تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته میشود؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820924394
بسياري از ايدههاي من از سينما آمدند
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: بسیاری از ایدههای من از سینما آمدند
حسین علیزاده در نشست نمایش «مهمانسرای دودنیا»: بسیاری از ایدههای من از سینما آمدند برای اهل هنر زندگی جمعی بی‌معنی شده است حسین علیزاده كه ساخت موسیقی نمایش «مهمانسرای دودنیا» را برعهده داشته است با ابراز تاسف از كم اهمیت شمردن جایگاه تئاتر در كشور معتقد است: اجرای یك تئاتر باید خیلی مهم تلقی شود اما امروزه گویی تئاتر در خفا اجرا میشود؛ درحالی كه اجرای یك نمایش اتفاقی جمعی است. این آهنگساز و نوازنده‌ی ایرانی كه عصر روز چهارشنبه اول آبان در نشست نقد و بررسی موسیقی نمایش «مهمانسرای دودنیا» درخانه‌ی تئاتر سخن می‌گفت با بیان این مطلب ادامه داد: برای اهل هنر زندگی جمعی بی‌معنی شده است. جایی برای مراوده و همفكری هنرمندان رشته‌های گوناگون وجود ندارد، درحالی كه درگذشته این همفكری‌ها در دانشكده‌ها و دیگر محیط‌ها انجام می شد اما امروزه چنین فضایی وجود ندارد. او با تاكید برلزوم وجود دیالوگ هنری بین هنرمندان رشته‌های گوناگون ادامه داد: امروزه این دیالوگ وجود ندارد و اگر هم وجود دارد، كلیشه‌ای است اما در كار جمعی حس باهم بودن باید وجود داشته باشد و لازمه‌ی آن هم این است كه همه گروه باید از نظر مادی و معنوی تامین شوند تا بتوانند دركنار هم برای آفرینش یك اثر زندگی كنند. اجرای یك تئاتر باید خیلی مهم تلقی شود اما امروزه گویی تئاتر و در خفا اجرا میشود؛ درحالی كه اجرای یك نمایش اتفاقی جمعی است. حسین علیزاده سپس به تاثیر سینما در شكل‌گیری ایدههای موسیقیایی‌اش اشاره كرد و افزود: بسیاری از ایدههای من از سینما آمدند. سینما راهی به راه من اضافه كرد و باعث شد به‌دنبال فضاهایی بروم كه اگر موسیقی را به تنهایی دنبال كرده بودم، به این‌جا نمی‌رسیدم چون سینما مرا به تصوراتی وادار كرده است كه در تخیلاتم به‌شكل موسیقی صرف، كمی محدودتر بود. این نوازنده درباره‌ی همكاری‌اش در زمینه‌ی ساخت موسیقی نمایش «مهمانسرای دودنیا» توضیح داد: بسیار علاقه‌مند بودم برای یكی از نمایش‌های سهراب سلیمی كه دوست قدیمی من است موسیقی بسازم و این‌بار زمانی كه عشق او را به این نمایشنامه دیدم به‌خواندن آن ترغیب شدم. این نمایشنامه تاثیر بسیاری برمن گذاشت و آرزو می‌كردم درمتون خودمان هم عرفان به این سادگی و بدون شعار مورد توجه قرار می‌گرفت. آشنایی این نویسنده غربی با عرفان شرقی برایم بسیار جذاب بود. آهنگساز «آواز گنجشك‌ها» ادامه داد: وقتی به‌عنوان یك هنرمند موسیقی به پدیده‌ای نگاه می‌كنم، آن پدیده برایم به‌صدا و طبیعتا برای هنرمندان تئاتر به تصویر تبدیل میشود. هنگام خواندن یك متن، صدایی از آن بیرون می‌آید. اگر هنرمند خود را به‌دست متن بسپارد، خود متن صدایش را مشخص می‌كند البته هنرمند از داشته‌هایش هم كمك می‌گیرد هرچند گاهی این تلاش تصنعی میشود اما اگر هنرمند خود را به حس‌اش بسپرد، این مشكل پیش نمی‌آید.
علیزاده درباره‌ی حضورش در پروسه تمرین این نمایش هم یادآور شد: درتمرینات شركت نكردم چون فرصتی نبود. برای ساخت موسیقی فیلم یا تئاتر راه‌های گوناگونی وجود دارد. پس از خواندن نمایشنامه با كارگردان درباره‌ی قطعات موسیقی رایزنی كردیم. شاید اگر درجلسات تمرین حاضر می‌شدم، موسیقی این نمایش به‌گونه‌ای دیگر می‌شد. به هرحال انتخاب میزانسن و دیگر عناصر به عهده‌ی كارگردان است و این‌گونه نیست كه موسیقی اثر در فضایی بیگانه با آن ساخته شود. حتی برای ساخت فیلم گاه این اتفاق می‌افتد كه موسیقی براساس ایده‌ها ساخته میشود و بعد تصاویر مورد نیاز آن انتخاب می‌شوند. درحال حاضر می‌توان از راه ایمیل هم برای یك اثر موسیقی ساخت و فرستاد. علیزاده درادامه با تایید زیاد‌بودن موسیقی بخش اول نمایش تصریح كرد: بعد از دیدن نمایش به كارگردان گفتم حتما موسیقی اول آن را كوتاه كند. قرار بود موسیقی اول نمایش جنبه‌ی انتظار داشته باشد، اما متوجه شدم كمی غلوآمیز شده و خواستم زمان این موسیقی كمتر شود چون حجم موسیقی نسبت به انتظار شروع نمایش طولانی‌تر بود. او در بخش دیگری از سخنانش گفت: دوست‌داشتم سهراب سلیمی یك نمایش ایرانی كار كند و من برایش موسیقی بسازم. به‌عنوان یك هنرمند موسیقی همواره تلاش می‌كنم موسیقی ایرانی همطراز با جهانیان سنجیده شود. دراین بین عده‌ای معتقدند موزیسینی سنتی هستم درحالی كه این‌گونه نیست و می‌توانم برای متون خارجی هم موسیقی بسازم. آهنگساز مجموعه «زیرتیغ» درادامه به لزوم ارتباط رشته‌های هنری گوناگون اشاره كرد و افزود: در زمان تحصیل‌مان، دانشجویان تئاتر چند واحد موسیقی می‌گذراندند و ماهم چند واحد تئاتر داشتیم، چون داشتن آگاهی از دیگر رشته‌ها ضروری است اما امروزه دیگر این موضوع به اندازه‌ی پیش مهم شمرده نمی‌شود. جایی برای مراوده و همفكری هنرمندان رشته‌های گوناگون وجود ندارد، درحالی كه درگذشته این همفكری‌ها در دانشكده‌ها و دیگر محیط‌ها انجام می شد اما امروزه چنین فضایی وجود ندارد. به گزارش ایسنا، سهراب سلیمی، كارگردان نمایش «مهمانسرای دودنیا» با اشاره به علاقه‌مندی‌اش برای همكاری با حسین علیزاده توضیح داد: همواره دوست داشتم با او كه همواره از همفكری‌اش استفاده می‌كنم، همكاری كنم. بعد از خواندن نمایشنامه‌ی «مهمانسرای دودنیا» كمی راحت‌تر جواب درخواست مرا داد چرا كه به هرحال این نمایشنامه متنی جهان‌شمول است. قصه‌ای انسانی دارد كه نشان می‌دهد درهر كجای دنیا، دغدغه انسان عشق است و شاید همین جادوی عشق بود كه پیوند من و حسین علیزاده را دراین نمایش سبب شد. سلیمی درباره‌ی حجم طولانی موسیقی ابتدای نمایش نیز توضیح داد: تجربه‌ای كه از تماشاگران آثار قبلی‌ام داشتم باعث پدید‌آمدن این مشكل شد، چون تماشاگر ما عمدتا با تاخیر وارد سالن میشود وچون می‌خواستم حس انتظار به تماشاگر منتقل شود حجم موسیقی را زیاد كردم. البته بعدا آقای علیزاده مرا تنبیه كرد! او با اشاره به جایگاه بالقوه موسیقی تئاتر یادآوری كرد: موسیقی تئاتر جایگاه بالایی دارد اما آن را دست‌كم گرفته‌اند. به‌خاطر شرایط اقتصادی، نمی‌توان با افراد حرفه‌ای كار كرد. سند افتخار من دراین اثر این است كه با حسین علیزاده كار كرده‌ام. در پاسخ به او علیزاده گفت: ما با هم دوستیم و این‌گونه نیست كه همكاری من با این نمایش افتخاری باشد. هیچ چیزی درزندگی این اندازه جدی نیست. اگر با هر چیزی آسان برخورد كنیم این راحتی به كارمان هم منتقل میشود. آثاری كه تصنعی هستند به زور و سختی خلق شده‌اند. كار ما این است كه زندگی را از لابه‌لای این سختی‌ها بیرون آوریم وچیزی ماورای روزمرگی به تماشاگر ببخشیم، بنابراین هرچند مشكلات زیادی داریم اما نباید به ناراضی‌بودن عادت كنیم. در این برنامه كه با حضور ایرج راد مدیرعامل خانه تئاتر برگزار شد، نشان ویژه‌ی خانه تئاتر به حسین علیزاده اهدا شد. منبع : ایسنا
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 303]
-
گوناگون
پربازدیدترینها