واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: مصر مصرف مبارک مي شود مردم مصر از سال ها پيش شاهد اين هستند که چگونه با بروز هر بحران جديدي از نفوذ کشورشان در منطقه کاسته مي شود. اعتماد: هرگاه آسمان شهر را دود و غبار نگرفته باشد، «هدي ناصر» مي تواند چشم انداز قاهره را به راحتي به تماشا بنشيند. در غرب اين شهر اهرام سر به فلک کشيده اند و در شرق مناره هاي مسجد فاطميه آسمان را مي خراشند و در جنوب اين رود نيل است که به شمال مي ريزد و از هزاران سال پيش بادبان هاي قايق ها در اين رود افراشته مي شوند و به اهتزاز درمي آيند. سگي قهوه يي رنگ روي پارکت هاي طبقه بيست و ششم به آرامي قدم برمي دارد و يک مرد جوان قهوه ترک آماده مي کند. روي ديوار نقاشي هاي قاب شده گران قيمتي به چشم مي خورد و علاوه بر آن يک صندلي راحتي نفيس با بالشتک هايي به رنگ سبز در بالکن قرار دارد. هدي ناصر 63ساله شلوار جين و يک تاپ مشکي اسکادا و پيراهني روي آن پوشيده است و مي گويد؛ «جمال مبارک نمي تواند رئيس جمهور مصر شود. او بسيار متکبر است و هيچ شناختي از اين مردم ندارد. من مي دانم از چه حرف مي زنم.» غباري از عظمت گذشته و سال هاي پيشين بر اين شهر سايه افکنده است و اين مساله شامل آپارتمان هدي يعني همان دختر «جمال عبدالناصر» هم مي شود. کشور مصر از سال 1954 تاکنون تنها سه رئيس جمهور را به خود ديده است؛ جمال عبدالناصر يعني همان قهرمان ملي که بساط سلطنت را برچيد و يک جمهوري اقتدارطلب تاسيس کرد و با ادبياتي ضداستعماري تبديل به بت پان عربيسم شد، «انورسادات» که با اسرائيل جنگيد و سپس با آن قرارداد صلح امضا کرد و «حسني مبارک» 80 ساله که ميراث بر جاي مانده از اسلافش را اداره مي کند. مبارک از 28 سال پيش بر سر قدرت است و اين دوره به مراتب از دوران ناصر و سادات طولاني تر شده است. در سال 2011 پنجمين دوره رياست جمهوري وي به پايان مي رسد و امروزه در مصر کمتر گفت وگوي سياسي است که با اين پرسش خاتمه نگيرد؛ بعد از او چه کسي به قدرت مي رسد؟ پسر 45ساله اش جمال؟ اخوان المسلمين؟ يک نظامي يا يک بار ديگر شخص حسني مبارک؟ او در پايان اين دوره 83ساله مي شود و اگر دوره بعدي هم رئيس جمهور شود، پايان آن دوره مصادف با 89سالگي حسني مبارک خواهد بود. هدي ناصر مي گويد؛ «مصر تحت رهبري پدرم موجب حرکتي در جهان شد.» اين دختر اولين رئيس جمهور مصر که در دانشگاه قاهره به تدريس علوم سياسي مشغول است، ادامه مي دهد؛ «پدرم به آفريقا ايده استقلال، به مسلمانان روياي آزادي و به اعراب اعتماد به نفس عرضه کرد. اما از اين همه چه باقي مانده است؟ آيا مبارک هنوز هم چيزي براي عرضه کردن به مصر دارد؟» حال با روي کار آمدن باراک اوباما در واشنگتن و به تاريخ پيوستن سياست خاورميانه يي دولت بوش سه پرسش در مورد مصر مطرح مي شود؛ آيا قاهره هنوز هم از قدرت لازم براي ايجاد يک جهش در مناقشه خاورميانه برخوردار است يا اين رژيم خسته تر از آن است که بتواند فلسطيني ها را وادار به صلح و آشتي کند؟ آيا اصولاً مصر هنوز هم مي خواهد نقش رهبري را که زماني از آن برخوردار بود و امريکا هم هنوز اين نقش را براي اين کشور قائل است، داشته باشد؟ و چه کسي جانشين حسني مبارک، اين مرد پير خاورميانه خواهد شد؟ مردم مصر از سال ها پيش شاهد اين هستند که چگونه با بروز هر بحران جديدي از نفوذ کشورشان در منطقه کاسته مي شود. پرزيدنت مبارک در سال 2003 براي دولت وقت ايالات متحده امريکا با صراحت پيش بيني کرد چه چيزي در عراق انتظارشان را مي کشد اما سياستمداران واشنگتن نه تنها به حسني مبارک بلکه حتي به مقاومت کشورهاي اروپايي هم در اين مورد وقعي ننهادند. اتحاد سودان براي مصر به عنوان اصلي ترين کشور حاشيه نيل اهميتي حياتي دارد اما جالب آنکه قاهره در انعقاد صلح ميان خارطوم و سوداني هاي جنوب آن کشور در سال 2005 هيچ نقشي ايفا نکرد. مصر مصرانه خواهان آن است که اسلامگرايان تحت حمايت ايران در لبنان و فلسطين از قدرت ساقط شوند اما غافل از اين واقعيت است که حزب الله و حماس اين قدرت را داشتند که در سال هاي 2006 و 2008 عليه اسرائيل بجنگند. در همان حال که صلح با اسرائيل براي حسني مبارک اهميتي بس حياتي دارد، وزير خارجه جديد اسرائيل يعني «اويگدور ليبرمن» محترمانه به وي هشدار داده که بهتر است «به جهنم» برود، اين روزها آن ساختمان ها و آسمان خراش هاي عربي و اليت اقتصادي به جاي حاشيه نيل در خليج فارس مستقر شده و مي شوند. از سوي ديگر اغلب کشورهاي خاورميانه مي دانند اين ترکيه است که نداي همزيستي اسلام سياسي با کشوري صنعتي و صادرکننده را سر مي دهد. و جالب آنکه به عقيده صاحب نظران مصري آن شعارهاي پان عربيستي که زماني از سوي جمال عبدالناصر براي مردم منطقه مطرح مي شد امروزه از تهران سربرآورده است. سياستمداران مصري بر اين عقيده اند که ايران در حال حاضر قدرت قديمي منطقه يي مصر را به چالش طلبيده است و چنان روي اين ادعا مانور مي دهند که چند هفته پيش «احمد ابوالغيط» وزير خارجه مصر پرده ها را دريد و با صدايي که آشکارا از آن وحشت مي باريد از تهران و متحدانش گفت؛ متحداني که آشکارا همان حزب الله، سوريه و حماس هستند؛ «اگر ايران به همراه متحدانش به عنوان سلطان جديد خاورميانه پا به ميدان بگذارد آنگاه است که مصر تبديل به ساقدوش عروس خواهد شد.» منبع؛ اشپيگل
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 273]