگهان اصل موضوع را در هياهو و رعب‌آفريني براي قربانيان اين حادثه انداختند. آقاي لاريجاني رئيس محترم مجلس دو روز بعد از اعلام اينکه نامه آقاي کروبي را بررسي خواهند کرد اعلام داشت که پس از بررسي‌هاي دقيق به اين نتيجه رسيده‌اند که چنين ادعايي دروغ است. ما به صحت و سقم آنچه در نامه آقاي کروبي مطرح شده کاري نداريم اما براي هر کسي حيرت‌آور است که ظرف دو روز پس از وعده بررسي،چنين امر حساسي را مورد تحقيق قرار داده و تکذيب کرده‌اند. جالب‌تر اينکه معلوم نيست با کداميک از قربانيان در اين زمينه گفت‌وگو کرده‌اند و به اين اطمينان رسيده‌اند. از آن جالب‌تر واکنش کيهان بود. کيهان در مقاله توهين‌آميز به رسم مالوف خود با عنوان «منبع سياه» نوشته است:«منبع سياه» يكي از ترفندهاي شناخته شده و معروف در عمليات رواني است كه بيشترين كاربرد آن در «شايعه‌پراكني» است. در اين ترفند، «شايعه» مورد نظر دشمن به نقل از يك منبع ناشناخته و نامعلوم، ساخته و منتشر مي‌شود. انتخاب منبع سياه با اين منظور صورت مي‌پذيرد كه مخاطبان شايعه فقط شنونده باشند و مراجعه به منبع و كشف واقعيت براي آنان امكان‌پذير نباشد، چرا‌كه اگر منبع ارائه شده از نوع «سفيد» -روشن و قابل دسترسي- يا «خاكستري»- نيمه‌روشن و نهايتا قابل كشف- باشد، علاوه بر رسوايي شايعه‌پردازان، كارايي شايعه نيز از بين مي‌رود... كارشناسان عمليات رواني براي جبران اين نقيصه توصيه مي‌كنند كه ارائه «منبع سياه» را يك «شخص حقيقي» و شناخته شده برعهده بگيرد تا نگاه مخاطب قبل از «منبع» به شخص ارائه‌كننده «منبع سياه» جلب شود كه اين وظيفه را مهدي كروبي برعهده گرفته است.» نکته جالب اين است که خود کيهان سال‌هاست هر روز در ستون خبرهاي ويژه از همين روش استفاده مي‌کند و ما تازه متوجه مي‌شويم که آنها بر اساس يک تئوري و آگاهانه عمل مي‌کرده‌اند. آنها اخباري را مي‌دادند که منبع آن فقط خودشان هستند و براي کسي قابل اثبات نيست و اغلب هم معلوم مي‌شود دروغ بوده است. در مقاله کيهان آمده است:«اگرچه مهدي كروبي براي بسياري از اطرافيان خود نيز قدر و منزلتي ندارد تا آنجا كه مسوول ستاد انتخاباتي وي، پاي صندوق راي، برگه راي خود را به همه نشان مي‌دهد تا بدانند او آنقدر كم‌هوش و كودن نيست كه به كروبي راي بدهد! ولي مردم براي قدر و منزلت انقلاب و نظام اسلامي خود ارزش فراواني قائلند و اجازه نمي‌دهند افرادي مثل مهدي كروبي براي خوشآمد عوامل سيا و موساد، با حيثيت آنها بازي كند! بنابراين وظيفه قطعي و غيرقابل ترديد دستگاه قضايي آن است كه مهدي كروبي را احضار كرده و از او براي اتهامي كه وارد كرده است دليل و سند بخواهد و اگر دليل و سندي ارائه داد كه ماجرا با جديت و بدون اغماض پيگيري شود.و اگر دليل و سندي ارائه نكرد- كه ندارد و نمي‌كند- او را بدون كمترين ملاحظه‌اي مجازات كنند.» شريعتمداري که سال‌هاست در حصن امنيت کامل به پرتاب تير تهديد و تهمت نسبت به همه مي‌پردازد آخرين فراز مقاله را با جمله‌اي تمام کرده است که دروغ است و هم اعتبار بقيه حرف‌هاي او را نشان مي‌دهد و هم اينکه نشان مي‌دهد در همين مقاله هم به حکم طبيعت خود از روشي که گفته استفاده کرده و به دروغ گفته است که کرباسچي رئيس ستاد کروبي به کس ديگري راي داده است. در واقع خودشان شايعه‌اي را مي‌سازند و خودشان هم به عنوان سند به آن استناد مي‌کنند و تکذيب‌هاي قبلي اين شايعه را هم نمي‌بينند و از سوي ديگر در روز راي‌گيري 15- 10 نفر از اعضاي ستاد کروبي همراه کرباسچي بودند از جمله عباس عبدي و شاهد راي دادن او بوده‌اند و عده زيادي از مردم راي‌دهنده هم شاهد بودند که او حتي در صف راي براي ديگران استدلال مي‌کرد که چرا بايد به کروبي راي دهند. با همين خبر سياه در پايان مقاله شريعتمداري مي‌توان پايه بقيه حرف‌هاي او يا انکار اظهارات آقاي کروبي را هم دريافت. كيهان:كدام پاسخ ؟! «كدام پاسخ ؟!» عنوان يادداشت روز روزنامه‌ي كيهان به قلم حميد اميدي است كه در آن مي‌خوانيد؛1- دومين جلسه دادگاه عوامل اغتشاشات اخير كه در آن دو كارمند محلي سفارت انگليس و فرانسه و يك تبعه فرانسوي محاكمه شده و همگي به جرايم خود مبني بر دخالت و شركت در آشوب هاي خياباني تهران اعتراف كردند، با واكنش اتحاديه اروپا و مقامات انگليس و فرانسه مواجه شد. سوئد به عنوان رئيس دوره اي اتحاديه اروپا، اقدام ايران در محاكمه اين افراد را اقدام عليه همه كشورهاي عضو اين اتحاديه خوانده و مدعي شده كه به ايران پاسخ مناسب خواهد داد! اتحاديه اروپا در بيانيه مداخله جويانه اي كه به همين منظور صادر كرده گفته است كه روند دادگاه در ايران را از نزديك زيرنظر داشته و خواستار آزادي فوري اين افراد شده است. وزراي خارجه انگليس و فرانسه نيز در اقدام مشابهي اتهامات وارده عليه كاركنان محلي خود و دختر تبعه فرانسه را- عليرغم مستندات موجود و اعترافات صريحي كه آنان داشته اند- غيرموجه خوانده و آزادي آنان را درخواست كرده اند. اين در حالي است كه ايراد اتهام و اثبات جرم در محاكم قضايي بر پايه مدارك و شواهد صورت مي گيرد نه براساس تحليل و گمانه زني هاي سياسي كه قابل ترديد و توجيه باشد. پخش اعترافات حسين رسام- كارمند محلي و تحليلگر ارشد بخش سياسي سفارت انگليس در تهران- به وضوح نشان داد كه سفارت انگليس نه تنها براي خود بلكه با ارسال گزارش هاي طبقه بندي شده به واشنگتن ، براي آمريكا نيز به اقدامات جاسوسي دست مي زند. 2- كمي به عقب برگرديم. حدود دو ماه پيش اتفاقي مشابه افتاد. ماجرا از اين قرار بود كه به دنبال بروز ناآرامي ها و آشوب در تهران و برخي از شهرهاي كشور و موضع گيري ها و حمايت هاي بي پرده و صريح از سوي مقامات غربي كه دخالت و تدارك آنان در ماجراي اغتشاشات خياباني را به وضوح آشكار مي كرد، طي مدارك و شواهدي 9 نفر از كارمندان محلي سفارت انگليس در تهران به اتهام نقش آفريني در ناآرامي هاي تهران دستگير شدند. در پي اين اقدام، همزمان وزير خارجه انگليس و اتحاديه اروپا ضمن محكوم كردن اين دستگيري ها، خواستار آزادي بي قيد و شرط اين افراد شدند. همچنين وزراي اتحاديه اروپا در نشست خود در يونان اعلام كردند كه آزار و ارعاب(!) كاركنان سفارت انگليس با پاسخ شديد و جمعي اين اتحاديه مواجه خواهد شد. اما در عين حال و عليرغم خط ونشان كشيدن هاي پرآب و تاب، پيشنهاد انگليس براي فراخوان سفراي كشورهاي اروپايي از ايران و همچنين ممنوعيت صدور رواديد به مقامات و كاركنان دولتي ايران را نپذيرفتند. 3- باز هم كمي به عقب برگرديم، زمستان 1375؛ پس از اعلام حكم دادگاه ساختگي ميكونوس، به دنبال فشار لابي هاي آمريكايي و صهيونيستي، سفيران اروپايي از سوي كشورهاي متبوع خود فراخوانده شده و همگي تهران را ترك كردند. در مقابل ايران نيز برخي از سفراي خود در اروپا را به كشور بازگرداند. مقامات كشورمان رفتار اروپايي ها و ترك كردن خاك ايران توسط سفراي آنان را به پريدن گنجشك هايي از روي شاخه هاي يك درخت تنومند و ريشه دار توصيف كردند كه در عين حال درخت را تهديد مي كنند كه مراقب خود باشد! اما خيلي طول نكشيد كه كشورهاي اروپايي پروژه انزواي ايران را شكست خورده ديدند و تمايل خود را به بازگرداندن سفرايشان اعلام كردند. رهبر انقلاب در پاسخ به آنان ضمن پذيرش بازگشت سرافكنانه آنها، فرمودند: «اين نكته را هم اروپايي ها و هم ديگران بدانند، اروپا خيال نكند كه ما به او احتياج داريم؛ ابداً. ما به اروپا هيچ احتياجي نداريم. ما كشور خودمان را مي توانيم بدون اروپا هم اداره كنيم... چه نيازي به اين چند دولت كشور اروپايي است كه خيال مي كنند صاحب دنيا هستند؟!» سفيران اروپايي نيز پس از عذرخواهي يك به يك به ايران بازگشتند. آن ماجرا حاصلي جز سرافكندگي كشورهاي اروپايي در رويارويي با ملت مقاوم و سرافراز ايران اسلامي كه آرمان و عزت خود را فداي چيز ديگري نمي كند، نداشت. 4- ماجرا چيست؟ صدور بيانيه ها و طرح اقداماتي كه هيچگاه جنبه عملي به خود نگرفته، به چه منظور صورت مي گيرد؟ حقيقت آن است كه وزن سياسي اتحاديه اروپا در تحولات بين المللي تا حد زيادي كاهش يافته و در بيشتر موارد تحت فشار لابي صهيونيست ها در برابر درخواست هاي آمريكا سر تسليم فرود آورده و بله قربان گوي كاخ سفيد شده است. اين اتحاديه نقش چين و روسيه را در تحولات مربوط به ايران پررنگ تر مي بيند و سعي مي كند با موضع گيري هايي از اين دست خود را در قبال مسايل ايران حساس نشان داده، وجهه بين المللي خود را بالا برده و جايگاه سياسي اروپا را ارتقا بخشد. لذا دادگاه چند تبعه اروپايي را كه اتفاقا اتهامات خود را پذيرفته اند و با آنان به عدالت رفتار شده و در امنيت كامل به سر مي برند- و مانند دادگاههاي اروپا كسي با ضربات چاقو در آن كشته نمي شود- بهانه راه اندازي يك جنجال جديد قرار داده و تلاش مي كند از رخوت سياسي كه مدتي است بدان گرفتار شده رهايي يابد. تا پيش از سال 2000 اتحاديه اروپا سياست خارجي يك دست و منسجمي نداشت و به عنوان يك مركز سياسي واحد كه بتواند نقش جهاني خود را به صورت متمركز هدايت كند، شناخته نمي شد. اما با ورود به مباحث مربوط به پرونده اتمي ايران و آغاز مذاكرات هسته اي با كشورمان توانست جايگاه خود را در معادلات و تحولات سياسي جهان تعريف كند. در شرايط كنوني موضع گيري و بيانيه اتحاديه اروپا عليه دادگاه عاملان اغتشاشات اخير كشور در حد يك بلوف سياسي و تهديد پيش دستي هم به حساب نمي آيد. بخش اعظمي از وجهه سياسي اين اتحاديه مرهون تعامل و مذاكرات هسته اي با ايران است كه مسلما مايل نيستند با كنار گذاشتن و انزواي ايران آن را به خطر بيندازند. هم چنين در شرايط بحران مالي و اقتصادي كه اروپا دست به گريبان آن است اين اتحاديه برهم خوردن روابط اقتصادي با جمهوري اسلامي ايران را قطعا به مصلحت خود نمي بيند. 5- اينكه برخي از كشورهاي اروپايي زياده خواهانه مصونيت اتباع خود را طلب مي كنند مصداق كاپيتولاسيوني است كه اتفاقا حركت انقلاب اسلامي با اعتراض به اين مصونيت ويژه و استكباري و در پي سخنراني تاريخي بنيانگذار انقلاب حضرت امام(ره) آغاز شد.موضع گيري قيم مآبانه اتحاديه اروپا درباره اين دادگاه نشان داد كه آنان مؤلفه هايي چون آزادي، دموكراسي و انتخابات را صرفا از ديدگاه خودشان مي پسندند و مي پذيرند. ملت ايران 30 سال است كه در سايه نظام اسلامي به آرمان هايي چون استقلال و آزادي دست يافته و به بيگانگان هرگز اجازه دخالت در امور خود را نخواهد داد. دخالت غرب خصوصا كشورهايي چون آمريكا، انگليس و فرانسه در آشوب هاي اخير كشور علاوه بر تحليل هايي كه آن را به اثبات مي رساند، با استناد به مدارك و شواهد موجود و اعترافات صريح عوامل آنان در كشور، ثابت شده است. دستگاه ديپلماسي ايران اسلامي بايد در قبال اين دخالت ها، با توجه به منافع ملي كشور راهكارهاي موثري تبيين كند و پاسخ مناسبي به دخالت هاي بيگانگان دهد. آفتاي يزد: فرار از امروز يا طرحي براي فردا؟! «فرار از امروز يا طرحي براي فردا؟!»عنوان سرمقاله‌ي روزنامه‌ي آفتاب يزد است كه در آن مي‌خوانيد؛مي‌گويند خدا را با چشم سر نـمـي‌تـوان ديـد امـا از آثار او پي به وجودش مي‌بريم. در مــورد رئـيـس دولـت نـهم و همكاران او نيز كه برخي نزديكان، شرم و حيا را كنار گـذاشـته و براي او شأن آسماني قائل شده‌اند مي‌توان به همين طريق استدلال كرد. در اين سال‌ها، همه رقبا، منتقدان و حتي دوستاني كه حاضر نشده‌اند فرمان رئيس‌جمهور را مانند فرمان خدا، واجب الاطاعه بدانند از عرصه مديريتي كشور حذف شده‌اند و لذا در مورد بسياري از حوادث، از قبل نمي‌توان پيش‌بيني كرد يا پس از آن نيز ارائه مدرك رسمي، دشوار است. اما با نگاهي به دستاورد‌ها و پيامدهاي تصميمات دولـت و نيـز رفتار برخي حاميان ويژه- يا مدعيان حمايت- مي‌توان به بسياري از واقعيات پي برد. مثلا اگر كسي بپرسد براي اثبات نابساماني‌ها در انتخابات اخير و نقش حاميان دولت در ايـن نـابـسـاماني‌هاي پرهزينه، چه مدركي وجود دارد؟ بايد بلافاصله توجه او را به بعضي اقدامات و اظهارات بي‌سابقه جلب كرد كه انحراف اذهان عمومي از انتخابات، يكي از مهمترين و البته فوري‌ترين نتايج آن است. البته در ادامه يادداشت انگيزه و هدف اصلي از اين سوژه‌ها تشريح خواهد شد اما حاميان نجيب و كم توقع دولت، فعلا به نتايج كوتاه‌مدت اين اقـدامـات كه همان انحراف اذهان عمومي از روند انتخابات است چشم دوخته‌اند. شايد هم عده‌اي از آنها پشت پرده اصلي و هدف بزرگ‌تر را نمي‌دانند و همچون بازي خوردگان، با طراحان اصلي، همراهي مي‌كنند. پرداختن غيرطبيعي برخي سايت‌هاي شيفته دولت به موضوع مشايي و حملات ظاهرا شديد اما كنترل شده آنها به همين موضوع، خبررساني يكي دو سايت وابسته يا نزديك به دولت نسبت به موضوع عدم دست‌بوسي در جلسه تنفيذ، خبرسازي پيرامون تبريك يكي از مراجع تقليد به احمدي‌نژاد و سپس حاشيه‌پردازي آن عليرغم علم به اينكه اين خبر صحت ندارد، كشف ناگهاني دست داشتن ميرحسين موسوي در ترور آيت!، خبرسازي در مورد جعلي بودن مدرك دكتراي لاريجاني و توكلي، ايجاد فضاي رسانه‌اي در خصوص آمادگي مشايي براي دوره بعدي رياست جمهوري، طراحي براي مشغول شدن اذهان به احتمال ورود مجدد كردان به كابينه از طريق انتشار تصاوير حضور او در كنار احمدي‌نژاد، جنجال آفريني در خـصــوص تـبــريـك لاريـجـانـي بـه مـوسـوي در روز 22 خرداد، ادعاهاي دروغ و عقده گشا يا نه چند روزي‌نـامـه مـدعي حمايت از دولت در خصوص اعترافات بازداشت شدگان، حـملـه شـديد و بي سابقه به مشايي و منتسب كردن او به كودتاي مخملي و پس گرفتن فوري اين حرف و دهها سوژه ريز و درشت ديگر، همگي نشان مي‌دهد تعدادي از سناريونويسان و بازوان اجرايي آنها، براي انحراف اذهان عمومي از موضوع انتخابات، هيچ حرم و حريمي قائل نيستند. البته در اين مسئله هيچ كس نبايد دچار ساده‌انگاري شود. اين ساده انگاري مي‌تواند مشغول شدن بيش از حد به حواشي اين سوژه‌ها و غفلت از روند انتخابات و پيامدهاي ناگوار آن باشد. اما ساده‌انگاري مهم‌تري نيز شاهدان و ناظران اين حوادث را تهديد مي‌كند. اين ساده‌انگاري نوع دوم، غفلت از ريشه اصلي برخي رفتارها و گفتارهاست كه اگر به دقت مورد بررسي قرار گيرد نشان مي‌دهد هيچ يك از اينها تصادف، غفلت يا يك برنامه كوتاه مدت نيست كه تنها براي تحت الشعاع قرار دادن حوادث بعد از انتخابات طراحي شده باشد. اين موضوعات، نه مسئله معيشت و اقتصاد مردم است كه براي آنها تصميم‌گيري يك شبه شود و آتش آن دامن ميليون‌ها ايراني را بگيرد و نه در خصوص مديران نق‌زن - و در واقع منتقد - است كه به صورت لحظه‌اي براي بركناري آنها تصميم‌گيري شده و مي‌شود! اكنون بد نيست به چهار سال گذشته به ويژه يك سال اخير يعني از زماني كه اسفنديار رحيم مشايي از دوستي با مردم اسرائيل سخن گفت و بر اين سخن خود، تاكيد هزار باره كرد، نگاهي بيندازيم . در آن زمان بسياري از مراجع تقليد خواستار بركناري مشايي شدند اما نه تنها بركناري انجام نشد بلكه مقام مافوق مشايي، بر مظلوميت او مرثيه خواند و موضع او را موضع دولت دانست. پس از آن هم كه رهبري وارد ميدان شد و حرف مشايي را رد كرد اين مقام مافوق كوچك‌ترين كلامي نگفت كه پيام ارسال شده به دنيا - حمايت از اعلام دوستي مشايي با مردم اسرائيل- را دچار خدشه كند. آيا اين مقام مدعي اصولگرايي، از هزينه داخلي اين اظهارات و اقدامات بي‌اطلاع بود؟ قطعا پاسخ منفي است. پس او پرداخت اين هزينه را با اميد دريافت كدام منفعت« قابل تحمل مي‌دانست؟ شايد رفتار اينمقام سرشناس را بتوان با توجه به بعضي ويژگي‌هاي او - كه حتي فرياد نزديك‌ترين حاميان را نيز درآورده است- توجيه كرد اما بعضي حاميان او و رسانه‌هاي شيفته او به اميد كدام منفعت درازمدت، ننگ سكوت يا اعتراض كم رمق به اعلام دوستي با مردم اسرائيل را پذيرفتند و در برابر عدم عقب‌نشيني رئيس دولـت از مـوضـع حمـايتي خود نسبت به پدرعروسش، هيچ تحركي نشان ندادند؟ براي پاسخگويي به اين سوال بايستي چند نمونه ديگر ذكر شود. مثلا بايد سوال كرد چرا كسي را كه حداقل جرم او، پافشاري بر اصالت يك مدرك جعلي بود، بسيجي خواندند اما از حاميان دولت كه همزمان خود را حامي سينه‌چاك بسيج معرفي مي‌كنند، هيچ تحرك غيرتمندانه‌اي مشاهده نشد؟چرا وقتي منابع مالي و نحوه تامين زندگي رئيس بازرسي دفتر رهبري، مشكوك اعلام شد، هيچ‌كس به ياد شأن ولايت نيفتاد كه با اينگونه سخنان، چه تصويري از دفتر رهبري در افكار عمومي - داخل و خارج از كشور- ايجاد مي‌شود؟ شايد آن كس كه اين ادعا را مطرح كرد بتواند برخي انگيزه‌ها و در واقع دلخوري‌هاي شخصي را به عنوان توجيهي براي اين انتقام‌گيري ذكر كند، اما كساني كه تا چندي قبل براي ناطق نوري سينه چاك مي‌كردند و براي پيروزي او در انتخابات سال 76، انواع تهمت را نثار اصلاح طلبان و خاتمي مي‌كردند براي سكوت خود چه توجيهي داشتند؟ آنها مي‌دانستند آنچه در داخل و خارج از كشور انعكاس پيدا مي‌كند شبهه‌افكني در مورد نحوه تامين زندگي‌رئيس دفتر بازرسي رهبري است نه زير سوال بردن منابع درآمد علي اكبر ناطق‌نوري! پس چرا سكوت كردند؟ نـكـتـه ديـگـر، سوژه‌‌سازي حاميان دولت در خصوص مدرك تحصيلي لاريجاني و توكلي است. اين ادعاها در حالي مطرح مي‌شود كه يكي از مهمترين تلاش‌ها توسط مخالفان جمهوري اسلامي، اثبات غلبه تقلب در سطح حاكميت ايران است. آنها با همين ادعا، براي ايران پرونده اتمي درست كرده‌اند و تـاكـنون چهار قطعنامه نيز صادر نموده‌اند. پس كساني كه عالي‌ترين سطح قانونگذاري كشور را به استفاده از مدرك تقلبي متهم مي‌كنند، چه هدفي دارند و حاميان ساكت آنها با كدام انگيزه، سكوت همراه با رضايت خويش را به نمايش مي‌گذارند؟ وقتي رئيس دولت، به صراحت بر غلط بودن اطلاعات مخالفان مشايي تاكيد كرد همه مي‌دانستند براي او، ساير مخالفت‌ها هيچ اهميتي ندارد زيرا اگر اين مخالفت‌ها اهميت داشت او بايديك سال پيش فكري براي مشايي مي‌كرد نه اينكه او را ارتقاي مقام بخشد. پس هر كس مي‌دانست اظهارنظر همراه با عصبانيت احمدي‌نژاد، ناشي از چيست و او منبع اطلاعاتي چه كسي را غير دقيق مي‌داند! پس چرا مدعيان دروغگوي اطاعت و عشق به رهبري، سكوت كردند؟ وقتي خبرسازي‌هاي جعلي بعضي رسانه‌هاي حامي دولت،به دنبال اثبات اين بودند كه نه دولت رابطه خوبي با مراجع دارد و نه مراجع از اين دولت رضايت دارند چرا مدعيان عشق به روحانيت، سكوت پيشه ساختند؟ چندي پيش در روزنامه پرخرج- البته از كيسه ملت - اظهارات يك عضو شوراي نگهبان منعكس شد كه مفهوم آن، تصميم‌گيري غيردقيق رهبر فقيد انقلاب در خصوص انتخابات مجلس سوم - به خاطر گزارش غلط اطرافيان - بود. در آن زمان، از حاميان دولتي كه ادعاي احياي راه امام را دارد، هيچ تحركي مشاهده نشد. علت چيست؟ البته نمونه‌هاي ديگري هم هست كه ثابت مي‌كند گروهي از حاميان دولت به دنبال ارسال يك پيام به دنيا هستند. اين پيام آن است كه ما هيچ ارتباطي با روند طي شده سال‌هاي اوليه انقلاب نداريم، اگر بتوانيم همه دست اندركاران آن دوران را بدنام، خانه‌نشين و حتي مجازات خواهيم كرد، مراجع را از دخالت در كارها باز خواهيم داشت و اگر دخالت كردند به آنها اعتنا نخواهيم داشت،به دوستي با مردم اسرائيل افتخار مي‌كنيم، "قسم خورده به پرچم آمريكا" را به سطوح بالاي حاكميتي مي‌آوريم، به غير از دو سه شخصيت محبوب خويش، باقيمانده نيروهاي انقلابي كه هنوز در گوشه و كنار حاكميت حضور دارند را نيز متهم به جعل، دزدي و... خواهيم كرد تا آنها نيز خانه نشين شوند. راستي ارسال اين پيام‌ها به دنيا چه مفهومي دارد؟ آيا عده‌اي به دنبال آن نيستند كه خرج خود را از انقلاب جدا كنند و به اين طريق راه دوستي با بعضي دولت‌ها كه وجود حكومت انقلابي و اسلامي در ايران را معضل بزرگي در منطقه مي‌دانند باز كنند؟ برخي رسانه‌هاي اين جريان، حتي پا را فراتر نهاده و به دنبال سبك كردن عناوين مقدس و آسماني هستند تا از اين طريق به دنيا بگويند ما تنها يك حكومت عرفي را مي‌خواهيم و در اين مورد هم، اختلافي با قدرت‌هاي غيرديني نداريم. راستي پوشش خبري و تاييد و تكذيب‌هايي كه نسبت به اطاعت از رئيس‌جمهور و مقايسه آن با اطاعت از ذات اقدس الهي مي‌شود چه پيامي جز اين دارد؟ آيا گويندگان و انتشار دهندگان اين سخنان، از هزينه‌فراوان سخن خود در داخل بي‌خبرند؟ پس چرا اين سخنان را يك روز از زبان مسلمان ساده لوح سوري مي‌گويند و يك روز در قالب اظهارنظر يك مقام دولتي- درخارج از كشور نزديك است احمدي‌نژاد را بپرستند- و روز ديگر از طريق رسانه‌اي كردن حرف نسنجيده‌اي كه اطاعت از رئيس‌دولت را همانند اطاعت از خدا مي‌داند؟ پاسخ همان است كه مي‌خواهند به بعضي از آن طرف آبي‌ها پيام دهند شما با ما راه بياييد ما نه تنها 30 سال گذشته انقلاب را زير سوال مي‌بريم بلكه مقدس‌ترين عناوين ديني مردم را هم به بازي مي‌گيريم تا دين ابهتي نداشته باشد كه بخواهد بي‌دين‌هاي دنيا را تهديد كند! البته اين زمينه‌سازي خيالي براي آينده، يك دستاورد موهوم امروزي هم دارد كه همان، انحراف اذهان عمومي از رفتار انتخاباتي دولت است. در اين شرايط، بهتر است همه ما به جاي سرگرم شدن به فرار از امروز و بسترسازي براي فردا، به عمق رفتار حاميان دولت و پيامد رفتار آنها بر زندگي امروز و فرداي مردم بپردازيم. رسالت:آسيب شناسي مسئله نخبگي «آسيب شناسي مسئله نخبگي»عنوان سرمقاله‌ي روزنامه‌ي رسالت به قلم صالح اسکندري است كه در آن مي‌خوانيد؛نخبگي در ايران يکي از مواضعي است که پس از انتخابات دهم رياست جمهوري بيشترين لطمه و صدمه را ديد. اتفاقات ناخوشايند پس از اعلام نتايج انتخابات نشان داد که نخبگي در جامعه ما نيازمند مراقبت و توجه بيشتري است. شايد در شرايط فعلي مسئله بقاي نخبگي در ايران، مهمترين دليل براي آسيب شناسي مشفقانه آن باشد. در بحبوحه حوادث پس از انتخابات رهبر معظم انقلاب در ديدار مسئولين نظام در سالروز بعثت نبي مکرم اسلام (ص) فرمودند: “نخبگان مراقب باشند، زيرا در امتحان عظيمي قرار گرفته اند و موفق نشدن در اين امتحان، تنها مردود شدن نيست بلکه موجب سقوط آنان خواهد شد. خطر سقوط نخبگي و مردودي برخي از خواص ضرورت اين آسيب شناسي صريح و جدي را روز به روز بيشتر مي کند. تفتين کردن در جامعه، محفوف به انگاره هايي نظير مسجد ضرار، قرآن هاي سر نيزه، ارائه تصوير غلط از امام خميني(ره) و ... به بهانه عقب ماندن از يک جامعه هوشمند نقطه عزيمت يک سقوط بي بازگشت توسط برخي از نخبگان است. مقام معظم رهبري چندي پيش در ديدار اعضاي دفتر رهبري و سپاه ولي امر در آسيب شناسي رفتار نخبگان سياسي در ايران فرمودند: بنده بارها اين جبهه هاي سياسي و صحنه هاي سياسي را مثال مي زنم به جبهه جنگ. اگر شما تو جبهه جنگ نظامي، هندسه زمين در اختيارتان نباشد، احتمال خطاهاي بزرگ هست. براي همين هم هست که شناسايي مي روند. يکي از کارهاي مهم در عمل نظامي، شناسايي است@ شناسايي از نزديک، که زمين را بروند ببينند: دشمن کجاست، چه جوري است، مواضعش چگونه است، عوارضش چگونه است، تا بفهمند چه کار بايد بکنند. اگر کسي اين شناسايي را نداشته باشد، ميدان را نشناسد، دشمن را گم بکند، يک وقت مي بينيد که دارد خمپاره اش را، توپخانه اش را آتش مي کند به طرفي، که اتفاقا اين طرف، طرف دوست است، نه طرف دشمن. نمي داند ديگر. عرصه سياسي عينا همين جور است. اگر بصيرت نداشته باشيد، دوست را نشناسيد، دشمن را نشناسيد، يک وقت مي بينيد آتش توپخانه تبليغات شما و گفت و شنود شما و عمل شما به طرف قسمتي است که آنجا دوستان مجتمعند، نه دشمنان. آدم دشمن را بشناسد@ در شناخت دشمن خطا نکنيم. لذا بصيرت لازم است، تبيين لازم است. داشتن يک تصوير درست از هندسه زمين بازي، بازشناسي دوست و دشمن از يکديگر، بصيرت و آگاهي سياسي، اطلاع از مناسبات زماني و مکاني يک کنش سياسي و... جزو مقدمات و بديهيات نخبگي و پيش آهنگي در هر نوع رفتار سياسي است اما چرا برخي از نخبگان ما در مقاطع حساسي مانند يک انتخابات حياتي سره را از ناسره باز نمي شناسند و خواسته يا ناخواسته زلف خود را بادشمنان اين زادبوم و مردمانش گره مي زنند؟ عبرت، کليد بصيرت است@ زيرا “من اعتبر ابصر و من ابصر فهم و من فهم علم@ کسي که عبرت آموزد آگاهي يابد و کسي که آگاهي يابد، مي فهمد و آنکه بفهمد، دانش آموخته است. ( ترجمه نهج البلاغه، محمد دشتي، ، خطبه 802) پس چرا برخي نخبگان ما از تاريخ نمي آموزند تا محکوم به تکرار آن نباشند؟ به نظر نگارنده ذهنيت وابسته نخبگي در ايران علت والعلل عقب ماندگي برخي نخبگان ايراني از جامعه هوشمند ايران و تکرار بدون توجيه اشتباهات تاريخ در هم نوايي با دشمنان اين کشور و ملت است. ضعف نظري نخبگان برونگرا با ذهنيت وابسته و عدم تطابق و تجانس آنها با تغيير و تحولات درونگراي ملت مسلمان ايران، مولد نوعي مديريت و تفکر غير مردمي، توزيعي، تقليدي، غير ابتکاري، با قوانين يک جانبه و از بالا به پايين شده است که فاقد توانايي کشف قواعد تحول است و اين از آن روست که باوري به منطق درون زاي تغييرات اجتماعي و سياسي در ايران بين برخي از نخبگان وجود ندارد. در تکمله بحث اينکه تا زماني که مراکز توليد علم و دانشگاه ها در ايران يکي از چرخ دنده هاي کارخانه سکولاريزاسيون هستند نمي توان به جبران مافات توسط جريان نخبگي در ايران اميدوار بود. تنها نخبگاني مي توانند از اين آزمون سخت و دشوار با سربلندي بيرون آيند که در سياستشان متدين و در ديانتشان مصمم باشند. امروز زمام اجرايي کشور در دست نخبگاني و طيف آوانگاردي است که ديانت را عين سياست و سياست را عين ديانت مي داند. بايد اين فرصت تاريخي و تجربه گرانبها را مغتنم شمرد. آينده کشور تابعي از توافق عمومي و تصميم نخبگي براي پيشرفت و عدالت توامان است. تامين سياسي و رواني جامعه از گذرگاه نخبگي مي گذرد و اجماع نخبگان ارگانيک و غير ارگانيک و يا فکري و ابزاري مرکز ثقل آرامش و احساس امنيت سياسي است. يعني تا زماني که تعارضات فلسفي و اصولي نخبگان يک جامعه حل و فصل نشده شهروندان روي امنيت سياسي و رواني را به خود نخواهند ديد. بايد به ذهنيت وابسته نخبگي در ايران پايان داد و بسترها را براي تفکر بومي و اسلامي هموار کرد. حيات نخبگي در جامعه ايران متداوم اما گذار آن به درون زايي نيز اجتناب ناپذير است. اين گذار را بايد به نحو احسن مديريت کرد. اعتماد: صداي عدالت انساني «صداي عدالت انساني»عنوان يادداشت روز روزنامه‌ي اعتماد به قلم محمدحسن عليپور است كه در آن مي‌خوانيد؛بيش از يکصد سال پيش فرمان مشروطيت توسط مظفرالدين شاه صادر شد تا يکي از مهم ترين خواست هاي مشروطه خواهان يعني ايجاد دستگاه عدليه امکان تحقق پيدا کند.اکنون که به گذشته نگاه مي کنيم، دستگاه عدليه ايران فراز و فرودهاي زيادي را براي تحقق عدالت در جامعه يي که مناسبات اجتماعي و سياسي و فرهنگي نويي را با دنياي مدرن آغاز کرده پشت سر گذاشته است. اگرچه فرودهاي آن بيش از فرازهايش بوده است، چراکه به رغم پشت سرگذاشتن دو انقلاب و دگرگوني مهم سياسي و اجتماعي هنوز سخن از ويرانه عدليه و قضائيه است.شايد يکي از دلايل ناکامي براي ساختن عدليه يي که هدف و آرمان هر جامعه يي براي برقراري عدالت است در نوع نگاهي است که به قاضي و داور عادل وجود دارد. شايد در نگاهي سنتي به عدالت و قضاوت است، يعني نگاهي صرفاً فقهي به عدالت. در حالي که مناسبات در ساير بخش ها و عرصه هاي اجتماعي، سياسي، فرهنگي و اقتصادي با تکيه بر تحولات مدرن است و اما در نگاه به قضاوت و عدالت، فکر و دانش فقهي است که حرف آخر را مي زند، بدون اينکه به دانش هاي جديد حقوقي و جامعه شناسي و روانشناسي و... اهميت کافي داده شود.دانش فقهي در جامعه 200 يا 300 سال پيش يا عقب تر از آن در هزار سال پيش کاربرد موثري داشت، چون رشد ديگر دانش ها در اندازه همان جامعه بسيط و سنتي کوچک بود. اگر حاکم عادلي هم وجود داشت داوري عادلانه شکل مي گرفت. اگرچه در نمونه هاي تاريخي همان جامعه سنتي و بسيط کمتر اثري از موفقيت در برقراري عدالت ديده مي شود. شايد دليل اصلي آن برقراري حکومت فردي و وجود ساخت خليفه يي بودکه حرف اول و آخر را او مي زد و همان دانش بسيط فقهي هم براي عدالت و داوري عادلانه کاربرد کمي داشت. حتي بخشي از اين دانش امروزه مشمول مرور زمان است و از آن استفاده يي نمي شود.بنابراين در جامعه امروز که هر روز بر پيچيدگي هاي آن افزون مي شود و دانش براي مديريت و برون رفت چنين جامعه يي رشد شگرفي داشته و رشته ها و ميان رشته هاي جديدي تاسيس مي شود، آيا با يک دانش بسيط و بدون احساس نياز به ساير دانش ها توفيق خواهد يافت؟ واقعيت اين است که مديريت دستگاه قضايي در ايران بايد با تغيير نگاه خود و اتخاذ سياستگذاري تازه و منطبق با تحولات جامعه مدرن، سامان قضايي را در مرکز برنامه خود قرار دهد. اگر چنين تغييري در نوع نگاه به مقوله عدالت و قضاوت ديده شود شايد اميدوار به ايجاد تحولي بود. امروزه دانش حقوقي جديد که يکي از مهم ترين دستاوردهاي حقوقي و قضايي دنياست در دستگاه قضايي غريب و ناآشناست. البته اين ناآشنايي شايد به ساختار آموزش عالي ايران بازمي گردد. درس هايي که در رشته حقوق در دانشگاه ها تدريس مي شود و کتاب هايي که به عنوان منبع درسي شناخته مي شود تا چه اندازه با دانش حقوقي روز دنيا سازگار است؟ ادبيات و محتواي اين درس ها بسيار دور از دانش حقوقي دنياست و مرجع بسياري از درس هاي حقوقي به دانش بسيط فقهي بازمي گردد، در صورتي که بايد در کنار دانش فقهي که در واقع دانش احکام است، دانش حقوقي روز دنيا که بر پايه مناسبات جامعه پيچيده امروزي و به مرور زمان و در يک فرآيند عرفي حقوقي انباشت شده، مورد استفاده قرار گيرد. به همان ميزان که دانش حقوقي روز دنيا در رژيم حقوقي و قضايي ايران ناشناخته است، حضور حقوقداناني که به اين دانش آگاهي دارند در آنجا کمرنگ است و در سياستگذاري ها نه تنها داراي نقش تاثيرگذاري نيستند بلکه از نظر مشورتي هم مورد مشورت نيستند.جايگاه وکالت و استقلال وکيل که اصل آن در روند دادرسي ها اگرچه با پيش بيني محدوديت هايي پذيرفته شده است، خود نمونه يي ديگر از کم اهميت ديده شدن دانش حقوق و حقوقدانان در رژيم حقوقي و قضايي ايران است.واقعيت اين است که اگر به همان ميزان که دانش آموختگان فقهي حوزه در دادگستري و دستگاه قضايي ايران داراي نفوذ و منزلت کافي هستند، دانش آموختگان حقوقي که از ايران و ديگر کشورهاي پيشرفته فارغ التحصيل مي شوند داراي جايگاه و منزلت کافي نباشند نمي توان انتظار داشت آمد و رفت مديران ارشد در دستگاه قضايي تحول تازه يي را رقم بزند. همين طور تغيير و تجديدنظر در گزينش بازجو، بازپرس، داديار و قاضي و رعايت معيارهايي که امروزه در کشورهاي داراي رژيم حقوقي پيشرفته مورد توجه و تاکيد است. رئيس قوه قضائيه اگر بخواهد به واقع در انديشه حل مشکل دستگاه عدليه باشد، بايد روز اول به جاي رفتن به دفتر کار جديدش، سري بزند به بازداشتگاه شاپور و کهريزک و پاسارگاد و اوين و رجايي شهر و منفي چهار وزارت کشور و... يا کساني را که در بين مردم به بي طرفي و انصاف و عدالت شناخته شده هستند تعيين کندتا گزارش هاي مستندي را براي او تهيه کنند. او خواهد ديد بازجويان چه کساني هستند و داراي چه نوع نگاهي به قضاوت و عدالت و انصاف اند. آيا بازپرس ها بر پايه معيارهايي که يک جامعه را به عدالت نزديک مي کنند، هستند يا فاصله يي دور تا رسيدن به آن وجود دارد؟ مراحل تحقيق در پرونده ها چگونه است؟ چرا بايد وزارت کشور که مسئول امور سياست داخلي است، در زيرزمين آن بازداشتگاه وجود داشته باشد؟ ساختماني که براي امور اداري سياست داخلي ساخته شده چگونه مي تواند براي زندان و بازداشتگاه مورد استفاده قرار گيرد و همين طور سوله هاي کهريزک به گونه يي ديگر که قلم از نوشتن آنچه در آن گذشته است، شرم دارد. آيا رئيس قوه قضائيه مي خواهد از کسي پيروي کند که به گفته آن دانشمند عرب صداي عدالت انساني بود؟ آقاي شاهرودي و آقاي لاريجاني و آقاي... صدايي که از بازجويي، بازپرسي، دادگاه و دادگستري شما به گوش مي رسد تا چه ميزان به صداي عدالت انساني علي(ع) نزديک و چقدر دور است؟ شايد اين معيار سختي است. پس شما در برخورد با متهمان عادي و سياسي و گناهکار و بي گناه به معيارهاي روز دنيا نزديک شويد و حتي از آنها جلو بيفتيد و سازگاري دين رحمت را با هر معياري که موجب سرافرازي انسان و انسانيت است، به رخ بکشيد. نگارنده اميدوار است رئيس جديد قوه قضائيه به خيلي جاهاي ديگر سرکشي کند. به جمع وکلا و حقوقدانان برود و از آنها درباره نگاه شان به دستگاه قضايي و دادگستري بپرسد و پيشنهادهايشان را بشنود و بپذيرد. او همچنين به دفتر روزنامه ها و نشريات برود و از نزديک وضع مطبوعات را از نظر آزادي بيان که امروزه در دموکراسي هاي پيشرفته از مهم ترين نهادهاي نظارتي مدني شناخته مي شوند، بررسي کند. در صورت برطرف شدن بسياري از محدوديت ها و تنگ نظري ها مطبوعات مي توانند در پالايش و نظارت بر رفتارهاي قدرت تاثيرگذار باشند و زمينه کاهش فساد مالي و اداري و سياسي را فراهم کنند.رئيس جديد قوه قضائيه خيلي جاهاي ديگر بايد سر بزند. به عنوان مثال بايد به قوانين داخلي و مقايسه آن با قوانين کشورهاي پيشرفته هم مراجعه کند و آنها را مطالعه و مقايسه کند. بد نيست اعلاميه جهاني حقوق بشر را هم ببيند. به رغم اين همه حاشيه سازي چند ماده از اعلاميه حقوق بشر با نگرش ديني روز مردم و جامعه ما ناسازگار است. آيا کنوانسيون منع تبعيض عليه زنان يا کنوانسيون حقوق کودک يا کنوانسيون منع شکنجه و... امکان انطباق پذيري با قوانين داخلي و نگرش فکري جامعه ما را ندارد؟ آيا با پذيرفتن اين اصول و معيارهاي حقوقي ما از اصول انساني ديني خود دور مي شويم يا نزديک خواهيم شد؟ به هر حال بررسي و نگاهي به اين گونه مقولات و اتخاذ چنين نگرش و رويکردي است که مي توان با آن صداي عدالت انساني را شنيد. ابتكار:آيا اين غائله را پاياني هست؟ «آيا اين غائله را پاياني هست؟»عنوان سرمقاله‌ي روزنامه‌ي ابتكار به قلم محمدعلي وکيلي است كه در آن مي خوانيد؛وضعيت پيش آمده پس از انتخابات هر روز زاويه اي جديد پيدا مي کند يک روز تجمعات خياباني سوژه و مسئله اصلي مي شود،روز ديگرخبر کشته شدن عده اي از معترضين تيتر مي گردد يک روز هم مسئله حمله به کوي دانشگاه ذهن ها را به خود مشغول مي کند روز ديگر مسئله خطبه هاي آقاي هاشمي محور تحليل و گمانه زني ها قرار مي گيرد يک بار هم دستگيرشدگان و کشته شدگان در درون زندان سوژه مي شود و دوباره بحث اعترافات مسئله داغ روز مي شود يک روز هم بحث تحريم جلسه تنفيذ و تحليف رئيس جمهور توسط اصلاح طلبان مسئله مي شود و حالا هم موضوع ادعاي تجاوز جنسي بازداشت شدگان مسئله اول کشور قرار گرفته است. زنجير اتفاقات،حوادث،رخدادهاي پس از انتخابات آنچنان فشرده و به هم پيوسته است که مرور آن باعث سرگيجه مي گردد و اينهمه موجب شده است تا در نگاه رسانه هاي خارجي ايران همچنان در تب بحران و آشوب بسر ببرد. مجموعه اتفاقات نشان مي دهد که تاکنون عزمي از سوي طرفين براي پايان بخشيدن به شرايط موجود صورت نپذيرفته است و وضعيت به گونه اي است که هر اقدامي ولو به منظور بهبود وضعيت وبرون رفت از شرايط فعلي در نگاه دوطرف حمل بر سو»نيت وبا تکذيب طرف مقابل روبرو مي شود. به طور طبيعي وقتي فضاي عمومي غبارآلود شود و کشور دو قطبي و دوپاره گردد و هرکس پاي اعتقادات خود بايستد و بجز منافع خود چيز ديگري برايش مهم نباشد و هر کدام از دوسر قطب تمام تلاش خود را براي حذف طرف مقابل مبذول دارند و انگار که دو دشمن در يک اقليم جاي گرفته اند و هر کدارم سعي در بيرون کردن طرف ديگر دارد و هر دوطرف بازي مرگ و زندگي را ايفا مي کند، در اين هنگام هر کسي سعي مي کند با بزرگ نمايي حوادث کوچک طرف ديگر را مغلوب سازد. آمارهاي غير واقعي ساخته مي شود،از زنده ها، کشته ها ساخته مي شود از هيچ کوششي جهت مرتبط کردن رقيب به دشمن خارجي دريغ نمي شود ،ماشين شايعه ساز با دور بالا کار مي کند در نتيجه تنها چيزي که شنيده نمي شود صداي حق مي باشد.اکنون دوماه از انتخابات گذشته است مراسم تنفيذ و تحليف برگزار شده است و رئيس جمهور محترم در تدارک معرفي کابينه مي باشد اما متن جامعه همچنان متاثر از شرايط زمان انتخابات مي باشد.هيچکدام از دو طرف منازعه، قدمي از مواضع خود عقب ننشسته است و هرروز که مي گذرد حرکت جديدي براي فتح سنگرهاي همديگر را نشان مي دهند و زاويه ها هم هر روز بيشتر و بيشتر مي شود. دوره آرامش جامعه بسيار کوتاه شده است و به شکل يک عادت همگان انتظار حادثه اي مهم را دارند اولين اثر اين شرايط عدم توجه به اولويت هاي مهم کشور است فرصت ها براي پرداختن به اولويت ها به سرعت برق ازدست مي رود در حاليکه بحران اقتصادي جهان، دنيا را به تکاپو براي کنترل اين غول واداشته است و هر روز شاهد ده ها کنفرانس و نشست و هم انديشي سران کشورها به منظور چاره يابي هستيم در همين شرايط ده ها قرار دادمهم در اطراف مابسته شده است و حذف و ناديده گرفتن سهم ايران موجب خسارات جبران ناپذير خواهد بود. نظام اداري و اجرايي ايران خود مستعد رکود مي باشد و همواره به دنبال بهانه اي براي سردواندن مردم و ارباب رجوع است در شرايط عادي کار مردم با تاخير و اما و اگر روبرو بود الان که بهانه مهمي دارند و کسي خود را موظف به پاسخگويي نمي داند غول گراني و ديو اعتياد و بيکاري هم مزيد برعلت است بنابراين وقتي دعواي نخبگان پاياني نداشته باشد معنايش اين است که دغدغه آنها باتوده مردم دوگانه است.وقتي مردم در گرفتاريهاي خود (که بخش اعظم آن محصول مسئوليت ناشناسي نخبگان است) دست و پا مي زنند هر روز بي تفاوت تر از ديروز از کنار دعواي نخبگان مي گذرند و در نهايت هم مجبور به سکوت و گوشه گيري و انفعال مي شوند خلاصه مردم خسته شده اند و تحمل دوداين همه گرفتاري را ندارندبايد کاري کرد تا دير نشده براي پايان اين غائله فکري بايد کرد قدر مشترک راههاي مختلف اين است که دوطرف آماده عقب نشيني از مواضع پيشيني خود شوند و بزرگان که همواره به هم انديشي و چاره انديشي در پشت صحنه شهرت داشتند دست بکار شوند. جمهوري اسلامي: نقدي بر نظريه خدامقامي مسئولان اجرائي «نقدي بر نظريه خدامقامي مسئولان اجرائي»عنوان سرمقاله‌ي روزنامه‌ي جمهوري اسلامي است كه در آن مي‌خوانيد؛خبرگزاري جمهوري اسلامي خبري را از ديدار جمعي از هنرمندان بسيجي نقاط مختلف كشور با آيت الله محمدتقي مصباح يزدي در قم منتشر كرد كه ايشان طي سخناني ضمن تاكيد بر ضرورت تبيين صحيح اصل ولايت فقيه درباره جايگاه رئيس جمهور گفتند : « وقتي رياست جمهوري حكم ولي فقيه را دريافت كرد اطاعت از او نيز چون اطاعت از خداست » (متن كامل اين خبر را در ستون تازه هاي روزنامه امروز صفحه 15 بخوانيد) . با قطع نظر از ميزان صحت اين مقايسه و اينكه چنين نظريه اي چقدر از پشتوانه فقهي و اعتقادي برخوردار است اگر فرض را بر درستي نظريه جناب آقاي مصباح يزدي بگذاريم و بپذيريم كه اطاعت از رئيس جمهور در نظام اسلامي همچون اطاعت از خداست نتيجه اين مي شود كه اين دستورات و احكام صادره توسط رئيس جمهور واجب و تخلف از آنها حرام است . اين نظريه كه مي توان آنرا « نظريه خدامقامي مسئولان اجرائي » نام گذاري كرد عوارضي دارد كه حتي خود جناب آقاي مصباح يزدي نيز قطعا به آن ملتزم نخواهند بود. به همين جهت اكنون كه چنين نظريه اي در سطح رسانه ها مطرح شده بر صاحبنظران است كه آنرا به درستي و با تكيه بر مباني فقهي و اعتقادي نقد كنند و نتيجه بررسي هاي علمي خود را در اختيار رسانه ها قرار دهند تا افكار عمومي از آن بهره مند شود. در اينجا بدون آنكه وارد مباحث علمي شويم صرفا به لوازم فرمايش جناب آقاي مصباح يزدي اشاره اي مي كنيم و بعد از برشمردن پاره اي از موارد نقض نظريه صحيح مربوط به جايگاه رياست جمهوري را بر اساس قانون اساسي نيز معرفي مي كنيم . اگر نظريه نقل شده از جناب آقاي مصباح يزدي را بپذيريم و اطاعت از رئيس جمهور را همچون اطاعت از خدا واجب بدانيم قبل از هر چيز بايد اين واقعيت را خود جناب آقاي مصباح يزدي بپذيرند كه در دوران 8 ساله رياست جمهوري آقاي سيدمحمد خاتمي كه حكم ولي فقيه را دريافت كرده بود مرتكب گناهان زيادي شده اند. زيرا ايشان در آن دوران از پيشتازان مخالفت آشكار با رئيس جمهور بودند و نه تنها عدم اطاعت از وي را بلكه حتي ايستادن در مقابل رئيس جمهور وقت را ترويج مي كردند و لازم مي دانستند و زمينه را نيز براي اين امر فراهم مي كردند. البته جناب آقاي مصباح يزدي در اين زمينه تنها نبودند و ما كه آن زمان هم در روزنامه جمهوري اسلامي قلم مي زديم نيز با بسياري از افكار و عملكردهاي آقاي خاتمي مخالف بوديم و اين مخالفت را با انتشار مقالات و مطالب زيادي ابراز مي كرديم هر چند تفاوت ما با جناب آقاي مصباح يزدي اين بوده و اكنون نيز هست كه ما بر خلاف ايشان اطاعت از رئيس جمهور را چون اطاعت خدا نمي دانستيم و نمي دانيم . در چهار سال گذشته يعني دوران رياست جمهوري آقاي احمدي نژاد هم نظريه جناب آقاي مصباح با همين عارضه مواجه مي شود زيرا در آن چهار سال نيز موارد زيادي از اظهارنظرها تصميم ها عزل و نصب ها و دستورالعمل هاي رئيس جمهور برخلاف نظر رهبري قانون و حتي خود جناب آقاي مصباح بوده بطوري كه در پاره اي موارد با صراحت نظر مخالف خود را اعلام كردند. بنا بر نظريه خدامقامي رئيس جمهور كه اكنون با صراحت از جناب آقاي مصباح يزدي نقل شده ايشان بايد بپذيرند كه حتي در همين چهار سال گذشته نيز در مواردي از اطاعت خدا سر باز زده اند و مرتكب حرام شده اند. مخالفت مجلس شوراي اسلامي با بسياري از تصميمات رئيس جمهور و نقض آن تصميمات از طريق مصوبات مجلس نيز از جمله عوارضي است كه طبق نظريه جناب آقاي مصباح يزدي بايد آنرا مخالفت با خدا تلقي نمائيم در حالي كه نه شرع و نه قانون اساسي بهيچوجه چنين چيزي را قبول ندارند و اين قبيل مخالفت ها را تاييد و امضا مي كنند كما اينكه شوراي نگهبان به عنوان نماد شرع و قانون اساسي بسياري از تصميمات مجلس شوراي اسلامي در مخالفت با تصميمات رئيس جمهور در همه دوره ها از آغاز تاسيس نظام جمهوري اسلامي تاكنون را تاييد نموده است . مهمتر از همه تصويب عدم كفايت خود رئيس جمهور در اولين دوره رياست جمهوري است . بني صدر كه حكم ولي فقيه زمان خود يعني امام خميني رضوان الله تعالي عليه را دريافت كرده بود توسط نمايندگان مجلس شوراي اسلامي مشمول عدم كفايت سياسي شد و خود امام خميني نيز اين نظر مجلس را تاييد كردند و بني صدر از رياست جمهوري اسلامي ايران خلع شد. اگر قرار بود به نظريه جناب آقاي مصباح يزدي عمل شود نمايندگان مجلس حق مخالفت با بني صدر را نداشتند و اصولا نمي توانستند وارد مبحث عدم كفايت سياسي او شوند و او همان روند ديكتاتوري را كه در پيش گرفته بود ادامه مي داد و نظام جمهوري اسلامي قرباني نظريه خدامقامي رئيس جمهور مي شد. هر چند در مقوله بررسي عوارض نظريه جناب آقاي مصباح يزدي مي توان موارد و نكات زياد ديگري را نيز بر شمرد از جمله تعدد كساني كه حكم ولي فقيه را در دست دارند و نقطه نظرهاي مختلف هم دارند و عمل كردن به آنها و اطاعت از دستورات آنها جامعه را دچار
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 346]
-
گوناگون
پربازدیدترینها