تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1815843349
بيماران،جوانتر شدهاند
واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: سلامت _ پاي حرف‌هاي دكتر محمدحسين ماندگار، جراح قلب و عروق دكتر ربابه شيخ‌الاسلام چندي پيش فرصتي فراهم شد كه با آقاي دكتر ماندگار، يكي از جراحان معروف قلب و عروق به‌عنوان يك اپيدميولوژيست گفتگويي داشته باشم. آنچه پيش رو داريد، مشروح گفتگوي مذكور است. آقاي دكتر ماندگار، شما يكي از جراحان معروف قلب و عروق ايران و مورد اعتماد و علاقه مردم هستيد و نام شما در ذهن اغلب مردم كشور ما ماندگار است. با توجه به علاقه شما به برنامههاي پيشگيري از بيماريهاي قلبي و عروقي و تلاش‌هايي كه مي‌دانم در‌اين عرصه انجام مي‌دهيد مي‌خواهم بدانم چطور به عنوان يك جراح قلب به برنامههاي پيشگيري علاقه‌مند هستيد؟ من هر بار كه جراحي مي‌كنم ذهنم به‌اين مشغول است كه‌اين بيمار مي‌توانست با رعايت نكاتي نياز به جراحي نداشته باشد و يا ديرتر گرفتار مشكل شود. از آنجا كه بيمارانم در 10 سال اخير جوانتر شدهاند، فكر مي‌كنم و اعتقاد دارم كه بايد در جامعه كارهايي براي جلوگيري از‌اين شيوع صورت داد. ما در جامعه‌اي زندگي مي‌كنيم كه در مرحله گذار اپيدميولوژيك است يعني در حال مبارزه و كنترل بيماريهاي عفوني و واگيردار هستيم و در‌اين عرصه موفقيت‌هايي هم نصيب‌مان شده است ولي به شدت در معرض ابتلا به بيماريهاي غيرواگير و به‌خصوص بيماريهاي قلبي و عروقي هستيم. به نظر شما دليل‌اين اپيدمي چيست؟ همان‌طور كه گفتيد، ما با سرعت بيشتري در معرض اين گذار قرار گرفتيم يعني كشورهاي توسعه يافته تقريبا كمبودها را پشت سر گذاشته بودند كه دچار معضل اضافه‌خواري و بي‌تحركي شدند ولي كشورهاي در حال توسعه هنوز مشكلات خود را در عرصه كمبود اين مواد غذايي حل نكرده، وارد اين چرخه شدهاند. راهي را كه دنياي توسعه يافته در 150 سال پيمود، ما در عرض 25 سال طي كرديم و چاقي و بيماري‌هايي مثل ديابت، افزايش فشار خون سكته‌هاي قلبي و مغزي به سرعت گسترش يافت. شواهد نشان مي‌دهد كه روند بيماريهاي قلبي عروقي در كشور رو به افزايش است و متاسفانه سن ابتلا هم پايين‌تر از دهه‌هاي گذشته است. اين روند بايد مسوولان و علاقه‌مندان به سلامت جامعه را به فكر چاره‌جويي بيندازد. همه مي‌دانيم كه عوامل خطر چه هستند. بايد‌اين عوامل را خوب شناخت و در جهت‌ايجاد فضايي سالم‌تر، كوشش نمود. براي مثال، اگر تغذيه نامناسب، بي‌تحركي، استرس و دخانيات از عوامل مهم همه بيماريهاي غيرواگيردار هستند، بايد راهكارهايي را كه تقويت‌كننده تغذيه مناسب است يا موجب كاهش استرس‌ها ميشود، انتخاب و برنامه علمياتي را براي هركدام از عوامل خطر تدوين و اجرا كرد. به نظر شما كدام‌يك از عوامل خطر بايد بيشتر مورد توجه قرار گيرد؟ عوامل خطر بيماريهاي غيرواگير دو دسته‌اند. دسته‌اي كه تقريبا تغيير آنها مشكل است مانند جنس و سابقه فاميلي. چون اطلاعات موجود مي‌گويند مردان بيش از زنان در معرض خطر هستند. اگرچه در حال حاضر اطلاعات و بررسي‌‌هاي جديد نقش جنس را كمتر از گذشته به حساب مي‌آورد ولي سابقه فاميلي بسيار مهم است. دسته دوم، عواملي كه مي‌توان راحت‌تر آنها را تعديل كرد. نگاه جامع به تغذيه مردم در خانه و در محل كار، در رستوران‌ها و خصوصا در فست فود‌ها كه قشر جوان جامعه بيشتر مشتري آنها هستند، نوع غذاي توليدي صنايع غذايي كه بايد سمت و سوي نويني به طرف غذاهاي كم كالري، كم نمك، كم چرب بگيرد، نوع روغن مصرفي كه در چند ماه گذشته در صفحه زير ذره بين سلامت خوب به آن پرداخته‌ايد، مي‌باشد. ميزان دانش تغذيه‌اي مردم و ميزان فعاليت‌هاي بدني بسيار مهم‌اند؛ تعادل بين آنچه مي‌خوريم و آنچه مي‌سوزانيم. تقريبا تمام كشورهايي كه به برنامه پيشگيري توجه دارند، كار روي تغذيه مناسب و تشويق به زندگي پرتحرك را به عنوان راهكارهاي اصلي مي‌شناسند و برنامههاي به‌اين منظور در دست اجرا دارند. كنترل دخانيات، ممنوع كردن تبليغ براي آن و درج عبارات هشدار‌دهنده روي پاكت سيگار از اقداماتي است كه انجام شده است ولي بايد جامعه شناسان و متخصصان روانشناسي جامعه براي گروه جوان جامعه كه از دود چه سيگار و چه قليان به عنوان تفريح استفاده مي‌كنند راهكار اجرايي ارايه دهند. مديريت جامعه بايد به كاهش استرس براي داشتن جامعه‌اي سالم تاكيد داشته باشد در تمام مكان‌هاي آموزشي بايد شيوه‌هاي زندگي سالم ومهارت‌هاي كنترل خشم و استرس رابه كودكان و جوانان بياموزند. آيا عوامل فاميلي بايددر برنامههاي پيشگيرانه مد نظر باشند؟ به نظر من، هر دو دسته عوامل بايد مورد توجه باشند. سابقه فاميلي بسيار مهم است. نوجواني كه به دليل سابقه فاميلي در معرض خطر بيشتري است، اگر از ابتداي جواني مراقب تغذيه و فيزيك بدني خود باشد و خود را از عوامل ديگر مانند سيگار آلودگي هوا و استرس‌ها حفظ كند، امكان ابتلاي خود را به تاخير مي‌اندازد. ما موارد بسياري از‌اين بيماري‌ها را داريم كه نسل به نسل سن ابتلا پايين آمده است. به طور مثال، پدربزرگ در 60 سالگي مبتلا به ديابت شده، پسر او در سن 48 سالگي و نوه‌اش در سن 35 سالگي يعني عوامل خطر موجود در محيط، سن ابتلا را پايين مي‌آورد. بنابراين برنامههاي پيشگيري بايد به جاي پرداختن وتوجه داشتن به سنين بالا، به دوران كودكي و حتي جنيني توجه كند. نگاه پييشگيرانه از بيماريهاي غيرواگير بايد از دوران جنيني شروع شود. تحقيقات ثابت كرده است زناني كه در دوران بارداري از روغن‌هاي غيراشباع (مايع) استفاده كرده‌اند و تغذيه مناسب و متعادلي داشته‌اند و نوزادان‌شان را با شير خود تغذيه كرده‌اند، در بزرگسالي كمتر به‌اين بيماري‌ها مبتلا مي‌شوند. نوع روغن و اسيدهاي چرب مورد مصرفي مادر كه ذخيره چربي بدن او را مي‌سازد، در‌تركيب شير او نقش دارد. علاوه بر‌اين، دوران كودكي و نوجواني زماني است كه ذايقه شكل مي‌گيرد و‌اين فرصت مناسبي است براي اينكه كوكا‌ن خود را با غذاي سالم‌تر آشنا و ذايقه آنها را پذيراي غذاهاي سالم كنيم. شما درحقيقت توجه به پيشگيري از زمان تولد را مهم مي‌شماريد ولي واقعا در آن دوران به جز تغيير و تصحيح تغذيه مادر، چه كارهايي مي‌توان انجام داد؟ نوع تغذيه مادر خصوصا مصرف اسيدهاي چرب امگا 3 و مصرف نكردن چربي‌هاي جامد مهم‌اند اگر نوزاد در خانواده‌اي به‌دنيا بيايد كه والدين مادر يا پدر در سن كمتر از 50 سال مبتلا به بيماري قلبي، افزايش فشار خون و سكته شده باشند، احتياط بيشتري را به والدين توصيه مي‌كنم. اين نوزاد ممكن است از نظر ارثي مستعد‌تر باشد. به طور معمول در كشورهايي كه برنامههاي مدون پيشگيري دارند كنترل‌هاي خاصي را در مقاطع سني براي‌اين كودكان انجام مي‌دهند و آنها را از نظر چربي خون، ميزان كلسترول، افزايش فشارخون و وزن كنترل مي‌كنند و با توصيه‌هاي به موقع از ابتلاي زود هنگام جلوگيري مي‌كنند. مي‌دانيم نسل جديد در اغلب كشور‌ها به دليل ماشيني شدن همه وسايل زندگي تحرك بسيار كمي دارند، در حالي كه ميزان غذاي در يافتي آنها كم نشده است بنابراين ميزان انرژي دريافتي آنان از غذا بيش از مقدار نياز آنهاست و به همين دليل اضافه وزن و چاقي به‌صورت اپيدمي در حال گسترش است و زمينه ابتلا به‌اين بيماري‌ها را در آنان افزايش مي‌دهد. ورزش و تحرك بدني بايد در خانواده نهادينه شود. پدر و مادري كه هر روز دير از خواب بيدار مي‌شوند و صبحانه نخورده به سركار مي‌روند، نبايد انتظار داشته باشند كه كودك‌شان صبحانه‌خور شود. خانواده‌اي كه نرمش و ورزش و صبحگاهي را انجام ندهند نبايد انتظار داشته باشند كودكانشان هرروز ورزش كنند. شيوه زندگي در بستر خانواده تغييرپذير است به شرطي كه پدر و مادر از خودشان شروع كنند. براي تغيير شيوه زندگي بايد متوليان و مسوولان جامعه خط مشي‌هاي مناسبي را مورد توافق قرار دهند. يعني بايد محيطي به وجود آيد كه در آن محيط حمايتي خانواده‌ها، دانش‌آموزان، كارمندان و كارگران، همه خود را در جريان مداوم تغيير مثبت شيوه زندگي حس كنند. يعني بايد تعهد و التزامي همگاني براي‌اين جريان مداوم به وجود‌آيد. اين درست نيست كه تمام رستوران‌ها و فست‌فودها بدون داشتن دستورالعمل‌هاي خاص براي كاهش ميزان چربي يا تغيير نوع روغن و تعديل روش‌هاي پخت و بدون نظارت، هرگونه غذايي را با كيفيت نامطلوب تهيه و به فروش برسانند، رسانه‌ها انواع مواد غذايي نامناسب را تبليغ كنند، امكان ورزش و پياده‌روي فراهم نشود و آموزش در زمينه‌هاي فوق داده نشود و آن وقت انتظار داشت كه از بار بيماريهاي غيرواگيردار كه هزينه زياد اقتصادي نيز به كشور تحميل مي‌كند، كاسته شود. به نظر شما اين محيط مناسب را چگونه و به وسيله چه ارگاني بايد به وجود آورد؟ درست است كه وزارت بهداشت در پيشگيري از عوامل خطر بيماريهاي غيرواگير به تنهايي نمي‌تواند اقدام كند ولي به عنوان مسوول سلامت مردم بايد تمام امكانات خود را براي به وجود آوردن چنان محيطي فراهم كند. وزارت بهداشت در انجام برنامه‌هايي بسيار دشوار مانند ريشه‌كني فلج‌اطفال، توليد نمك يددار و غني‌سازي توانسته است مشاركت همه متوليان را به دست بياورد. بنابراين براي پيشگيري از بيماريهاي غيرواگير نيز بايد چنان عزمي به وجود آيد. اين عزم بسيار حياتي است چون با توجه به جمعيت جوان كشور اگر از هم‌اكنون اقدامي مستمر و رو به رشد براي كنترل اين بيماري‌ها صورت نگيرد، تا 10 سال آينده تمام امكانات درماني كشور قادر به پاسخ‌گويي نخواهد بود. با توجه به تلاش‌هاي شخص جناب عالي در زمينه پيشگيري و تشكيل تيم‌هايي از متخصصان براي تدوين كتب گوناگون و همكاري‌هاي موثرتان با برنامه‌هايي كه مداخله هدفمند در جامعه را مدنظر دارد. اين اقدام يعني ايجاد چنين محيطي نياز به چه اقدامي دارد و مراحل اين اقدامات چگونه بايد باشد؟ به نظر من ابتدا بايد يك برنامه مدون كشوري براي پيشگيري از بيماريهاي غيرواگير با مشاركت كليه وزارتخانه‌ها و نهادهاي مدني و شوراها تدوين شود. زماني مي‌تواند چنان محيطي به وجود آيد كه نمايندگان تام‌الاختيار تمام نهادها در تدوين آن مشاركت داشته باشند. قطعا مديريت اين هماهنگي بايد با شوراهاي عالي سلامت و امنيت تغذيه‌اي كه زير نظر شخص رييس‌جمهور است، صورت گيرد. دبيرخانه اين شورا بايد از متخصصان مختلف كه در زمينه رفتار شناسي و روانشناسي جامعه صاحب نظر هستند و ساير تخصص‌ها كمك بگيرد و مقدمات كار را فراهم كند. شايد برنامه تدوين‌شده‌اي نيز وجود داشته باشد ولي تجربه ما ايراني‌ها مي‌گويد برنامه‌اي كه يك وزارتخانه تدوين مي‌كند، بايد به وسيله همان وزارتخانه اجرا شود. اگر هدف بين بخشي است، شوراها، شهرداري‌ها، اداره‌ها و آموزش و پرورش يا وزارت علوم بايد هركدام وظايف خود را در ساخت يك جريان مستمر و مداوم شيوه زندگي بدانند و اجرا كنند. بايد ابتدا در تدوين برنامه مشاركت فعال داشته باشند. وقتي صحبت از مشاركت فعال ميشود يعني هر وزارتخانه‌اي بايد بداند كه در اين جريان‌سازي شيوه صحيح زندگي چه نقشي بايد ايفا كند. با توجه به اشاره شما به توجه به عوامل ارثي و جنسي، آيا در برنامه مراقبت از كودكان هم بايد تغييري داده شود؟ بله و‌اين قطعا بخشي از شرح وظايف معاونت سلامت در وزارت بهداشت است. زماني كه كودكان را در پنج سال اوليه زندگي مورد مراقبت قرار مي‌دهد، در‌اين دوران نيز بايد به شيو‌ه‌اي سنتي مراقبت مطالب و راهكارهايي براي پيشگيري از بيماريهاي غيرواگير اضافه شود و همچنين مراقبت‌هاي دوران مدرسه كه نبايد نگاه تنها پيدا كردن موارد بيماري باشد. نگاه پيشگيرانه يعني شناسايي كليه افرادي كه ريسك فاكتور يا عوامل خطر را دارند،اين افراد ممكن است از سن كودكي يا نوجواني در معرض خطر باشند. آيا در انتهاي اين مصاحبه، صحبت ديگري هم داريد؟ بله، مي‌خواهم به نقش فردي در سلامت اشاره كنم. هر فرد مي‌تواند و بايد خودش را با رفتارهاي سالم خو دهد. اگر اين نقش فردي در بهترين محيط اجتماعي و تولد يافته براي زندگي سالم‌تر فراموش شود، برنامه‌ها به آن نتيجه مطلوب نخواهد رسيد. افراد بايد آموزش بگيرند و مهارت حفظ سلامت خود را از دوران كودكي بياموزند. نقش مهدكودك‌ها و نقش مادر و پدر در خانواده در دوران قبل از مدرسه كه كودك بهترين قدرت فراگيري و اكتساب را دارد، بايد مورد توجه قرار گيرد. آقاي دكتر ماندگار، من از طرف خودم و همكاران نشريه سلامت از شما صميمانه تشكر مي‌كنم و اميدوارم شما و همكارانتان براي تدوين آن برنامه مطلوب بين بخشي پيش‌قدم باشيد. من هم از شما تشكر مي‌كنم كه اين فرصت را فراهم كرديد و باز تشكر فراوان از تلاشي كه در طول سال‌ها براي سلامت جامعه انجام داده‌ايد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 385]
-
گوناگون
پربازدیدترینها