واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: در حاليكه دانشآموزان در حال گرفتن جشن فارغالتحصيلي در پايان سال بودند، جميز چان 18 ساله در بيمارستان، در حال اهداكردن قسمت زيادي از كبدش به پدر بيمارش بود. در حال حاضر كمبود اعضاي حياتي در جهان براي پيوند، خيلي از مردم را مجبور ميكند كه در مرحله پاياني بيماريشان، به اعطاكنندگان عضو، چه در بين اعضاي خانواده و چه بيگانگاني كه از كشورهاي فقير حاضرند به ارزاني، اعضايي مثل كليه، قسمتي از كبد، بخشي از ريه، پوست و استخوان را براي پيوند در اختيار قرار دهند، اعتماد كنند. اما در اين ميان، خطراتي براي اهداكننده بهوجود ميآيد شامل خونريزي، عفونت و عوامل مختلفي كه در نهايت ممكن است مرگبار باشد. لو چانگمن، استاد جراحي كبد و لوزالمعده از دانشگاه هنگكنگ ميگويد: جدا از اين خطرات، در مقالات پزشكي در جهان، ما 15 اهداكننده كبد را كه بعد از اين عمل جراحي جان خود را از دست دادند شناسايي كرديم. براي اهداكننده كبد، برداشتن يك سوم از اين عضو يا حتي لوب چپ كبد يك درصد خطر مرگ را به همراه دارد در حاليكه برداشتن لوب سمت راست كبد يا دو سوم از اين عضو، 5درصد خطر مرگ را براي اهداكننده به همراه خواهد داشت. دكتر چانگمن ميگويد: براي يك شخص سالم هيچكدام از خطرات مرگ پذيرفتني نيستند و طبق اصول اخلاقي در رشته پزشكي، هيچ كس نبايد مورد آسيب قرار گيرد، اما وقتي كه ما عمل جراحي اهداي عضو را انجام ميدهيم در واقع به اهداكننده آسيب وارد كرده و او را از يك انسان سالم به يك انسان بيمار تبديل ميكنيم. بهعنوان مثال، چان جوان كه الان 26 سال دارد دچار عوارض اين عمل جراحي شده است. او ميگويد: من قبل از انجام اين جراحي به بازي راگبي، بدمينتون و فوتبال تقريبا معتاد شده بودم ولي الان خيلي زود در طول روز احساس خستگي ميكنم. چان ديگر هيچوقت نميتواند ورزش كند. مطابق با اطلاعات گردآوري شده توسط اتحاديه مبارزه با داد و ستد اعضاي انسان، سلامت 48تا 86 درصد از اهداكنندگان كليه در مصر، هند و فيليپين دچار مشكلاتي ميشود؛ مثلا اين افراد خيلي زود خسته ميشوند و قادر نيستند به آساني مثل گذشته بار سنگين را حمل كنند. نكته باورنكردني اين است كه هرچه بيشتر مردم در كشورهاي آسيايي بهخاطر اين خطرات از اهداي عضو فاصله ميگيرند، بازارهاي سياه در اين كشورها اقدام به ضعيف كردن بنيه مالي مردم ميكنند تا آنها را مجبور به فروش اعضاي خود بهخصوص كليههايشان كنند. دكتر چانگمن ميگويد: در كشورهاي پيشرفته سالانه نزديك به 20 كبد براي هر يك ميليون نفر در سال نياز است. با اين حال متخصصان ميگويند به جز چين در آسيا سالانه کمتر از 200 کبد توسط افرادي که با مرگ فاصله کمي دارند، اهدا ميشود. چانگمن ميگويد: ما در سال نزديك به 74 عمل پيوند اعضا انجام ميدهيم كه از اين تعداد، 3/1 درصد از كبدهايي كه مورد پيوند قرار ميگيرند، از اهداكنندگان مرده و 3/2 درصد آنها از اهداكنندگان زنده هستند. اين در حالي است كه كساني كه عمل پيوند كبد در آنها با شكست مواجه ميشود، جان خود را از دست ميدهند ولي بيماران كليوي حتي با پس زدن كليه ميتوانند با دياليز زنده بمانند. براي جيمز كاملا روشن بود كه بايد خيلي زود براي اهداكردن كبد به پدرش اقدام كند و اين تصميم بعد از اينكه بيماري كبد پدر او تشخيص داده شد و پزشكان گفتند كه او فقط تا سال 2000 زنده خواهد ماند، گرفته شد. «انتخاب ديگري در كار نبود. پدر من بايد تحت عمل جراحي پيوند عضو قرار ميگرفت، البته اين كار بسيار خطرناك بود چون آمارها نشان ميدادند كه در سال 2000 تا 2001 ميزان موفقيت پيوند عضو در چين در بهترين شرايط بين 30 تا 40 درصد بوده است.» همشهری آنلاین
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 154]