تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835102745
اشك ها و لبخندهای بانوی 20 ساله
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: اشك ها و لبخندهای بانوی 20 ساله
وقتی به دستور داور مجبور به ترك تاتامی شد، تصویر جوان 20 سالهای كه در جنگ، خمپاره بدنش را تكه تكه كرده بود، از جلوی چشمانش گذشت و خود را پاسداری در میدانی دیگر دید كه باید از آرمان های انقلاب و اسلام حمایت كند. نوزدهمین دوره مسابقات قهرمانی كاراته جهان اگرچه از نظر فنی دستاوردی برای ایران نداشت؛ اما وسیله ای شد برای تاكید جوانان ایران بر حفظ ارزش های اسلامی. برای نخستین بار دو تن از كاراته كاران زن ایران در این میدان حضور یافتند؛ اما از سوی داوران به دلیل داشتن پوشش اسلامی از كنار تاتامی رانده شدند؛ آنها به رغم داشتن آزادی در انتخاب راه، ترجیح دادند جدال در عرصه جهانی و كسب مدال را با حفظ عفت و شئونات اسلامی عوض كنند. شهناز میرحیدری متولد 26 فروردین سال 1366 در شهر ری نماینده كمیته ایران در مسابقات بین المللی مراكش بود كه توانست به راحتی مدال نقره را از آن خود كند. با انرژی فوق العاده ای كه از این دختر جوان سراغ داریم بدون شك می توانست مقامی درخور، در جهان كسب كند. وی در این مورد گفت: " از نظر جسمی و روحی وضعیتی بهتر از مراكش داشتم و مطمئن بودم در ژاپن با دست پر بر می گردم. از میان این همه كاراته كار به عنوان سفیر ایران انتخاب شده بودم و این اعتماد به نفسم را دو برابر كرده بود."بانوی كاراته كار جوان ایران مكثی می كند و با چشمانی خیس به خبرنگار خبرگزاری فارس می گوید: " وقتی در روز اول به هلن اجازه مبارزه داده نشد، به خود گفتم اگر من هم بر حضورم با حجاب اسلامی اصرار كنم حتماً كارساز خواهد بود. آنها به ما اجازه دادند در مسابقات، ثبت نام و در قرعه كشی شركت كنیم در حالیكه می دانستند كاراته‌كاران زن ایرانی به هیچ وجه حاضر نیستند بدون پوشش اسلامی به مبارزه بپردازند. وقتی به كنار تاتامی رفتم داور به مقنعه ام اشاره كرد كه با این نمی توانی مبارزه كنی و دستور داد، بروم؛ اشك بی اختیار از چشمان سرازیر شد؛ نمی دانستم چه كنم."
میرحیدری اضافه کرد: "در آن لحظه به یاد فیلمی افتادم كه یكی از دوستانم از دفاع مقدس و دوران جنگ قبل از ژاپن به من نشان داد؛ فیلم پسر جوانی بود كه بر اثر اصابت خمپاره یكی از پاهایش به گوشه ای می افتد و وی سینه خیز به دنبال آن می رود. در آن زمان تنها چند ثانیه خود را به جایش گذاشتم و تصمیم گرفتم پاسداری واقعی برای مملكت باشم تا قهرمانی كه ارزش هایش را زیر پا می گذارد؛ بنابراین به داور احترام گذاشتم از كنار تاتامی بازگشتم ..."وی این اتفاق را تلخ ترین و بهترین اتفاق زندگی ورزشی اش برشمرد و ارزش آن را بیش از صدسال عبادت دانست و با شوقی پنهان ادامه داد:" قبل از این مسابقات، باور نمی كردم در ایران كسی به ورزش بانوان اهمیت بدهد؛ اما نامه رئیس جمهوری برایمان بهترین نقطه اتكا بود. اینكه عمل ما از سوی ایشان دیده شده بود از هزار مدال طلای جهان بیشتر ارزش داشت. بعد از آن حال و هوای دیگری داشتم. مدام از خدا می خواستم كه از گناه هایی كه تا كنون مرتكب شده ام بگذرد. وقتی به تركیه رسیدیم زائران فراوانی به مكه می رفتند كه خودم به تنهایی ساك های بسیاری از آنها را حمل كردم و از صمیم قلب آرزو كردم كه من هم به زیارت خانه خدا بروم."بانوی كاراته كار جوان ایران تاکید کرد: "آرزویم زودتر از آنچه فكر می كردم برآورده شد. از طرف سازمان بسیج دانشجویی سفر حج به من تعلق گرفت كه با تمام وجود آن را به مادرم تقدیم كردم. با اینكه حضور در مسابقات ژاپن می توانست از نظر مالی كمك بزرگی به خانواده ام باشد؛ اما مادر با دیدنم از من تشكر كرد و گریست." وی افزود: "حالا معنی این جمله را می فهم كه تا نبخشی، بخشیده نمی شوی. بعد از آن بود كه از خدا خواستم تا همراه مادرم راهی خانه خدا شوم؛ شاید باورتان نشود، خیلی زود این هم برایم فراهم شد.خوشحالم كه توانستم موجب رضای خدا شوم ..."
شهناز 20 ساله فوق دیپلم معماری است؛ وی به همراه مادر و خواهر بزرگش در شهر ری زندگی می كند و نان آور خانواده است. پدرش 10 سال پیش درست یكماه بعد از ثبت نامش در كلاس كاراته به رحمت خدا رفت. چند سالی مادر به تنهایی بار سنگین زندگی را به دوش كشید؛ اما بیماری دیگر توانی برایش باقی نگذاشت تا شهناز كوچك بیشتر هزینه های زندگی را برعهده بگیرد.صبح تا عصر تمرین و شب ها طراحی با كامپیوتر. وی كه سال 79 با كمربند سفید قهرمان كاراته ایران شد به سال ها پیش می رود: "از سال 80 تا 86 در دو وزن مسابقات قهرمان كشوری شركت می كردم و همیشه طلا یا نقره می گرفتم. سال 81 به تیم ملی دعوت شدم آنقدر كوچك بودم كه به "امیدك چه" تیم معروف شدم. در مسابقات بین المللی فراوان مدال های زیادی كسب كرده ام؛ اما خیلی وقت چون اسپانسر مالی نداشتم بسیاری از اعزام ها را از دست دادم..." بانوی كاراته كار جوان ایران از كم لطفی به ورزش بانوان بسیار رنجیده خاطر است؛ ادامه داد: "اگر یك مرد در روز باید چهار ساعت تمرین كند خانم ها باید شش ساعت تمرین داشته باشند چون امكانات لازم را ندارند. تسهیلاتی كه برای پسران فراهم است برای ما نیست. جوایزی كه به خاطر مدال های مختلف به مردان تعلق می گیرد قابل مقایسه با بانوان نیست. بعد از مراكش به خاطر مدال نقره به من هفت سكه تعلق گرفت."میرحیدری كه از عملكرد صدا و سیما گلایه مند بود، در پایان گفت: "ما فقط دو كاراته كار زن ایرانی بودیم كه در این مسابقات شركت كردیم؛ اما برایم جالب بود كه همه به ماجرای خانم سپاهی پرداختند و حتی نامی از من برده نشد. در حالیكه شرایطی كاملاً برابر داشتیم. خیلی از جراید در حضور من تنها از هلن قدردانی كردند ..."
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 345]
-
گوناگون
پربازدیدترینها