واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: آيا زندگي در مريخ در اثر يک برخورد سنگين ناگهان ناپديد شد؟ تا کنون انسان ها با يک هدف کليدي؛ يعني جستجوي حيات گذشته يا حال در مريخ، مأموريت هاي متعددي را در سياره سرخ به انجام رسانده است. اما اگر يک برخورد سنگين در اوايل عمر مريخ، هرگونه امکان براي رشد حيات را در آينده را از بين برده باشد، چه؟
مطالعات اخير در مورد " انشعاب قشري" يا پوسته مريخ نشان مي دهد که احتمالأ يک سيارک بزرگ با اين سياره برخورد نموده. حالا پژوهشگران باور دارند که اين گونه برخورد توانسته چنان به پوسته بيروني مريخ فرو رود که ساختار داخلي آن را بطور جبران ناپذيري تخريب نمايد و مانع ايجاد يک ميدان مغناطيسي جهت حفاظت و پوشش مريخ شود. بنابرين، نبود پوشش مغناطيسي هر گونه شانس براي پرورش اتموسفر را از بين برده است... مريخ واقعأ بي نظير است. اين گفته ستاره شناسان اوليه است و امروزه هم رصدخانه ها هر بار که به آن مي نگرند، در واقع يک سياره سرخ را مي بينند. مريخ دو چهره دارد: يک چهره آن ( نيمکره شمالي) مرکب از همواري هاي تهي و بي حاصل و دانه هاي ريگ (شن) نرم. چهره دوم آن (نيمکره جنوبي) کاملأ بي نظم و مرکب از کوه ها و دره هاي دندانه دار يا ناهموار. در نتيجه چنين به نظر ميرسد که انشعاب يا تقسيم بندي قشري يا پوسته بعد از برخورد سنگين يک سنگ آسماني در اوايل شکل گيري مريخ صورت گرفته و زخم ابدي را بر چهره اين سياره گذاشته است. اما بايد گفت، چه مي شود اگر اين برخورد قوي تر از تخريب زيبايي مريخ بوده باشد؟ چه مي شود اگر اين محل برخورد نشان دهنده چيزي عميق تر باشد؟ تفاوت زمين و مريخ در چيست؟بخاطر درک آنچه ممکن است براي مريخ اتفاق افتاده باشد، بايد اول به زمين خودمان بنگريم. سياره ما يک ميدان مغناطيسي بسيار قوي دارد که در نزديکي محور آن بوجود مي آيد. انتقال يا جريان آهن مذاب جريان هاي آزاد الکترون را با خود مي کشاند و بيرون دهي بسيار عظيم جريان دائم يا ميدان مغناطيسي دو قطبي را ايجاد مي کند. ميدان هاي مغناطيسي همانند رشته ها از سراسر سياره عبور نموده و به بيرون افکنده مي شوند و با امتداد هزاران مايل در فضا يک حباب بسيار بزرگ را تشکيل مي دهند. اين حباب به مگنتوسفر مشهور است، و ما را در برابر باد هاي مخرب خورشيدي حفاظت نموده و مانع از بين رفتن اتموسفر ما در فضا مي شود. به پاس اينکه زمين يک سپر بسيار قوي مغناطيسي در برابر باد هاي خورشيد دارد، زندگي در داخل اين حباب تکامل مي يابد. با اينکه مريخ در مقايسه با زمين کوچکتر است، اما دانشمندان نتوانسته اند بگويند که چرا سياره سرخ فاقد کره مغناطيسي است. با توجه به رشد ناوگان ماهواره هاي در حال گردش در مدار، سنجش ها نشان مي دهند که مريخ در گذشته داراي کره مغناطيسي بوده. براي مدت زيادي باور همه اين بود که ميدان مغناطيسي مريخ زماني ناپديد شد که هسته داخلي مريخ سرد گرديده و توانايي لازم براي حفظ حالت جريان يا انتقال را در هسته آهني از دست داد. مي دانيد که بدون جريان، اثرات ديناميکي از بين مي رود و در نتيجه ميدان مغناطيسي ( و هرگونه کره مغناطيسي) ناپديد مي شود. اين مسئله همواره به مثابه دليل عمده براي اينکه چرا مريخ داراي اتموسفر رقيق يا نازک است گفته شده و در نتيجه گاز هاي اتموسفري آن در اثر باد هاي خورشيد در فضا پراکنده شده اند. براي اينکه چرا مريخ قابليت مغناطيسي خود را از دست داده، شايد توضيح بهتري وجود داشته باشد. در اين باره سابين استينلي متخصص فيزيک در دانشگاه تورنتو و يکي از دانشمنداني که در اين تحقيقات سهيم است چنين مي گويد: " شواهد نشان مي دهند که در اوايل عمر مريخ، يک برخورد بسيار عظيم هسته مذاب آن را از هم گسسته و جريان و اثر گذاري ميدان مغناطيسي را تغيير داده است. ما مي دانيم که مريخ يک ميدان مغناطيسي داشته که حدود 4 ميليارد سال قبل ناپديد شده و در همان زمان بوده که انشعاب يا تقسيم بندي قشري که احتمالأ به برخورد يک سيارک ارتباط دارد، رخ داده است". حدود 4 ميليارد سال قبل يعني در زمان تکامل مريخ، شايد اوضاع اندکي خوشبينانه بوده. مريخ با داشتن يک ميدان مغناطيسي قوي داراي اتموسفر ضخيم بوده که مي توانسته در برابر باد هاي خورشيدي آن را محافظت کند. اما زماني يک برخورد بسيار سنگين جريان تکامل مريخ را براي ابد تغيير داد. در اوايل عمر مريخ، يک برخورد بسيار عظيم هسته مذاب آن را از هم گسسته و جريان و اثر گذاري ميدان مغناطيسي را تغيير داده است. ما مي دانيم که مريخ يک ميدان مغناطيسي داشته که حدود 4 ميليارد سال قبل ناپديد شده و در همان زمان بوده که انشعاب يا تقسيم بندي قشري که احتمالأ به برخورد يک سيارک ارتباط دارد، رخ داده استخانم مونيکا گريدي – پروفسور سياره شناسي و علوم فضايي در دانشگاه آزاد مي گويد "مريخ زماني داراي يک اتموسفر ضخيم ، آبهاي ايستاده و يک ميدان مغناطيسي بوده، که برخلاف ظاهر خشک و بي ثمر امروزي آن، محل زيبا و مناسبي بوده". بعد از برخورد عميق يک سيارک، فعاليت دروني مريخ به شدت تخريب گرديد و اين سياره ميدان مغناطيسي خود را از دست داد و اتموسفر اش هم فرو ريخت و در نتيجه توانايي حفظ حيات در سياره سرخ حدود 4 ميليارد سال قبل متوقف شد. چه داستان تلخي! منبع:www.universtoday.comبه نقل از:www.kabulsky.com
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 268]