واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: براي تنفر از صدام اين مطلب را حتماً بخوانيد
كاميون هاي روسي، پنجاه و هفت تابوت، پنجاه و هفت كودك كاميون هاي روسي پنجاه و هفت جسد كودك عراقي را كه بر اثر شكنجه هاي وحشيانه قرون وسطايي رژيم بعث چشمانشان از كاسه درآمده و رنگشان بر اثر خون ريزي شديد سفيد شده بود، به سوي شهر سليمانه حمل مي كردند. محاكمه و مجازات صدام، حاكم خونريز بعثي و ديكتاتور وحشي عراق كه اكنون با سيل اعترافات خود غربي ها، ديگر ابهامي در نوكري و سرسپردگي او به آمريكا و غرب باقي نمانده است، در حاله اي از اتهام باقي مانده است. او گرگ خونريزي است كه كشتار هاي هزاران نفري، اعدام ها و شكنجه هاي بي نظير او در حق ملت عراق و تجاوز وحشيانه او به ايران و كويت جزو اسناد مهم تاريخي است. او كسي است كه وحشيانه ترين جنايات جنگي را در حق بشريت مرتكب شده است. او ركورد دار جنايت در زمينه هاي ديگر نيز هست، او اولين كسي است كه در طول تاريخ از سلاح شيميايي بر عليه شهرهاي مسكوني استفاه كرده است. بمباران شهر سردشت و سپس بمباران شيميايي شهر حلبچه و قتل و عام بيش از 5 هزار شهروند كرد عراقي و هزاران جنايت ديگر در كارنامه ي سياه او ثبت شده است. اما با اين پرونده ي قطور خيانت و جنايت در حق بشريت، او از سوي مدعيان غربي حقوق بشر به عنوان اسير جنگي دستگير شده است و آمريكايي ها به صراحت اعلام كردهاند كه او به عنوان اسير جنگي دستگير و محاكمه خواهد شد. واقعهيي كه در زير مي خوانيد يكي از هزاران جنايات كلكسيون وحشي گري هاي نظام بعثي صدام است كه براي تنفر از او و اربابان غربي اش آن را برايتان انتخاب كرده ايم: كاميون هاي روسي پنجاه و هفت جسد كودك عراقي را كه بر اثر شكنجه هاي وحشيانه قرون وسطايي رژيم بعث چشمانشان از كاسه درآمده و رنگشان بر اثر خون ريزي شديد سفيد شده بود، به سوي شهر سليمانه حمل مي كردند. اين پنجاه و هفت كودك از جمله 300 تا 500 كودكي بودند كه توسط دولت عراق بين ماه هاي سپتامبر و اكتبر 1985 از شهر كرد نشين سليمانيه براي بازجويي، دست چين شده بودند و حالا پيكر بي جان آن ها در ازاي 150 دينارـ آن هم به عنوان هزينه كفن و دفن به خانواده هايشان تحويل داده مي شد.
کودکان از وحشت مي لرزيدند و فرياد مي زدند. فضاي سلول هر لحظه غير قابل تحمل تر مي شد و كف سلول خون آلودتر مي گرديدروزنامه ي آبزرور چاپ لندن در روز 15 مارس 1987 با انتشار اين مقدمه در گزارش پيرامون كشتار كودكان در عراق بر افشاي جنايات رژيم صدام در بازداشت و شكنجه ي كودكان و نوجوانان مناطق كرد نشين اين كشور پرداخته است. اين گزارش به قلم «هدگا گراهام» نويسندهي اين روزنامه به رشته ي تحرير در آمده بود كه، در محافل خبري دنيا بازتاب وسيعي به همراه داشت. متن اين گزارش را با هم مي خوانيم: *مقام دولت عراق اخيراً پنجاه و هفت جعبه را كه توسط كاميون هاي «رايت» (وسايل نقليه عظيم الجثه ساخت شوروي) حمل مي گرديد، به «سليمانيه» شهر كرد نشين عراق باز گرداندند در هر يك از اين جعبه ها جسد يك كودك قرار گرفته بود كه چشمانشان از كاسه درآمده و رنگشان ظاهراً به خاطر خون ريزي شديد سفيد شده بود. اجساد اين كودكان به وابستگان شان تحويل داده نشد و آن ها مجبور شدند با دفن آنان در يك گور دست جمعي موافقت نموده و 150 دينار به عنوان هزينه ي كفن و دفن پرداخت كنند. يكي از اكراد عراقي كه در لندن زندگي مي كند خبر مرگ پسر دايي خود را طي تلفني از سوي وابستگانش و دادن اين پيام رمز كه «سين در مدرسه مردود شده است» دريافت كرد. سين 14 سال داشت. سازمان عفو بين الملل خواهان يك اقدام عاجل در مورد حادثه مزبور گرديد و هفته گذشته نيز در اجلاس كميسيون حقوق بشر سازمان ملل متحد در ژنو بيانيه اي را صادر نمود. اين 57 كودك از جمله 300 تا 500 كودكي بودند كه توسط دولت عراق بين اواخر سپتامبر تا اواسط اكتبر 1985 از شهر كردنشين سليمانه براي بازجويي دست چين شدهاند. بر اثر منابع كردها، بعضي از اين كودكان آزاد شدند ليكن هنوز از سرنوشت 350 كودك ديگر خبري در دست نيست. سازمان عفو بين الملل كه در آن موقع درخواست بدون نتيجه اي از دولت عراق در مورد آزادي آن ها به عمل آورده بود، معتقد است كه كودكان مزبور ظاهراً به عنوان گروگان گرفته شده بودند تا وابستگان اين افراد، به ويژه «فراريان از خدمت» و «اعضا سازمان هاي چريكي كرد» خود را تسليم مقامات عراقي كنند. سازمان عفو بين الملل اظهار مي دارد كه گفته مي شود بعضي ديگر به عنوان خبر چين بازداشت شده اند تا به عنوان اطلاعاتي از آنان در رابطه با فعاليت هاي نيروهاي چريكي، پيش مرگان و طرفداران آنان و از جمله فعاليت هايي كه ممكن است اعضا و يا وابستگان آن ها به عمل آورند، به دست آورد.
پزشكي در همان بيمارستان به مأمورين امنيتي گفته بود كه ديگر آن ها را شكنجه ندهند، چون اين بار تاب تحمل آن را نخواهند داشت.سازمان عفو بين الملل همچنين بعضي از اتهامات را در مورد شكنجه شدن كودكان عنوان كرده است يكي از افرادي كه ادعا مي كند شاهد عيني اين امر بوده و در حال حاضر در اروپا زندگي مي كند، خود را به روزنامه «آبزرور» معرفي نمود. او كه به جرم داشتن تماس با اتحاديه ميهن پرستان كردستان به زندان افتاده بود، اظهار مي دارد: هنگامي كه كودكان كرد را كه به گمان او بين 12 يا 17 سال داشتند، به زندان آوردند، او در همان زندان به سر مي برد. وي گفت: «براي ما تماس با اين كودكان ممنوع شده بود بنابراين ما مجبور بوديم كه فقط به تماس با نگاه با اين كودكاني كه با شقاوت عجيبي با آن ها رفتار مي شد، اكتفا كنيم. چندي بعد، مقامات امنيتي 7 زنداني ديگر را به سلول ما آوردند. خداي من سلول به حدي كوچك بود كه فقط چند تا بچه مي توانستند روي زمين نشسته يا جابهجا شوند. سلول بسيار سرد و بدون فرش و پنجره بود. «هر ساعت مأمورين امنيتي در سلول را باز مي كردند و سه يا چهار زنداني ـ چه مرد يا كودك ـ را براي شكنجه كردن، با خود مي بردند.» «تحمل چنين وضعي براي جوان تر ها بسيار مشكل بود. آن ها از وحشت مي لرزيدند و فرياد مي زدند. فضاي سلول غير قابل تحمل تر مي شد و كف سلول خون آلودتر مي گرديد.» «اوسط شب مأمورين امنيتي آمدند و سه كودك ديگر را با خود بردند. ليكن از آن جايي كه با آنان به طور وحشيانه اي رفتار شده بود، اين كودكان را به بيمارستان نظامي منتقل كردند. البته روشن بود كه مقامات نمي خواستند آنان در چنين وضعيتي بميرند. يكي از آنان به ما گفت: «پزشكي در همان بيمارستان به مأمورين امنيتي گفته بود كه ديگر آن ها را شكنجه ندهند، چون اين بار تاب تحمل آن را نخواهند داشت.» «بعضي از كودكان تلاش مي كردند كه روي زمين بخوابند، كودكي در بيمارستان روي زمين دراز كشيده بود؛ به تصور ما خوابيده بود ولي بقيه ي كودكان مي دانستند كه او مرده است.»(1) منبع: 1. اطلاعات جبهه ـ 19/2/ 1366 ـ ص15
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 1580]