محبوبترینها
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798783931
گزيده سرمقاله روزنامههاي صبح
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: روزنامههاي صبح امروز ايران در سرمقالههاي خود به مهمترين مسائل روز كشور و جهان پرداختهاند كه برخي از آنها در زير ميآيد. جمهوري اسلامي «ناتو دستخوش بحران هويت»عنوان سرمقاله‌ي روزنامه‌ي جمهوري اسلامي است كه در آن مي‌خوانيد؛اجلاس سران كشورهاي عضو سازمان پيمان آتلانتيك شمالي (ناتو) در استراسبورگ فرانسه در ميان تدابير شديد امنيتي برپا شد. اين اجلاس با حضور سران 28 كشور عضو به مناسبت شصتمين سالگرد تاسيس اين پيمان تشكيل شد و يكبار ديگر « بحران هويت » درون اين سازمان عظيم نظامي را به نمايش گذاشت . از آنجا كه « ناتو » به عنوان پاسخ عملي دنياي غرب در برابر « پيمان ورشو » موجوديت يافت طبعا از سال 1370 با انحلال پيمان ورشو « فلسفه وجودي » خود را از دست داده است . در طول دوران 47 ساله پس از شروع « جنگ سرد » ناتو همواره بعنوان نوك پيكان نظامي غرب در برابر شرق كمونيست عمل مي كرد لكن پس از فروپاشي اتحاد شوروي و انحلال پيمان ورشو ديگر دليل موجهي براي ادامه حيات پيمان ناتو وجود ندارد. دقيقا به همين دليل است كه آمريكا اصرار مي كند شرح وظايف تازه اي براي « ناتو » تدوين شود و با جنگ افروزي و دامن زدن منطقه اي فرصتي جديد براي نقش آفريني ناتو پديد آيد. بخش اروپائي ناتو عملا سعي دارد ناتو را محدود كند و حتي موجوديت آنرا كما بيش مورد سئوال قرار دهد اما واشنگتن اميدوار است اهداف پنهان و آشكار خود را با حفظ موجوديت اين سازمان با هزينه هاي كمتر و با اطمينان بيشتري تامين كند. اگرچه اهداف اروپائي آمريكا در مقطع كنوني كمتر مورد تاكيد و تصريح قرار گرفته و مي گيرد ولي واشنگتن چنين اهدافي را هرگز پنهان نكرده است كه « مهار آلمان » از اصلي ترين اهداف بنيادين اين سازمان بوده و هست . بدين ترتيب تصادفي نيست كه آلمان همواره ازكشورهائي بوده و هست كه در طول 18 سال گذشته موجوديت ناتو را در هر فرصتي به چالش كشيده و ضرورت بقاي اين سازمان را به زير سئوال برده است . با اينهمه واشنگتن سعي دارد با ايجاد كانونهاي جديد بحران و معرفي دشمنان جديد براي غرب ساختار نظامي ناتو را همچنان حفظ كند و ماموريت هاي تازه اي را براي آن تعريف نمايد. تاكيد بر اين نكته بويژه از جانب « باراك اوباما » رئيس جمهور آمريكا تعجب آور است چرا كه وي ظاهرا « خواستار تغيير » بود اما در ميدان عمل دقيقا همان اهداف هميشگي واشنگتن را تكرار مي كند و در مورد ناتو خواستار « باز تعريف اهداف ناتو » در چارچوب جديدي است كه براي تمامي اعضاي آن قابل درك و توجيه باشد. استفاده از اين واژه ها به خوبي نشان مي دهد كه يكپارچگي ناتو به زير سئوال رفته و طيف قدرتمندي از اعضاي ناتو در مورد اهداف و برنامه هاي اين سازمان دچار ابهام شده اند و با سياستهاي واشنگتن در گسترش قلمرو ناتو موافقتي ندارند. نبايد از نظر دور داشت كه واشنگتن با مانور سياسي ـ تبليغاتي پيرامون استقرار سپر دفاع موشكي در لهستان و احداث پايگاه استراق سمع و رهگيري ماهواره اي در جمهوري چك سعي در « تحريك مسكو » دارد تا كرملين را مجددا به يك « تهديد جدي » تبديل كند و پيشروي ناتو به سوي مرزهاي روسيه را توجيه نمايد. البته كشورهاي اروپائي عضو ناتو با اين اقدامات موذيانه و تحريك آميز واشنگتن موافقت چنداني ندارند لكن به طور همزمان آمريكا سعي مي كند ناتو را در ساير كانونهاي بحران « درگير » كند و همچنان « درگير » نگهدارد. اقدامات جنون آميز آمريكا در افغانستان و اصرار بر ضرورت ابقاي ناتو در اين كشور نمود عيني سياستي است كه اميدوار است ناتو را به بازوي نظامي تحت اختيار واشنگتن در قلمرو دنياي اسلام تبديل كند. پيش از اين هم واشنگتن در حوادث بالكان به گونه اي وارد عمل شد كه يك كانون جديد بحران در قلب اروپا ايجاد كند و فضاي اروپا را بحراني و « در معرض خطر » نشان دهد. اما آيا اين « بحران هاي ساختگي » و قابل مهار مي توانند فلسفه وجودي ناتو محسوب شوند و هزينه هاي نجومي اين سازمان عظيم نظامي را توجيه كنند. پاسخ اين سئوال منفي است و به همين دليل است كه واشنگتن براي عضوگيري هاي جديد و كشاندن پاي كشورهاي اروپاي شرقي به اين سازمان حاضر است به هر ترفندي متوسل شود. اين اقدام آمريكا در آن واحد دو هدف را تعقيب مي كند. از يكطرف يك خيز تازه به سمت مرزهاي روسيه است و از طرف ديگر كشورهاي اقمار روسيه را به « خاكريز اول » عليه مسكو تبديل مي كند. واشنگتن از همين فرصتهاي طلائي براي تامين اهداف دراز مدت خود عليه آلمان و فرانسه در قلب اروپا بهره مي گيرد و يك قدم به تحقق سياست « مهار آلمان » نزديكتر مي شود. برخي شواهد و قرائن موجود نشان مي دهند كه تحريك مسكو عمدتا بخاطر توجيه حضور نظامي آمريكا در قلب اروپا صورت مي گيرد. تصادفي نيست كه واشنگتن تاكنون از واكنش هاي خشم آلود مسكو در قبال طرح سپر دفاع موشكي تلويحا استقبال كرده است . اما بخش اروپائي ناتو با تمامي اين رفتارهاي تنش زا به ديده ترديد مي نگرد و آنرا نفي مي كند. اجلاس سران 28 كشور عضو ناتو در استراسبورگ در شرايطي برپا شد كه باز تعريف اهداف اين سازمان تجديدنظر در مناسبات با مسكو و تعيين ماموريت ناتو در خارج از قلمرو اين سازمان بعنوان 3 محور اصلي مذاكرات سران معرفي شده است . با مروري بر اين 3 محور بهتر مي توان دريافت كه ناتو از « بحران هويت » رنج مي برد در حالي كه راهكار شاخص و روشني براي پايان دادن به اين بحران به چشم نمي خورد. ابتكار «اصلاح الگوي مصرف در انتخابات»عنوان سرمقاله‌ي روزنامه‌ي ابتكار به قلم سينا جلالي است كه در آن مي‌خوانيد؛ناميده شدن سال 1388 از سوي رهبر معظم انقلاب به سال اصلاح الگوي مصرف در حالي اتفاق افتاد که کشور ايران با جمعيتي نزديک به هفتاد ميليون به اندازه کشوري 750 ميليون نفري در حال هدر دادن انرژي و استفاده و هدرداد منابع طبيعي خدادادي خود است. همين اسراف و تبذير که طرح هايي چون سهميه بندي بنزين نيز نتوانست از ريخت و پاش گسترده و مصرف زدگي عوامانه در ميان هم وطنانمان بکاهد سبب آن شد تا رهنمود و رهيافت امسال مقام معظم رهبري بر جلوگيري از ريخت و پاش هاي متکي بر مصرف بي رويه باشد. اما در ميان فرهنگ نادرست مصرف که همگان بر چنبره زدن آن در آداب و سنن ايراني اتفاق دارند و کسي بر جلوگيري از آن جامه عمل نمي پوشاند، اسراف و تبذير در مناسبات اجتماعي و تبادلات سياسي و فرهنگي نيز بايستي مد نظر بوده و بر اين نکته واقف باشيم که افراط و تفريط در برخورد ها و جهت گيري هايي که در خروجي خود هزينه تراشي هنگفتي را موجب مي شود هم،بخشي از الگوي مصرفي است که در سال پيش رو بايستي اصلاح و تعديل شود. گروه ها، احزاب، جريان ها و افراد تاثير گذار در عرصه سياست کشور از جمله مخاطباني هستند که بايد سال 88 را به اصلاح شيوه برداشت و نگرش سياسي و اجتماعي خود سپري کنند. هر چند ترديدي در نيت خيرخواهانه و تعالي منشانه اغلب گروه ها و جريان هاي سياسي کشور اعم از اصولگرا و اصلاح طلب وجود ندارد اما توجه به اين نکته را نيز نبايد از نظر دور داشت که بسياري از مواضع و اظهارات، نتيجه اي جز به حاشيه کشاندن امورات مملکتي و در نتيجه بر زمين ماندن بسياري از کارهاي مهم ندارد و همين امر سبب مي شود تا ميليون ها و شايد در مواردي ميلياردها پول بي زبان از جيب مردم و از کيسه بيت المال خارج و به ناکجا آباد اسراف سرازير شود. با تمام اين اوصاف بهترين گزينه براي تطبيق اصلاح الگوي مصرف سياسي، انتخابات آتي رياست جمهوري است که طي آن جريان هايي که سمبه پرزوري در اختيار دارند مي کوشند تا عالي ترين منصب اجرايي کشور را به نفع خود مصادره و پيروزي در رقابت هاي رياست جمهوري را از هم اکنون براي خود رقم بزنند. اما در اين ميان نکته اي که از آن غفلت مي شود اينستکه حاکم شدن نوعي نگاه تفرقه افکنانه که در اغلب موارد ناشي از نوعي سهم خواهي جناحي است تشتت و تفرقه اي را موجب مي گردد که نه تنها در بعد تبليغات و برنامه هاي انتخاباتي -که ميلياردها پول بي زبان را به ناکامي کشاند-بلکه در بعد هزينه تراشي براي نظام نيز چنين بازخورد افکاري که از کوچک ترين گروه ها تا بزرگترين جريان ها در آن سهيم اند دليلي براي مواجهه نظام و دستگاه هاي مسئول با انعکاس رخدادها و برنامه هاي اين گروه ها مي شود. مانند آنکه برخي مواقع شايعاتي که از چنين چند دستگي هايي به وجود مي آيد روزها و حتي هفته ها از وقت و انرژي نظام را صرف تاييد و يا تکذيب مطلبي که خاستگاهي جز اختلافات دروني نداشته مي کند. خود گروه ها و احزاب نيز در کام چنين گرداب تفرقه خيزي گرفتار مي شوند و به عنوان مثال جرياني که مي تواند با يک نامزد انتخاباتي در رقابت ها حاضر شود بايد هزينه اي چند برابر حمايت از يک نامزد واحد را بپردازد و در نهايت نيز با نتيجه اي ضعيف پيروز ميدان شده و يا شکست را به جان خريدار شود. بر همين اساس به نظر مي رسد بهترين راهکار اصلاح الگوي مصرف سياسي گروه هاي مختلف در سال 88 پرهيز از دوگانگي و چند دستگي هايي است که نتيجه اي جز پاشيدن جمع متحد و يک پارچه مردم ندارد و نظام را با هزينه تراشي هاي بي مورد مواجه مي کند. اين وحدت در عين بهينه تر کردن مشارکت مردم و بهره وري دقيق نظام، جلوگيري از تفرقه و اختلافي را به ارمغان مي آورد که هم از هزينه هاي معنوي و هم دستاوردهاي مادي اين گروه ها محافظت و حمايت مي کند. اين مطلب جداي سليقه هاي رنگارنگي است که بايستي در هر اتخاذ روش و جهت گيري اي مد نظر باشد چون به همان اندازه که هزار دستگي بي پايه مي تواند آزار دهنده و خسارت آفرين باشد، تک صدايي و يک دستگي نيز موجب حاکم شدن فضاي رکود سياسي و در نتيجه افت مشارکت و شرکت مردم در انتخابات مي شود. كيهان «اسرائيل و گدايى امنيت» عنوان يادداشت روز روزنامه‌ي كيهان به قلم سعدالله زارعي است كه در آن مي خوانيد؛روي کار آمدن دولت ائتلافي بنيامين نتانياهو در تل آويو و بخصوص اظهارات وزير جديد امور خارجه آن مبني بر پايبند نبودن اسرائيل به تشکيل دولت فلسطين سبب بروز مباحثات زيادي شد اما در عين حال براي آن دسته از تحليلگراني که طي دو دهه گذشته روند مذاکرات عربي- اسرائيلي را پيگيري مي کردند اين مواضع تعجب آور و غيرطبيعي نبود. در عين حال در اين خصوص گفتني هايي وجود دارد: 1- از دو دهه قبل- از زمان آغاز مذاکرات مادريد- دو نظريه در رژيم صهيونيستي در مورد برون رفت از بحران عربي- اسرائيلي وجود داشت. يک نظريه مبتني بر مذاکره براي امنيت بود و نظريه ديگر مبتني بر مذاکره براي صلح و آرامش بود معمولا احزاب چپ رژيم صهيونيستي از نظريه گفت وگو براي صلح حرف مي زدند و احزاب راست- نظير ليکود، شاس، اسرائيل خانه ما و کاديما از نظريه گفت وگو براي امنيت سخن مي گفتند. البته طرح اين نظريات همواره با فضاي اجتماعي و شرايط محيطي ارتباط تنگاتنگ داشته است، اسرائيل در زمان احساس ضعف و پس از هر شکست معمولا به سمت نظريه گفت وگو براي امنيت غلتيده است. اينک در دوره اي به سر مي بريم که رژيم صهيونيستي درگير شديد تبعات دو شکست سنگين و خفت بار- از حزب الله لبنان و مقاومت فلسطين- مي باشد. بر همين اساس «تلاش براي بهبود شرايط امنيتي» به يک نياز اولويت دار براي شهروندان غاصب و دولتمردان صهيونيست تبديل شده است. از اين رو مردم در انتخابات بهمن ماه قبل به ائتلاف کنوني راي دادند و وزير خارجه جديد اين رژيم از بطلان توافقات آناپوليس سخن مي گويد. 2- معمولا طرفداران نظريه «امنيت نه صلح» از لوله تفنگ به تحولات مي نگرند و معتقد به اعمال قدرت و توليد ترس هستند و به همين دليل بايد در انتظار سيطره ادبيات جنگ و درگيري در مناسبات سياسي و رسانه اي رژيم صهيونيستي باشيم. اما در عين حال بايد به اين نکته توجه کنيم که به کار بردن ادبيات ستيز الزاما به معناي عملياتي کردن آن نيست. وقتي قرار نيست ادبيات ستيز عملياتي شود بهتر است دامنه آن هرچه گسترده تر باشد و مخاطبان زيادي را دربر بگيرد. اظهارات ليبرمن دبيرکل حزب اسرائيل خانه ما که اينک سکان وزارت خارجه را در اختيار دارد توسط وزير محيط زيست اين رژيم- گلعاد اردان- تکرار شد. او افزود: «بنيامين نتانياهو، نخست وزير تمام اظهارات وزير خارجه خود را تاييد مي کند.» دقيقا به همين دليل مقامات جديد اين رژيم دامنه تهديدات را به نزديکترين کشور عرب به خود کشاندند تا وانمود کنند قرار است منطقه را به آتش بکشند. همزمان با روي کار آمدن دولت جديد، روزنامه هاآرتص به نقل از يک موسسه - موسوم به مرکز صهيونيستي دمکراسي- وابسته به کنست نوشت: «در يک نظرسنجي، 89 درصد شهروندان- غاصب- اسرائيل خواستار اشغال همه يا بخشي از صحراي سينا- متعلق به مصر- شده اند.» اين روزنامه از احتمال وقوع جنگ بين مصر و اسرائيل طي يکي دو سال آينده خبر داد و حتي به نقل از کارشناس خود- امير اورن- نوشت: «ارتش اسرائيل اکنون روي اشغال سينا در دوره رياست جمهوري اوباما برنامه ريزي مي کند.» هاآرتص در تحليل چرايي نياز رژيم صهيونيستي به اين جنگ نوشت: «اسرائيل مي خواهد توانايي خود را نه در مناطق مسکوني- آن گونه که در جنگ لبنان و جنگ غزه واقع شد- بلکه در فضايي باز و آنهم با مصر محک بزند.» در واقع در شرايط کنوني، اسرائيل از طريق مانور روي توانايي در خلق بحران درصدد است تا توجه ديگران را به خود جلب کند و از اين طريق به شهروندان غاصب مايوس خود روحيه بدهد اما در عين حال بايد توجه داشت که اين مانور قدرت براي فلسطيني ها دشواري هايي را پديد مي آورد. 3- کابينه جديد رژيم از چهار حزب با وزن هاي متفاوت تشکيل شده است. حزب ليکود با 27، اسرائيل خانه ما با 15، کار با 13 و شاس با 11کرسي پارلمان کابينه جديد را شکل داده اند. براي سقوط اين دولت کافي است که يکي از اين حزب ها از ائتلاف خارج شود و يا 6 نماينده راي خود را پس بگيرند. بنابراين کابينه کنوني حتي از کابينه اولمرت که در آن دو حزب کاديما و کار 48کرسي را در اختيار داشته و با 13کرسي متفرقه مي توانست سرپا بماند، ضعيف تر است و شايد بتوان آن را ضعيف ترين کابينه به حساب آورد. کابينه نتانياهو که با تاخير شکل گرفت براي آن که روي ضعف مفرط خود سرپوش بگذارد، ادبيات جنجال برانگيزي را برگزيده است. از نظر نتانياهو، ليبرمن و باراک حالا که توسل به جنگ و در کنار آن سخن گفتن از صلح نتيجه نداده و مقاومت منطقه اي و فلسطيني در برابر رژيم تل آويو گسترش يافته است بايد از جنگ حرف زد و پرونده صلح را پايان يافته معرفي کرد تا شايد طرف هاي عربي و فلسطيني براي احياي ادبيات - و نه روند- صلح سراسيمه به تل آويو بيايند. 4- تهديد مصر از سوي رژيم صهيونيستي از شکست ماموريت مصر هم خبر مي دهد. کمااينکه عدم توافق گروههاي فلسطيني و هموار نشدن راه بازگشت تشکيلات خودگردان به غزه شکست مصر را برملا کرد. شکست دولت حسني مبارک در واقع شکست مرحله جديد طرح آمريکا و اسرائيل در جنگ غزه به حساب مي آيد. آمريکايي ها، اروپايي ها و نيز دولت هاي عربي از روز دهم جنگ - پايان مرحله اول عمليات زميني- که شکست رژيم صهيونيستي و پيروزي مقاومت فلسطين را قطعي مي ديدند درصدد برآمدند با تمرکز دادن فعاليت هاي ديپلماتيک و سياسي و رسانه اي روي قاهره مديريت پس از جنگ را براي کاستن از پيامدهاي شکست در دست بگيرند. اما در اين مرحله ميان خواسته آمريکايي ها و صهيونيست ها از مصر و نياز مصر فاصله زيادي وجود داشت. جبهه غرب از مصر مي خواست اسرائيل را براي برون رفت از شرايط ويرانگر شکست کمک کند اما مصر که بشدت از همراه شدن با رژيم صهيونيستي آسيب ديده بود به بازسازي چهره خود مي انديشيد و لذا قادر به اعمال فشار به طرف پيروز - مقاومت فلسطين- نبود. در واقع تهديد رژيم صهيونيستي به اشغال دوباره صحراي مصري سينا و بازسازي چهره شکست خورده خود از طريق رويارويي با ارتش مصر نشان مي دهد که مصر قادر نيست به اسرائيل براي اصلاح وجهه خود کمک کند حالا از طريق تصوير مصنوعي رويارويي نظامي دو ارتش و در نهايت صورت سازي يک مذاکرات پيروز، اسرائيل درصدد است تا خاطره شکست اسرائيل در جنگ غزه و لبنان و نيز شکست اسرائيل در مذاکرات قاهره و مذاکرات ناظر به آزادسازي اسراي لبناني-آزادي سمير قنطار و...- را از اذهان بزدايد. 5- ليبرمن وزيرخارجه جديد رژيم صهيونيستي مي گويد: «چشم پوشي مجاني از کرانه باختري قابل قبول نيست» و اضافه مي کند: «صلح با سوريه- نه در برابر زمين- در مقابل صلح خواهد بود و ما هرگز از بلندي هاي جولان عقب نمي نشينيم.» در واقع بايد گفت ليبرمن فقط صريح سخن گفته است وگرنه روندي که اولمرت و ديگران نيز دنبال مي کردند آزادسازي کرانه و رها کردن جولان نبود. ليبرمن تلاش کرده است تا از خود يک چهره با اقتدار را به تصوير بکشد در حالي که اين ادبيات نمي تواند شکست فاحش رژيم صهيونيستي را بپوشاند. دو هفته پيش از اظهارات ليبرمن، روزنامه يديعوت آحارنوت در سرمقاله خود نوشت: «اسرائيل که - در جنگ غزه- زيان ديده است بايد در برابر حماس سر خم کند و اسيران فلسطيني را به حماس بدهد». 6- همه حرف اين است که اسرائيل تحت تاثير شکست سنگين از غزه و لبنان خود را درگير بحران امنيتي مي داند و دولت جديد براي خود هيچ دستور کاري فوري تر از کاستن از بحران امنيتي نمي شناسد از اين رو اردان وزير محيط زيست رژيم صهيونيستي مي گويد: «ما نمي خواهيم مردم خود را فريب دهيم. ما بيش از هرچيزي مي خواهيم از امنيت خود دفاع کنيم.» سياست روز «سخني با ميرحسين»عنوان سرمقاله‌ي روزنامه‌ي سياست روز به قلم محمد صفري است كه در آن مي‌خوانيد؛ميرحسين موسوي در نخستين كنفرانس خبري خود به تشريح دلا‌يل حضور در انتخابات رياست جمهوري دوره دهم پرداخت. نخست‌وزير دوران دفاع مقدس كه پس از گذشت 20 سال دوري از سياست و عرصه اجرايي به صحنه بازگشته است، يكي از دلا‌يل مهم و اصلي خود را براي حضور در انتخابات رياست جمهوري دوره دهم، مسئله قانون‌گريزي اعلا‌م كرد و گفت: ميرحسين در اين نشست خبري خود به موردي از اين قانون‌گريزي اشاره‌اي نكرده است. بايد توجه داشت كه نامزدهاي انتخابات رياست جمهوري بايد موارد و اصولي را رعايت كنند. همانگونه كه رهبر انقلاب تاكيد كردند از تخريب و تحريف پرهيز كنند. بهترين نوع تبليغ اعلا‌م برنامه‌هاي كوتاه مدت و دراز مدت كانديداها خواهد بود نه تخريب و تضعيف دولت يا دولت‌هايي كه بر سر كار هستند يا بوده‌اند. ميرحسين، خود زماني نخست‌وزير جمهوري اسلامي ايران بوده است و احيانا در مواردي خاص در دولت ايشان نيز قانون‌گريزي صورت گرفته است. اتفاقات خاصي كه در دوران نخست‌وزير ايشان افتاد در ياد تاريخ باقي است. ماجراي استعفاي ايشان براي چند بار، حمايت‌هاي قاطع حضرت امام خميني(ره) در مواردي از ايشان، ماجراي 99 نفر و ... در اين نوشتار كوتاه قصد بر اين نيست كه نبش قبر كنيم و آن دوران را بازگو؛ اما همانگونه كه دولت آقاي ميرحسين مورد حمايت رهبر كبير انقلاب بود، دولت‌هاي پيشين نيز بودند و پس از رحلت ايشان نيز دولت‌هاي بعدي مورد حمايت رهبر معظم انقلاب قرار گرفتند، تا امروز و دولت نهم. در نظام جمهوري اسلامي سلسله مراتبي وجود دارد كه هرم قانوني از رهبري نظام آغاز مي‌شود، قوه مجريه و مجلس و قوه قضاييه ادامه مي‌يابد و پس از آنها نيز شوراي نگهبان و مجمع تشخيص مصلحت نظام ديده شده است كه هر يك وظايف خاص خود را دارند. دستگاه‌هاي ديگري نيز وجود دارند كه وظايف نظارتي و جلوگيري از قانون‌گريزي و تخلف را برعهده دارند. اگر احيانا قانون‌گريزي و تخلفي صورت گرفته باشد كه البته كسي مبرا نيست، از وظايف دستگاه‌هاي نامبرده است كه اقدام به برخورد و جلوگيري كنند البته آقاي ميرحسين در اين كنفرانس خبري موارد ديگري را هم براي حضور در انتخابات رياست جمهوري مطرح كرده‌اند. در هر صورت حضور وي در عرصه انتخابات پس از گذشت 20 سال دوري را به فال نيك مي‌گيريم و اميدواريم ايشان در برنامه آينده نسبت به مسائل مطرح شده دقت‌نظر بيشتري داشته باشند. رسالت «مفهوم صرفه‌جويي»عنوان سرمقاله‌ي روزنامه‌ي رسالت به قلم محمد كاظم انبارلويي است كه در آن مي‌خوانيد؛مقام معظم رهبري در تبيين «اصلاح الگوي مصرف» در جمع زائران حرم رضوي فرمودند: «صرفه‌جويي به معناي درست مصرف كردن ، بجا مصرف كردن، ضايع نكردن مال ، مصرف را كارآمد و ثمر بخش كردن است» (1) موضوع درآمدهاي نفتي و صرف آن در راه توسعه و پيشرفت كشور يكي از مباحث چالش برانگيز به هنگام تدوين برنامه‌هاي پنج ساله و نيز بودجه‌هاي ساليانه بوده است.قانون اساسي تكليف اين درآمدها را در اصل 45 مشخص كرده و به برنامه‌ريزان و مسئولان بودجه‌بندي توصيه كرده است آن را در سرفصل انفال طبقه‌بندي كنند. متاسفانه پس از انقلاب به دليل ضعف و غفلت مديران سازمان برنامه‌وبودجه آدرس غلط دادن توسط كارشناسان سازمان، اين سرفصل در فهرست منابع دولت گم شد و تاكنون هم هيچ دولتي نتوانسته است آن را وفق اصل 53 با تمركز و تجميع ساماندهي كند و سپس به سوي تعيين تكليف بكشاند. ميراث اقتصادي نظام از مجموعه صنعت نفت را مي‌توان در سه حوزه -1 اكتشاف ، توليد و استخراج شركت ملي نفت -2 فرآوري نفت خام به صورت 21 محصول در شركت ملي پخش فرآورده‌هاي نفتي -3 به دست آوردن صدها مشتقات صنعتي در شركت ملي پتروشيمي ايران جستجو كرد.اولي در حوزه انفال، دومي و سومي درحوزه شركتهاي دولتي است كه مالكيت عمومي وفق اصل 44 برآن مترتب است. با نگاهي به بودجه ساليانه پس از انقلاب و نيز نگاهي به صورت‌هاي مالي شركتهاي دولتي در حوزه نفت با واقعيتهاي نابساماني، اتلاف و هرز رفت منابع عظيم مالي در اين ميانه روبرو مي‌شويم.رئيس دولت نهم با دقت در اين وادي تلاشهايي را در جهت كشف اين راز سر به مهر انجام داد. وزراي پيشنهادي او در مجلس راي نياوردند و اعداد و ارقام پيشنهادي در بودجه هم دستخوش پيشنهادهايي در مجلس شد كه نه تنها به شفاف‌سازي منجر نشد بلكه برابهامات افزود. لذا به همين دليل پرسشهاي مطرح در حوزه حساب و كتاب نفت كه گاهي در رسانه‌ها مطرح مي‌شود بي‌پاسخ مانده است. اولين نهادي كه بايد به اين پرسشها پاسخ دهد مجلس است. چون مجلس به نمايندگي از ملت به نهادي تخصصي و كارشناسي در حوزه حساب و كتاب مجهز است سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 307]
-
گوناگون
پربازدیدترینها