واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: در میان فعالیتهای روانی و بدنی كودكان، بازی اهمیت فراوانی دارد و یكی از نیازهای مهم كودكان به حساب میآید. اسباببازی، ابزار كودكان جهت بازی است و اسباببازی ، جزء جدا نشدنی زندگی كودكان است. میتوان از اسباببازی به عنوان وسیلهای برای یاد دادن مفاهیم مختلفی مانند رنگ، تعداد، شكل، اندازه، جنس و حجم استفاده كرد و سبب افزایش گنجینه ی واژهها در ذهن كودك شد. همچنین از اسباببازی میتوان برای تشخیص رشد اجتماعی، شخصیتی و هوشی كودكان بهره جست. كودكان از طریق اسباببازی میتوانند تمایلات ناپسند خود را آشكار نموده و تخلیه ی روانی شوند. در بین بازیها، بازیهای طبیعی (آببازی، گِلبازی و شنبازی) از بهترین، اساسیترین و لذتبخشترین فعالیتها برای كودكان به شمار میروند. این بازیها جذبه ی سحرآمیزی برای بچهها دارند. بچهها ساعتها وقتشان را صرف این نوع بازیها میكنند ، بدون اینكه از بازی كردن خسته شوند. بازیهای طبیعی باعث تسكین عصبانیتهای كودك شده، از طریق این بازیها از ناراحتیها، فشارها و تنشها رهایی یافته و آرامش پیدا میكند. چون كودكان این بازیها را بیشتر دوست دارند ، از راه این بازیها مطالب و مفاهیم زیادی را میآموزند كه موجبات رشد مهارتها و تواناییهای مختلف آنها را فراهم میكند؛ از جمله رشد خلاقیت، پرورش حواس پنجگانه، افزایش خزانه ی لغات، رشد و كنترل اعصاب و عضلات و ... . والدین با انتخاب این گونه اسباببازیها، روح و روان كودك را تلطیف كرده و رشد میبخشند. این وسایل طبیعی مطابق با میل و طبیعت كودك میباشند كه به راحتی در همه جا و با قیمت ارزان میتوان تهیه كرد. بازیهای طبیعی از اهمیت خاصی برخوردار است. در این راستا روایت شده است: «پیامبر اكرم(ص) بر كودكانی عبور كرد كه مشغول خاكبازی بودند. بعضی از اصحاب، آنان را از بازی نهی كردند. پیامبر فرمود: بگذارید بازی كنند، خاك بهار كودكان است.»(1) گِلبازی در میان اسباببازیهای كودكان هیچ وسیلهای به اندازه ی گِل و هیچ كاری به اندازه گِلبازی برای كودكان سرگرمكننده و لذتبخش نیست. گِلبازی یكی از نیازهای بنیادی و اساسی كودك است. به رغم اینكه والدین به دلیل كثیف شدن لباسها، محدودیتهایی برای این بازی ایجاد میكنند ، ولی كودكان به محض اینكه به خاك و گِل برسند ، همانند ماهی كه بیرون از آب بوده به محض رسیدن به آن زنده شده و شروع به تحرك و فعالیت میكند. كودكان از گِلبازی لذت فراوانی میبرند و از نظر روحی و روانی ارضا میشوند و با قوه ی ابتكار و خلاقیت خویش چیزهای نو میسازند و میتوانند به تصورات و تخیلات خویش ، جامه عمل پوشیده و آن را به شكل مجسم در آورند. كودكان به هنگام این بازی نتیجه ی اعمال خود را كه باعث بالا بردن اعتماد به نفس میگردد، مشاهده میكنند، فكر میكنند، تصمیم میگیرند و با به كارگیری قوه تخیل و تصور ، چیزی خلق میكنند و با رضایت خاطر در باره آنچه كه ساختهاند سخن میگویند و بر روی آن اسم میگذارند. به همین دلیل امروزه بازی با گِل رُس در آموزش خردسالان از اهمیت خاصی برخوردار است. گِل رس نرم و قابل انعطاف است، با دستهای كودك به راحتی شكل میگیرد، شكل دادن به آن كاملاً در اختیار كودك قرار دارد و هر طوری كه خواسته باشد میتواند به آن شكل بدهد. كودكان آن را ورز (مالش) میدهند، با مشت بر آن میكوبند، آن را میغلطانند، پهنش میكنند، به شكل نان، كیك، تافتون، توپ و مار در آورده، چنگ میزنند، در آن حفره ایجاد میكنند، قطعه قطعه میكنند و باز میتوانند همه آنها را روی همدیگر جمع كنند. گِل به دستها میچسبد، كودكان آنها را بر روی بدنشان میمالند، تماس و مالیدن این مواد به بدن لذت و شادی زیادی را برای كودكان ایجاد میكند. كودكان خردسالی كه برای اولین بار گِل رس را با انگشتان چنگ میزنند و میفشارند، همانند اولین قدمهایی است كه كودك هنگام راه رفتن برمیدارد. در این مرحله برای او گِلمالی و چنگ زدن لذتبخشتر است ، تا ساختن چیزی. آنها معمولاً گِل را میفشارند، میكشند، پهن میكنند و كارهای مشابه دیگر. اما در مرحله بعدی كه كودكان مهارت بیشتری كسب میكنند، هنگام بازی با گِل رس میتوانند گلوله، قطعات دراز به شكل مار و یا نان درست كنند. ساختن این شكلها باعث میشود كه كودكان به تدریج صورتهای پیچیدهتری درست كنند، مثلاً كاسه، بشقاب، لیوان، قابلمه، كوزه و ... میسازند و به آن شكل میدهند، یا اینكه چند تكه میكنند و آن را به شكل آدم یا حیوان در میآورند و برای آن سر، دست و پا میسازند، سپس به سمت كارهای سفالگری و كوزهگری خواهند رفت.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 220]