گزيده سرمقاله‌ روزنامه‌هاي صبح امروز ايران

واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
گزيده سرمقاله‌ روزنامه‌هاي صبح امروز ايران

روزنامه‌هاي صبح امروز ايران در سرمقاله‌هاي خود به مهمترين مسائل روز كشور و جهان پرداخته‌اند كه گزيده برخي از آنها در زير مي‌آيد. * كيهان روزنامه كيهان در سرمقاله امروز خود با عنوان "ثبات آميخته به انتظار " به قلم مهدي محمدي آورده است: در طول 5 سال گذشته پرونده هسته اي «شاخص» سياست خارجي ايران بوده و اين امكان وجود داشته است كه روند تحولات مربوط به ايران در صحنه بين المللي با خط كش اين پرونده اندازه گرفته شود، در مورد خود پرونده هسته اي هم، گزارش هاي نوبه اي مدير كل همواره به مثابه نوعي «ميزان الحراره» عمل كرده و عملاً همواره منعكس كننده «ميانگين ديدگاه غرب» در مقاطع مختلف درباره برنامه هسته اي ايران بوده است. اين فرمول ها در مورد پرونده هسته اي ايران همچنان صادق است ومي توان با اطمينان ارزيابي هاي خود را بر آنها استوار كرد. گزارش جديدي كه روز پنج شنبه از جانب دبيرخانه آژانس درباره برنامه ايران منتشر شد، توجه زيادي برنينگيخت و اين كاملاً طبيعي است. گزارش البرادعي به اجلاس مارس 9002 شوراي حكام- كه بايد آن را گزارش «الوداع» او خواند- تكرار خسته كننده گزارش هاي قبلي مديركل از اواسط سال 2007 به اين سو است كه اگر مختصري اطلاعات فني درباره آخرين پيشرفت هاي برنامه ايران در برنداشت، تبديل به يك متن معمولي و كاملاً پيش پا افتاده مي شد و احتمالاً جز نويسندگانش خواننده ديگري نمي يافت. با خواندن گزارش فوريه، ناخودآگاه اين احساس به آدمي دست مي دهد كه شايد آقاي البرادعي و همكارانش يك نسخه گزارش «از قبل آماده» درباره ايران دارند كه هر چند ماه يك بار فقط «خانه هاي خالي» آن را با اعداد و ارقام جديد پر مي كنند. در گزارش اخير مديركل فقط يك جنبه تقريباً جديد وجود دارد كه تمامي محافل تحليلي و رسانه اي غرب توجه خود را به آن معطوف كرده اند و آن هم اين است كه تلويحاً مي توان از آن استنباط كرد ايران روند نصب ماشين هاي جديد در كارخانه غني سازي نطنز را كند كرده و به موازات آن به توليد اورانيوم كم غني شده (LEU) به شكل UF6 سرعت داده است. محافل غربي و در رأس آنها مؤسسه علوم و امنيت بين المللي (در ارزيابي روز 19 فوريه خود)، تلاش كردند از اين داده هاي فني، نتايج سياسي استخراج كنند. از جمله، در رسانه هاي غربي به طور وسيع نتيجه گرفته شدكه كند شدن نصب ماشين ها يك تصميم سياسي از جانب ايران با توجه به روي كار آمدن دولت جديد در آمريكاست و افزودن بر ذخيره مواد هسته اي هم به معناي كم شدن فاصله ايران با «نقطه خطر» مورد ادعاي آنها محسوب مي شود. حقيقت اما اين است كه در تحليل اين موارد خاص -مثل چند مورد مشابه ديگر در گذشته- خيال پردازي بر ارزيابي واقعيات غلبه كرده است. آنچه ايران انجام مي دهد اجراي دقيق و بي ملاحظه يك جدول كاري زمان بندي شده براي توسعه و تجهيز تأسيسات هسته اي خود است كه مطلقاً از ملاحظات و تحولات سياسي تأثير نمي پذيرد و نبايد بپذيرد. طبيعي است به دليل رعايت اقتضائات فني- كه با جزئيات در جدول كاري ايران لحاظ شده- اين امكان وجود دارد كه شيب منحني توسعه و تجهيز تأسيسات هسته اي در گذر زمان، گاه مثبت و در موارد نادري هم منفي باشد؛ اما در هر حال آنچه روشن است اين است كه ملاحظات سياسي مطلقاً دخالتي در روند پيشرفت فني برنامه ايران ندارد و كند يا تند شدن اين روند فقط به علل فني رخ مي دهد. در واقع اگر ايران از استراتژي هسته اي خود از سال 2005 به اين سو فقط يك درس آموخته باشد، آن درس اين است كه به هيچ وجه نبايد برنامه فني خود را با تحولات سياسي كه در پرونده رخ مي دهد هماهنگ كند چرا كه در اين صورت ناچار خواهد شد - همچنانكه در فاصله سال هاي 2003 تا 2005 ديديم- مهم ترين برگ برنده خود يعني پيشرفت فني را پيش پاي پيش شرط ها و توقعات سياسي طرف مقابل قرباني كند. انتقال بحران هاي سياسي به بخش فني، جلوي پيشرفت فني را سد مي كند بي آنكه به حل مشكلات سياسي كمكي برساند. تجربه 3 سال گذشته به روشني هرچه تمام تر به ايران نشان داده است كه هرگاه برنامه فني خود را بدون كمترين توجه به تحولات محيط سياسي پيش ببرد و جايگاه خويش در اين عرصه را به حد كافي تقويت نمايد، آن وقت -و پس از گذشت يك زمان معقول- حوزه سياسي خود به خود از حوزه فني تاثير خواهد پذيرفت و خود را با آن هماهنگ مي كند. به عبارت ديگر، هرگونه اجازه تاثيرپذيري حوزه فني از حوزه سياسي به شدت براي ايران منفي و در مقابل هرگونه تاثير معكوس از جانب حوزه فني بر حوزه سياسي لزوماً مثبت خواهد بود. ايران اكنون درس هايي را كه از تحولات 3 سال گذشته آموخته در استراتژي خود لحاظ مي كند و باور دارد كه «رفتار مستقل فني» به سرعت به دستاوردهاي سياسي قابل توجه براي آن خواهد انجاميد، هم چنانكه انجاميده است و اكنون غربي ها در مواضع سياسي خود درباره برنامه غني سازي در ايران تعديل هاي فوق العاده قابل توجهي وارد كرده اند كه بي ترديد از جمله ناشي از ناتواني آنهات در مهار پيشرفت هاي فني ايران بوده است. گذشته از اين نكات، گزارش البرادعي دچار نوعي رخوت است و ترجمه اين رخوت به زبان سياسي مي تواند نوعي «ثبات آميخته به انتظار» باشد. مراجعه به متن گزارش نشان مي دهد دبيرخانه اين بار براي نگارش يك گزارش شديداً منفي عليه ايران تحت فشار «ويژه» اي نبوده است و به همين دليل به طور روتين همان عبارت هاي منفي سابق را به كاربرده بي آنكه در منفي نويسي عليه ايران خلاقيتي به خرج داده باشد. با احتياط مي توان گفت دست به عصا شدن دبيرخانه آژانس درباره ايران، محصول تاثيرپذيري آن از محيط محافظه كار و مصالحه جوي بين المللي بويژه نامشخص بودن استراتژي آينده غرب و دولت اوباما در مقابل ايران است. آژانس مي داند دستور كارهاي قبلي از بين رفته اند و دستور كارهاي جديد هم هنوز شكل نگرفته است. در چنين شرايطي طبيعي است كه صبر و انتظار بهترين راهبرد فرض شود. همه منتظر همديگرند و به هوش كه چه خواهد شد. دولت اوباما هنوز حتي نماينده جديد خود در آژانس را هم معين نكرده چه رسد به اينكه جزئيات استراتژي آينده خود در مقابل ايران را مرتب كرده باشد. مبهم بودن آينده پست مديركلي آژانس هم يكي از عواملي است كه «صبر» را به گزينه اي معقول تر از «اقدام» بدل كرده است. مسائل ديگري هم البته هست از جمله اينكه چه كسي در خرداد آينده رئيس جمهور ايران خواهد بود و آيا غربي ها مي توانند به تحقق آرزوي خود درباره روي كار آمدن «كسي كه قرار است مشت هايش را باز كند» اميدوار باشند يا خير. در شرايط «انتظار همه در مقابل همه» البته هر طرفي سعي خواهد كرد برگ هاي خود را حفظ كند تا در آينده اي كه احتمالا دور نخواهد بود قادر به حداقلي از تاثيرگذاري بر فرآيندهاي در حال شكل گيري باشد. آژانس و گزارش هاي آن، «برگ حداقلي» موجود دردست آمريكاست كه قاعدتاً به سادگي از آن صرف نظر نخواهد كرد. * جمهوري اسلامي روزنامه جمهوري اسلامي در سرمقاله امروز خود با عنوان "شكست اخلاقي " آورده است: سرگرم شدن جناح ها گروه هاي سياسي و مسئولان بخش هاي مختلف به مسائل مربوط به انتخابات رياست جمهوري دهم آنها را از توجه كردن به تهديدها به ويژه خطر تهاجم فرهنگي غافل كرده و در ورطه سقوط اخلاقي قرار داده است . چند ماه قبل رهبر معظم انقلاب به همه هشدار دادند كه ورود زودهنگام به مسائل مربوط به انتخابات به مصلحت كشور نيست . آن هشدار كاملا بموقع و بجا بود و خوشبختانه مورد توجه و عمل فعالان سياسي نيز قرار گرفت . با اين حال در هفته هاي اخير يكبار ديگر تنور انتخابات داغ شده و توجه محافل سياسي و حتي افراد به اين موضوع جلب شده است . شايد اصل توجه و پرداختن به موضوع انتخابات در اين زمان كه فقط سه ماه و نيم به روزهاي داغ تبليغات اسلامي انتخابات رياست جمهوري دهم مانده است امري طبيعي باشد اما حواشي فراواني كه اين ماجرا پيدا كرده آنرا از حالت طبيعي خارج نموده و موجب غفلت از مسائل جاري شده است . متاسفانه اين روزها همه چيز بوي تبليغات انتخاباتي مي دهد بطوري كه از اظهارنظرهاي گروه هاي سياسي گرفته تا بعضي اقدامات آنها و حتي گزارش ها و سخنراني هاي بعضي مسئولان بيش از آنكه صبغه بيان واقعيت و اطلاع رساني به مردم داشته باشند گرفتار كشمكش هاي تبليغات انتخاباتي شده اند. اشكال عمده و اساسي اين وضعيت اينست كه مردم در اين بازار مكاره تبليغات بي محتوا دچار سردرگمي خواهند شد و به جاي آنكه به آگاهي برسند اسير چنگال بي رحم و اغواگر ادعاهاي خلاف واقع و حتي كينه توزي ها و دشمني ها مي شوند و در نهايت ذهن ها به تضادهاي خطرناكي مبتلا مي گردند كه خود تهديد بزرگي براي اصل و اساس انقلاب و نظام جمهوري اسلامي است . هنوز به ياد داريم تبليغات انحرافي و تخريبي دوران انتخابات رياست جمهوري نهم را كه عده اي حتي از راديو و تلويزيون نيز براي از ميدان خارج كردن رقباي خود استفاده كردند و مطالب خلافي گفتند كه به معناي فلج بودن همه امور كشور در دهه هاي گذشته و بي نتيجه بودن انقلاب و ناكارآمدي نظام جمهوري اسلامي بود. اين نوع بهره برداري از رسانه ملي و حتي ساير رسانه ها بهيچوجه به مصلحت كشور و ملت نيست و نوعي اتلاف سرمايه هاي ملي و ضربه زدن به مصالح عمومي و امنيت جامعه و موجوديت نظام است . قصد نداريم بگوئيم بايد در تبليغات انتخاباتي مطالبي در تعريف و تمجيد از عملكرد انقلاب و نظام بر خلاف واقع گفته و نوشته شود اما بر اين نكته اصرار داريم كه آنچه واقعيت دارد بيان شود و از مطالب خلاف واقع پرهيز گردد. اين راه درست تبليغات در همه زمينه هاست و اقتضاي امانتداري به ويژه براي كساني كه در نظام حكومتي مسئوليت دارند نيز همين است . بيش از آنچه واقعيت دارد گفتن و كمتر از آنچه هست مطرح كردن هر دو خيانت هستند و البته راه به جائي نيز نخواهند برد. پيروزي هاي موقت و شكست هاي كوتاه مدت نبايد كسي را فريب دهند و افراد نيز نبايد چنين تصور كنند كه با توسل به دروغ و تخريب و مطالب انحرافي و خلاف مي توانند به موقعيتي دست يابند. همان موقعيت ظاهري نيز در واقع شكست است و توسل به اين قبيل روش ها در جهت خلاف مسيري قرار دارند كه آرمانهاي انقلابي و ارزشهاي اسلامي براي ما ترسيم كرده اند. اين روزها بعضي قلم ها و زبان ها در روزنامه ها سايت ها و تريبون ها به شدت مشغول تخريب رقبا هستند. شايد بعضي از آنها فكر مي كنند به تكليف انقلابي و شرعي خود عمل مي كنند ولي اگر چنين تصوري دارند در واقع خود را فريب مي دهند زيرا نه تعاليم اسلام و نه اخلاق انساني هرگز هيچ مجوزي براي تخريب اين و آن و توسل به انواع ابزارهاي آلوده با هدف مشوه نمودن چهره ديگران صادر نكرده اند. اين روش ها همواره توسط رهبري انقلاب و نظام جمهوري اسلامي نيز محكوم شده اند و تجربه نيز زيانبار بودن آنرا به اثبات رسانده است . دلسرد نمودن مردم از اصل انقلاب و نظام ايجاد ترديد در مردم براي شركت در انتخابات و نااميد كردن مردم نسبت به كارائي اسلام و نظام حكومتي ديني و دادن خوراك تبليغاتي به دشمنان انقلاب و نظام جمهوري اسلامي حداقل ضرباتي هستند كه عاملان اقدامات تخريبي به اين ملت فداكار مي زنند. علاوه بر اينها دشمن با استفاده از فرصت بر شدت تهاجم فرهنگي مي افزايد تا نظام اسلامي را از درون تهي كند و در نهايت به هدف خود كه براندازي نظام است برسد. وضعيت اسفباري كه از نظر فرهنگي در جامعه مشاهده مي شود و ناهنجاري هاي اخلاقي شديدي كه وجود دارد و رو به گسترش است نتيجه همين تخريب ها و تفرقه افكني ها و حاكم ساختن فرهنگي طرد و دفع است . براي تقويت انقلاب و نظام جمهوري اسلامي همواره به وحدت و همبستگي و احترام گذاشتن به همديگر نيازمنديم و بايد از هر اقدامي كه به اين مولفه ها ضربه وارد كند بشدت بپرهيزيم . در انتخابات نيز چارچوب تبليغات اسلامي و اخلاقي و قانوني كاملا مشخص است ; بيان نقاط مثبت كانديداي مورد نظر تشريح عملكردها و نقد منصفانه آنها و تبيين اهداف براساس واقعيت ها. اگر همه در همين چارچوب حركت كنند و از تخريب رقبا پرهيز نمايند هم به وظيفه خود عمل مي كنند و هم به پيروزي ها و موفقيت هاي واقعي و بلند مدت مي رسند. صيانت از انقلاب و نظام جمهوري اسلامي به چنين روشي نيازمند است . غير از اين هر اقدامي فقط نشان دهنده شكست اخلاقي اقدام كنندگان است حتي اگر تصورشان اين باشد كه درصدد دفاع از انقلاب و نظام هستند. نظام جمهوري اسلامي براي ماندن هرگز به تخريب و روش هاي غيراخلاقي نياز ندارد. * رسالت روزنامه رسالت در سرمقاله امروز خود با عنوان "از سقوط پان امريكن تا سقوط ايران اير " به قلم محمد كاظم انبارلويي آورده است: دو پرونده سقوط هواپيماي مسافربري آمريكايي در لاكربي و پرونده سقوط هواپيماي جمهوري اسلامي ايران بر فراز خليج‌فارس، در تشابه و تضاد عجيبي هستند كه محتواي پرونده و نتايج آنها حاوي درس‌هاي عبرتي براي مردم ، سياستمداران و حقوقدانان از يك سو و براي كارگزاران دست‌اندركار دولتي در هر كشور از سوي ديگر است. در يك پرونده يك هواپيماي مسافربري پان امريكن با چند ده مسافر در لاكربي سقوط مي‌كند. دولت ليبي متهم به دست داشتن در اين سقوط مي‌شود. ده ها برگ پرونده در بيدادگاه‌هاي آمريكايي تشكيل مي‌شود و چند سال بعد مظنونيني از سوي دولت ليبي به طرف آمريكايي براي محاكمه تحويل مي‌شوند و محاكمه چندين سال به طول مي‌انجامد و نهايتا نه با دخالت سناي آمريكا، بلكه با تصويب قانونمندانه مجلس آمريكا (صرفنظر از درستي يا نادرستي قانون) در قبال دريافت 1 ميليارد دلار غرامت و خسارت از دولت ليبي موضوع خاتمه پيدا مي‌كند. (1) اين يك ميليارد دلار را كه ما به ازاي بهاي قيمت يك هواپيماي مسافربري با پول خون سرنشينان آن مي‌باشد، مقايسه كنيد با مبلغي كه مديريت اسبق دفتر خدمات حقوقي نهاد رياست جمهوري در تصميمي نادرست در مصالحه با طرف آمريكايي ، جان بيش از 300 نفر از هموطنان ما را در قبال چيزي حدود 60 ميليون دلارمعاوضه كرده است ، آن هم در پرونده‌اي كه متهم و مقصر اصلي آن معلوم (نه مظنون) و دخالت دولت آمريكا مشخص و جلادي كه موشك را به سمت هواپيماي بي‌دفاع مسافربري ما از روي عرشه ناو وينسنس شليك كرده و مدال دولتي نيز دريافت كرده است، حضور دارد. آيا اقرار و اعتراف به چنين جرم مشهود و سنگيني از اين واضح‌تر را علماي علم حقوق بين‌الملل سراغ دارند؟ اگرموضوع مصالحه غيرقانوني فيصله دادن عجولانه به پرونده هواپيماي ساقط شده ايران اير كه برخلاف اصلي از اصول قانوني اساسي انجام شده (2) را با مصوبه مجلس سناي آمريكا در مورد پرونده لاكربي مقايسه كنيم به عمق جفاي كارگزاران و صاحب منصباني كه اين ظلم را در حق قربانيان هواپيماي ايران اير روا داشته‌اند پي خواهيم برد. آيا عملكرد كارگزاراني كه به صورت غيرقانوني در اين مصالحه دست داشته‌اند و قوانين عادي و اساسي را در انجام آن لحاظ نكرده‌اند و از اين طريق موجب اضرار به غير گرديده‌اند ، نبايد تحت پيگرد عادلانه محاكم قضائي قرار گيرد؟ چگونه است كه مصالحه دعاوي خارجي در آمريكا بايد به استناد مصوبه مجلس سنا باشد اما در ايران اسلامي علي‌رغم حكم اصل 139 نبايد باشد؟ * صداي عدالت روزنامه صداي عدالت در سرمقاله امروز خود با عنوان "آقاي لاريجاني، آن مرد انسان بود!‏ " آورده است: ميكاييل جلالي -خبر خودسوزي مردي در برابر مجلس به سرعت گسترش يافت. واقعه در برابر مجلس رخ داده است و از اين نظر فردي كه چنين كرد، شايد بي آنكه بداند يكي از سياسي ترين خودكشي هاي تاريخ اين كشور را انجام داده است. همين امر، واكنش رسانه ها و در پاسخ به رسانه ها، واكنش نمايندگان و در راس آنها رياست مجلس و رييس كميسيون امنيت ملي مجلس را به دنبال داشت. رسانه ها براي آنكه بعد سياسي خبر را وسعت دهند از جانباز بودن آن جان سوخته گفتند و آقايان لاريجاني و بروجردي وي را در حد جان باخته اي كه سابقه بيماري رواني، اعتياد و زندان دارد و جانبازي او هم شايعه اي بيش نبوده است. علاءالدين بروجردي نماينده مردم بروجرد در جلسه علني 27 بهمن مجلس در تذكري آئين نامه‌اي مربوط به حفظ شأن و جايگاه مجلس گفت: از روز شنبه(26 بهمن) كه حادثه‌اي ناگوار مقابل مجلس اتفاق افتاد و فردي با ريختن بنزين روي خود، خودسوزي كرد، در رسانه‌ها، سايت‌ها و روزنامه‌ها علت اين خودسوزي اينگونه اعلام شد كه نمايندگان مجلس به فرد ياد شده اجازه ملاقات نداده بودند. بروجردي با اشاره به ملاقاتهاي مرد خود سوخته با سه نماينده مجلس و در نتيجه تكذيب خبر فوق، همچنين اعلام كرد كه بر اساس استعلام صورت گرفته از بنياد شهيد انقلاب اسلامي و استانداري تهران، موضوع جانباز بودن مرد مذكور هم كه همان رسانه ها مطرح كرده بودند، درست نيست.‏رئيس كميسيون امنيت ملي و سياست خارجي مجلس در بياناتي سرزنش وار اظهار داشت: انتظار ما به عنوان مجلس از رسانه‌ها اين است كه چنين خبر حساسي را در اين موقعيت مهم يعني سي امين سالگرد پيروزي انقلاب اسلامي بدون استفسار و دريافت خبر صحيح منتشر نكنند تا افكار عمومي بيهوده نگران نشود. وي بار ديگر تاكيد كرد كه اين فرد بر اساس مستندات موجود جانباز نبوده و نمايندگان تهران در سه مورد به ايشان اجازه ملاقات دادند و مشكلاتشان را پيگيري كردند و خودسوزي به علت سابقه روحي و رواني ايشان بوده است. علي لاريجاني رئيس مجلس شوراي اسلامي در پاسخ به اين تذكر با تاكيد بر اينكه تذكر شما بجا بود، اظهار داشت: در بررسي كه حراست مجلس در اين خصوص به عمل آورده است مشخص شده است كه ايشان هيچ‌گونه سابقه جبهه و جانبازي نداشته بلكه سابقه زندان و اعتياد و مشكلاتي از اين دست داشته است كه هيچ ارتباطي با امور جانبازي ندارد. گذشته از سخنان بروجردي ،واكنش لاريجاني، عناصر تصويري را كه از وي چهره يك سياستمدار مشهور به عقلگرايي در ميان جناح اصولگرا ترسيم مي كند، مشوش مي سازد. سخنان لاريجاني ما را در مقابل اين سوال قرار مي دهد كه وي چرا و به چه حقي فكر كرد اين واقعه آن قدر و آن گونه اهميت دارد كه رسانه ها آ ن را مطر ح كرده اند و چرا و به چه حقي فكر كرد كه بايد فقط واكنشي نه به اصل ما وقع كه به تفسير بدون استفسار رسانه ها از ماجرا نشان دهد. چرا در مجلسي كه لاريجاني حضور دارد، رئيس كميسيون امنيت ملي و سياست خارجي مجلس به خود اجازه مي دهد كه همه مشكل را در تفسير چند رسانه ببيند. ممكن است عده اي چنين واكنش هايي را از شتاب زدگي هاي مسئولين بدانند كه همه چيز در آن توسط برخي رسانه هاي بي توجه به فضايل اخلاقي به سرعت و به شكلي مشمئز كننده سياسي مي شود. اما آيا مردم و تاريخ بي اخلاقي چند رسانه در پوشش يك خبر حساس را با اخلاق ناشناسي برخي از سياستمداران ما كه حساس ترين مناصب را به عهده دارند يكي خواهند دانست؟از اين نظر بايد پرسيد نگاه آقاي لاريجاني و امثالهم به مردم چگونه است؟علي ابن ابيطالب (ع) مي گويد هر جا كوهي از ثروت هست دره اي از فقر نيز در كنار آن وجود دارد. بر كسي پوشيده نيست كه سيل شدائد ناشي ازمسايل اقتصادي كه تورم و نرخ بيكاري بالا در آن از نظر برخي مسوولان با حقوق هاي آنچناني معمول قلمداد مي شود، خيل عظيمي از اين مردم مستضعف را از سر ناداري مالي و فرهنگي گرفتار اعتياد و مشكلات رواني كرده است. حال نبايد از اين مجلس و تمامي مسوولاني كه عموما وضعيت آقايان لاريجاني و بروجردي را دارند پرسيد كه شما به چه حقي در مورد مردي با آن شرايط اينگونه صحبت كرده ايد؟ البته بنا به گفته بروجردي اگر اين افراد از جانبازان عزيز دفاع مقدس نباشند نبايد براي مشكلات از جمله اعتياد، روان پريشي و بزه كاري و حتي مرگ دردناك آنها "بيهوده نگران " شد.‏آيا جز اين است كه سنت اسلامي به اين افراد به چشم مستضعفان شايسته حمايت و البته تكريم نگاه مي كند. ‏بعيد است كه آقايان لاريجاني و بروجردي فلسفه اين انقلاب و تاكيدات بنيانگذار نظام در حمايت از اقشار مستضعف را از ياد برده باشند. منتها ظاهرا كار به جايي كشيده كه از نظر آقايان مردمي كه از سر فقر مالي و فرهنگي دچار آسيب اعتياد و رواني پريشي شده ديگر از مصاديق مستضعفين و شايسته حتي همدردي نيستند و حداكثر نگون بختاني هستند كه حتي حق جان باختن در برابر بدترين شرايط زندگي فقيرانه امروز را ندارند. اين واقعه نشان داد كه برخي از نمايندگان و مسوولان خدمتگزار! اين مردم با وجود تماس نزديك با مصايب و مشكلات آنها بايد در مواجهه با چنين مردمي(مردي) كه سوخته اعتياد، روان پريشي و فقر مادي و معنوي هستند، از سر دلسوزي و تدبير دست كم آنها را به مراكز درماني و همچنين چندين مركز موجود و البته نا كار آمد كمك به محرومين معرفي كنند و تا از نتايج مثبت اين امر آگاه نشده اند دست از تلاش بر ندارند.جالب اينكه بنا به اظهارات بروجردي و اسماعيل كوثري نمايندگان تهران در تاريخ 25/9/87 به فرد مذكور وقت ملاقات داده و با شنيدن مشكلاتش براي او اقدامات لازم را انجام داده و دو نماينده ديگر( كاتوزيان و فدائي) نيز هر يك به ترتيب در تاريخ 7/10/87 و5/11/87 با وي ملاقات كرده اند و مشكلات ايشان را شنيدند و اقداماتي انجام داده اند اما مشخص نيست اين اقدامات چيست و چرا با وجود اقدامات سه نماينده مشكلات وي در آن حد باقي مانده است كه كار به اينجا بكشد. در حالي كه ما منتظريم هر كدام از اين نمايندگان كار انبوهي از ما را به شكلي معقول پيش برد. در اين ميان تاسف بيشتر بر اين بايد خورد كه آقايان حتي لازم نديده اند تا دست كم ابراز تاسفي ديپلماتيك و رسانه اي كنند و با زبان ، مرهمي بر دلهاي سوخته از شنيدن چنين خبري بنهند. آتشي كه ظاهر آن در برابر مجلس شعله كشيد و در حقيقت باطنش در طول عمر آن مرد و عمر بسياري از مردان اين سرزمين روشن بوده است و ذره و ذره جان هاي بسياري را مي سوزاند.‏آقايان لاريجاني و همفكران وي در راس مجلسي هستند كه قرار است ملجا دردهاي اين ملت باشد و ما پيشتر با انتساب مفاهيم گرانسنگي چون عقلگرا به وي، اميدوارانه! وي را متمايز از هم جناحي هاي احساس گرايش مي دانستيم و منتظر بوديم اين اهل عقل، دولت نهم مستضعف دوست مستضعف پرور را قانع كنند كه (ادعاي)دوستي كافي نيست و تدبير عاقلانه و كارشناسانه در كار بايد تا مگر جانهاي بيشتري نسوزد. اميدي كه سخنان آقاي لاريجاني آخرين كورسوهايش را خاموش كرد.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: راسخون]

[مشاهده در: www.rasekhoon.net]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 503]