تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804739997
پرواز زير بالهاي حمايت والدين...
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: جام جم آنلاين ,وقتي بچهاي به دنيا ميآيد، اگر حمايتي از او نشود به احتمال زياد از بين خواهد رفت. وقتي حرف از حمايت زده ميشود منظور هر كاري است كه در زمينه بهبود همه‌جانبه زندگي كسي صورت گيرد.بعضي از حمايت‌ها براي حفظ جان ضروري است مثل تغذيه نوزاد، ولي ضرورت بعضي از حمايت‌ها آنقدر كه بايد پيدا نيست مانند حمايت روحي و رواني اگر خانواده‌اي نوزاد خود را تغذيه نكند، همه اطرافيان متوجه مي‌شوند و آن والدين را سرزنش مي‌كنند؛ اما اگر خانواده‌اي فرزند خود را حمايت روحي و رواني نكند شايد كسي متوجه نشود. در صورتي كه حمايت روحي و رواني همان قدر مهم است كه حمايت جاني. پس ممكن است خيلي از خانواده‌ها نتوانند ضرورت حمايت‌هاي مختلف را آن طور كه هست درك كنند و برخلاف آنچه مي‌خواهند نتوانند فرزند خود را از حمايت كافي و همه‌جانبه برخوردار كنند. ما بر اين اساس به دسته‌بندي انواع حمايت توسط والدين پرداختيم و هر كدام را آن طور كه بايد باشد معنا كردهايم و توضيح دادهايم تا والدين بدانند فرزندشان را چقدر و با چه كيفيتي حمايت كنند. حمايت پيش از تولد جنين موجود بسيار آسيبپذيري است و به حمايت زيادي احتياج دارد. وظيفه مادر در اين دوران تغذيه سالم و كامل براي رشد بموقع و صحيح جنين است به طوري كه بداند چه چيزهايي بايد بخورد و چه چيزهايي را نبايد بخورد. مادر بايد مدام تحت نظر پزشك متخصص زنان باشد تا وضعيت جنين تحت كنترل قرار گيرد و خود نيز مراقب جنين باشد. مثلا مراقب باشد به شكمش ضربه‌اي وارد نشود، تحت استرس قرار نگيرد، كارهاي سنگين انجام ندهد و از آلودگي‌هاي محيطي مثل سيگار و... به دور باشد. وظيفه پدر نيز حمايت مادر در دوران بارداري است به طوري كه از مادر مراقبت بيشتر و حمايت روحي كاملي انجام شود تا مادر و جنين در آرامش بيشتري به سر برند. حمايت پدر در دوران جنيني حمايتي غيرمستقيم ولي ضروري است، چراكه اين غيرمستقيم بودن از اهميت آن نمي‌كاهد. وقتي پدر از مادر حمايت نكند، مادر نيز در حمايت از جنين دچار مشكل ميشود. پس پدرها فكر نكنند در حمايت جنين نقش كمرنگي دارند. حمايت جاني به دنيا آوردن نوزاد بايد به دست متخصصي مجرب سپرده شود تا در حين تولد، جنين دچار مشكل و آسيب نشود. زايمان طبيعي خود ميتواند يك حمايت براي فرزند شما به حساب بيايد. روندي كه در زايمان طبيعي صورت مي‌گيرد به گفته خيلي از پزشكان به رشد جنين كمك مي‌كند. پس اگر پزشكتان تشخيص داد كه مي‌توانيد از اين نعمت طبيعي برخوردار باشيد، خود و فرزندتان را از آن محروم نكنيد چراكه زايمان طبيعي هم به نفع مادر و هم به نفع جنين است. وقتي نوزاد به دنيا ميآيد يك موجود بي‌دفاع است كه از پس هيچ كاري برنمي‌آيد و حتي نيازهاي خود را به طور واضح نمي‌تواند بيان كند. موجودي كه تازه پا به اين دنياي جديد گذاشته، اولين نيازي كه دارد حمايت از جان او و زنده نگه داشتن اوست. نوزاد تازه به دنيا آمده ممكن است حتي در تنفس هم نياز به كمك داشته باشد و شما مدام بايد تنفس او را نيز كنترل كنيد. تغذيه نوزاد با شير مادر حمايتي است كه بسياري از مادران با بي‌رحمي فرزندشان را از آن محروم مي‌كنند. گاهي هم اتفاق مي‌افتد كه به دلايلي شير مادر كافي نيست و براي نوزاد مشكل ايجاد مي‌كند در اين صورت نيز نبايد نوزاد را آزار دهيد و او را گرسنه نگه داريد به اين اميد كه مي‌خواهيد از شير مادر بهره ببريد بلكه با توجه به شرايط مادر و نوزاد تصميم بگيريد و حتما با پزشك مشورت كنيد. نوزادتان را نبوسيد و تنها او را در آغوش بگيريد چراكه بوسيدن از لحاظ پزشكي آن هم در دوران نوزادي براي فرزند شما زيانبار است و ممكن است او را بيمار كنيد. رعايت بهداشت نيز جزو حمايت‌هايي است كه بايد در دوران نوزادي به آن توجه فراواني كنيد. شما بايد فرزندتان را در برابر خطرهاي احتمالي كه ممكن است طور ديگري جان او را تهديد كند نيز محافظت به عمل بياوريد. مثلا از خيابان رد شدن را به او بياموزيد و... نكته‌اي كه اينجا مطرح ميشود اين است كه اين حمايت‌ها بايد در سنين مختلف متفاوت باشد، مثلا شما نبايد فرزند نوجوانتان را مانند يك خردسال از خيابان رد كنيد يا بايك ليوان شير دنبال جوان 20 ساله خود راه بيفتيد؛ بلكه وقتي به او آموزش‌هاي لازم را داديد، ديگر نبايد خودتان به طور مستقيم از او حمايت جاني كنيد. خودش بايد با بيشتر شدن سنش بتواند از پس اين خطرات احتمالي بر بيايد و تا هميشه به شما وابسته نماند. حمايت روحي و رواني حمايت روحي و رواني درست هم اندازه حمايت جاني اهميت دارد. براي كساني كه به جسمشان همان قدر اهميت مي‌دهند كه روح و روانشان برايشان مهم است، اين موضوع كاملا روشن است. انسان با روح و روان و عقلي كه دارد اشرف مخلوقات شده است وگرنه همان بدني كه حيوانات ديگر دارند با تفاوت‌هايي ما نيز دارا هستيم و اگر تنها بخواهيم به پرورش و نگه داشتن جسممان فكر كنيم، هيچ فرقي با بقيه موجودات نخواهيم داشت. با اين توضيحات ارزش اهميت دادن به روح و روان بر هيچ كس پوشيده نيست. حال بايد بدانيم اين حمايت روحي و رواني بايد چگونه باشد، بر اين اساس اين نوع حمايت را به گونه‌اي تقسيم كردهايم: 1- دوران كودكي: وقتي كودكي به دنيا ميآيد، به گفته بيشتر روان‌شناسان تا 3 سالگي بايد به تمام نيازها و خواسته‌هاي او عمل كرد و محبت و حمايت تمام و كمال نسبت به او صورت گيرد. والدين به هيچ وجه نبايد رفتار خشونت‌آميز با فرزندشان داشته باشند، او را تنبيه كنند و مخالفتي جدي با او به عمل بياورند، بلكه زماني هم كه فرزندشان برخلاف ميل آنها كاري مي‌كند يا خواسته‌اي دارد، بايد حواس او را پرت كنند و ذهن او را از آن موضوع منحرف كنند. در كل بايد نسبت به رفتارهاي منفي بي‌تفاوت باشيد و رفتارهاي مثبت كودك را تشويق كنيد. به فرزندتان در دوران كودكي بسيار محبت كنيد. اين محبت بايد شامل همه انواع آن باشد اعم از زباني مثل گفتن جملات محبت‌آميز، بدني مثل در آغوش گرفتن و بوسيدن، تشويقي مثل خريدن هديه يا به پارك بردن و.... 2- دوران نوجواني و بلوغ: در اين دوران، اغلب والدين به جاي حمايت روحي و رواني با نوجوان خود درگير مي‌شوند و او را مورد انتقاد و سرزنش‌هاي فراوان قرار مي‌دهند و به حساب اين كه ديگر بزرگ شده است او را از حمايت‌هاي روحي ورواني محروم مي‌كنند، در صورتي كه در اين دوران فرزند آنها بيشتر از هميشه به والديني همراه و با محبت و مهربان نياز دارد. فرزند شما در اين دوران براحتي جذب محبت اطرافيان ميشود. پس چه بهتر كه شما با محبت كردن او را به سمت خود جذب كنيد و بهترين دوست فرزند خود شويد. با او به گفتگو بنشينيد و حتي اگر حرف‌هايش برايتان خسته‌كننده است، با اشتياق به او گوش فرا دهيد و يادتان نرود كه چقدر فرزندتان را دوست داريد. در مورد دوران بلوغ مطالعه كنيد و بلوغ را از لحاظ علمي بشناسيد تا بتوانيد به فرزندتان كمك كنيد. برخلاف آنچه بيشتر والدين فكر مي‌كنند، دوران بلوغ ميتواند يكي از بهترين دوران و خاطره‌انگيزترين دوران فرزند شما باشد نه دوراني سرشار از بحران و دلتنگي و درگيري با والدين. فرزند شما در اين دوران سوالات بي‌جواب زيادي دارد كه شما مي‌توانيد در پيدا كردن اين جواب‌ها به او كمك كنيد و با او همراه شويد. او دارد قسمت فلسفي زندگي را كشف مي‌كند و پا به دنياي ذهني مي‌گذارد جايي كه تمام جواب‌ها ملموس نيست و بسياري از چيز‌ها را بايد حس كرد. پس كم حرف شدن او را به پاي متفكر شدنش بگذاريد و با او كنار بياييد. به فرزند خود محبت كنيد و مدام به او بگوييد دوستش داريد. دلسوزي‌ها و دوست داشتن‌هايتان را تنها با ايراد گرفتن و انتقاد كردن به او نشان ندهيد، تشويق، محبت‌هاي زباني و بدني لازمه روابط والدين و فرزندي است تا فرزند شما بداند كه او را دوست داريد و تنها به خاطر وظيفه او را حمايت نمي‌كنيد. نوجوان شما بزرگ شده است، اما همان قدر كه در كودكي به محبت و حمايت رواني شما نياز داشت، الان نيز احتياج دارد. يادتان باشد اين حمايت به معني تاييد همه‌جانبه فرزندتان نيست بلكه به معني همراهي و دوست بودن با فرزندتان است. شما مي‌توانيد با محبت و لبخند از فرزندتان انتقاد كنيد نه با داد و دعوا و سرزنش. والدين بايد در دوره‌هاي بحران به فرزندشان دلداري داده و او را آرام كنند نه اين‌كه او را سرزنش كرده و به اضطراب و دلتنگي او بيفزايند: 3 - دوران جواني به بعد: فرزند ما ديگر بزرگ شده است و ما رويمان نمي‌شود او را ببوسيم يا در آغوش بگيريم يا به او بگوييم دوستش داريم. او بزرگ شده و خودش ميفهمد كه چقدر دوستش داريم و همه كار برايش كردهايم. اين جمله‌اي است كه بسياري از والدين مي‌گويند. در حالي كه نمي‌دانند نياز انسان به محبت كردن و مورد محبت قرارگرفتن هيچ گاه از بين نمي‌رود. امروزه كمتر جوان‌ها را با خانواده مي‌بينيد و تقريبا در جامعه امروزي جوانان روز‌‌به‌‌روز مستقل‌تر از خانواده‌ها زندگي مي‌كنند و بيشتر هم دچار مشكلات روحي و رواني و شكست‌هاي عاطفي مي‌شوند و مشكلات بيشتري برايشان پيش ميآيد. وقتي شما به فرزند جوانتان نگوييد دوستش داريد، او براي شنيدن اين جمله ممكن است جذب دوستاني شود كه براي او خطرناك باشد. شما بايد فرزندتان را از محبت سيراب كنيد تا براي پيدا كردن دوست و همراه معيارهايش را ارتقاء دهد و تنها به مهر و محبت نينديشد. لازم نيست شما مانند يك بچه 2 ساله با فرزندتان كه بزرگ شده است حرف بزنيد و مدام جملات محبت آميز به او بگوييد، اما مي‌توانيد او را ببوسيد و به او يادآوري كنيد كه برايتان اهميت دارد و دوستش داريد. اگر هر بار كه با فرزندتان حرف مي‌زنيد كارتان به مشاجره مي‌كشد، بدانيد كه صبر شما كم است و ايراد از شماست؛ چراكه شما باتجربه‌تر هستيد و بايد به گفته‌هاي فرزندتان كه از يك نسل ديگر است با حوصله گوش دهيد و به حرف‌هايش فكر كنيد نه اين كه زود از كوره در رويد و فكر كنيد هميشه شما درست مي‌گوييد. قسمتي از حمايت روحي و رواني اين است كه شما فرزندتان را همان طور كه هست بپذيريد نه آن طور كه خودتان مي‌خواهيد و فكر مي‌كنيد درست است. شخصيت انسان در دوران نوجواني و جواني ديگر شكل گرفته و شما هركاري مي‌خواستيد انجام دهيد قبل از آن بايد انجام مي‌داديد و حالا فقط مي‌توانيد روي بعضي از رفتار‌ها تاثير داشته باشيد؛ اما نمي‌توانيد به كل فرزندتان را تغيير دهيد و به فرد ديگري تبديلش كنيد. پس از جر و بحث‌هاي اضافي بپرهيزيد و مهربان باشيد تا فرزندتان به شما هميشه به عنوان يك تكيه گاه روحي نگاه كند و تمام درددل‌هايش را اول به شما بگويد. 4- بحران‌ها: در زندگي هر فردي دوران‌هايي وجود دارد كه فرد دچار بحران ميشود. ممكن است فرزند شما با بيماري دست و پنجه نرم كند يا در حال گذشتن از يك مرحله سخت از زندگي باشد مثل كنكور يا شكست‌هاي احساسي يا مشكلات مالي و كاري و... (در خردسالي ممكن است اين بحران قهر كردن با يك دوست باشد يا تنبيه يك معلم). وظيفه والدين در اين دوران كمك كردن و همراه شدن است. شما در دوره‌هاي بحران بايد به فرزندتان دلداري دهيد و او را آرام كنيد نه اين كه او را سرزنش نماييد و به اضطراب و دلتنگي او بيفزاييد. ممكن است بعضي از بچهها مرتب براي خود مشكل بيافرينند و به قول معروف از يك سوراخ چند بار گزيده شوند، براي پيشگيري از اين مساله شما بايد بعد از تمام شدن بحران نه در حين آن با فرزندتان به گفتگو بنشينيد و آن مورد را بررسي كنيد تا فرزندتان از آن درس بگيرد و تجربه كسب كند. اگر وقتي فرزندتان دارد آن بحران را پشت‌سر مي‌گذارد و هنوز درگير آن ماجراست، بخواهيد با او به گفتگو بنشينيد و دست به تحليل بزنيد به احتمال زياد نتيجه‌اي نخواهيد گرفت؛ چراكه وضعيت روحي فرزندتان مناسب نيست و او مي‌خواهد مشكل را انكار كند و به فرافكني دست زند و ديگران را مقصر بداند؛ اما بعد از گذشت زمان فرصت خوبي است تا بتوان در آرامش موضوع را تحليل كرد. پس در بحران‌ها فرزند خود را تنها نگذاريد و بدانيد محبت شما در اين دوران هيچ گاه از ذهن فرزندتان پاك نخواهد شد. حمايت آموزشي از وقتي كه نوزاد به دنيا ميآيد، والدين سعي در آموزش فرزند خود دارند. از آموزش‌هاي حركتي و تكلمي گرفته تا مهارت‌هايي مثل غذا خوردن و لباس پوشيدن و دستشويي‌رفتن. در تمام اين آموزش‌ها والدين بايد اطلاعات كافي را داشته باشند تا به كودك حين آموزش لطمه‌اي وارد نكنند؛ مثلا هنگام آموزش راه رفتن نبايد دست بچه را از مچ بگيرند يا براي آموزش دستشويي رفتن نبايد به بچه خيلي سخت بگيرند و مسائلي از اين قبيل. بعد از اين آموزش‌هاي اوليه نوبت به تربيت اخلاق و رفتار اجتماعي مي‌رسد. والدين وظيفه دارند آداب و معاشرت را به تناسب سن فرزندشان به آنها بياموزند مثل سلام كردن در سنين كودكي و احترام به بزرگ‌تر در سنين نوجواني و... آنچه تربيت خانوادگي خوانده ميشود، همين آموزش‌هاي رفتاري است كه بايد درست و معقول به فرزند ياد داده شود. نبايد خيلي سخت يا آسان گرفت، بلكه بايد با روش‌هاي صحيح آموزش‌هاي كاملي در اين زمينه به فرزندمان بدهيم. آموزش بعدي در زمينه ياد دادن مفاهيم است. مفاهيمي از قبيل احساسات و عواطفي مثل عشق، نفرت، وفاداري، صداقت و... و مواردي از قبيل مرگ، جنگ، ارزش ها، مذهب و... ياد دادن اين مفاهيم ميتواند به ايدئولوژي و روش زندگي فرزند شما كمك بسزايي كند و درك بهتري از احساسات خود و ديگر انسان‌ها داشته باشد و روابط سازنده‌تري با خود، ديگران و محيط اطرافش برقرار كند و به شناخت خوبي از اينها دست يابد. ياد دادن اين مفاهيم بايد از سنين كم با توجه به شرايطي باشد كه پيش ميآيد، مثلا ممكن است يك بچه در خردسالي با پديده مرگ روبه‌رو شود و كس ديگري در نوجواني. يك سري از مسائل مانند مسائل جنسي يا آموزش در برابر خطرات احتمالي كه فرزندمان را تهديد مي‌كند مانند مواد مخدر و... نيز از وظايف پدر و مادر است. در اين مورد حفظ تعادل مهم‌ترين مساله است. به اين معني كه بعضي از پدر و مادرها عقيده دارند اصلا نبايد راجع به اين مسائل حساس با فرزندشان به گفتگو بنشينند و به قول معروف رويشان باز شود در صورتي كه اگر پدر و مادر به سوالات فرزندانشان در اين زمينه جواب ندهند، آنها سراغ اشخاص ديگري مي‌روند كه معلوم نيست آن شخص چه جواب و اطلاعاتي به آنها بدهد. پس بايد آگاهي‌هاي لازم در زمان مناسب به فرزندان داده شود. بعضي از والدين نيز آنقدر راجع به اين مسائل با فرزندشان راحت و خودماني مي‌شوند كه قبح اين مسائل براي آنها ريخته ميشود. مثلا بسياري از والدين عقيده دارند اگر فرزندشان مثلا سيگار را با آنها تجربه كند، ديگر به دنبال مواد مخدر نمي‌رود. در صورتي كه وقتي شما ترس از سيگار و قبح آن را براي فرزندتان تا اين حد از بين ببريد كه خودتان به او اين پيشنهاد را بدهيد، او ممكن است براي تجربه چيزهاي ديگر مشتاق‌تر شود. پس تعادل را در اين زمينه‌هاي بسيار حساس رعايت كنيد و آگاهي‌هاي لازم و كافي را به فرزندانتان بدهيد. حمايت آموزشي بعدي در زمينه تحصيل علم است. به مدرسه فرستادن بچهها در اين مساله كفايت نمي‌كند؛ بلكه كشف استعدادها و كمك به پيشرفت آنها و ايجاد علاقه از مهم‌ترين حمايت‌هاي اين بخش است. آموزش روش درست درس خواندن و فهماندن اهميت كسب علم و دانش و هنر و پيشرفت در زمينه استعدادها و علاقه‌مند كردن فرزندان به آموختن، از وظايف والدين است.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 594]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها